Je kunt ook juist mensen op ideeën brengen, door de naam wel bekend te maken! Dan stelen ze alsnog je naam. Ik houd de naam liever geheim, maar dat is puur een gevoelskwestie. Prima als anderen het anders doen. Ik denk ook dat de naam geheim houden een typisch Nederlandse gewoonte is, omdat hier geboortekaartjes gestuurd worden. In veel landen kennen ze dat niet. Waarom zou je nog een kaartje sturen als iedereen naam en geslacht allang wist? Lekker boeien nog dat je als mosterd na de maaltijd een kaartje krijgt. Voor mij krijgt een kind pas écht de naam ná de geboorte. Zo zou onze overleden dochter eerst anders geheten hebben. We hebben haar een andere naam (met bijzondere betekenis) gegeven, omdat ze niet levend ter wereld is gekomen. En ja, onze gezonde dochter draagt nu die geplande naam op 1 letter verschil na (de 2e naam is toch iets anders gespeld). Ik ben blij dat we de naam geheim hebben gehouden, anders hadden we dit allemaal moeten uitleggen aan Jan en alleman. Onze gezonde dochter is namelijk vernoemd en draagt een bijzondere naam die in mijn moeders familie voorkomt. Deze namen wilden wij graag doorgeven aan een levend kind. En dat het anderen niet boeit hoe je kind heet en welk geslacht het heeft? Het hangt ervan af hoe na je iemand staat. Het zal de buurvrouw niet veel uitmaken, maar ik weet zeker van vriendinnen en familie dat die zeer nieuwsgierig waren naar geslacht en naam. En ik had dat ook bij mensen die me écht na staan. Dat het anderen dan minder boeit, boeit mij dan weer niet zo (het is wel begrijpelijk, maar niet zo interessant voor mij persoonlijk).
Mijn zusje was de enige die het wist Tot ze per ongeluk haar mond voorbij praatte tegen mijn ouders. Ik geloof dat zij het erger vond dan ik zelf Voor mij hoefde niet iedereen het te weten, maar de mensen die dichtbij me staan mochten het wel weten Alleen mijn ouders wilden dat dus eigenlijk niet Maar ach, inmiddels is iedereen er wel overheen dat ze het had verklapt
Ik! Ik vond dit altijd al een mooie naam. En heb ook altijd hardop uitgesproken dat het die naam zou worden. Ook tijdens de zwangerschap. Daardoor dacht iedereen dat we die juist niet meer zouden doen. De reacties waren dan ook erg leuk toen we vertelden dat m was geboren
Klopt. Kaartje is het officieel verkondigen vn een geboorte. Daarom zetten veel mensen naast de naam, ook de geboortedatum, gewicht, lengte, bezoekinfo of een versje erin. Het vermelden vn de naam is slechts een deel van de verkondiging.
Mijn moeder en zusje wisten het bij m'n vorige zwangerschap en weten ook wat de namen worden bij deze zwangerschap, maar verder niemand. Ik vind het altijd een beetje vaag als een ongeboren baby wordt aangesproken met zijn of haar naam ook. Of als er op de babyshower al hele taarten zijn gemaakt met de naam van de toekomstige baby erop. Zie je in die Amerikaanse tv-shows ook zoveel..
Mijn zus maakte de naam al heel vroeg bekend. We moesten er allemaal erg aan wennen, want mijn ouders, ooms en tantes wisten niet eens ons geslacht tot aan de geboorte. Maar sinds mijn zus de naam noemde, voelde het voor iedereen goed. A. komt eraan Wat ben je aan het schoppen A! Hoe zou A eruit zien? Voor mijn zus was het zo dat ze vond dat A al bestond, dus spreek hem maar gewoon aan met A, ipv 'baby'. Volgens mij is er geen goed of fout. Iedereen mag en moet doen wat zij fijn vindt (en Amerika is sowieso overdreven .. in alles! haha)
Bij beide kindjes wist iedereen die het wilde horen meteen het geslacht en de naam. Gewoon omdat we niet zouden weten waarom niet.
Toen ik wist dat ik een zoontje zou krijgen, heb ik de namen aan mijn dochter verteld. Zo kon ze er alvast aan wennen en ook moeiteloos uitspreken na de geboorte. Omdat mijn dochter en ik dus ook wel over de naam spraken, wisten mijn moeder en zus het ook. Voor de verdere familie is het tot de bevalling geheim gebleven.
Mijn beste vriendinnen, moeder en zus wisten het wel. Ik was sowieso alleenstaand, dus dan is het wel fijn om met mensen te brainstormen. Als ik dan een leuke naam had, dan liet ik dat de vader weten en die zei dan ja, nee of misschien, haha (van zijn kant kwam helemaal geen initiatief ). Ik zou het ook gewoon weer zo doen, bij een eventuele volgende zwangerschap met partner. Vind het leuk om te kijken wat andere mensen ervan vinden. En het maakt me ook niet uit dat het geen verrassing meer is.
Hier hebben we het niet verteld. Wel heeft m'n man per ongeluk de naam van onze dochter verklapt aan vrienden En de moeder van mijn beste vriendin raadde gewoon de naam van Kyran! Hoe kun je nou de naam 'Kyran' raden?? Was op de verjaardag van die vriendin en m'n man schrok zo dat zijn reactie het bijna voor iedereen duidelijk maakte haha.
Hier hebben we direct verteld welke namen het zouden worden. Leuk om te delen met close familie en vrienden vind ik. De verdere buitenwereld wist het nog niet. Denk dat we dat nu weer zo zullen doen.
Of een naam geheim houden iets typisch Nederlands is weet ik niet maar wat ik wel weet is dat Nederlanders altijd met de bek vooraan staan en die ook open trekken. Lijkt me niet bepaald leuk dat je een naam bekend maakt en dat je dan hoort: oh, dat moet je echt niet doen, wat zielig, enz. Omdat de naam dan nog niet vast ligt hebben mensen nog wel eens het idee zich ermee te kunnen bemoeien of er invloed op uit te kunnen oefenen. Zo had een nicht van mij de naam Lieke uitgekozen (maar nog niet bekend gemaakt hoor). Zei haar schoonvader een keer: ja, als je haar maar geen Lotte of Lieke noemt, dat is toch geen naam.... Ze heeft zich toen stil gehouden. Maar ik weet zeker, had haar schoonvader de naam wel geweten, dat ie er veel meer over had gezeurd. Toen Lieke er eenmaal was hebben ze er nooit wat over gehoord. Als het kindje er is en men hoort de naam dan is het meer een gegeven waar de meesten niet meer moeilijk over doen. Wij willen zelf het geslacht niet weten en de naam zal pas na de geboorte bekend worden gemaakt. Mijn familie mag ook graag over dat soort dingen zeuren en ik wil zeker weten dat de naam door ONS gekozen is.
Gewoon doen als je dat leuk lijkt. Wij hebben het niet gedaan. Wisten pas laat wat het zou worden, en vonden het ook een kwestie van: pas definitief besluiten als je het kind ziet.
Hier ook een familie die altijd overal een mening over heeft (is niet altijd negatief overigens hoor), dus wij hebben ook de naam bewust pas bekend gemaakt toen dametje er was en de naam dus definitief was. Manlief had zich wel een keer versproken, en zijn zusje dacht het dus te weten, jammer ze had het verkeerd verstaan