Wij willen bijna beginnen met proberen voor een tweede kindje. We hebben nu een zoontje van tien maanden en het leek ons leuk als de kindjes ongeveer twee jaar met elkaar zouden schelen. Mijn man scheelt namelijk vier jaar met de gene onder zich en vond dat eigenlijk helemaal niet leuk, ze lagen altijd zover uit elkaar in leeftijd dat er nooit leuk contact ontstond. Maarrrrr! Nu hoor ik dus opeens vanuit verschillende kanten in mijn omgeving dat het wel echt fijn is om in elk geval drie jaar tussen de kindjes te hebben! Nu een nieuwe zou veel te veel zijn, je hebt net slaap en dan geef je het weer op, je zou met een baby zitten terwijl je peuter net in de vervelende 2 = nee fase zit enz. Ik zag zelf juist vooral voordelen, mijn zoontje heeft straks bijvoorbeeld nog een middagslaapje.. dus mocht ik moe zijn tijdens de zwangerschap dan zou ik 's middags nog wat rust kunnen pakken, en ze kunnen straks misschien leuk spelen omdat ze niet zoveel schelen. Maar door mijn omgeving begin ik nu dus te twijfelen! Vandaar mijn vraag: Hoeveel leeftijdsverschil hebben jullie tussen jullie kinderen en hoe bevalt dat?
Hier nog geen tweede maar ik wil wel graag als het kan een tweede en redelijk snel achteraan. Vriendlief wil eerst dat mijn lichaam de kans krijgt bij te komen (nou vooruit dan maar ) Ik scheel 5 jaar met mijn zusje en persoonlijk mis je soms wel wat. Op bepaalde leeftijden is 5 jaar gewoon een erg groot verschil. Mijn zusje heeft een zoontje van 2 en een dochtertje van 1. Ja het is soms zwaar maar zij (en ik ook) heeft zoiets van, als ik het nu doe dan slaap ik inderdaad wat minder even (niet persee) maar daarna ben ik er vanaf. Anders slaap je inderdaad net weer lekker, en begin je weer van voor af aan. Ik heb ook liever alles in 1x.
He, dankjewel voor je reactie! Nou, ik heb inderdaad ook het idee van: nu even pittig maar daarna is het achter de rug! Niet helemaal waar natuurlijk want we willen nog wel meer kindjes als het allemaal gaat, maar voor nu eerst maar eens kijken of twee kindjes lukt... Begon me alleen opeens af te vragen of dat niet veel te naïef gedacht is, of ik het niet heel erg onderschat. Dus ben wel benieuwd naar persoonlijke ervaringen van mensen hier! Maar bij je zus gaat het dus goed? Hoop dat jij dan ook snel een tweede mag krijgen Al is het inderdaad wel fijn als je lijf even een adempauze heeft! Maar nu na tien maanden voel ik me eigenlijk wel weer helemaal de oude!
wij hebben altijd gezegd de 1e en de 2e komen als het ons gegund is vlak achter elkaar. Familie en vrienden stonden er dus ook niet van te kijken toen ons zoontje 9 maanden was ik weer zwanger was XD Ik wilde 9 maanden ont zwangere en dan mocht het van mij wel weer en heb met 6-7 maanden de BV afgebouwd voor een menstruatie en toen ons zoontje 8 maanden was aan de 1e ronde begonnen. 2e ronde bleek ik alweer zwanger. Iedereen reageerde erg positief maar ook omdat ze het wel al beetje verwacht hadden dat er geen jaren tussen zou zitten.Wij zijn dol gelukkig met de zwangerschap en dat we weer zo snel zwanger mochten zijn. De kindjes hebben straks wat aan elkaar en zullen altijd samen ergens zijn. Op deze jonge leeftijd kennen ze ook geen jaloezie wat je op latere leeftijd wel weer hebt.
Mij lijkt het ook ideaal. Hier zijn we er dus ook gewoon voor gegaan. Misschien wordt het zwaar, misschien valt het mee. Ach daar gaan we dan wel weer mee om. Hier nog niet in de openbaarheid getreden met deze zwangerschap, gaat over een paar dagen gebeuren en mensen zullen we als commentaar hebben dat het te snel is. Ach, mijn man en ik zijn er heel gelukkig mee en dat is het enige wat telt! Als het aan hem had gelegen waren we meteen na de bevalling doorgegaan maar ik wilde graag nog even herstellen . Voelt het voor jullie goed, gewoon ervoor gaan!
