Ik ben heel voorbarig, maar ik zou toch heel graag wat ervaringen horen. Onze dochter is net 1, en heel lang had ik nog geen zin in een 2e. Maar dan met name nog geen baby, want de babytijd van mijn dochter vond ik pittig. En ineens, sinds een week of 2 kriebelt het. Mijn vriend en ik kregen er spontaan een gesprek over en dat vond ik zo leuk, ik kreeg er een soort van kriebels van. Ik ben er ook veel over aan het nadenken laatste dagen, en ik denk dst ik gewoon weer toe ben aan een 2e kindje. Als ik zie hoe mijn dochter nu is, ik vind het zooo leuk...en daar wil ik er gewoon nog 1 van! Ik blijf die babytijd trouwens pittig vinden, want daar zie ik ook tegenop..aan de andere kant weet ik nu wat er komt. Bij de 1e was ik zo overdonderd door alles, alles was nieuw en dat is bij de 2e natuurlijk niet meer nieuw. Maar ik ben heel goed in beren op de weg zien Ik vraag me namelijk af hoe dat gaat met 2 kleine kindjes. Stel dat dat ik komende maanden zwanger raak (in het gunstigste scenario) dan zal m'n dochter 2 zijn of bijna 2 als de baby komt. Ik haal me vooral praktische dingen in m'n hoofd...hoe doe je dat als 2 kindjes tegelijk wakker zijn 's ochtends? Ik heb maar 2 handen. Als de baby huilt of de fles moet, en m'n dochter wil iets...enz. Ik vind het lastig in te schatten omdat ik alleen weet hoe m'n dochter nu is. Ze loopt nog niet, en als het even niet gaat zoals ze wil dan kan ze lekker schreeuwen. Verder een heel lief kind hoor, maar wel een druk kind vol energie. Als ik daar een baby bij heb, dat zou niet kunnen....maar over 9 maanden is m'n dochter natuurlijk veel verder, dan loopt ze enz. Het is een warboel in m'n hoofd, en ik hoop ervaringen te lezen van andere moeders. Mijn gevoel zegt, doen! Mijn verstand ziet dus beren op de weg. Wij kunnen niet jaren wachten met een 2e, gezien leeftijd van mijn vriend en medisch verhaal. Daarnaast willen we beide nog een kindje, en zijn we het liefst ook zsm uit de baby's. Dus het liefst een klein leeftijdsverschil, maar dat zorgt bij mij dus ook voor twijfel of we er wel verstandig aan doen. Voor het geval het relevant is, ik ben nu thuisblijfmoeder. Solliciteer veel maar het is nog niet gelukt. Ik zou nog steeds graag willen werken, maar kans zit er dus ook in dat ik met 2 kindjes nog steeds thuis ben, indien ik nog geen baan heb. Ik weet dus niet hoe het is, werken met 2 kindjes. En enerzijds zou zwanger worden vanuit een baan idealer zijn, maar als een baan vinden nog een jaar duurt...dan duur het allemaal nog veel langer
Wij hebben het ook gedaan en ook nu 'doe ik het gewoon'. Mijn oudste is 16 maanden, mijn jongste 2,5 maand. Handig is dat de jongste zich nog niet met de jongste bemoeid. Bij mijn broer zit er 26 maanden tussen en die wil wel met de baby knuffelen, flesje geven enz. Ben blij dat ik dat niet heb! Maar ja.... ze zijn wel eens samen wakker. Ik heb de jongste net enkele dagen in een goed ritme, daar ben ik echt te laat mee begonnen vanwege een gebrek aan energie. Als ze samen iets willen, dan maak ik af waar ik mee bezig was. Is dat iets met de oudste, dan is dat zo. Is het de jongste, de moet de oudste gewoon even wachten. Accepteren is het sleutelwoord voor jezelf, je hebt maar 2 handen inderdaad. Mijn tip is dus: zorg dat je baby zsm in een goed ritme komt, dat scheelt heel veel. Ik gebruik er het boek 'baby in een droomritme' voor en bij de eerste dag dat ik het toepaste had ik al resultaat! Een oververmoeide baby raakt snel overprikkelt, huilt veel en wil niet alleen zijn. Verder: draagdoek ik erg handig, kun je de jongste bij je houden terwijl je met de oudste bezig bent. Maar dat moet je die oudste niet meer hoeven tillen, anders is het ook vaak onhandig. Gewoon doen... het loopt vanzelf! En het wordt elke dag makkelijker... ik heb het ook wel wat gehad met de babytijd moet ik zeggen, maar ik geniet wel van de meisjes En nu ze in een goed ritme zit vind ik de babytijd toch weer leuk.
