Wat een verhaal...ook tranen in mijn ogen hoor.. Ik ben in ieder geval "blij" voor je dat je nu alle informatie hebt.Je weet waar het aan ligt, dat het niet iets is waar jij en je dochter verandering in hadden kunnen brengen.Je hoeft niet terug te kijken met een "had ik maar..." gevoel. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je na zo'n strijd, en het los moeten laten van je droom,een rouwproces in gaat.. Hopelijk nu snel naar huis, genieten van je dochter en ze gaat op een heerlijk flesje en heel veel knuffels van mama ook een mooie grote meid worden!
Gos meid wat verdrietig voor je, maar wat ben jij een doorzetter, een oermama! Goed gedaan hoor!!!! Ik begrijp je verdriet zoooo goed, ik moest bij de eerste na vijf dagen stoppen en wat heb ik gehuild!! Geef jezelf de tijd en laat je verdriet maar toe. Het gaat echt over er komen andere bijzondere dingen voor in de plaats!
gatver wat moet het moeilijk voor je zijn. maar het is wel heel duidelijk dat stoppen nu echt beter is, maar lastig klote verrot blijft het. veel sterkte hopelijk kun je het snel een plekje geven.
Even het "verlies" laten rusten en accepteren is nog erg moeilijk. Sukkel die ik ben kan het niet loslaten. Inmiddels via de LK'er die ik deze week elke dag mag bellen in contact gekomen met een ervaringsdeskundige moeder die andere mama's zoals ik help ok het te verwerken. Ze noemen het ook wel rouwen. Alsof het lot tart kijkt opeens de verstopping los te komen en er allemaal oude stroperige melk uit mijn borst te komen waardoor ik opeens weer denk hoop te hebben om het op te pakken. Mijn moeder heeft mij inmiddels voor gek verklaard en de apotheker wilde mij vandaag niet domperidon verkopen na het zien van mijn antibioticakuren. Het klopt ook wel en ergens hebben ze gelijk ik lijk wel obsessief. Ik wist níet dat binnen 48 uur je productie zo terug kon lopen. Vandaag toch een paar keer nog mijn dochter voor het flesje aangelegd voor die drie paar mamma druppels om vervolgens het flesje te geven. Stiekem vandaag om de twee uur gekolft maar helaas heeft het niet geholpen. Misschien dat ik mijn dochter een paar druppeltjes mee kan geven en dan het flesje aan kan bieden. Ik weet dat ik irrationeel klink en misschien wel een beetje doorgeslagen ben het kost ook tijd om het te accepteren en het een plek te geven.... Gister goed flink en fout geshopt dat heeft in ieder geval geholpen. Morgen komt er een draagdoekconsulente langs zodat ik met mijn mei-tai, ringlsings aan de slag kan. Vandaag de woonkamer opgeruimd. Zolang ik maar afleiding heb gaat het goed maar rouwen is nooit leuk.
bah wat moet jij je rot voelen, ik geloof dat ik dezelfde dingen zou doen...al is het misschien niet het handigste...de hoop die blijft.
Ik mag niet te hard van die daken schreeuwen maar kan/ kon het kolven nog niet loslaten. Rechts is ..... K*t... Maar links kolven ben ik nu 6 min mee bezig en is al 30ML en dat is heeeeel wat voor een productie van niks. Zolang ik die. 30ml krijgt dl borst als toetje na de melk of als voorgerecht.
Die knobbels gaan niet weg. Moet over twee weken langs bij de gyn en ga toch op een nieuwe echo aansturen. Vandaag de laatste AB genomen nu afwachten hoe het de komende dagen zal verlopen.
Bespreek eens met je LK in hoeverre het een optie kan zijn om je probleemborst droog te leggen en je goede borst te gebruiken. Al is het maar om bij het opstaan en slapengaan te doen of zo. Misschien geeft dat je meer ruimte voor je rouwverwerking en om afstand te nemen. Heeft je LK het gebruik van lecithine met je besproken om de verstoppingen weg te krijgen en verdere te voorkomen? En gebruik je al syntocinon?