Er voor gaan als jullie er beide klaar voor zijn, je kan ook voor jezelf zeggen ik ga zoveel maanden ont zwangere en dan gaan we er weer voor. Als je man dat ook wil natuurlijk.
Het is zo jammer dat je niet in de toekomst kan kijken he ?! haha wie weet is het appeltje eitje, wie weet word het wat pittig. Als jullie er klaar voor zijn , moet je er gewoon voor gaan! Ik ben er van overtuigd, dat je er als het ware opnieuw inrolt zodra een tweede kindje geboren is , je vind je weg wel in het huishouden en met de kinderen.
ik heb ook alles voor en nadelen tegen elkaar afgewogen. En mijn conclusie was dat er voor allebei de stellingen wel wat te zeggen zijn. ja het is misschien makkelijker als de eerste wat ouder is. Maar ja het is ook wel weer makkelijk als het wat dichter op elkaar zit, zodat ze samen kunnen spelen later. Gewoon je eigen gevoel volgen. Wij zijn weer aan het proberen voor 2e en ik hoop dat het niet te lang duurt dan is de oudste inderdaad rond de 2 jaar.
Ik heb nog geen kinderen, maar ik scheel 10 jaar met mijn zusje en we zijn heel close, en meerdere van mijn vrienden schelen net zo veel en zjin ook heel hecht met hun kleine zusje/broertje. Het kan alle kanten op: broertjes en zusjes die weinig schelen in leeftijd kunnen het juist niet of juist wel heel goed met elkaar vinden. Ik zou daarom eerder kijken naar je eigen situatie. Ik denk dat als jullie als ouders er klaar voor zijn en dus leuke en relaxte ouders kunnen zijn, de band tussen de kinderen ongeacht leeftijd wel goed komt.
Ach hier is het 2 jaar en precies 7 mnd (allebei geboren op de 30ste). Mijn dochter sliep maar 2x 45 min en sliep niet meer toen de tweede kwam. De tweede sliep op dezelfde leeftijd nog ruim 3 uur per dag... Geen kind is gelijk! Als jullie er klaar voor zijn, dan is het prima!!
hier ook enorme twijfel. ons zoontje wordt over een week 1 jaar. de wens voor een 2de is er. maar we hebben ons handen nog vol aan ons zoontje. is enorm geprikkeld kindje en slaapt de nachten nog niet door. en overdag ook maar 1 dutje met tegenzin. omdat we voor onze 1ste in de mmm hebben gezeten ( uiteindelijk in rustmaand spontaan zwanger geraakt ) hebben we onze twijfels om toch alvast te beginnen omdat we denken dat het niet 123 raak is. maar de kans bestaat wel en kunnen we die aan op dit moment? dat is voor ons echt een moeilijke beslissing. we kunnen ook over een half jaar beginnen maar stel dat het dan weer heel lang duurt dan zouden we willen dat we eerder begonnen waren.. hoe dan ook het is een ontzettend moeilijke beslissing. en ik wil mijn zoontje niet tekort doen. ik wacht nog op het gevoel wat echt een duidelijke JA of NEE zegt en nu is er nog een kleine twijfel.
Hoi hoi! Mijn kleintje is over 3 dagen 11 maanden, in december heb ik mijn implanon laten verwijderen en was meteen zwanger! Helaas liep dat uit op een miskraam we hebben netjes gewacht tot dat ik "gewoon" ongesteld zou worden en zitten nu dus weer in ronde nummertje 1. Het is bij ons echt een bewuste keuze, mijn broer en ik schelen 3 jaar hebben toch veel aan elkaar gehad. Mijn vriend was thuis met 3, 2 jaar en anderhalf jaar verschil toch is de jongste altijd met de middelste opgetrokken. Het argument een middag dutje dus ook middag dutje voor mama was ook een van mijn argumenten. We wisten wel al heel snel, al voor onze eerste werd geboren, geen groot leeftijdsverschil! Ik zeg gewoon doen, het zal druk zijn maar je krijgt wel heel veel positieve dingen voor terug!
