Ik blijf bij mijn mening.. De combinatie van stress in huis waardoor het kookpunt word bereikt en woede die oploopt bij je omdat een baby teveel trappelt vind ik niet goed. Er zijn zat ouders die ook zat problemen hebben buiten hun gezin (zelf ook mee te maken gehad) maar dat zou geen invloed moeten hebben op de manier waarop je je kind opvoedt is mijn mening. Ik lees gewoon in je bericht allerlei excuses maar daar heeft je kind niks aan. Anyway, veel sterkte met je therapie en alles, hoop op een goede toekomst voor jullie als gezin.
We krijgen maandag te horen waar hij zit en we hebben gelukkig wel bezoekrecht. Maar meer weten we daar ook nog niet over. Alleen dat hij via rubicon zit.
En natuurlijk het aller belangrijkste: laat je ons iets weten hoe het verder gaat? Begrijp het ook als je dat niet doet hoor, maar hoor gewoon graag een goede afloop haha
Ik heb niet alles gelezen, maar het eerste wat in me opkomt is: ze halen een baby van 5 weken echt niet zomaar bij z'n ouders weg! Die is nog zo klein en heeft juist z'n moeder nodig, dan maak je mij niet wijs dat bjz hem zomaar weghaalt. Ik weet niet wat er allemaal speelt, en bjz zal ook best fouten kunnen maken, maar nogmaals een kindje van 5 weken wordt pas weggehaald als er duidelijks iets goed mis is. Dan speelt er al veel langer dingen die zorgelijk zijn voor een baby, want bjz bepaalt echt niet in 5 weken dat een baby uit huis geplaatst moet worden. Daar gaat veel meer tijd aan vooraf, en dan zijn er blijkbaar al meer ernstige signalen bij hen bekend. Ik geloof best dat jullie aan je problemen werken, en ik hoop van harte dat het jullie lukt. Het is ook logisch dat je hier negatieve reacties krijgt, dat gebeurd op een forum en zeker met onderwerpen als deze. Dat ligt enorm gevoelig, dus daar moet je ook rekening mee houden als je zo'n topic opent. Ik snap ook niet dat je bezig bent met een forum terwijl je baby net bij je is weggehaald. Ik zou hysterisch zijn denk ik, als ik vind dat mijn baby onterecht is weggehaald. Ik zou er niet aan denken om op een forum een bericht hierover te plaatsen. Veel succes! Ik ga er vanuit dat elke moeder het beste wil voor haar kind, dus hoop dat jullie eruit komen. En dat het goed gaat met je kindje
Ik ben ook wel benieuwd wat je er zelf van denkt Samdennisdemien? Begrijp je het wel of vind je het totaal onbegrijpelijk dat ze hem hebben weggehaald bij jullie?
Complimenten dat je nog reageert maar het verandert mijn gedachte over de situatie zoals je die schetst ook niet echt, sorry. Oké, het wordt de meest relaxte ouder wel eens teveel en dan is het fijn als de andere ouder het kan overnemen maar als je met twee ouders met een kort lontje en een agressief verleden te maken hebt en er veel stress in huis heerst en je elkaar al moet overnemen bij het verschonen van een baby van 5 weken...tja, dan heb ik m'n vraagtekens. Hoop dat jullie de juiste hulp krijgen, dat jullie zoontje op een goeie plek zit en dat jullie wanneer de tijd daar is als gezinnetje in één huis kunnen leven....succes!
Ik sluit me hier bij aan. En ik hoop dat het jullie met hulp lukt om de boel op de rit te krijgen zodat jullie in de toekomst een gezin kunnen vormen. Sterkte!
Ik denk dat jullie al best veel stappen ondernemen. En hoe verdrietig dit ook is, voor jullie maar ook voor de kleine, misschien dit even de beste oplossing is. Hopelijk krijgen jullie de juiste hulp en kunnen jullie orde op zaken stellen, zodat jullie kleine op den duur weer thuis kan komen. Ik begrijp dat het voor jullie moeilijk is, maar begrijp ook dat bjz deze keuze maakt. Fijn dat jullie maandag te horen krijgen waar de kleine is en hopelijk kunnen jullie snel op bezoek. Verder geen tips, aangezien jullie al begeleiding hebben. Hopelijk komen jullie daar verder mee.