Yup gebruik ik al. Alles nauw besproken met de LK. Net maar 45 gekolft vannacht 70ml. Geef nu de kolf ook in flesje en leg haar voor het geven van flesje aan zodat ze een voorgerechten heeft en nagerechten. Door alle medicatie is het waarschijnlijk mijn lichaam die er nu toch echt mee ophoudt. Ik had van de week aal kunnen stoppen toen productie 0 was maar ergens hou ik stiekem de hoop dat ik opeens of nou ja mijn borsten een opleving hebben. Voeden aan een borst is ook besproken maar helaas krijgen we ook daar de productie niet omhoog ondanks clusterkolven. Steeds meer en langzaam aan kan ik er afstand van nemen maar ik ben als de dood dat mijn borsten op een dag opeens 'droog' staan dat voelt zo onnatuurlijk vandaar dat ik ook nog niet kan stoppen met kolven. Ik zou eerst 6 maanden thuis zitten omdat mijn contract niet verlengd is tijdens mijn verlof maar nu ziet het er naar uit dat ik wellicht volgende maand nog kan beginnen bij een nieuwe werkgever. Wellicht dat dit ook een stimulans is om het 'los' te laten. Voorlopig krijgt ze de kleine beetjes die ik kolf. Elke ML is er een met mamamelk
Afbouwen/stoppen...we doen het allemaal op onze eigen manier. Kies voor de manier die voor jou het minst belastend is. Als dat betekend stapje voor stapje, is dat goed. Afscheid nemen is altijd pijnlijk. Ik vond het bij zoon,na 2,5 jaar, doffe ellende.Een ander zal zeggen:nou ja,na zo lang voeden... Voor jou is het lichamelijk wellicht het juiste besluit en zullen mensen soms niet begrijpen dat je er zo mee worstelt (het heeft toch zoveel ellende veroorzaakt?), maar het is jouw verdriet. En dat mag er zijn. Geniet nog van de momentjes samen aan de borst
ja, heel goed, maar je zei toch dat jouw borstontstekingen een medische oorzaak hadden? Ga je die nu niet weer krijgen dan?
Zat ik ook al te denken! Al heb ik veel respect voor je dat je zo doorzet... Door nu weer volop te kolven aan de 'slechte' kant ga je de productie weer opkrikken natuurlijk met alle gevolgen van dien??
Dat is dus een kleine maar en geloof mij die zorg deel ik ook. Ik lijk wel gek dat ik het dvies van de medische specialiste in de wind sla en ergens ben ik daar bang voor maar ik dacht als ik het niet probeer weet ik het niet zeker. Die knobbels zitten er nog, slik lecticine bij het leven en ben aan de domperidon. Arts raad het ook af maar ik moet en zal het proberen. Mijn moeder heeft mij al voor gek verklaard mijn man staat achter mij maar is bang dat ik straks weer ziek ben het is nu of nooit. Ergens speelt in mijn achterhoofd zolang er melk uitkomt kan ik toch niet stoppen, het voelt zo onnatuurlijk.... Ik merk wel dat DL steeds onrustiger wordt aan de borst en dat ze niet verzadigd is aan mijn borst. Als we moeten gaan vechten stop ik ook of als ze zelf niet meer wil. Maar als troost haar nog een beetje mamamelk kunnen meegeven doet mij goed. Vandaag een wandelingetje gemaakt en geloof me ik was bang dat ik bij thuis komst koorts zou hebben en zou instorten maar ik voel me vooralsnog goed en mijn borsten doen geen pijn. De vervelende borst blijft overigens maar 20cc uitkomen maar links lijkt de productie weer enigszins op te pakken. Net weer gekolft en bleef maar op 70cc hangen. Heb haar wel een goede fles met 120cc mamamelk kunnen geven en ze had het helemaal op
ALs ik je verhaal zo lees, denk ik toch steeds meer aan wat DirksMama al eerder schreef...als je goede borst zo reageert op het kolven, en er dus blijkbaar wel zin in heeft, is voeden met 1 borst dan niet een optie? Ik kan me voorstellen dat het iets "geks"heeft, maar dat is het dan ook, meer niet. Qua je kind voeden kan het gewoon. Wellicht iets om met je LK te bespreken?
