Niet alles gelezen, maar elke ouder heeft zijn eigen opvoedstijl wat niet wil zeggen dat de een beter is dan de andere. Het lijkt me goed om op zo'n forum ervaringen te delen. Elk kindje is anders en wat bij de een goed werkt, werkt bij de ander misschien helemaal niet. Daarom vind ik het juist fijn om hier ervaringen te delen en zelf een keuze te maken van wat bij jou past en wat misschien het proberen waard is..... Soms kan een kindje ineens goed reageren op een totaal andere aanpak. En Tja....Wat verstaat een ieder onder pittig..... Dat kan erg verschillen! Het is een term die ik voor mezelf zou gebruiken in de zin van, ik vind het soms pittig met mijn zoontje..... Hier een heel actief kindje, als baby al, wilde altijd meer dan hij kon. Is hier door erg snel geweest met zijn motorische ontwikkeling. Nu is hij twee en kan veel en doet veel. Moet ogen in mijn achterhoofd hebben, dat is soms pittig. Ik ken andere kindjes die je rustig in de tuin op een kleed kunt zetten met wat speelgoed en heerlijk gaan zitten spelen. Mijn zoon ontdekt elk hoekje en gaatje van de tuin en blijft echt niet op zo'n kleed bijvoorbeeld. Ook niet als ik hem elke keer terug zet, maakt daar een spelletje van, vind dat leuk.... @ts, blij dat je zelf wat voortuitgang ziet en een fijne dag hebt gehad met je kindje!
Conditioneren is niets mis mee... jij bent ook geconditioneerd Je wilt niet weten hoeveel slechte slapers zijn geconditioneerd... de vooraarde om gewiegd te worden, de voorwaarde om bij de ouders te slapen, de voorwaarde om te drinken 's nachts, de voorwaarde om 's nachts ouders aanwezigheid nodig te hebben etc etc.. En wat is trouwens het verschil met een puppy? Daar hou je toch ook van? En nee, ik heb geen slechte slapers.. maar ik ben zo arrogant om te denken dat ik daar ook iets in heb betekend (en nee, daarmee zeg ik niet dat elke slechte slaper veroorzaakt wordt door de ouders.. maar ik zeg wel dat dit absoluut voorkomt) Laten huilen heb ik trouwens nog nooit gedaan.
Jawel hoor.. ik heb drie van dat soort kinderen begeleid bij beter slapen (en dat is heel aardig gelukt ) Slecht slapen is ontzettend vaak een patroon, een aangeleerd patroon. Als ouder zit je daar vaak te dicht bovenop om dat goed te kunnen overzien. Dan is het soms handig als iemand anders mee kijkt en die kan zien welk patroon er ontstaan is. En nee, dat is niet altijd het geval (en dan laat ik alle medische gevallen echt buiten beschouwing) Natuurlijk zijn er kinderen waar je het heel druk mee hebt. En dat je dat pittig noemt kan ik me echt wel voorstellen maar dat betekent niet dat je er niets aan kunt doen
De voorwaardes die jij noemt onder slechte slapers vind ik basisbehoeftes van een kind, dus ik denk dat we daar al niet meer verder komen en we te verschillend denken. Jij vindt waarschijnlijk dat mijn kinderen slecht slapers zijn doordat ik vind dat nachtvoedingen goed zijn en erbij horen, wat ik ook vind gelden voor aanwezigheid van de ouders in de nacht. Overigens bij mijn oudste wel geprobeerd zonder aan die behoeftes te voorzien, maar die sliep ook pas met 2 jaar door. Tuurlijk iedereen is geconditioneerd, maar je kunt het ook overdrijven.. ik hoef bijvoorbeeld geen kind dat op commando sorry zegt als het iets stouts heeft gedaan, je hoeft van mij pas sorry te zeggen als je zelf snapt waarom en je het meent, niet omdat het zo hoort. Enne, ik heb eeb hekel aan honden, sorry
Hoe heb je ze daarin begeleidt dan zonder huilen? Oprechte vraag hoor, maar daar kan ik mij gewoon niets bij voorstellen, hier is het bij alle drie altijd krijzen geweest bij het slapen alleen. Moet er wel bij vermelden dat ze alledrie een heftige vorm van verborgen reflux hadden en dat opmde rug slapen dan echt drama is ( wat ik bij de oudste niet wist).
