Kijk nu eens heel goed naar wat je doet.... Je maakt excuses voor hem. Niet doen! Er is een probleem, en zolang jullie dat niet erkennen zal het nooit veranderen.
De vraag waarom je hem in vredesnaam überhaupt in de buurt van je eierstokken hebt gelaten, doet er niet zoveel toe. De situatie is zoals ie nu is en dat moet gewoon anders. Zo je verhaal lezend en je reacties op de andere berichtjes, kwam de gedachte in mij op dat je vriend misschien weleens jaloers kan zijn op zijn zoontje. Want jullie kleine man krijgt natuurlijk jouw volledige aandacht en eist deze op, daarvoor is het ook een baby. Het lijkt wel of je vriend daar niet mee om weet te gaan en gaat zich nu zelf als een klein drammerig kind opstellen om zo ook jouw aandacht te krijgen. Terwijl hij eigenlijk aandacht aan jullie kindje hoort te geven en aan jou natuurlijk. Ik ga er maar vanuit dat jullie met wederzijds goed vinden aan de zwangerschap zijn begonnen. Misschien is het niet onverstandig om hier eens met je huisarts over te praten. Ik hoop dat jullie hier samen uit komen en dat je vriend zich weer op een normale respectvolle manier gaat dragen en goed voor jullie gaat zorgen. Om nu kort door de bocht te zeggen ga maar uit elkaar vind ik te ver gaan. Er is een kind in het spel en daar moeten jullie op jullie eigen manier alle twee jullie stinkende best voor doen! En onthoud: jij leert mensen hoe ze met je om moeten gaan. Dus als jij dit allemaal pikt, denkt je vriend dat hij zo met jou om kan gaan. Sterkte!
Nee hij is niet altijd zo geweest heel af en toe wel is wat spanning tussen ons maar het kwam altijd weer goed. Sinds dat hij werkt is het zo ongeveer begonnen. En natuurlijk was ik ook niet altijd even aardig tijdens mijn zwangerschap en de weken na de bevalling zeg maar gewoon helemaal niet. Dus dat was ook erg zwaar voor hem en het zou kunnen dat hij ook alles opkropt en dat het er zo uit komt. Hij geeft ook aan dat het op z'n werk altijd even lekker gaat en dat hij er een hekel aan heeft maar dat is nog geen excuus je zo te gedragen.
Voor de zwangerschap was hij heel anders heel zorgzaam en lief. Ik dacht gewoon dat hij zo zou blijven. Ik wil er ook echt samen uitkomen. Hij heeft wel toegeven dat hij het er moeilijk mee heeft dat onze zoon nu alle aandacht krijgt terwijl hij eerst alle aandacht kreeg.
Ik denk dat ik al lang mijn boeltje had gepakt! Hoe lang laat jij nog over je heen lopen? Hij helpt jou niet met jullie huishouden en met jullie kind. Kun je misschien niet bij iemand voor een week in huis en zeg maar tegen je vriend dat hij maar eens moet nadenken of hij wel verder wil met jou en dat toen jij moeder bent geworden dat hij toen vader is geworden.
Dat denk ik ook, miss een soort van autisme ofzo. Bepaalde dingen van dit gedrag komen wel bekend voor van een familielid.
Even een lijstje wat mijn man doet: afwassen, eten voorbereiden/koken, was ophangen, stofzuigen, kinderen wassen/douchen, verschonen en aankleden. Na alles wat ik na dit topic heb gelezen, echt waar ik was al lang weg gegaan.
Gevalletje jaloers op zn baby zoon. Zou alleen door zn agressieve houding, met spullen gooien al tegen 'm zeggen dat hij even heel snel terug volwassen moet worden, wil hij nog lang blijven genieten van zn gezin. Nu is het gooien met pannen, en schreeuwen tegen jou. Wat wordt het de volgende keer, schreeuwen tegen zn kind of erger?
Vol verbazing zitten lezen, elke pagina die ik verder kwam viel mijn mond verder open van verbazing. Ik vind het serieus heel knap van je dat je dit vol kunt houden, de vraag is alleen....hoelang nog ? En word het nu geen tijd om aan je eigen en je kindje te denken ? Ik kan niet zeggen dat je bij hem weg moet, ik kan wel zeggen dat deze relatie verre van gezond is ! Zoek hulp...praat met je huisarts, maar laat je niet meer gebruiken als het brave huisvrouwtje wat alles maar doet wat meneer wil
Meid, hou op excuses te maken voor die lapzwans!! Je ondersteunt zijn gedrag en vervolgens zit je te klagen dat hij niet verandert. Maar waarom zou hij veranderen als jij je in alle bochten wringt om het hem naar zijn zin te maken?!
Ja dat is waar hij moet meer zelf gaan doen en daar hebben we gisteren ook een goed gesprek over gehad. Hij heeft zijn excuses aangeboden en hij vond ook dat hij niet normaal reageerde. Het ligt niet alleen aan hem we moeten allebei aan onszelf werken.
Nu doe je het dus gewoon weer! Heel goed dat jullie het gesprek aan zijn gegaan, maar ik geloof niet dat hij nu wel gaat veranderen. Je hebt zelf al aangegeven vaak soortgelijke gesprekken te hebben gehad, dan ging het weer een tijdje goed en dan begon het weer van voor af aan. Kans is groot dat dat nu dus ook weer gaat gebeuren, al hoop ik natuurlijk voor je dat de knop om is bij hem. Heel veel succes, meid!
hoezo moet jij aan jezelf werken? Het enige dat jij moet doen is niet steeds je als zijn sloof te gedragen. Hij moet aan zichzelf werken...als hij zelf zn wekker zet, is alweer 1 ding waar jij niet aan hoeft te denken. Als hij zelf zn brood smeert, hoef jij het niet meer te doen.
Ik heb de hele topic met stijgende verbazing gelezen. Dacht dat ik wel veel gehoord en gezien had, maar dit.... Wow. Meid jij bent echt duidelijk nog lang niet wakker. Je laat je echt gebruiken door deze man en je wordt gemanipuleerd waar je bij staat. Als jij zn brood niet maakt, gaat ie niet naar zn werk.... Euhm ja, dat heet gewoon dwingen/manipuleren. En dat hij zo tegen je doet omdat ie het op zn werk niet naar zn zin heeft... Ja duh, hij komt net uit de uitkering waar die jarenlang in heeft gezeten. Geen wonder dat ie boos is, hij is gewoon te lui om te werken en vond dat op zn gat zitten wel prima. Wat ik ook echt briljant vind, is dat hij je heeft wijs gemaakt dat ie zonder baby op vakantie wil, om aan zijn relatie te werken! Geloof je dat echt??? Hij wilt gewoon lekker zonder kids op vakantie, omdat hij gewoon lekker niks wil doen en geen zin heeft in jullie baby. En hij zegt hij dat hij aan zij. Relatie wil werken, omdat hij weet dat dat is wat jij wilt horen. Aan de relatie valt niet zo veel te werken hoor, hij moet aan zichzelf werken. Als ik het trouwens zo lees denk ik, dat er echt n steekje los zit aan jouw vriend. En door jou gebrek aan ruggengraat, wordt zijn gedrag alleen maar erger. Door grenzen te stellen kun je misschien wel wat verbetering boeken, maar een leuke man zal het waarschijnlijk nooit worden. Maar het gevecht met iemand die echt iets mankeert, dat win je zelden. Het kost alleen maar heel veel energie. Mijn advies ; kappen nu je zoontje nog jong is en voordat er meer kinderen komen.