Hallo, Ik zou graag in contact komen met andere dames die inmiddels meerdere miskramen hebben moeten meemaken. Er is wel een groepje, maar die zijn al zo lang met elkaar in gesprek, dat het moeilijk is om mee te praten. Lijkt me prettig om een nieuw groepje te beginnen waar we gedachten kunnen uitwisselen, zorgen die je hebt bespreken, wel of niet opnieuw proberen en dat soort dingen. Ik zit op dit moment midden in mijn vierde miskraam, ben aan het afwachten of mijn lijf het nu een keertje zelf kan afhandelen. Heb ook 3 vroege miskramen meegemaakt, maar die wil ik eigenlijk niet meer meetellen, om mezelf een beetje een positiever gevoel te geven . Ik worstel erg met de vraag of ik het nog eens wil proberen of niet. De dokter heeft me verzekerd dat de kans op een ongezond kindje net zo groot is als voor ieder ander van mijn leeftijd (38). Ook heb ik wat onderzoeksrapporten gelezen van professionals die onderzoek hebben gedaan naar herhaalde miskramen, en daar was ook de conclusie dat de meeste dames na 3 of meer miskramen uiteindelijk toch een gezond kindje krijgen. Dat stemt me erg optimistisch. Een andere reden voor twijfel is de zware pre eclampsie/hellp syndroom dat ik heb gehad bij de geboorte van mijn tweeling. Daar ben ik toen op de intensive care beland en het maar op het nippertje gered. De meningen over de kans op herhaling hiervan zijn verdeeld. Ik lees 15% kans op herhaling van pre eclampsie, 3% kans op herhaling van hellp. Het schijnt vaker in een eerste zwangerschap voor te komen dan in een volgende, en ook in een meerling zwangerschap. Dat geeft me dan toch het idee dat mijn kansen redelijk goed zijn. De kans op weer een meerling zwangerschap is klein, en het is in ieder geval niet meer de eerste.... Ik neig dus erg naar het weer proberen. Maar moeilijk vind ik het wel. Ik zit met vragen als: probeert de natuur mij hier iets duidelijk te maken, en ben ik te eigenwijs om niet te luisteren? Is dit de goden verzoeken? En meer van dat soort dingen die je onmogelijk kunt beantwoorden. Ik hoop wat mede lotgenoten te vinden om mee te kunnen praten
Ik kom mw hier even snel aanmelden, donderdag word ik weer gec uretteerd, miskraam nummer 4. Ik zal mijn verhaal vanavond wat uitgebreider doen maar ik heb ook hellp/ PE gehad! Tot vanavond fijn zo'n groepje!
Ik wil me ook wel graag aansluiten. Inmiddels wel weer zwanger, maar ja dat zegt niets A.s. donderdag hebben wij de eerste echo ben benieuwd, maar meestal halen wij die eerste echo wel en is het dan nog allemaal goed. Dit is mijn 8e zwangerschap en we hebben 1 zoon. We worden gemakkelijk zwanger, maar dan... We hebben de moed nog niet opgegeven want er is hoop...het is al eens eerder gelukt
Ha Niseje en Marjol, Fijn dat jullie wat hebben laten horen. Ik ben benieuwd naar de rest van jouw 'verhaal' Niseje. Succes en sterkte morgen. Jij en ik hebben evenveel miskramen gehad. Marjol, spannend voor je morgen, ik ga voor je duimen. Hier in afwachting tot mijn lijf het oppakt dat het kindje niet meer in leven is. Dit is de eerste keer dat ik het afwacht. Voorheen altijd pillen gehad, de laatste keer curretage omdat ze dan blijkbaar het kleintje beter kunnen testen. Maar dit keer was er geen enkele reden voor testen, want daar komt toch steeds niets