vandaag al weer tekens van de duivels. Ben nu 20 rondes verder waarvan 8 met clomid. moet zeggen dat de moed mij aardig in de schoenen begint te zinken. We zijn vanaf 2005 al bezig en aankomend jaar word ik alweer 30. Het toekomst beeld dat ik altijd had moet ik aardig bijstellen. Nu hoorde ik in dat programma babyboom dat de leeftijd van je moeder in de overgang ook kan overslaan op dochter. Bij navraag bleek mijn moeder op haar 38e al in de overgang te zijn beland. IK krijg het steeds moeilijker mee. De mensen die het weten hebben niet echt door hoe zwaar het is.... zijn er meer mensen die al in ronde 20 of verder zitten hoe gaan jullie met emoties om? Met wie praat je erover? Groetjes Nicole
Hoi Nicole, ik ben nog niet zo lang bezig (zie banner), maar ik heb de zelfde ervaring met de leeftijd van mijn moeder toen zij in de overgang kwam. Ik heb dit voorgelegd aan mijn huisarts, en die gaf aan dat het inderdaad mogelijk is, maar dat het zeker niet per definitie zo is dat jij ook vroeg in de overgang komt. De huisarts gaf aan dat ze dat nu (komt misschien ook omdat wij nog niet zo lang bezig zijn) niet kan testen of laten onderzoeken, maar ik heb het idee dat ze dat ook vooral zei omdat ze het niet nodig vond dat wij daar nu al te diep op in zouden gaan. Succes en hopelijk is alsnog snel raak!
Hoi, wij zitten inmiddels ook in ronde 30 + (tel kwijt... ) We zijn in april 2004 met de pil gestopt, en nog steeds niets moois in het vooruitzicht. Clomid heeft ook 9 van de 10 kuren geen zwangerschap opgeleverd, en wij gaan volgend jaar met injecties Puregon/Menopur beginnen. Het is inderdaad zwaar als het zo uitzichtloos lijkt, en als iemand je kon garanderen dat je ooit een wondertje in je armen kunt houden zou je alles doen zonder te klagen. Maar de teleurstellingen en onzekerheid maken het zeker niet makkelijk. Ik probeer me maar voor ogen te houden dat het ons ook ooit gaat lukken, en de ene keer gaat dat beter dan de andere keer. Hoop dat jullie ook snel een wondertje in het vooruitzicht hebben! Liefs, Daniëlle
Hoi Nicole, Hier ook weer een die inderdaad met ronde....? Oktober 2004, dusse effe tellen...... (laat maar) Makkelijk is het zeker niet, aan het begin denk je nog ohhh...het komt wel goed het duurt met meerdere mensen langer. Na een jaar begin je toch wel te twijfelen, en nu? Iedereen om je heen krijgt kinderen, sommige zelfs de tweede. Als ik naar die kleine moppies kijk bedenk me soms zo oud had je dus al kunnen wezen...... Het is vaak slikken, maar probeer toch steeds op nieuw positief te blijven. Hoe moeilijk soms ook. Zelf heb ik geen ervaring (mijn moeder laat ik het zo zeggen) met vroege overgang, maar kan me voorstellen dat dat een extra balast is. Over je vraag praat je erover? Aan het begin van de MMM niet, alleen hele directe omgeving wist het. Met de tijd (nu bijna 2 jaar) word het steeds moelijker, aan het begin lieg je nog wel eens, maar op een gegeven moment is het end zoek, dus nu, sinds enige tijd, hebben we besloten het niet van de daken te schreeuwen maar mocht het onderwerp op tafel komen, en er naar gevraagd worden, ik schaam me er niet voor, en zal er dan ook open over praten. Dat geld voor ons allebei! Ik had niet gedacht dat dat zou mee werken met het proces waar je in zit, dat al moeilijk genoeg is! Dus in ons geval helpt dat echt! Phoe.....lang verhaal weer, ik hoop dat je er wat mee kan. Maar kan je helaas niet vertellen of het in jullie situatie werkt.....had je soms maar antwoorden he?! Liefs Schaapje
Wij inmiddels ook op ronde 48, als het er niet meer zijn. 1 keer zwanger geweest na IVF en dat liep uit op een miskraam en bbz. Ach vol goede moed blijven we doorgaan. We moeten toch iets.. Succes Nicole.