Die van mij wordt 8 in oktober, leeftijd maakt toch niks uit! Als je een gelukkig gezin hebt is toch alles prima Die van mij kan lekker mee moedertje spelen vindt ze kei leuk!
Ik denk net als de anderen dat jullie moeten doen waar je je goed bij voelt. Ik en mijn broertje en zusje schelen allemaal 6 jaar van elkaar. Maar wij zijn 6 handen op één buik hoor. We hebben het eigenlijk altijd meer dan goed met elkaar kunnen vinden. Het hoeft dus niet persé zo te zijn dat door het leeftijdsverschil geen goede band hoeft te zijn. Doe vooral wat het beste aanvoelt!
Mijn zoontje is ongeveer 26 maanden als zijn broertje of zusje word geboren. Druk zal het denk ik wel worden, maar mijn mannetje is redelijk zelfstandig en kan heel goed opdrachtjes uitvoeren. Ieder leeftijdsverschil zal zijn voors en tegens hebben. Volg je gevoel het komt sowieso goed
Ik denk dat zoals met alles er aan alle leeftijdsverschillen voor en nadelen zitten. Maar mijn ervaring: Tussen onze kindjes zit 20 maanden, niet perse zo gepland we waren wel weer 'begonnen' maar rekende erop (veel) langer te moeten wachten. Ik vond dit leeftijdsverschil te klein. Het hangt natuurlijk ook af van de persoonlijkheid van je kindjes en hoeveel hulp je hebt. maar mijn oudste veranderde rond 1 jaar van een super makkelijke baby naar een drukke veel aandacht vragende dreumes. Hierdoor vond ik de zwangerschap veel zwaarder, en was na de geboorte geen sprake van een roze wolk (die er bij nr. 1 absoluut wel was) maar van heel veel hectiek. Met nr. 1 was er meteen een band en met 2 heeft het veel langer geduurd omdat ik steeds mijn handen vol had aan de oudste en zo weinig rust momenten met mijn zoontje had. Ik vind dit er jammer, die eerst tijd is zo bijzonder en zo speciaal, ik had er graag meer van kunnen genieten. Maar ik ben ook helemaal niet zo iemand die graag 'vlug uit de luiers' wil. Ik vind het heerlijk met mijn kleintjes en wil daar graag lang van genieten. Nu is het leuk hoor met die twee, De jongste doet haar in alles na en het is echt heerlijk om ze samen te zien (als ze niet vechten dan). Maar is er is hier mogelijk nog een wens voor een derde, maar daar wil ik absoluut meer tijd tussen.
Thja ik denk dat ook wel van paar dingen afhangt. Mijn man is 33 en ik wordt morgen 31 dus ik vind het persoonlijk geen optie om heel lang te wachten omdat dan toch moeilijker wordt en meer risico's plus over de eerste hebben we best lang gedaan. We zijn niet doelgericht aan het klussen maar gebruiken geen voorbehoedsmiddelen en kijken wanneer mijn ongesteldheid uitblijft. dus hopelijk een klein leeftijd verschil
hier straks 20 maanden verschil. vind het ok. Toch moet ik zeggen dat ik vaak de opmerking krijg: 'zo, dat is snel na elkaar'. Sorry, hoor waar bemoeien mensen zich toch mee
Hier ook net geen twee jaar ertussen ik vind het fantastisch! Ja het is soms pittig vooral met mn bv geven. Ook de 2 is nee fase zitten we in maar goed dat begon hier al met 18 mnd haha. Het is alles bij elkaar gewoon top!
Bij ons zit er 1,5 minuut tussen. En hoe vaak wij ook niet te horen krijgen/kregen; oh, een tweeling, DAT is druk/heftig/lastig. Ik heb zelfs ooit gehoord: Een tweeling? Dat dachten ze eerst bij mij ook, maar godzijdank was dat niet zo. :x Dus laat mensen maar gewoon lekker lullen, en doe wat je hart zegt. ("want die klopt", zei laatst iemand tegen mij, haha) Ze hebben toch altijd wel wat aan te merken. Als je er weer te lang tussen laat zitten krijg je weer: Ohw, een nakomertje? *zucht*