Bedankt voor jullie reacties. Wat erg om te lezen dat dit vaker gebeurd! Ik heb dit nog nooit eerder gezien (gelukkig). Ik hoorde t meisje ook praten over bloed op haar tandjes en moeder benadrukte net iets te hard dat het kwam omdat ze gevallen was. Zo van 'weet je nog? Dat was omdat je gevallen bent' Ok, dit kan, maar alles in mij voelde dat moeder zat te liegen.
En toch moet je het wel loslaten, hoe rot dat ook is... Je kent haar niet, dus kun je niets doen. Ik vind het geweldig wat je al gedaan hebt, ik weet niet of ik dat wel zou durven hoor! En arm ventje....zo zijn knuffel op de rails gooien, wat een naar mens die moeder (sorry)
Bahbahbah, ik zal maar niet zeggen wat ik denk.. :x Maar jij hebt heel goed gehandeld, TS! Heb ik echt bewondering voor, denk dat niet veel mensen je nadoen.
Nou je hebt het beter aangepakt dan ik.. ik werk op een station en een tijd geleden hoorde ik een oma tegen haar kleinkinderen tekeer gaan, niet normaal. 2 jongens, 1 van ongeveer 8, de ander een jaar of 3. Wat ze zei was niet mals en het volume ook niet. de jongste was blijkbaar te ver weggelopen en daarom ging ze echt minutenlang te keer. Mannetje was erg bang, dus ik ben er naartoe gegaan en gezegd dat hij het nu wel wist dat ie fout was.. (Ik was niet zo vriendelijk omdat ik echt dacht dat ze hem klappen zou gaan geven..) En toen trok ze van leer tegen mij, echt daar lusten de honden geen vlees van... Ik overwoog nog om de politie te bellen, want ze kwam zelfs mijn winkel in om mij de les te lezen. (Gelukkig ging ze niet meer tegen het mannetje te keer.) Na een poosje ging een reiziger zich ermee bemoeien, hij kende haar zoon, en toen na een poos dimde ze. Enkele dagen kwam ze haar excuses aanbieden, ze vond dat ik gelijk had, maar dat het niet veel gescheeld had of ze had mij aangevlogen.. Gezellig.. Dus jij hebt het beter aangepakt denk ik. haha
Bah wat naar zeg.. ik snap dat je er mee in je hoofd blijft zitten.. ik kan er ook echt niet tegen als ik voor mijn ogen zie gebeuren dat een vader of moeder zo agressief praat of doet tegen een kind. Niet dat ik dat zo vaak meemaak, maar soms zie of hoor ik dingen dat ik denk 'zo hee, het is nog maar een kind, doe normaal...' Als die moeder in het openbaar al zo doet tegen haar kinderen, hoe zou ze dan thuis reageren... maar ik denk dat we daar beter niet over na moeten denken
Ik vind dat soort dingen ook lastig! Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het dood eng op het station. Straks raak je een kind kwijt om lopen ze zo de rails op. Ja misschien beetje panisch maar ik zou ook van angst schreeuwen hier blijven. De rest had ik natuurlijk niet gezegd. Goed gehandeld!!
Dit brengt bij mij herinneringen terug... Vroegah vonden mijn ouders/gezin/familie het leuk om op een verjaardag met zijn allen over te gooien met mijn knuffel (het enige wat ik lief had op dat moment) en mijn knuffel raakte kwijt. Iemand had hem zo hoog en ver gegooid dat ze niet meer wisten waarheen. Ik kreeg 3 weken later een gehavende knuffel terug die al die tijd in de cactus lag. Als kind zijnde ben je zo machteloos. Mijn bloed kookt alweer als ik er aan terug denk. Nobody messes with 'the knuffel'. Ik vind dat je extreem goed gehandeld hebt - ik was waarschijnlijk agressief geworden en had de situatie verergerd. Een beetje een rode knop voor mij
Tja, wat had nog meer willen doen dan? Je hebt gedaan wat dacht dat goed was en dit pakte goed uit, gelukkig voor de kindjes. Ik denk dat zij zich zo gedroeg n.a.v. het logeren bij oma, waardoor de kinderen in haar ogen zich vervelend gedroegen. Plus je staat op een station met twee kleine kinderen wat natuurlijk erg gevaarlijk kan zijn dus het liefste wilt ze dat haar kinderen bij haar blijven staan en niet rond gaan lopen. Straks worden ze gepakt door de wind van een trein o.i.d. Dus je moet je nu niet meer druk maken om wat je nog meer had kunnen doen. Ik vind dat je het goed aangepakt hebt en de moeder hebt geholpen met het relativeren van haar gedrag.