Eens met bovenstaande. Bij mijn kindjes zit er 16 maanden tussen. Het is heerlijk dat e beide nog slapen 's middags, daarnaast ben ik ook heel blij dat de oudste loopt. Je moet idd accepteren dat je soms een kindje moet laten wachten. De eerste keer is dat erg moeilijk maar het went. Verder moet je plannen. 'S ochtends worden ze vaak gelijk wakker. Dan moet je er net even eerder uit. Broodjes smeren, fles klaarzetten en dan de kindjes halen. Avondeten maken als ze slapen, tv kijken als de jongste gevoed wordt en idd draagdoek!! Wat een uitkomst!! Het is druk, maar echt superleuk!!
Het is zo moeilijk daar een goed antwoord op te krijgen... Want zoals de eerste reactie een kind heeft die het mama laat doen, heb ik er hier 1 die al echt wil helpen.. knuffelen en als de kleine huilt en ik reageer niet snel genoeg dan is de oudste er een speen in aan het proppen...En mama is naar de tweede plaats verhuisd.. Bij ontwaken en naar bed gaan krijgt baby eerst een kus.. Maar er zijn ook verhalen van kinderen die de jongste niets gunnen.. die dan ineens in kleine monsters veranderen.... Ik ervaar het als heerlijk.. en de overgang van 1 naar twee kindjes als makkelijk en soepel
Mijn dochter is bijna 2, en wij krijgen een tweede kindje in september. Ze zal dan 29 maanden zijn. Het is lang niet zo'n klein verschil als bij Sandana, maar toch vond ik het idee eerst ook wel pittig. Ik dacht altijd dat ik aan een tweede toe zou zijn als de oudste echt al wat zelfredzaam zou zijn, zo rond 3 jaar. Maar nu denk ik dat elke leeftijd zijn voor- en nadelen heeft. En het belangrijkste is natuurlijk dat wij gewoon heel graag een tweede wilden, en we er ook klaar voor zijn (mentaal dan, ons huis iets minder ). We zullen wel zien hoe het loopt. In ieder geval heb ik zo'n zin in de babytijd, want daar heb ik bij mijn dochter echt van genoten. Mijn vriendin heeft twee dochters met 12 maanden verschil. De oudste was dus eigenlijk nog een baby toen de jongste kwam, maar zij zei ook dat als je eenmaal een handigheid erin hebt, het als vanzelf gaat.
Sandans: Bedankt voor je reactie! Dat doet me goed. Ik zal idd ook een draagdoek gaan gebruiken, bij mijn dochter ben ik daar te laat mee begonnen en die vond het vreselijk. Ik hoop date en 2e dat wel wil. Mijn dochter hebben we ook al snel in een ritme 'gezet'. Ze was erg snel overprikkeld, huilde daardoor veel. Een vast ritme, met inbakeren bleek goed te helpen. Ze sliep vanaf week 6 door, dus wat dat betreft geen klagen. Ik had wel veel moeite met het gehuil, ook door krampen, vooral dat ik er niks aan kon doen en haar niet kon troosten. Daar zal ik ook bij een 2e weer enorm tegenop zien. Ik ben verder wel een aanpakker, dus ik zal het net als jij zegt gewoon doen. En ik moet even onthouden dat mijn dochter natuurlijk 9 maanden ouder is dan, dus ook wat zelfstandiger in de zin van zelf lopen enz. Ik durf de keuze niet echt te maken nog, m'n gevoel zegt echt "gewoon doen" maar die beren he. Ik ben ook zo'n controlefreak
De rest ook bedankt voor de reacties. Ik denk dat mijn dochter het heel leuk gaat vinden, ze vind kindjes zo leuk. Ook een reden dat we een 2e willen, een broertje of zusje voor haar. Ik voel me overigens wel schuldig naar haar toe (kun je nagaan hoe idioot ik soms kan denken). Zij is mijn alles, het meest bijzondere wat me is overkomen en straks met een 2e is ze niet meer de enige die zo bijzonder is voor me. Voel me daar schuldig over naar naar toe Ook omdat ik te weinig genoten heb van de echte babytijd, doordat ik net pittig vond. Als ik het goed begrijp is het gewone en kwestie van doen. Je zult er wel ingroeien. Ik vond de eerste maanden van m'n dochter zo zwaar dat ik er bijna vanuit ga dat de overgang naar 2 kindjes misschien wel minder zwaar is. Ik zou zo graag m'n gevoel willen volgen
Ik lees mee. Alle tips zijn wat mij betreft ook welkom! Zometeen zit er 19mnd tussen mijn 2 zoontjes. Ook ik zie beren op de weg .
