Wat een verschillende reacties allemaal op dit Topic. Valt me op dat veel mensen het "Raar" of "Vreemd" vinden als je al iets koopt voordat je uberhaubt zwanger bent. Ik ben van mening dat iedereen lekker moet doen wat ie zelf wil in dit geval. De 1 denkt dat hij/zij de goden verzoekt, de ander denkt daar heel anders over. Dit mag...., toch?
Vorig jaar was ik in de Prénatal om een cadeautje voor iemand anders uit te zoeken. Loop ik daar toch super-super-super schattige kleertjes aan, helemaal mijn ding en nog unisex ook. Heb toen 2 setjes gekocht. Stond ook een beetje symbool voor mijn kinderwens. Ik heb ze in een la gelegd en heel soms haalde ik ze er uit, bijvoorbeeld nadat we hadden afgesproken wanneer we ervoor gingen. Afgelopen Kerst (afgelopen 5 januari laatste pil genomen, was ook de afspraak) lag er een cadeautje voor mij onder de boom, van mijn man: een cadeaubon van de Prénatal. Kon ik straks leuke kleertjes kopen. Nu ziet het er naar uit dat ik die bon toch snel kan gebruiken! Als je iets leuks of unieks tegen komt zou ik zeggen: meenemen die handel! Met kleertjes heb ik ook zoiets van: mocht het voor ons niet weggelegd zijn dan is er vast iemand anders die ik er heel blij mee kan maken. Zo nu en dan iets kopen vind ik niet raar. Enige wat ik wel bizar vond was dat hier een keer een meid was die een topic opende omdat ze niet wist of haar uitzet al compleet was. Nou, ze had alles al. Kamertje, dekens en lakens, verzorgingsspullen, kinderwagen, box en boxkleden, speeltjes, badje, kleertjes, luiers, kruiken, echt alles. Moest ze nog zwanger raken.... Maar zo nu en dan wat kopen (zonder dat het te gek wordt) vind ik echt niet raar hoor. Nu ik zwanger ben heb ik nog niet de behoefte om dingen te kopen (op een klein knuffeltje na). Ik wil eerst een goede echo en een goede uitslag van de combinatietest en onze ouders weten ook nog van niks. Daarna zal het vast wel wat "echter" gaan aanvoelen en als ik dan wat wil kopen ga ik los
Ik vind het niet gek, omdat je het altijd nog cadeau kunt geven, maar ik zou het zelf niet doen en heb het bij de eerste ook niet gedaan. Zelfs mijn moeder mocht van mij niks kopen tot na de 20wkn echo. Iedereen is er vrij in toch en als het jou helpt, dan is dat toch prima? Nu wil ik al die testen doen omdat ik al 35 ben, dus wellicht mag mijn moeder nu 6 weken eerder al iets voor me kopen Laten we het hopen. En ik hoop voor jou dat dit de natuur stimuleert.
Ik verbaas me ook een beetje over alle reacties die dit zo raar vinden. Iedereen moet toch vooral doen wat goed voelt. Ik heb zelf nooit iets gekocht voor ik zwanger was, maar kan me heel goed voorstellen dat je dit juist wel af en toe doet als het zo lang duurt voor je zwanger bent... Zolang het maar geen obsessie wordt is dat toch prima..? Misschien kunnen die spulletjes zelfs wel wat troost bieden als het maar niet wil lukken of als je een kindje hebt verloren. Iedereen gaat hier op zijn eigen manier mee om...
ja hoor ik heb dat ook wel eens gedaan. Niet veel, maar zag een keer zulke schattige slofjes. Die kon ik niet laten liggen. Niks mis mee hoor, doe gewoon waar je je goed bij voelt.
Ik heb voor mijn zwangerschap maar 1 ding gekocht, dat was een roze shirtje bij de hema, op dat moment afgeprijsd naar 2 euro. Achteraf bleek ik daar net 1 week zwanger te zijn van een meisje dus wel heel toevallig. Verder hebben we eigenlijk met alles gewacht tot de 20 weken echo zodat we gericht op geslacht konden kopen.
Ik ken trouwens ook iemand die haar volledige babykamer al af had voordat ze überhaupt zwanger was. Ach, ik vind het 'crazy cat lady' gedrag, een ander vind het juist heel fijn Leef en laat leven!