uit. En dus besloten het af te wachten en mijn lijf de kans te geven het zelf op te lossen. Volgens mijn berekeningen zou het hcg nu ongeveer nul moeten zijn. Ik heb af en toe minimale beetjes bloed, maar nog niet echt serieus. Wel vandaag een paar keer flinke krampen gehad, maar ook dat lijkt niet door te zetten. Maar ik verwacht dat het toch wel gauw zal gaan gebeuren. Ik ben helemaal niet ongeduldig, zoals vorige keren. Ik sta ook lang niet zo zeer te trappelen om het weer te proberen. Ik hoop dat dat zo blijft, want deze rust is veel prettiger dan dat ongeduldige afwachten.... Nou meiden, allebei succes en sterkte morgen. En verder hoop ik dat er nog meer meiden gaan aansluiten hier. Fijn om een klankbord te hebben bij mensen die je begrijpen. Hoe hard ze het ook proberen, ik merk dat ik mijn ei niet meer kwijt kan bij familie en vrienden. Ze snappen er geen snars van en gooien er soms opmerkingen tegenaan dat je denkt.... :x:x
Dan wil ik me hier ook wel graag aansluiten.. Wij proberen sinds 2010 in verwachting te raken, maar dat wil niet ''echt'' lukken.. In 2011 de eerste miskraam gehad en een paar maanden erna een vroege miskraam en nu ben ik net een paar uurtjes thuis uit het ziekenhuis en heb ik te horen gekregen dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad.. Dat moet nog steeds een ''beetje'' bezinken moet ik zeggen.. Spannend Marjol! Kun je dan nog wel genieten van je zwangerschap? Niseje sterkte morgen.. En Angelhope, ik hoop voor je dat je lichaam het zelf oplost! Lees net 3 of meer, als de vroege niet meetelt, want die telde ik zelf stiekem ook niet mee, dan breek ik een beetje in heb ik in de gaten
@Angelhope: ik heb vorig jaar bij mijn MA ook zelf afgewacht. Ik vond dit een prettige ervaring. De dag dat bij mij het vloeien en rommelen begon (starte in de middag) is s'nachts om 2.00 uur het vruchtje gekomen. Ik heb dit in een bak met water gedaan en de volgende ochtend heeft de verloskundige dit gecontroleerd en toen was alles eruit. Uiteindelijk 7 dagen gevloeid en toen was het over. De cyclus erna was wel heel lang (50 dagen). De pijn was veel beter te behappen als met pillen en het risico op Asherman bij een curretage wilde ik niet. Sterkte met deze miskraam. @Silverwings: Sterkte. Een BBZ lijkt me helemaal eng. Die is ons tot nu toe gelukkig bespaard gebleven. Genieten van de zwangerschap lukt niet meer. Ik probeer het weg te stoppen en gewoon door te gaan met het 'normale' leven. Niemand weet het nog en we zijn van plan dit nog een paar weken zo te houden. Ik denk dat we na de 20 weken en alles is goed wel een beetje kunnen gaan genieten.
Nee kan ik me voorstellen.. Lijkt me best lastig om ''gewoon'' door te gaan.. Zou wel fijn zijn dat als alles goed gaat (gaan we vanuit) dat je dan na de 20 weken wel kunt genieten.. Ik vond het ook nogal shocking hoor toen ik het hoorde, ik heb nergens last van gehad.. Ja wel bloedverlies en soms wat vreemde steekjes, maar niet echt pijn! Had ik helemaal niet verwacht, ben vooral erg dankbaar dat het allemaal zo afgelopen is, had wel veel gekker kunnen gaan.. Maar ik merk wel dat de klap nu komt!
@Silverwings: Hoeveel weken was je? Ik kan me de schok wel voorstellen. Kwamen ze er met een echo achter en met hoeveel weken had je de echo?
