Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik blaasontsteking heb, veroorzaakt door veel GBS bacteriën. Dat dit nu bekend is bij mij is al een wonder (zie mijn andere topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/506043-even-gefrustreerd-mijn-huisarts.html), aangezien mijn huisarts hier flink wat steekjes heeft laten vallen. Nu ben ik zeer benieuwd wat dit gaat betekenen voor mijn zwangerschap. Wie hier heeft ook een blaasontsteking veroorzaakt door GBS meegemaakt tijdens de zwangerschap? En wat gebeurde er toen allemaal daarna? Wat kan ik nu verwachten? Ook heb ik nu van de huisarts antibiotica gekregen voor de blaasontsteking, namelijk amoxicilline. Toevallig weet ik dat ik deze antibiotica ook zal moeten krijgen nu tijdens de bevalling, via een infuus. Omdat ik bang was voor resistentie heb ik nog even de huisarts hierover gebeld, maar hij zei dat ik gerust deze antibiotica nu kan nemen en mij geen zorgen hoef te maken over resistentie, want als het goed is zal deze antibiotica nu alle GBS in mijn lichaam vernietigen (resistentiebepaling bij de urinekweek heeft namelijk bepaald dat mijn GBS bacteriën gevoelig blijken te zijn voor amoxicilline). Volgens hem zal ik dus tijdens de bevalling geen GBS meer in mijn lichaam hebben. Voor wie klinkt dit bekend? Kan ik er inderdaad vanuit gaan dat ik geen resistentie zal opbouwen voor amoxicilline, zodat deze inderdaad (nog een keer) tijdens de bevalling mij toegediend kan worden met z'n maximale effectiviteit?
Zo dan! Had je andere topic gevolgd ! Lekker slordig van je ha!! Ongelooflijk zeg!! Er zijn hier een paar meiden die ervaring hebben die kunnen je meer vertellen . Goed dat je zo doorgezet hebt met de kweken!!
Dank je voor je aanmoediging doet me goed! Ik sta er nog steeds van te kijken hoe het allemaal is gegaan... Voor mijn gevoel was ik echt een zeurpiet, maar mijn instinct vertelde mij dat ik door moest zetten. En tada, voor goede redenen blijkt! Hopelijk reageren er binnenkort meiden die eenzelfde situatie hebben meegemaakt, wil namelijk erg graag weten wat ons te wachten staat. Morgen heb ik weer controle bij de verloskundige (afspraak stond al), maar aangezien ik meedoe met Centering Pregnancy zal er niet veel tijd zijn om dit onderwerp uitgebreid te bespreken. Hopelijk kan ik voor zeer binnenkort een aparte afspraak maken met de verloskundige, om dit allemaal eens goed door te spreken, ook samen met mijn man.
Bij mijn vorige zwangerschap was ik dus draagster van gbs..en dat wist ik niet. Ik was 39 weken en verloor steeds vocht...ik wist zelf 100procent zeker dat het vruchtwater was...maar bij had de vk helaas ook een paar steken laten valken..want het was vast urine of wat afscheiding..na 2 dagen werd het alleen maar erger en bleek het uiteindelijk idd vruchtwater te zijn. Dus ik had te lang met gebroken vliezen gelopen moest meteen naar het ziekenhuis en de volgende dag ingeleid worden..waarbij de vliezen eerder werden gebroken...weeenopwekkers en gaan...pfff heftig was het..wel een snelle bevalling...maar ik werd ziek..kreeg koorts..het bleek dat ik een gbs kolonie had...ik aan de antibiotica, kind meteen naar de kindeafdeling aan de hartbewaking en aan het infuus....kapot was ik ervan...had r nog maar net gezien en werd meteen weggehaald..ik knapte op na 3 dagen..mijn dochters heeft een week op de kindeafdeling gelegen..en uiteindelijk bleek ze gelukkig niet besmet te zijn geweest. Bij deze zwangerschap ga ik hier dus nu heel anders mee om..eerste afspraak bij de vk ga ik het er meteen over hebben en wil ik gelijk dat mijn urine gestrest word..geen idee of ik nog draagster ben maar waarschijnlijk wel. En bij elk beetje vocht verlies hang ik aan de telefoon bij de vk.. Ik moet ook bevallen met infuus.. Gelukkig weet je nu iig al dat je draagster bent en kan je straks gewoon bevallen met infuus. Wat resistentie betreft heb ik eerlijk gezegd geen idee...waarschijnlijk krijg je nu alleen antibiotica tegen de blaasontsteking..je hoeft het toch niet de hele zwangerschap te nemen? Dus dan ben je niet meteen resistent..lijkt me...