Ik heb voordat ik ook maar een relatie had al wat kleertjes en andere kleine dingetjes gekocht. Het meeste heb ik inmiddels al weer als cadeau gegeven. Ik heb alleen nog maar een schattige klein pakje en slofjes die ik echt zelf hou. Ook hebben we sinds kort een ledikantje staan. Dat is het bedje waar ik en mijn broertje en zusje ook in hebben gelegen en die bij mijn ouders in de weg stond. Daar zit zoveel sentimentele waarde aan dat ik het niet over mijn hart kon krijgen dat het naar de kringloop ging.
Ik heb heel vaak aan de kassa gestaan om iets voor m'n kleintje te kopen toen ik nog pril zwanger was. Op de 1 of andere manier kòn ik het gewoon niet omdat het me nog meer pijn zou doen als het mis zou gaan en ik naar die kleertjes moest kijken die ze nooit aan heeft gekund. Mijn schoonmoeder vertelde m'n hele zwangerschap lang over haar kindje die stierf bij de bevalling, ik zat er zo mee en was continu bang dat mij dat ook zou overkomen (hormonen?) Daarom kocht ik alles last-minute omdat ik wel moest. Het kinderkamertje had ik met 30 weken en werd in elkaar gezet toen ik 35 weken zwanger was. Jammer dat de voorpret me is ontnomen
Nee, nooit gedaan. Dat vond ik eng. Niet vanwege "goden verzoeken", maar onzekerheid. Achteraf bezien ook terecht. Ik kreeg bij mijn eerste zwangerschap al allerlei kadootjes omdat we toen al ruim 1,5 jaar bezig waren, maar dat liep uit op een miskraam. Oh, wat vond ik het toen pijnlijk om geconfronteerd te worden met de rompertjes en totjes die ik gekregen had. Dus voor mij zelfbescherming dat ik het nooit gedaan heb. Ik kan me er wel heel goed iets bij voorstellen hoor, vind het niet "vreemd" dat je die neiging hebt. Ik bedoel, testjes doen voor NOD is ook niet aan te raden, maar dat doen ook heel veel vrouwen ondanks de risico's. Het is gewoon je diepgewortelde wens...
Normaal, niet normaal, who cares. Je hebt wat gezelligs gedaan en er plezier mee toch? Ik heb bijna niks nee, heb 1 keer een rateltje gekocht. Dat was na alle medische onderzoeken etc, dat ik daardoor eindelijk weer eisprong had (na operatie etc) en zag een muis rateltje bij de HEMA. Een muis is iets tussen mij en m'n man, dus die kon ik niet laten liggen. Zag het als een teken als het ware, want liep er heel toevallig tegen aan. En dat was het eigenlijk. Toen ik wel zwanger was, kreeg ik van m'n ouders een mutsje en slofjes. Toen het een miskraam werd kreeg ik een smsje van m'n ouders dat ze het jammer vonden nu dat ze het gegeven hadden (voelde zichzelf schuldig natuurlijk), maar ik was er alleen maar blij mee. Dus toen ik dat zei en zei dat ik het zou bewaren voor een eventuele volgende dan, kreeg ik een vrolijker smsje terug, dat dit setje voor deze was en de eventuele volgende zijn/haar eigen setje zal krijgen. Dus dit setje ligt nu in de doos samen met de scan, testen etc. Mijn "herinneringsdoos". En elke keer dat ik die open en het setje weer zie, weet ik dat deze er was. En zoals mijn vader altijd zegt, het eet geen brood! HAHA!
Ik durfde niets te kopen uit angst dat ik nooit zwanger zou raken en ik met die spullen zat die dan een pijnlijke herrinnering zouden zijn. Nu koop ik wel
Ik heb nog niet iets voor mezelf gekocht, ook nog geen behoefte aan eigenlijk. Gelukkig mag ik vaak cadeautjes kopen voor de jarige kinderen en pasgeboren beepjes in de familie en vriendenkring.
Ja hoor, ik heb al een aantal maanden een hele babykamer op de zolder staan. Is een antieke die ik voor bijna niets kon krijgen (ik knap meubels op voor de verkoop). Toen ik em zag, wist ik meteen dat deze niet voor verkoop zou worden (hij is overigens nog niet opgeknapt, daar wacht ik wel nog mee, ivm kleuren voorkeur tegen die tijd) En dat is nog wel na mijn miskraam geweest, dus het besef dat het allemaal nirt zo makkelijk zou kunnen gaan is aanwezig. Gewoon lekker doen waar jij je goed bij voelt!
Dat is helemaal niet erg. Doe en koop lekker waar jij je goed bij voelt. Wat een ander daar van vindt? Lekker boeiend!
Ik heb nog helemaal niets gekocht, bewust niet gedaan. En nu achteraf heel erg blij mee, omdat het na bijna 2 jaar nog steeds niet raak is.