Nee niet via een echo, het is allemaal heel raar gegaan.. Ik heb(pin me niet op de datum vast) 18 februari met de verloskundige gebeld ivm bloedverlies en deze zei dat het afwachten was, ik wist toen zelf al wel dat het niet goed zat.. 21 Februari wel iets verloren, maar dit was heel anders dan de vorige keer.. Ik was nu ongeveer 8 weken, maar ik denk zelf dat het eerder al mis is gegaan en dat moet denk ik ook wel anders was het vast niet goed gegaan in mijn eileider.. Ik ben een stukje weefsel verloren, maar voor mijn gevoel was dit niet compleet.. Het bloedverlies heeft nog een week geduurd en toen was dit voorbij, teken voor de verloskundige dat het dan goed zou moeten zijn.. Ga je dan maar vanuit he, maar toch voelde het steeds niet goed.. Van ongeveer 7 t/m 12 (geloof ik) weer wat gebloed.. Ik dacht in eerste instantie, sjeetje ik ben weer ongesteld dat pakt mijn lichaam snel op, maar het was heel anders dan anders dus de zaterdags erna een test gedaan en die was knalpositief.. Maandags (vorige week) weer een test gedaan en die was zo mogelijk nog donkerder, verloskundige gebeld en deze zei me nog maar ''even'' 6 weken af te wachten en dan weer een test te doen.. Ik was verbouwereerd en heb bedankt en tot ziens gezegd, paar rondjes door het huis gelopen, stoute schoenen aangetrokken en een andere verloskundige gebeld en deze heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, omdat ik vorige week weer begon te bloeden had ik de stille hoop dat mijn lichaam het toch nog zelf aan het oplossen was, maar maandag kreeg ik hele andere berichten.. In mijn baarmoeder zagen ze niks en mijn test was nog positief en het hcg vonden ze nog te hoog.. Nu vandaag moest ik weer prikken en hebben ze weer een echo gedaan en nu zagen ze wel dat er iets heeft gezeten in de linker eierstok.. Gelukkig waren de waardes gedaald en lijkt het er op dat mijn lichaam het of al zelf opgelost heeft of hier nog een beetje mee bezig is, daarom volgende week weer te prikken en dan moet het op 0 zijn.. Het schijnt soms te gebeuren dat vruchtjes weer beginnen te groeien of cellen beginnen te delen zei deze gynaecoloog.. Nu ben ik helemaal vergeten te vragen hoe het nu gaat/komt met en volgende zwangerschap, of je dan ook eerder moet komen.. Volgende week maar even doen..
@silverwings: wat een verhaal. Goed van je dat je toch nog een andere verloskundige hebt gebeld. Er worden toch nog best wat fouten gemaakt. Naar mijn weten heb je als je na een bbz weer zwanger raakt recht op een echo rond de 5/6 weken om te controleren of alles op de goede plek zit.
hoi angelhope, moeilijk he! mij 1e zwangerschap eindigde ook in een miskraam. mensen denken dan dat je het snel weer vergeten bent en praten er niet meer over. morgen 4 weken geleden ben ik na 17 weken zwangerschap ons zoontje verloren. mensen praten er nu minder/niet meer over. Denken dat je er wel overheen bent ofzo. een vriendin van mij heeft hetzelfde meegemaakt. Die begrijpt het heel goed. Kunnen er samen heel goed over praten. marjol: ik denk iedere dag aan je, Succes morgen met de echo. heb nog niet altijd zin om wat te typen, en vaak lukt dat ook niet. maar denk wel aan je. silverwings: heel veel sterkte
Ja het is toch goed om op je eigen gevoel af te gaan! Ja klopt ook idd, ik heb ook wat rare verhalen in mijn omgeving gehoord en ik vind dat toch heel slecht.. Ik heb die andere na de tijd ook nog gebeld en haar dit wel laten weten.. Was wat een eenzijdig gesprek, maar stiekem hoop ik dat ze er toch iets van leert! Mij zal ze iig niet weer zien..
mamsvan6; jij ook!! Fijn dat je een vriendin hebt waar je goed mee kunt praten.. Vaak is het denk ik ook een stukje ''niet wetende wat ze moeten zeggen'' en dan zeggen ze maar niks.. Juist de ongemakkelijkheid van een ander die ik dan voel word ik ongemakkelijk van, maar dat zullen jullie vast herkennen..
Ja we hadden een kloppend hartje. Ze hebben ook het dooierzakje en navelstreng extra bekeken en alles zag er goed uit. Ze kwamen uit op 7 weken en 3 dagen dus dat is minimaal verschil van wat ik zelf had berekend. Over 3 weken volgende echo.