Mss is dit voor haar wel een manier om ermee om te gaan. @ TS: Ik heb enige tijd ook mijn mening gegeven, en die is mss ook wel hard, maar ik denk dat het merendeel van de mensen die hier reageren (zowel positief als negatief) dat niet doen om jou, TS, als persoon aan te vallen. Niemand hier heeft haar als persoon afgebroken. Maar mss moet je er ook eens bij stil staan dat hier ook veel mensen zitten die al heel lang proberen om hun kinderwens te vervullen en dat dit bij velen dan echt wel frustrerend is om te lezen. Ik spreek nu uit eigen gevoel: ik ben ook al enige tijd aan onze kinderwens bezig, en dat loopt niet zo vlot. Als ik dan zo'n verhalen lees dan krijg ik vaak het gevoel van: "waarom kunnen zij wel kinderen hebben en wij niet?". Daarmee zeg ik niet dat je geen recht hebt op een kindje, ik gun je het van harte hoor. Maar het doet zo'n pijn dat dit weer een kindje is die niet bij z'n ouders kan opgroeien. Daarnaast hoop ik dat jullie snel hulp vinden, indien je het wenst mag je mij gerust pb sturen om je verhaal te doen. Ik heb met veel zaken ervaring (ben verpleegkundige) en weet ook wel hier en daar waar je terecht kan. Nogmaals: ik breek jullie zeker niet af, maar soms moet je ook eens denken aan hoe zoiets overkomt bij anderen, en wat dit met hun gevoelens doet. Succes meid.
Ik vind het heel knap hoe je de posts hier oppakt en zo rustig uitlegt hoe het zit! Ik snap ook heel goed dat een baby krijgen overdonderend is, goed dat jullie elkaar zo afwisselen! Ik hoop dat je snel hulp vindt die je bij kan staan bij het weer thuis krijgen van jullie zoon en dat jullie ook duidelijk wordt uitgelegd waarom BJZ heeft gekozen voor uit huis plaatsing. Heel erg veel sterkte, het lijkt me echt vreselijk als je babytje iut huis wordt geplaatst, kan me goed voorstellen dat dat ook een flinke impact heeft!
Plus een!! Ik heb zelf ADHD. Is geen excuus en heb het bij lange na niet zo erg dat mijn kindje uit huis geplaatst moet worden of zo. Maar begrijp je nu iets beter. Heb af en toe ook een "snelkookpan" momentje gehad. (Zo noem ik het als het me allemaal te veel werd. Ik heb vaak moeite met grote veranderingen. Hihi! Dan is dit een heeeeeele grote hahahah!) Bij mij uit zich dit dan niet in agressie, maar in huilen en een drang tot controlle wat vaak resulteerd in het opruimen en schoonmaken van m'n huis. Raar, maar zo krijg ik orde in m'n hoofd. Heb het gelukkig allemaal erg goed door (veel aan GGZ gehad een paar jaar terug) en merk dat juist m'n kleine meisje een rem is. Hoe rot ik mij ook voel, als ik haar gezichtje zie en ze naar me lacht, is alles weer goed. Gelukkig een man die dit begrijpt en mij kon bijstaan in de eerste paar weken. De combi van vermoeidheid, hormonen, onzekerheid en de ADHD is niet geweldig. Gelukkig gaat het bij mij super, mede dankzij een fijn schema, rust en regelmaat, zover dat lukt met een hummeltje van 4 maanden . Goed dat jullie aan jullie problemen werken. Ook ben ik wel van mening, hoe rot ook, dat het goed is als de kleine even niet bij jullie thuis is. Hierdoor kunnen jullie je helemaal op jullie zelf focussen en er daardoor voor zorgen dat jullie kleintje zo snel mogelijk in een rustig en evenwichtig huis terug komt. En onthoud, je kindje is nu wel jullie drijfveer, maar de agressie problemen aanpakken doen jullie voor namelijk voor jullie zelf, hierdoor is de basis goed en dat werkt door in alles in jullie leven. Ik wens jullie heel veel succes en sterkt de komende tijd. Zet hem op, vecht voor jezelf en jullie kindje!
Terecht of niet dat maakt niet uit ik denk dat TS ook hier haar antworden niet zal vinden. Na toelichting is min enige duidelijk geworden dat beide ouders inderdaad nu niet in staat baby te hebben door hun problemen. Dus bjz heeft juist gehandelt zoals TS het ook schrijft volgens min weet ze het ook ze hebben zelf ingestemd met het weghalen van baby. Idd mensen met psychische problemen kunnen kinderen hebben maar dan moet er wel iemand naast zijn met scherpe toezicht. Als beide ouders korte lontje hebben dan wordt het snel gevaarlijk voor baby. Zoals het dus 5 wk van zijn leven geweest is moest het niet. Er is wat gebeurt door jullie schuld of niet, jullie kunnen niet tegen gehuul etc., en er was niemand met verstaand bij jullie 24/7 dus dat ging mis. Ts Als je denk dat je in je recht staat, moet je jezelf bewijzen. Er zijn vast duidelijke proceduren voor. Wat blauwe plekken betreft: er kan geen simpel weg blauwe plek komen van nagel miss daarom gelooft bjz je niet?? Ik zeg niet dat je liegt in je optiek kan dat waarheid zijn. Het was nacht en blijkbaar bij woede kunnen jullie beide met je partner uitbarsten. Wat hij je verteld misschien ook niet waar of door overvloed van emoties denk je dat dat gebeurt en neem je dat voor waarheid. En wat verschonen betreft: vind ik ook raar jullie idee over dat zijkant verschonen vinden jullie niet fijn maar voorkant met schopen tegen maag en woede van jullie kant vinden jullie nog meevallen. Als je kind neemt moet je al je leven veranderen en slapen en wat je handiger vond leuker of wat dan ook. Ik sliept met mijn man altijd echt tot 12 uur ochtend en al 11 mnd staan we 20x per nacht voor onze dochter. Ik heb geen enige moment woede gevoeld maar goed jij geeft toe dat jullie psychische problemen hebben, maar dan moet je begeleider zoeken die jullie dagelijks daarbij helpt indien 24/7. Het is verstandig je leven op rit krijgen en stappen ondernemen tot betere ouder en verzorgen zodat je bjz kan laten zien dat jullie daar iets over doen. Vraag of het later mogelijk misschien je baby hele dag en nacht bij hebben met toezicht zodat die persoon mee kan kijken en begeleiden. Maar goed wat gebeurt is gebeurt nu valt weinig iets te veranderen. Wat zeggen jullie ouders/vrienden over deze situatie?