RoAn, fijn dat je een stapje verder bent! Je dochter is maar ietsje ouder dan mijn zoontje en ik heb genoeg topics van je gezien om te weten dat je het niet altijd makkelijk hebt gehad. Kan me ook vooratellen dat jij het als pittig ervaart dat je dochter veel huilt. Eerlijk gezegd vind ik het bij de tweede wat makkelijker omdat ik wat minder onder de indruk ben van het gehuil en er wat relaxter op reageer. Nou ben ik wel gezegend met een zoon die heel weinig huilt trouwens. Hij is trouwens wel snel, loopt nu met 9 maanden achter een stoeltje door de kamer en klimt letterlijk overal op. En heeft een eigen willetje. Maar ik ervaar het niet als pittig. Denk dat het ook wel met jezelf te maken heeft, hoeveel kan je hebben, hoe goed kan je tegen slaapgebrek, etc. Het standpunt dat je kinderen moet en kan opvoeden, helemaal mee eens. En het is inderdaad een kwestie van consequent zijn, en volhouden. Maar helaas, mijn oudste gilt wel eens en onze jongste ligt ook wel eens bij ons in bed. Wordt beide steeds minder maar is inderdaad het gevolg van de makkelijkste weg kiezen, vaak onder invloed van slaapgebrek of haast. Nou klaag ik er ook niet over en ik vind het ook niet zo'n heikel punt. Maar zo makkelijk als het gebracht wordt is het in de praktijk meestal niet. De kunst is volgens mij om rustig te blijven en je niet door je emoties te laten meeslepen. En dat is inderdaad, een hele kunst
Zou het heel knap vinden als je het mijn zoontje kunt afleren dat hij overdag standaard maar een half uur slaapt en dan weer wakker is! Gelukkig bestaat de perfecte ouder dus wel
Hier ook pittige dame, 7,5 maand oud. Gelukkig gaat het steeds beter nu ze ouder word, maar ook ik verheug me op de tijd dat ze kan lopen. Kan ze haar energie kwijt én je kan veel meer dingen ondernemen, nu is het alleen maar iets met de buggy. Nou, dan ben je beperkt tot wandeling met hond, winkelen of boodschappen doen. Word ook beetje saai op gegeven moment Hoewel het na haar 3e maand makkelijker werd omdat ze zelfstandiger kon spelen, kan ik ook niet wachten op de tijd dat ze "echt" kan spelen, ipv alleen maar met dingen smijten en op kauwen. Nee, ben geen kleine baby-typ, al is het enorm schattig, en al zou ze de rust zelf zijn, ben een ondernemer, wil leuke dingen doen met mijn dochter, waar zij ook plezier aan heeft.
Wat ik het vervelende vind aan mijn 'pittige' baby (bijna dreumes) vindt is dat ze niet lang kan stilzitten en dat ze snel overstuur raakt zodra ze moe is. Zoals vandaag lekker naar de stad, op terras met opa en oma...ze wil weg, maar ze kan nog niet lopen dus ik moet naar continu bij me houden of in de wandelwagen. Dat vind ze dus niks! Dan gaat ze huilen...vervolgens met afleiding lukt het wel, maar ze wordt moe en dan gaat ze over de zeik. Heeft ze altijd al gehad. Ik kijk enorm uit naar de tijd dat ze kan lopen, dan kan ze nog meer haar energie kwijt. Ik vind haar niet pittig of moeilijk, maar ze heeft zoveel energie en frustratie die ze nu niet goed kwijt kan. Ze heeft trouwens ook altijd al gehad dat ze met fases echt even moet huilen voordat ze in slaap valt. Troosten of oppakken werkt averechts, binnen 10 minuten huilen slaapt ze. Daar heb ik ook geen moeite meer mee, omdat ik weet dat het voor haar het beste is.
Perfectie is wel makkelijk te vullen bij jou zeg Zoontje sliep max 45 min de eerste 3, 5 mnd...min 45 min en vaak ruim 1 uur
Hier was het hetzelfde verhaal tot een maand of 7. Toen ging het beter. Toen ze eenmaal meer kon zitten zeg maar en toen ze kon lopen toen ging het helemaal super. Nu is ze zo relaxed.