Vooralsnog ben ik rustig. Heb me tot nu toe een soort van berust in het feit dat het nog altijd mis kan gaan..ben benieuwd of ik dit de komende weken kan vasthouden. Wie weet is dit ons gezonde wonder.
Ik hoop het van harte voor je.. Wel fijn dat je rustig bent, kom je de dagen toch wat beter mee door!
hoi ik wil me ook aanmelden ik ben blij dit gevonden te hebben je kunt er bijna niks over vinden een soort praatgroepje . ik heb 3 miskramen gehad en inmiddels 2 gezonde kinderen we zijn bezig met een 3e maar ik ben nu een week overtijd maar de test is negatief word er heel onzeker van
Ik ben op zoek naar mensen die mij misschien informatie kunnen geven over herhaalde miskramen en eventuele onderzoeken naar oorzaken. In 2008 (26 jaar) ben ik bevallen van mijn dochter na een zwangerschap met pre-eclampsie. Ik ben toen met exact 36 weken ingeleid, mijn dochter had een laag geboortegewicht 1.965 kg. Verder niets aan de hand, volledig hersteld en bij eventuele verdere zwangerschappen zou ik bij de gynaecoloog moeten lopen. Afgelopen augustus hebben we eindelijk besloten om voor een twee kindje te gaan, voorbereid op een eventuele lastige zwangerschap, maar ja je krijgt er iets moois voor terug. Na 2 maanden was het raak, verbaasde ons niks want zwanger worden gaat bij mij heel snel. Helaas heb ik in december met exact 8 weken een miskraam gehad. 4 dagen eerder klopte het hartje nog, maar was 4 dagen later helaas gestopt. Ze hadden al wel tijdens de echo gezien dat mijn baarmoeder waarschijnlijk al aan het voorbereiden was om het vrucht af te stoten, de baarmoederwand was niet mooi strak, maar heel raar van vorm. Maar ja, na heel veel tranen hebben we geaccepteerd dat het niet vanzelfsprekend is en dat het de volgende keer wellicht wel goed zou zijn. Ik heb na mijn miskraam geen menstruatie gehad want ik was eigenlijk direct weer zwanger. Ik kon het niet geloven uiteraard, maar alle echo's lieten toch duidelijk zien dat het wel zo was. Twee keer per week zat ik met zorgen in het ziekenhuis, mocht steeds komen voor een echo en het leek toch echt goed te gaan. Garanties zijn er niet maar ik hoefde mij geen zorgen te maken. Bij 10,5 week heb ik ineens last gehad van heftig aanhoudend bloedverlies, maar niks aan de hand, hartje bleef kloppen. Mijn bloedverlies is niet gestopt, zat 2 tot 3 keer per week ik het ziekenhuis met veel bloedverlies maar ook met een kloppend hartje. Helaas met 13+1 weken is het toch mis gegaan, ik heb toch een spontane miskraam gehad. Was met heftig bloedverlies en pijn naar het ziekenhuis gegaan. De gynaecoloog heeft mijn vruchtje opgevangen en de resten zij. Met curettage de volgende dag verwijderd om complicaties te voorkomen. Na mijn eerste miskraam heb ik een aantal gynaecologen gesproken over mijn eerste en tweede zwangerschap of er toch niet iets aan de hand is met mij. Maar nee hoor, puur toeval, miskramen komen vaker voor dan we denken. Maar ja, nu na een tweede miskraam geloof ik niet langer dat het toeval is. Om een lang verhaal wat korter te maken, zijn er mensen met ervaringen rondom onderzoeken naar eventuele oorzaken van de miskramen? Ik led dat met ieder miskraam de kans op een miskraam groter wordt bij een volgend zwangerschap. Ik durf nu niet meer snel zwanger te worden, hebben besloten om maar een tijdje te wachten. De laatste gynaecoloog die ik heb gesproken vindt gezien mijn leeftijd, 31, en 3 zwangerschappen met complicaties de moeite waard om verder onderzoek te doen. De navelstreng van mijn zoontje, is opgestuurd voor onderzoek. Over 5 weken moet ik terug voor controle en krijg hopelijk de uitslag, al verwacht ik er niet veel van. Heeft iemand hier ervaring mee?