Mijn zoontje (4,5 maand) slaapt redelijk goed in als we hem op tijd in bed liggen, vaak al binnen een uur na het vorige slaapje. Maar als we even weg zijn geweest en het wat later wordt, is het een ramp. Hij blijft maar babbelen en kraaien in bed. Nu alweer 45 minuten. Ik ga er soms heen, geef hem een speen maar hij lacht dan en babbelt gewoon verder. Het klinkt hartstikke gezellig, maar hij moet toch ook slapen. In de auto naar huis viel hij even in slaap, een kwartiertje, dus ik weet dat hij moe is. Wat doen jullie in zulke situaties? Meestal gaat het kraaien uiteindelijk over in huilen, uiteindelijk. En dan komt er geen slaap meer.
Mijn dochter heeft dit ook altijd gedaan en doet doet nu (13 maanden) nog altijd. Dus als ze tussendoor in slaap valt in de wandelwagen of auto, ook al is het maar 5 minuten. Dan is de batterij weer even opgeladen en leg ik haar niet direct door naar bed. Eerst even spelen, relaxen en bij het eerste gaapje, hop, naar boven. Werkt hier prima. Maar wakker worden uit een hazeslaapje betekent hier een groot feest in bed als ze direct door gaat.
ja, lastig hè. Hier is het ook bijna ondoenlijk om hem nog in slaap te krijgen als hij tussendoor wakker moet zijn (bijvoorbeeld voor een afspraak, of ophalen van het kdv). Op de één of andere manier lijkt zijn ritme dan verstoord en kan hij de slaap niet meer vatten. Ik zie aan hem dat hij nog moe is, er wordt ook gegaapt en het is zeker nog geen flestijd. Wat ik nu probeer is dat ik hem eerst nog even op het speelkleed of in de box leg en daarna met hem naar zijn kamertje ga, zoals we dat doen als we de "vaste" volgorde aanhouden. Even "kletsen" op het aankleedkussen, luier checken en dan in bed. Soms lukt het wel, soms niet. Kletsen is er dan niet bij. Het is meteen huilen geblazen. Gisteren toevallig ben ik er bij gebleven om hem over zijn hoofdje te aaien om hem rustig te krijgen na een drukke dag op het kdv en dat lukte zowaar binnen 10 minuten! Hij heeft daarna als een blok geslapen, dus hij had het echt nodig. Maar het lukt dus niet altijd. Als ik dan na langer huilen en niet in kunnen slapen, besluit hem uit zijn bedje te halen, is hij ook niet gezellig, want moe. Ik probeer zo goed mogelijk naar hem te kijken, maar hij is geen robotje. De ene keer lukt het dus wel, de andere keer niet...
en inderdaad ook wat jij zegt...als ik over de "grens" ga en hij blijft om wat voor reden dan ook te lang wakker, dan is het huilen geblazen... ik vind dat persoonlijk erg moeilijk. Troosten haalt niet veel uit, hij is dan zó moe, maar inslapen lukt dan gewoon niet meer. Ja, dan kun je de discussie beginnen...hoe lang laat je je kindje huilen etc. Maar als het echt dramatisch is, weet ik ook dat er van slapen niks terecht gaat komen. Ik hoop eigenlijk dat dat minder wordt naarmate hij wat langer wakker kan blijven.
Die grens.... dat is een natuurlijk proces. Je kindje krijgt slaaphormonen op een punt dat hij kan slapen. Maar als hij de slaap niet kan nemen, dan gaat het weer over op de dagstand. En dan kan je kindje niet meer in slaap komen. Je kindje moet dan weer wachten op het volgende slaaphormoon-moment. Dat gaat in cyclussen. De één heeft er meer last van dan de ander.
Dat is heel normaal, precies om de reden die Sandana aangeeft. Zolang hij kraait in bed is er toch ook niets aan de hand? Ik zou hem gewoon bij de volgende cyclus weer in bed leggen en als hij zo wakker is hem gewoon eruit nemen.