Ach, je hebt goede en minder goede verhalen. Het ligt voornamelijk aan het type baby dat je krijgt Ik raakte onverwachts zwanger toen mijn dochter 11 maanden oud was. Ik heb een pittige start gehad met haar en toen volgde er een mega zware zwangerschap. Mijn zoon bleek, net als dochter, hele heftige reflux te hebben. Ook heeft hij KMA en is een prikkelbaar kind. Hij slaapt niet zomaar en daar moet ik dus elke slaap best wat moeite voor doen. De eerste 3,5 maand heeft hij buiten de nachten om elke slaapje in de draagdoek gedaan. Dat is best zwaar. Mijn dochter is nu net 2 en mijn zoon 4,5 maand. Ze zijn allebei fantastisch en ik kus en knuffel ze helemaal kapot maar ik ben ook verschrikkelijk moe, loop bij de fysio voor mijn rug en heb toch wel veel spanning aangezien ik elk slaapje weer moet zorgen dat hij slaapt. Ook mis ik best een tijd waarin mijn dochter eindelijk zelfstandig was, we uitstapjes konden gaan maken maar dat nu lastiger gaat omdat we veel aan huis gebonden zijn voor mijn zoon. Het is het allemaal waard maar het is hier wel zwaar. Dus het loopt niet altijd vanzelf, ligt erg aan de baby
Jij zegt het zelf: je hebt twee handen, dus een hoop dingen kun je ook tegelijk doen met 2 kinderen (samen op schoot, voeden en spelletje, verschonen en liedjes zingen/ kletsen, dragen en dansen, samen op schoot, baby voeden aan eettafel en tegelijk eten met de oudste enz enz En de andere dingen doe je gewoon om en om Je wordt vanzelf een praktische moeder
Je moet het wel doen! Je gaat gewoon door.... Zoonlief is 16 maanden en dochterlief bijna 3 maanden. Het is heel heftig maar dat heeft vooral met dochterlief te maken. Ze heeft heftige reflux en een koemelkallergie... Had zoon ook maar had niet gedacht dat het zich weer zou herhalen... Het is heftig, heel heftig, maargoed. Je gaat door want je kunt niet anders. Dochterlief is een huilbaby dus zoonlief staat een beetje op tweede plaats... Maaaaaaar dat compenseren we in het weekend en 's avonds volop!!!
Hier 20 maanden tussen beide kindjes...... Echt, je vind er wel een weg in. Natuurlijk zijn er momenten dat je even handen tekort komt, maar met 2 jaar is je dochter al een heel ander kind en een stuk zelfstandiger. Kan zelf lopen, vaak ook de trap wel op en de trap af valt ook te leren. Zal ook wel lekker zelf even kunnen spelen. In uiterste gevallen zal een redmiddel als een filmpje voor je oudste ook even uitkomst kunnen bieden. Je wordt wel creatief hierin. Hoe je oudste zal reageren op de baby valt minder te voorspellen. Hier totaal geen jaloezie (wat ik om me heen bij een groter leeftijdsverschil vaker zie). De baby is wel interessant en de oudste wil ook meekijken en pakt dan een knuffel om dingen na te doen, zo is de verzorging van ds baby gelijk een spel voor de oudste. Als jullie beide een 2e willen zou ik er gewoon voor gaan. Je weet niet wanneer je zwanger wordt en een leeftijdsverschil van 2 jaar is niet echt kort op elkaar. Heb zelf de eerste 1 1/2 jaar als meest intensief ervaren, daarna worden dingen makkelijker.