Ik vind het een triest verhaal. Triest voor ts en haar vriend en zielig voor het kindje dat nu al niet meer bij zijn ouders woont. Probeerde me in te denken hoe het zou voelen je uk vrijwillig af te staan. (Ook al is het tijdelijk) Ik hoop echter ts dat je voor de oplossing kiest die het best is voor je kindje ook al duurt het jaren voor hij weer bij jullie komt. Veel sterkte.
Hard werken is nog een understatement.... Te veel zaken,te veel kinderen,te weinig medewerkers... Vriendinnetje heeft er 3 jaar gewerkt, en die is echt een kei in haar werk..
Als eerste veel sterkte. Ik zit zelf in de zorg en werk ook in gezinnen waar het niet goed gaat. Ben van mening dat ouders veel kansen krijgen vaak te veel kansen. In jullie geval kan en ga ik niet oordelen alleen wat tips. * Probeer zo open en mee gaand te zijn, steigeren heeft geen zin. * Houdt ja aan alle afspraken zorg dat je ze na komt. * vraag of je wekelijks met pleegmoeder mag bellen om te vragen hoe het met je zoon gaat. * misschien dat je een boek of casettebandjes in kan spreken met jullie stem. * vraag of ze zoveel mogelijk foto' s willen maken voor jullie. * zorg.voor spulletjes voor hem, maar bijv ook luiers ofzoiets. * regel een advocaat en neem altijd een derde persoon mee naar gesprekken en blijf rustig. * werk aan jullie problemen want dit gebeurd niet zomaar. * zorg voor een netwerk om je heen. * zorg nu voor regelmaat in je leven. * ga op zoek naar werk of vrijwilligerswerk. * ga je op bezoek buidel zo veel mogelijk ga niet in discussie met pleegouders en hou je aan hun wensen. Succes
Die met cassettebandje is een goede ja! Je kunt zelfs liedjes zingen en vragen of ze die standaard af willen draaien voordat je zoontje gaat slapen.
TS; ik vind het knap dat je je verhaal deelt om zo tips te krijgen hoe je dit op een goede manier aan kan pakken. De tips die ik je wil geven zijn al gezegd, blijf welwillend tegenover BJZ staan en werk mee. Zorg dat je sympathie behoud van de hulpverleners. Betreft de forumleden die ongenuanceerd hun mening hebben gegeven, over jullie zou ik mijn mening wel willen geven. Ik vind het niet netjes, schandalig en ronduit belachelijk. Iemand die tips vraagt, vraagt er niet om om met de grond gelijk gemaakt te worden, of je nu wel of geen vraagtekens hebt. Durven jullie wel, lekker veilig achter de computer?
Wat ik TS nog zou willen meegeven: Ten eerste vind ik het heel knap dat je aan jezelf wil werken. En het lijkt me eerlijk gezegd onmogelijk dit te doen als er non-stop een kindje in huis is. Veel moeders ervaren dat er geen ruimte meer is voor zichzelf als ze een kindje hebben gekregen. Misschien dat dit ook meespeelt voor bjz? Je kan niet alles tegelijk doen. Verder zou ik niet alleen aan mezelf werken maar me ook goed verdiepen in de ontwikkelingsfases van baby's/kinderen. Hoe meer je weet hoe beter je met dingen kunt omgaan. Als je begrijpt waarom een kindje huilt of zich op een bepaalde manier gedraagt, kun je er ook beter mee omgaan (ipv boos of ongeduldig te worden). Bovendien laat je bjz zien dat je je voorbereidt op een leven met je kind in huis. En je groeit mee met je kindje. Sterkte
Nog een beetje te jong misschien, maar.ik ken een meisje dat iedere nacht een nachtkusje kreeg van mama en papa terwijl zij in een pleeggezin woonde. Ouders hadden een doosje gemaakt met daarin kusjes op papier van lippenstift. Iedere avond kreeg dat meisje er eentje. Op het doosje zat een foto van ouders en stond naast haar bed.