In die zin dat hij sociaal erg vrij is maar angstig en onhandig ook wel op motorisch gebied. Liep erg laat en nu angstig en onhandig in speeltuinen.. Durft nergens bijna op of af. Zelf ook onhandig en onvrij met gym weet ik me te herinneren.. Hoe ga je hiermee om. Probeer m erg te stimuleren, ergens bang dat hij als jochie straks op school daarom gepest zal worden. Anderzijds wordt hij daar enkel faalangstiger misschien van en wil ik m onvoorwaardelijke liefde meegeven 'je bent prachtig zoals je bent'. Schiet soms misschien te ver door in pushen/stimulere. Wat zijn jullie ideeën of wat is pedagogisch gezien het beste?
Hier een manneke wat waarschijnlijk veel jonger is maar ik zit met hetzelfde probleem. Dat hij later is met de motoriek interesseert me helemaal niks. Maar het onzekere vind ik wel jammer en dat wil ik bij hem minderen. Hier gaat over een week de speeltuin open en ok denk dat ik heel vaak naar daar ga in de hoop dat hij wat wilder word of in ieder geval iets zekerder Hier worden volgende maand wel zijn ogen getest. Het kan zijn dat hij een lui oog heeft maar sommigen (fysio en neuroloog) zeggen dat het ook kan zijn dat hij de diepte niet goed ziet en daarom motorisch onzeker is. Ik vermoed "gewoon" onzeker. Maar misschien kan je bij u zoontje ook het zicht laten testen?
Ik zou niet pushen, dan wordt hij iedere keer geconfronteerd met zijn angst en 'tekortkoming'. Wellicht helpt het om dingen spelenderwijs aan te pakken zoals lopen op en springen van muurtjes (hand natuurlijk vast), stoepranden. Bij glijbanen gewoon vasthouden. Geef hem het gevoel dat het oké is dat hij het spannend vind en dat je hem helpt bij dingen die hij spannend vindt.
Wat je kunt doen,, Een leeftijdsgenootje, die meer lef heb en niet zo bang is. Meenemen naar bijvoorbeeld speeltuin, bij je thuis. Het slimste( heel raar gezegd dit maar kan het even niet anders verwoorden) meerdere leeftijdgenootjes die minder bang. Hij ziet dan dat hun van alles doen. En wil dan mee doen, hij wil het ook. Zeker als de andere kindjes veel plezier hebben. Wat je zelf kunt doen( ik weet niet of je dit doet kan het niet terug lezen). Probeer zelf geen angst uit te stralen, en idd niet pushen. Als hem iets niet lukt of hij durft niet kun je hem helpen, maar zo min mogelijk. Als je dit aantal keer doet lukt het hem zelf. Hij wordt dan super trots en jij natuurlijk ook. Ook dit hierboven kun je erbij doen ben leeftijdsgenoten. Door het plezier wat hij dan krijgt en ziet dat zijn vriendjes dit ook doen zal hij ongemerkt( door hem zelf) meer aan durven. Hoop dat je hieraan wat hebt, en dat je me begrijpt. Als je nog vragen hebt, hoor ik het graag. Misschien ook iets om over na te denken. Heeft hij , dat angstige, ook bij zijn vader. Ik doel dan op het feit of het misschien bij een van jullie minder is dat hij angstig is. ( dit komt namelijk vaak voor)
Wat jouw zoontje heeft, heeft mijn zoontje ook. Hoe oud is jouw zoon? Die van ons gaat sinds 4 weken naar school en loopt nu al tegen dingen aan zoals bv de trap opklimmen van de glijbaan. Je kunt inderdaad speelsgewijs oefenen maar ga niet pushen. Een andere optie is kinderfysio. Zij helpen hem dan met dingen waar hij moeite mee heeft of bang voor is. Zo wordt hij zekerder van zichzelf en dat heeft dan baat als hij naar school gaat. Ik heb geen actie ondernomen (jammer genoeg) terwijl ik altijd heb gezegd dat hij motorisch niet helemaal goed functioneert. Iedereen zei: oh joh, komt vanzelf.. En als ik nu zie hoe het op school gaat...mwah.. En wat ook al genoemd is: hoe zijn z'n ogen? Ons zoontje heeft nu +8 aan beide ogen, toen we het merkten had hij +7. Ook daardoor worden ze erg onzeker omdat ze het niet goed kunnen zien/inschatten.
De oudste is hier ook motorisch voorzichting (dat was de vriendelijke omschrijving van zn juf in groep 1). Het komt allemaal vanzelf wanneer er geen andere fysieke beperkingen zijn. Hij heeft meer tijd nodig en wil zelf in control zijn. Schommelen kon hij ineens supergoed, wilde eerst nooit geduwd worden... Fietste op een gegeven moment zo weg zonder zijwielen etc. Op school vd kast afspringen heeft hij heel lang aan het handje vd juf gedaan. Nu kan/durft hij het zelf (hij wordt in juni 6 dus groep 2). Zwemmen, dus water is hij ook bang voor geweest. Blijven aanbieden motiveren en proberen niet teveel pushen. Zn broertje 18 mnd jonger is het tegenovergestelde maar daar trekt de oudste zich dus (gelukkig) niets van aan. Is dus ook geen stimulans om zn angsten te overwinnen. Succes en geef alles de tijd!