Het klinkt eigenlijk allemaal best positief wat er geschreven wordt! Ik weet natuurlijk ook niet hoe het gaat lopen, wat voor type baby je krijgt. Mijn dochter was eigenlijk een normaal kindje, zonder medische problemen en is een goede slaper. Als de tweede net zo wordt dan mogen we niet klagen. Het is denk ik met name de angst voor de herhaling...ik vond de eerste maanden zwaar, duurde even voor ik m'n kind doorhad en dat we uiteindelijk veel rust en regelmaat nodig hadden. Toen ging het goed. Ik ben mezelf heel erg tegen gekomen, kon slecht tegen het gehuil en de machteloosheid. Eigenlijk ben ik bang voor weer dat vervelende gevoel. En omdat alles zo goed gaat, we hoeven er 's nachts nooit uit bijvoorbeeld, ben ik bang dat het bij de tweede heel anders en veel moeilijker zal gaan. Maar ik weet ook dat ik er doorheen moet. Ik ben ben geen baby moeder, ik vind nu ze ouder wordt alles tig keer leuker. En daar geniet ik veel meer van dan de echte babytijd. Maar goed, ik moet er doorheen. Zeg ik iets heel raars als ik zeg dat ik me schuldig voel naar dochter? Ik zou haar zo graag altijd het allerbelangrijkste willen laten zijn, maar met een tweede moet ze dat delen.
Ik en de dames weten niet anders Hier moeten ze gewoon op elkaar wachten. Soms huilen ze allebei en dan is het om de beurt troosten... Such is life. Heb het moeten leren, maar het gaat hoor!
En ze zijn allebei het allerbelangrijkste. Dat is ook echt heel goed tegelijk te voelen hoor. Cliche maar waar: liefde kan je echt net zo veel aan al je kinderen geven! En leren delen is een heel goede eigenschap. Hebben ze veel aan later Succes! Hoop dat je gauw zwanger wordt!
Tip nummer 1: relax! Ik heb er drie, ze zijn nu 10 maanden, 2 en 3, dus allemaal hebben ze nog veel hulp nodig, maar ze zijn gewend om soms te moeten wachten tot ze aan de beurt zijn... Je rolt er vanzelf in en dan zul je zien dat je jezelf een soort ritme aanleert in de dagelijkse dingen, net zoals je waarschijnlijk bij je eerste kindje nu ook hebt.
Hoi! Ben 3 weken geleden bevallen van ons 4 de kindje. De anderen zijn net 6, bijna 4 en net 2. Ze leren echt wel wachten.. Over het schuldig voelen: met elk kindje groeit je hart mee.. Écht waar!! Geen zorgen daarover Succes!!!
Doet me goed om te lezen dat schuldig voelen nergens voor nodig is! En dat je erin meegroeit. Ik denk dat ik het ook gewoon moet doen, m'n gevoel volgen.
Ohhh ik herken mezelf zo in jou. We zijn er toch voor gegaan, maar ik kijk er wel een beetje tegenop. Maar ik troost mezelf met de gedachten dat het vast en zeker goed komt.
Hier twee kindjes, schelen één jaar.. (12,5 maand) Één dag uit ons leven gaat ongeveer zo.. 8.00 beide wakker (hoezo altijd tegelijk?) .. Fles voor de jongste, papfles voor de oudste. 9.00 eerst de oudste aankleden. (17mnd) En lekker in de box,spelen enz.. Daarna de jongste.. Hij ook "spelen".. Oftewel naar zijn zusje kijken... Dan mezelf aankleden. 10.00 wandelen, boodschap doen, koffie drinken bij beppe. De jongste slaapt dan meestal in de auto, maxicosi, wandelwagen. Heb wel één duo wagen.. 11.00 spelen. 12.00 oudste een broodje zelf eten, jongste de fles, daarna beide op bed. Zelf eten.. 15.00 oudste wat drinken en koekje,fruit voor de tv. Jongste fles. Daarna nog wandelen, of boodschap doen. In elke geval naar buiten. 17.30 eten. Heit de jongste groente geven, en zelf eten. Ik de oudste eten geven en zelf eten. Daarna nog even spelen of tv kijken. Wij opruimen. 18.30 badderen, douchen,wassen, tandenpoetsen, pyama aan enz.. 19.00 oudste zelf melk drinken, jongste de fles, en daarna op bedje.. Heerlijk, tijd voor ons zelf.. De jongste slaapt tussen de bedrijven door in de auto,maxi cosi enz.. Gaat overdag maar één keer naar bed voor een lang slaapje.. Dit is ongeveer een dag uit het leven van ons.. Ook gaan ze 1of twee keer per week naar de oppas. Maar daar gaat het ongeveer net zo.. Heel gezellig zo!