En over die angst: die heb je en als het je lukt probeer dan je angst te accepteren in plaats van je er tegen te verzetten. Ik was bij de 4e ook heel bang, bang voor een niet gezond kind, een doodgeboorte (omgeving die vraagt waar we toch aan beginnen met 3 gezonde kinderen), door al mijn angst hield ik mijn weeën tegen en kwam er ondanks de weeën storm geen cm bij. De ruggenprik was gezet en in 30 min van 4 cm naar 10. Ik kon me eindelijk ontspannen. En ik lag te trillen van de angst. Dus ik herken je verhaal.
ik zou ook gewoon vragen naar de mogelijkheden van pijnbestrijding. Er is toch nog iets anders wat je met een infuus of prik of iets dergelijk kan krijgen? Als de ruggenprik niet meer kan heb je altijd dat spul nog en dat kan misschien wat meer rust geven. Je voelt zelf misschien nu veel angst, maar ik vind het echt knap van je dat je er toch weer voor gegaan bent!
Ik zou trouwens remifentanil niet aanraden, veel nadelige gevolgen voor de baby maar ook voor moeder, ik was letterlijk helemaal van de wereld hierdoor de geboorte amper meegemaakt. En dan heb ik het nog niet over het braken..
Lief dat er verhalen worden gedeeld. Maar negatieve verhalen stellen mij gewoon niet gerust. En over dat remifentanil..... Dat heb ik inderdaad vaker gelezen. Al zijn er ook mensen met veel positieve verhalen hoorde ik weer van een ander. Denk dat het per ervaring gewoon anders is.
Ik snap de angst wel voor de pijn. Dit is voor mij ook de eerste zwangerschap dus ik weet ook niet precies wat me te wachten staat, maar ik luister niet echt naar de verhalen van anderen. Ook omdat een bevalling per persoon per keer weer anders is en iedereen ervaart dat ook weer anders. Elke vrouw heeft ook weer een andere pijngrens. Je weet van te voren niet hoe het zal lopen en dat is het enige wat ik er spannend / eng aan vind. Ik sta er heel nuchter in en heb zoiets van ik zie wel hoe het gaat. Ook omdat ik vanwege het gebruik van bloedverdunners ivm trombose geen ruggenprik mag hebben. Dus pijn ga ik evengoed wel hebben. Ik heb nog wel een andere optie voor pijnstilling via een infuus maar ik denk dat ik dat niet ga doen omdat de arts al zei dat dat pas kon later tijdens de bevalling en op het begin niet. Dan heb ik liever helemaal niks. Ik zou zeggen laat je niet gek maken door ervaring van anderen.
Mensen als iemand een opic opent ivm angst waarom dan de behoefte om horrorverhalen of negatieve ervaringen met pijnstilling te delen? Snap echt niet wat men hiermee wil bereiken. Elke vorm van pijnstilling heeft zijn voor en nadelen. Op het moment zelf zal de vk/gyn met je bekijken welke vorm van pijnstilling voor dat moment het beste is. Er is helemaal geen onderzoek geweest waaruit nadelige effecten van remifentanil zijn gebleken. De ene zweert erbij de ander vind het vreselijk. Dit is hetzelfde met de TENS, pethidine en de epiduraal. Niet elk lichaam reageert overal hetzelfde op. Dat is gewoon niet te voorspellen. Gelukkig ben je bij de bevalling niet alleen en zullen ze je helpen met het uitkiezen van de juiste vorm van pijnstilling. Ik heb meerdere keren dezelfde operatie gehad, met dezelfde vorm van narcose. De ene keer ben ik helemaal fit...de andere keer doodziek. Het resultaat is gewoon niet te voorspellen. Dus verhale over hoe remifentanil zo vreselijk was bij de ene zeggen helemaal niets over hoe het is bij een ander. Meid...een bevalling is niet leuk en zal pijn doen. Het is gelukkig maar tijdelijk en samen kom je er echt doorheen. Er zijn genoeg opties om je daarbij te helpen. Ik zou echter ook een cursus doen die bij jou past.
Behoort die van mij ook tot de horror verhalen, want zo was het en niet bedoeld en ook niet in werkelijkheid.
Nee daar doelde ik niet op. Daarmee zeg ik overigens niet op dat het een goede ervaring is geweest hoor. Daarom raad ik ook een goede cursus en een goed gesprek met de vk aan, angst kan inderdaad behoorlijk tegenwerken.
Gelukkig, het was mij er meer om te doen dat ik ook die angst had, niet voor de bevalling, maar vooral om het kindje zelf. En dat die angst me heeft tegen gehouden in het bevallen, de ruggenprik heeft dat tegenhouden opgeheven. Dus dat was voor mijn gevoel een hele goede ervaring.
Ik denk dat minfullness/ademhalingsoefeningen je kan helpen om te ontspannen en meer het gevoel te krijgen van: het is hoe het is. Het leert je relativeren en ontspannen. De enige angst die je hebt ben je zelf (of je gedachten). Probeer wat positiever en minder oordelend te denken over waar je zo tegenop ziet. Misschien valt het dit keer juist reuze mee en heb je je al die tijd voor niets zo druk gemaakt. En wat ik doe: ik roep een positieve spreuk over mezelf af. Alles komt goed (ook ik ben weleens bang). En op den duur ga je daar ook echt in geloven! Kijk hier eens op (of eigenlijk, luister): Audiobestanden