Mijn dochter had dat ook heel erg en word gelukkig al stukken minder. Ik heb haar niet gepusht, ik heb het zo gelaten. In het begin wel maar daar werd ze alleen maar angstiger van. En als ze het wel deed de hemel in geprezen!! Dit helpt enorm want vooral de laatste maand verrast ze mij enorm met haar vooruitgang. Ze durft ineens heel veel en dat is echt super leuk om te zien zo trots dat ze dan is. En kinderen doen elkaar na, daar heeft ze ook erg veel van geleerd O en altijd helpen. Als ze zien dat het lukt willen ze het steeds vaker zelf proberen. Ze moeten vertrouwen krijgen in zichzelf
Ik herken het van mijn oudste, liep wel snel (13 maanden) maar vond ook alles eng en was wat onhandig. Toen ze 2,5 was ben ik met haar op peutergym gegaan..dat is een echte aanrader..ze hoeven niks maar kunnen alles proberen en je bent er zelf constant bij. Ze heeft echt heel veel geleerd daar icm met regelmatig bij monkeytown gaan spelen. Ze is nu 5,5 nog geen held maar klimt in de meeste klimrekken en gaat lekker met vriendjes mee.
Inderdaad, lekker gaan gymmen samen! Daar leren ze spelenderwijs heel erg goed en snel hun eigen lijf beter kennen en onder controle houden. Ze durven dan ook vrij snel steeds meer.
Hier ook, sinds ze op school zit en ze met gym helpen lijkt het iets beter te gaan. Glijbaan op enzo, fietsen, schommelen, is allemaal niks. Ik probeerde het altijd en hielp veel zonder echt te pushen, niks hielp hoor.. t Is echt een angst.
Ik zou je ook aanraden om met hem naar peutergym te gaan, hier is het echt een hit, hij vindt het erg leuk en het is heel goed voor zijn motorische ontwikkeling.
Ik herken er ook veel van in mijn mannetje. Hij wordt eind april 3 en is echt geen held. Hij heeft ook veel last van zijn oren gehad toen hij klein was. Hij liep ook pas met 1,5 jaar. Ik ben met hem gaan ouder en kind gymmen. Hij vindt het helemaal geweldig en is er echt enorm door vooruit gegaan!! Ik vind het gymmen echt een aanrader. Ze kunnen op hun eigen tempo spelen, klimmen en klauteren. Ze zien ook andere kinderen bezig en het is ook nog eens super leuk om samen te doen.
Lees al veel goede tips! Hier misschien nog een: Biedt je kind hetzelfde aan, maar dan op een lager niveau om eerst meer zelfvertrouwen te krijgen en succeservaringen op te doen. Biedt ook altijd hulp aan. Voorbeelden: Klimmen op een trapje: laat het kind zelf bepalen tot hoe hoog en complimenteer hem/haar als het lukt. Na enkele keren gelukt, kun je hulp bieden om samen 1 trapje hoger te gaan. springen van een verhoogd vlak: Laat hem eerst eraf klimmen, sta er eventueel bij om hulp te bieden. Gaat dat goed, dan zittend eraf "springen" en 2 handen vast houden, dan nog 1 hand vast houden, dan pas staand laten springen (deze onwikkeling kan soms zelfs n half jaar duren, heb geduld en blijf complimenteren op wat wel goed gaat) Overleg het nemen tot een volgende stap met je kind waarbij je zelf steeds je vertrouwen blijft uitspreken in zn eigen kunnen, blijf ook altijd hulp bieden waar nodig. Angst overwinnen is vaak een lang proces, gun het de tijd. Zelf volwassenen kunnen lang nodig hebben om angsten te overwinnen. Het blijft een natuurlijke reactie. een angstig kind kun je ook anders bekijken, misschien is hij wel angstiger dan anderen omdat hij al zo pienter is dat hij de eventuele gevolgen kan inzien. Misschien is hij wel angstiger omdat hij zich gedwongen voelt tot iets wat hij niet wil. Misschien is hij wel angstiger omdat hij voorzichtig is met zichzelf, of meer succeservaringen moet opdoen of het eerst van anderen gezien wil hebben, etc. Etc.
Ik wilde precies hetzelfde posten... Peutergym is echt een aanrader! En regelmatig naar een indoor speeltuin om te klimmen, springen en van de glijbaan af te gaan. Het heeft hier echt goed geholpen. Dochter is nu 4,5 en nog steeds geen held, maar ze probeert wel vanalles zelf (voorzichtig) uit ipv dat ze het uit de weg gaat of gaat huilen of zo.