Ben blij dat ik niet de enige ben die zich een beetje laat meeslepen. Vraag ook soms aan m'n moeder en vriend denk je dat een tweede nog komt etc. Net alsof zij een glazen bol hebben. Pff...er niet aan denken lukt me toch niet maar ga wel proberen afleiding te zoeken. En denken jullie dat ik de ovu testers moet laten liggen? Heb ze al 2 x gebruikt en smiley gezien met de eisprong. Beter om het nu gewoon te laten of?
Of het toeval is weet ik niet maar wij zijn anderhalf jaar bezig geweest zonder resultaat. Toen zijn we doorverwezen naar de gyn en daar bleek mijn prolactine te hoog. Dit moest echter wel na een jaand nog zo zijn om het zeker te weten. In die tijd ben ik zwanger geworden, waarschijnlijk omdat ik het gevoel had dat het niet meer in mijn handen was. De eerste eisprong na de afspraak was het raak.
Same here. Als ik mijn leeftijd noem vallen jullie misschien over elkaar heen maar ik ben nog erg jong en toch al 12 jaar bezig met mijn kinderwens. Uh, in Nederland moet je tegenwoordig oppassen met zoiets want ze sluiten je bijna op als je 12 bent en zegt dat je niet kan wachten tot je een kindje mag/kan krijgen. Ik ben niet onverantwoord en niet naïef en snel volwassen geworden. Vanaf mijn 5e zorgde ik voor zusjes en broertjes en dat deed ik met alle plezier en geluk, ik heb altijd geweten mama te worden en schreef dit zelfs in vriendenboekjes van vriendinnetjes Maargoed, altijd geweten dat ik dit alleen en enkel met de beste en liefste man van de wereld wilde. Die heb ik gevonden en we willen allebei niets liever dan een kindje. Nu bijna een jaar 'all the way' en ze/hij is er nog niet... het is moeilijk, we proberen het los te laten - of althans, ik voornamelijk want ik ben het die tranen voelt wanneer ik weer menstrueer - maar dat gaat niet altijd even goed. We willen zo graag en mij houdt het de hele dag vast. Zo erg dat ik soms zin heb mezelf door elkaar te rammelen of zo, ik word gek van mijn eigen hoofd. Afleiding is er bijna niet, overal kinderwagens, kinderkleding, familie die zwanger wordt, vrienden van mijn man... hoe noemen ze dat ook alweer, het kinderwagensyndroom We zitten in hetzelfde schuitje, sort of.
Inderdaad afleiding zoeken, zoveel mogelijk. Tenminste dat wat hier de enige manier om het een beetje vol te houden. En gek genoeg, na een jaar proberen zijn we in de wachttijd om naar de gyn te gaan zwanger geworden. 2 dagen na ons eerste bezoek bij de gyn had ik een positieve test in handen. En dat was de maand waarin ik juist niet bezig was met zwanger worden, omdat we toch naar de gyn gingen. Nu is het natuurlijk onmogelijk om er niet mee bezig te zijn, want als je iets graag wilt dan ben je er mee bezig. Maar het is natuurlijk wel mogelijk om te proberen leuke dingen te doen rond de tijd dat je normaal gek van ongeduld wordt. En even lekker brullen als je ongesteld bent geworden... gewoon doen! Voor de meiden die echt nog maar in ronde 1,2 of 3 zitten... maak jezelf niet al te gek, probeer je er een beetje op in te stellen dat het wel een half jaar tot een jaar duurt. Mijn ervaring is dat het gevoel per maand sterker wordt en als je dan gelijk in het begin al zo verdrietig bent als het niet gelukt is, dan wordt het straks zo vervelend, mocht het niet snel lukken. Succes met zwanger raken! Ik hoop dat jullie allemaal snel een mooie test in handen mogen hebben!
LBlue je hebt helemaal gelijk. Ik ben dankbaar voor mijn gezonde zoon...en voor de rest laat ik het op me afkomen.