Jij verwoord het goed. had net een heel stuk getikt. Ik kan mij herinneren van mijn zelf nu als moeder en mijn moeder toen. Bij de treinen was mijn moeder extra irritant blijf bij mij zit stil een centimeter van haar af en het was luisteren. En ik ben het ook bij de treinen. het liefst bind ik ze vast bij de treinen vind het altijd z.n enge gedachten daar.
Ik weet dat je geen leuke jeugd hebt gehad, maar dit bovenstaande stukje doet mij echt pijn om te lezen. Vind het heel erg voor je! Dikke knuffel vanaf hier, want ook al ben je nu volwassen inmiddels, dit soort dingen draag je toch je leven lang mee.
Dat was ook echt gelijk mijn gedachte bij het lezen van de openingspost. Ik ga niet zo vaak met de trein maar de keren dat ik ben geweest was ik gelukkig niet alleen met twee kleine kinderen. Ze schieten zo ergens naartoe voordat je er erg in hebt. Dus ik snap jouw gedachte van vastbinden helemaal .
Ok, nogmaals bedankt voor jullie reacties. Ik heb er ook nog even met mijn vriend overgesproken en die zegt ook dat ik niet meer heb kunnen doen. Daar ga ik me maar bij neerleggen, kan idd toch niet veel anders doen meer.
Oh wat erg Joycey.. Jij hebt een moeilijke jeugd gehad, ik ook. Ik had een stoffen popje, en ze heette Poppie. Mijn moeder heeft de pop, in 1 van haar vreselijke buien toen helemaal uitgesmeerd in de hondenpoep van onze hond toen. Ik heb haar ontzettend gehaat daarvoor. En toen ik het boek: "Het verrotte leven van Floortje Bloem" ging lezen. Het laatste stukje ging over het knuffelkonijntje van Floortje, en haar zus gooide die uit het raam, in de bossen. Tranen met tuiten, toen ik dat las, en nog steeds kan ik het niet lezen zonder aan mijn Poppie te denken toen. Klinkt idioot, maar wat was ik woest en wat heb ik gehuild. Sorry, nu weer OT.
Steekt twee vingers in de lucht! Helemaal hetzelfde gevoel. Heel begrijpelijk. Het boek heb ik hier ook in de kast staan, dus 1 en al herkenning Tja... Sommige mensen zouden geen kinderen moeten krijgen. Ik ben ergens blij dat ik weet hoeveel pijn bepaalde acties kunnen doen, zodat ik weet dat ik mijn kinderen dat nooit nooit nooit aan hoef te doen en hen wel op handen te dragen en te behoeden voor alles. Ik heb hun pijn al 100x doorleeft voor ze. @Mamabri, thanks!
Wat enorm gemeen:x als ik er aan denk dat sommige kinderen zo vreselijk behandeld worden dan knuffel ik mijn meisje extra en neem mezelf nogmaals voor dat ik haar nooit pijn zal doen op wat voor manier dan ook.
Elke keer als ik stukjes over jou jeugd lees @joycey schik ik. Wat een moeilijke en heftige jeugd heb jij gehad. Wat ontzettend erg wat jou is overkomen. Dit zou geen enkel kind mogen mee maken. Ik lees wel in alle berichten van jou dat het je heel sterk heeft gemaakt. Ik wens je alle geluk en liefde in je toekomst met jou kleine man!