hoi helaas ervaring ik heb 7x antibiotica gekregen tot de 37e week van mijn zwangerschap ivm ressistentie bij de bevalling waar ze bang voor zijn helaas ben ik nu 40weken en 2 dagen zwanger en loop ik al 2 weken met een onbehandelde blaasonsteking paracetamol en slaapmedicatie zijn nu eindelijk gestopt omdat ik morgen eindelijk ingeleid word wat ik heb begrepen is dat ik weeen opwekkers krijg en als er dan 8 a 9 cm ontsluiting is dan pas de vliezen gaan breken ivm eventueel besmetting van de gbs bacterie ondertussen krijg ik alwel de antibiotica infusen zodat besmetting gering zal zijn of helemaal niet voor komt maar wat betreft resistentie de bacterie kan idd resistent worden voor de amoxcililide ik had gelukkig uit de laatste kweek geen gbs aanwezig maar dat zegt helemaal niks kan zomaar weer de kop opsteken ook tydens je bevalling wat voor adviezen ik heb gekregen is probeer te plassen 2x in het uur zodat je je blaas niet irriteert , neem cranberry sap of pillen die je mag hebben in je zwangerschap kan wellicht helpen en drink veel water en als je plast zit rechtop en plas helemaal uit tot er geen drupje meer is hoe minder irritatie hoe beter ik hoop dat je hier wat aan hebt ik ben na 7 x antibiotica nog steeds niet resistent maar niet iedereen is hetzelfde heel veel succes groetjes
http://wij.nl/baby-info-kinderziekten/artikel/groep-b-streptokokken Ik werd, na de bevalling, meteen aan de antibiotica gehangen, maar waarvoor hebben ze mij nooit kunnen vertellen. Ik had vlak daarvoor wel een fikse blaasontsteking, dus wie weet.. Sterkte TS!
Bedankt, daar heb ik wel wat aan Wat ongelooflijk balen zeg dat na 7x(!) antibiotica het gewenste resultaat bij jou nog steeds niet is behaald! Ik kan me voorstellen dat je het intussen heh-luh-maal zat bent, zeker met de laatste weken van je zwangerschap zo'n blaasontsteking. Maar ik moet wel zeggen dat het mij moed geeft dat jouw GBS zelfs na zoveel keren antibiotica (nog) niet resistent is. Geen garantie voor mij natuurlijk, maar misschien wel een houd-vastje Intussen weet ik dat een GBS-blaasontsteking gewoon echt behandeld moet worden met antibiotica, daar heb ik gewoon geen keuze in, omdat blaasontsteking tot vroeggeboorte kan leiden. Ik zal dus maar gewoon moeten afwachten wat mijn GBS gaat doen. Hopelijk is het straks na de eerste antibiotica kuur al uit mijn kweek, en blijft het daar uit. Maar ja, het kan inderdaad zomaar weer de kop opsteken. Blijven opletten en kweken dan maar Mijn verloskundige kon mij overigens (nog) niet veel vertellen over hun GBS protocol, die moest ze namelijk nog even opzoeken. Maar zeker is dat ik poliklinisch zal bevallen in het ziekenhuis met minimaal 2x een dosis antibiotica via infuus voordat de baby eruit is. Overigens zei zij hetzelfde over de resistentie als mijn huisarts: mijn GBS is bewezen gevoelig voor amoxicilline, dus als ik gewoon mijn kuur afmaak zou het zomaar kunnen zijn dat alle GBS in mijn lichaam word vernietigd. Toen ik vroeg wat er zou gebeuren als er toch een aantal super-sterke GBS'en zouden overleven en zich vermenigvuldigen (=verhoogde resistentie), scheen zij zich er echt niet zo druk om te maken. En zeker als ik nu lees dat na 7x antibiotica er GBS'en bestaan die dan nog steeds gevoelig zijn voor antibiotica, hoef ik mij er misschien inderdaad niet zo druk om te maken dat mijn GBS'en al na 1 keer antibiotica resistent zullen worden... Afwachten dan maar... Zolang de GBS uit mijn blaas blijft is het goed, want dan is het risico voor de baby minimaal (aangezien de bacteriele kolonisatie dan ook minimaal is). Nog beter zou natuurlijk zijn als de GBS helemaal uit mijn lichaam verdwijnt (dus ook uit mijn vagina en zelfs darmen), maar ja, 't is maar de vraag of dat ooit zal gebeuren. Waarschijnlijk niet, en zal ik daardoor altijd draagster blijven. Maar goed, wat ik zei, zolang het niet in mijn blaas zit is het goed.
Ik schrok mij toen helemaal de pleuris toen ik las over jouw vroeggeboorte. Het eerste wat door mijn hoofd ging was inderdaad die blaasontsteking van jou. Was er nog een test of kweek gedaan om te kijken of de blaasontsteking ook echt weg was? Zo niet (of hij was nog niet weg), dan zou het zomaar kunnen inderdaad... Weten jullie intussen al wat meer over de oorzaak van de vroeggeboorte? Jullie ook flink veel sterkte gewenst meid, hopelijk gaat het al wat beter met jou en je partner.