Mijn dochter loopt al maar daarvan ben ik nog niet overtuigt dat het makkelijker is. Ze zat ook nooit stil en op schot of kinderwagen wilde ook niet. Gelukkig was het winter en we gingen niet vaak ergens. Nu loopt ze ze is nog steeds zo druk ze loopt dan tot iets gaat erop kruipen, pakken, afpakken, eten, open doen etc. Thuis is alles kinderproef ze kan echt alleen blijven en niets zal haar overkomen. Maar bij iemand anders zelfs bij iemand die ook kinderen en babys heeft moet ik naast lopen. Is echt niet veilig. Ze trekt alle laden open, kruipt op stoelen en wensterbanken en tafels etc. Op restaurant of terras niemands eten of glas veilig. Je kan ook niet eten want zodra ze ziet eten gaat ze gelijk handjes reiken en wil dat en wordt driftig als ze het niet krijgt. Ze gaat echt met gezicht in modder/zand liggen krijsen. Tja makkelijker dat ze loopt is het niet nog niet in elk geval. Miss als ze gaat rennen zal het anders zijn Je leert gewoon vanzelf mee om te gaan vind ik.
Ons dochtertje had dit ook, dit kwam vooral omdat ze gewoon dolgraag wilde lopen. En sinds ze loopt hebben we geen last meer gehad. Ze is nu een vrolijke, ondernemende baby. Ik ben soms ook jaloers als ik een kindje met de mama zie kroelen, die van mij houdt dit 2 sec. vol Maar ze is wel erg lief!
Ik heb de hele discussie gelezen en ik wil toch iets op basis van eigen ervaring toevoegen. Als mijn zoon mijn eerste kind was had ik hem ongetwijfeld ook pittig gevonden: hij weet heel goed wat hij wil en hij kan bijna niet afgeleid worden. Maar met de ervaring van de eerste zie ik nu duidelijker dat bepaalde dingen gepaard met zijn ontwikkeling gaan. Hij kan heftig reageren, maar ik heb het idee dan ik dan eerder begrijp waar zijn frustratie vandaan komt en wat een juiste reactie kan zijn. Ik ervaar hem dus echt niet als pittig, ik vind hem best grappig eigenlijk
En je punt bij deze opmerking? Het valt mij op dat je hier een aantal reacties geeft, waaruit moet blijken hoe goed jij het opvoeden wel niet onder de knie hebt en dat "pittig" zijn slecht in het hoofd van de ouders zit, maar ondertussen negeer je alle vragen die ik je heb gesteld over je hoe je bepaalde zaken dan zou aanpakken. Erg jammer.
Je leest niet. Ik kan me heel goed voorstellen dat het opvoeden van kinderen pittig kan worden gevonden en nee, dat is niet een kwestie van onder de knie hebben. Maar lees vooral wat je wil lezen. En hoe ik bepaalde zaken heb aangepakt? Dat wil ik je prima vertellen maar stel je vragen maar even pb. Maar laat ik je in ieder geval vertellen dat hier heel veel liefde bij gepaard gaat Heb ik opvoeden onder de knie? It's an ongoing proces maar misschien wel een verschil met andere mama's.. ik ben zelden onzeker. Dat helpt. En waarom mag ik geen vraag stellen aan Piccolina? Ik wil het wel even uitspellen... hoe kan je nu regel na regel schrijven dat je kind zo pittig is en zo ondernemend en zo bewegelijk en er voor KIEZEN om het zonder toezicht te laten? Ik snap dat niet. Is natuurlijk een gebrek bij mij...
Dit is trouwens jouw interpretatie.. en dat zegt meestal veel over hoe jij over dingen denkt. Ik heb nergens gezegd dat ik het opvoeden onder de knie heb. Als ik iets vind dan zeg ik dat gewoon. Dus als ik wil zeggen dat ik beter kan opvoeden dan jij of wie dan ook dan zou ik dat wel zeggen maar.... dat vind ik niet. Ik vind dat ik zelf prima opvoed maar daarmee zeg ik niets over jou of een ander.