Wij zijn bezig sinds april 2005. Weet precies hoe kut en uitzichtloos je je voelt. Hoe moeilijk het ook is, probeer positief te blijven dneken ( geloof me, lukt mij ook 8 van de 10 x niet) Maar probeer maar steeds te onthouden dat iedere eisprong een kans is. Dikke knuff! Liefs kaatje85
Hai Nicole, Ik ben vanaf maart 2005 bezig. En ja je wordt er helemaal gek van op een gegeven moment. Ik kan er gelukkig met mijn vriend over praten en een vriendin en daar blijft het bij. Alle andere snappen het niet en komen met een oh zo goed bedoelde adviesen zoals "misschien ben je er te veel mee bezig" of "ach meid je bent nog jong". Ik denk dan altijd zak door de stront. Ik heb vandaag een test gedaan en die was pos. er was een heel licht streepje. Ik blij en gelijk de gyn gebeld. Blijkt dat ik waarschijnlijk een mk heb gehad en dat ik het over een paar dagen pas zeker weet. Je wordt er schijt ziek van. Sorry van mijn taalgebruik. Maar ik begin nu alweer vol te schieten omdat het allemaal zo lang duurt. Nicole ik hoop dat je heel snel zwanger word. dit hoop ik voor alle meiden op dit forum. Groetjes
lieve allemaal, fijn dat er zoveel steun is hier! Ik wens ook jullie heel veel sterkte. Hebben jullie wel eens overwogen je in het buitenland te laten behandelen? Ik hoor vaak dat ze dar veel verder zijn dan in Nederland. Bij ons in de fertiliteitpoli zeiden ze tegen ons dat we net zolang clomid blijven slikken als dat zij dat nodig vinden. Niet echt klant gericht... groetjes nicole
Zou er zelf niet zo snel voor kiezen om me in het buitenland te laten helpen, misschien nog in belgie, maar zodra ik de taal niet meer versta komt er niemand aan mijn lijf haha.
Hoi meid heel herkenbaar hier ook 3,5 jaar bezig.. maar meid je moet hoop blijven houden hoor hopelijk komt er voor jou ook snel een positieve test!
Hier ook ronde 28 en ik verwacht dat het (door mijn schildklierproblemen) nog wel even kan duren. We blijven doorzetten hoor, want we willen het zoooo graag. Als het eenmaal zover is, dan zijn we al die rondes zo vergeten.
Mag ik hier ook bij, ben nog niet aan 20 maar al goed op weg. Normaal moet ik donderdag ongi worden, dan wordt het ronde 16. Nu nog op de natuurlijke manier, maar hopelijk krijgen we vanaf volgende maand hulp. We zijn het nu al zo beu. Bij onze vorige kinderen was ik direct zwanger en dochter een ongelukje. 3dewil maar niet lukken. Einde van de maand naar de gyn en met veel hoop voor hulp
Tja, ik ook...nog net geen 20 maar wel al de 17e ronde nu nadat ik de eerste keer in de tweede ronde (!) zwanger was, helaas MK. Ik begrijp je moedeloosheid heel goed, mijn biologische klok tikt ook nog eens als 10 andere....maar ik houd goede moed....gelukkig gaan we volgende week terug naar de gyn om te zien wat nu de procedure is, de onderzoeken waren allemaal goed namelijk. Vind het reuzespannend, maar wil wel wat ondersteuning vd gyn omdat wij het ook echt zat worden...dat verplichte klussen de bewuste dagen vd maand breekt ons ook op. @Zico, ben benieuwd wat jullie gaan doen het einde vd maand. Groet, Koosje
Ik kom er ook maar bij. Hier ook ronde 20+, weet het ook niet meer precies. Dat tellen heb ik allang opgegegeven. En grenzen verleggen en aanpassen dooen wij ook steeds weer. Na de 1e MK, dacht ik: ach, als ik weer eens zwanger ben voor de uitgetelde datum. Maar dat gebeurde niet. Dus weer een nieuw termijn: Als ik weer eens zwanger ben, precies een jaar na de positieve test. Maar dat gebeurde ook niet. En dan ben je weer zwanger 3 maanden later en gaat het weer fout, pffff. Uiteindelijk krijg je ook nog te horen dat je een chromosoomafwijking hebt, en tja, dan zakt je de moed echt in de schoenen. Jaren geleden zei ik: Ik ga nooit de MMM in, om kinderen te krijgen, en zie mij nu eens. Positief blijven vind ik ook 1 van de moeilijkste dingen. Veel succes, lefs Hope
hier ook iemand die al lang bezig is voor een kleintje, juli 2004. ik ben zwanger geweest, ronde 31, maar nu weer zwanger worden valt niet mee. bij ons werd het geschoven op het mannelijke factor, maar ik ben bang dat dat nu niet zo is, 2 keer iui zaad perfect, dus moeten ze mij maar verder onderzoeken . met wie ik erover praat ? hier op het forum en met mijn man, de rest van de wereld begrijpt het niet zo goed. ik hed er eerst niet zoveel problemen mee, maar nu ik eenmaal zwanger ben geweest, vind ik het toch een stuk moeilijker worden, ik stoor me er zelfs aan als ik een zwangere tegenkom in de buurt super. maarja ooit komt het voor ons ook......