Mmm, ik weet niet of ik je nu nog dapper vind of stronteigenwijs. Dit schrijf je een paar dagen terug: Zij heeft een echo aangevraagd en hierop is te zien dat mijn melklieren te veel vertakt, nauw en verkleefd zijn. Hierdoor stroomt de melk niet goed door en raakt het verstopt. Ook is die verstopping die er al zit door de vernauwing amper weg te krijgen. Nu werd mij verteld dat als ik door ga met BV de kans bijna 99,9% is dat als de antibiotica stopt de Bo terug komt. Omdat bij verstopping de bacteriën actief worden. Voeden aan een borst raden ze af omdat ze niet weten of mijn andere borst de extra productie aankan of kan overnemen omdat ze vermoeden dat ook daar wellicht vernauwingen zijn maar hier nog geen last van heb gehad. Waarom wil je jezelf bewijzen? Je hebt geen fijne kraamtijd gehad, 2x binnen 5 weken opgenomen geweest met hoge koorts en 3x antibiotica... Toen ik 9 maanden voedde, ben ik geopereerd aan mijn galblaas en lag bij een vrouw op de kamer die ook stronteigenwijs was. Die had ook diverse borstontstekingen gehad, totdat de ab-kuur nummer zoveel niet meer aansloeg en de ontsteking er naar buiten toe uit is geknald. Geknald ja; alsof er iemand op haar borst geschoten had, zo'n groot gat zat erin. Haar hele tepelhof lag aan flarden. Ze zijn 3 uur bezig geweest om haar borst te 'redden'. Een gezonde moeder is ook belangrijk hoor!
@ beatissimam 😱 wauw, je hebt eigenlijk ook hartstikke gelijk. Dat is het geen wat mijn arts, man, ouders ook zeggen. Ik ben inderdaad eigenwijs. Het komt door het feit dat elke keer als ik mij beter voel ik denk dat het wel weer kan, het wel weer mogelijk is. Het feit dat er 90% kans is dat het terug komt negeer ik! of wil ik niet geloven. Hoe kan het ergonomisch gezien zijn dat mijn tiet niet in staat is melk te produceren. Voeden op een borst is ook met de LK besproken (kreeg vandaag de factuur binnen, gelukkig vergoed de verzekering dit) de angst is niet de ongelijke cup (so what) maar meer dat in een borst niet voldoende productie opgewekt kan worden en dat ze bang zijn als het oo een borst aankomt hier het zelfde gaat gebeuren als in de andere borst. Elke keer denk ik het los te laten, afscheid te nemen, afstand ervan te nemen. Maar zolang ik melk lek, of er komt melk met kolven (al is het niet super veel) kan ik het niet loslaten. Ik geef de gekolfde melk nu in een flesje. Dat is een flesje mamamelk per dag. Ergens heb jij hartstikke gelijk. En als ik dit topic terug lees is het alsof ik mijn eigen dagboek lees, confronterend hoe eigenwijs ik ben en misschien wel ondoordacht. Waarom kan ik gewoon die knop niet uitzetten en verder gaan met de fles. Dl geniet er nu duidelijk meer van dan mijn borst het gaat sneller en er is tijd over om wakker met mama te kletsen en te lachend.... Pfffff ik word gewoon moe van mijn eigen denken en doen
En het erge is, dat ik je nog volledig begrijp ook Ik heb een beroerde zwangerschap en bevalling gehad. Ik wou bv geven. En persé ook. En dat lukte niet en ik werd gek van verdriet! Waarom? Ik weet het niet. Omdat het me fijn leek en voelde als het beste. Heel natuurlijk, zo van: dat gaan we gewoon doen! Maar ik had geen melk en baby wou de borst niet pakken. En ondanks dat iedereen zei dat ik maar moest stoppen, want ik was moe en baby was moe, geloofde ik dat gewoon niet! Ik kreeg melk op dag 4 en even zoveel dagen later had ik mijn kind aan de borst, dankzij een zeer voortvarende ouwe kraamhulp, die zei: dat gaan we doen, dat gaat jullie lukken!!! En ze kreeg gelijk. En ik was zoooooo diepdolgelukkig!!! Heb altijd gevoed, nooit gekolfd of geflest en het bijna 4 jaar volgehouden. Dus JA: ik snap je! Maar denk ook alsjeblieft aan jezelf! Laat je goed adviseren en maak de juiste keuze met je hart én je ziel!
Ben het wel eens met Beatissimam... Vindt dit niet zo verstandig eigenlijk, al snap ik hoe graag je het wil! Straks krijg je een gigantisch abces wat dus naar buiten werkt en/of geopereerd moet worden. Ben je nog verder van huis! Hebben ze van je goede borst ook foto's gemaakt om te kijken of daar hetzelfde probleem zit? Als dat niet zo is kun je best met een kant voeden. Evt icm met kv? Doorgaan met de ontstoken kant lijkt mij zeer onverstandig. Dat er nu nog melk uit blijft komen is logisch natuurlijk zolang je het blijft stimuleren...