Vandaag zag ik bij het ophalen tussen de middag dat mijn zoon krasjes op zijn gezicht had. Hij wilde er niets over kwijt. Bij het terugbrengen kwam de moeder van een klasgenoot/vriendje dat mijn zoon zijn zoon had geslagen. Hij had ook een rood plekje op zijn wang. Ik vroeg aan de juf hoe het precies zat, want mijn zoon had ook krassen op zijn gezicht. Zij vertelde dat ze zag dat mijn zoon achter hem aan zat en dat hij even op wachtbankje moest zitten. Mijn zoon ontkent dat kind te hebben gedlagen en hij was ook boos maar tegelijkertijd ook verdrietig dat de juf hem niet geloofde. Hij had hem echt niets aan gedaan maar kreeg toch straf. Mijn zoon zou echt niet zomaar liegen en ik heb wel vaker gezien dat die jongens tijdens het spel baldadig werd. Wie moet ik nou geloven. Ik vind het erg sneu voor mijn zoon dat hij vandasg straf kreeg terwijl hij niets deed of misschien om zichzelf te verdedigen per ongeluk geraakt. Zouden jullie toch naar de juf stappen om te vertellen dat mijn zoon misschien wel voor niets straf kreeg. Of laten zitten zoals het is.
Ik zou het laten zitten. Denk dat de jongens het hele voorval al lang vergeten waren als de juf en mama's het niet hadden meegekregen .
En het riekt een beetje naar 'dat doet die van mij nou nooit!'. Ik zou het er ook bij laten. Het leven is niet altijd eerlijk en daarnaast was je er niet bij dus weet je niet hoe het gegaan is.
Lekker laten gaan. Ik ben zelf juf en weet dondersgoed dat ik niet altijd de juiste kan 'sraffen' even ergens moeten zitten helpt vaak iig om de twee kies uit elkaar te halen en het voorval te laten vergeten. Als het een klein incident was laat ik het kind vaak snel weer 'los' van plek en spelen ze negen van de tien keer weer samen, maar het is een fijne manier om duidelijk te zijn dat slaan niet mag, de volgende keer zal die ander vast 'gestraft' worden.
Ja precies, niemand weet wat er precies is voorgevallen. Maar die jongen slaat wel vaker mijn zoon uit het niets en mijn zoon kan absoluut niet tegen jokken. Al is het voor bestwil of voor de gein jokken, hij is puur eerlijkheid. En dit zeg ik echt niet omdat het mijn zoon is, hij is zo. Ik moet van hem ook echt morgen de juf vertellen dat hij niemand pijn heeft gedaan. Ik weet dat het beter is om het te laten zitten en misschien was mijn zoon ook degene die begon met slaan. Maar het idee dat hij wellicht toch echt onschuldig was maar wel op zijn kop kreeg, ben er nu een beetje verdrietig van Moet hij met 4,5 jaar leren dat het leven soms oneerlijk kan zijn
Ik doe daar niets mee, tenzij t vaker voorkomt. Dan ga ik wel ff met de juf praten of ze t wat beter in de gaten wil houden. Maar 1 voorval zeker niet. Tot een paar weken terug dacht ik ook dat mijn dochter nooit zou liegen, maar toch had ze opeens zo'n fase. Én de fantasie van kinderen/kleuters kan ook wel eens anders zijn dan de werkelijkheid.
Ik denk ook hoe meer jij er een probleem van maakt, hoe meer dit ook overkomt op je zoon. Mijn kinderen hebben ook wel eens voor niets straf gehad op school en ook thuis, omdat ik vind waar 2 ruzie hebben hebben ook 2 schuld. Maar het blijven lastige dingen, zeker bij hele jonge kinderen! Geef je ventje een knuffel, en verder niet meer over doorgaan denk ik!
Maar het zal echt niet de eerste of laatste keer zijn dat hij vindt dat ie geen straf heeft verdiend? Als mijn kinderen elkaar in de haren vliegen om speelgoed heb ik ook momenten dat ik het speeltje geweoon wegzet, of beide kinderen even laat afkoelen. En dat is niet altijd eerlijk tegenover het kind dat niet is gestart met ruzien. soms kom je gewoon niet achter wie nu wat heeft gedaan, en de kleuters vinden zichzelf erg vaak onschuldig. Ik denk dat het voor jouw zoon niet anders geldt.
Probleem met deze leeftijd is dat ze nog erg denken uit hun eigen ik. En wat een ander hen aandoet is duidelijk... Wat ze zelf gedaan hebben daarvoor is al gauw vergeten. Ik zou denk ik of met zoonlief even naar de juf gaan en zeggen: ik weet niet wat er is gebeurd maar hij wil toch graag dat ik even zeg dat hij echt niks deed. Of tegen zoonlief zeggen dat de juf nou eenmaal niet alles kan zien en dis ook de verkeerde op zijn kop kan geven. Dan geef je hem namelijk niet het idee dat jij hem ook niet geloofd Zonder dat je er meteen een drama van maakt zegmaar.
Dat vind ik een heel goede! Hier ook een meisje dat heel erg hecht aan de waarheid spreken (nog wel in elk geval) en netjes doen wat er gezegd is. En dan is een onrchtvaardigheid écht niet zomaar vergeten, daar kan ze het dagen later nog over hebben. Dan is benadrukken dat het kan zijn dat juf het misschien niet goed kon zien een mooie om aan te geven dat er wellicht iets niet helemaal eerlijk is gegaan en dat dat soort dingen kan gebeuren, maar dat je zijn verhaal inderdaad niet als onbetekend afdoet. En ik zeg inderdaad ook weleens iets tegen de juf uit naam van mijn dochter, met haar erbij. Dan voelt ze zich in elk geval serieus genomen.
Saskia zo hebben we het opgelost. Ik heb hem gisteravond uitgelegd dat juf het vast niet goed heeft gezien. Dat kan weleens gebeuren, maar als het nog eens gebeurt, stappen we samen naar de juf. Hij vond dat een goed idee Hij kan idd niet tegen onrechtvaardigheid, ook niet als het een ander kind overkomt. Op zich is dat een mooie eigenschap maar aan de andere kant kan hij er zo mee zitten en mama ook dus!!
Goed opgelost en als het vaker gebeurd zou je er altijd nog iets van kunnen zeggen. Kinderen zijn nl wel zo..als ze zien dat een kind steeds straf krijgt vinden ze het makkelijk die vaker de schuld te geven. vorig jaar een jochie bij mijn dochter in de klas ( die had het er wel een beetje naar gemaakt, maar toch...) die kreeg vaak straf omdat hij een ander kindje pijn deed...maar 1 meisje (echt zo'n akelig kind, sorry zeg dat niet snel) had dus wel door dat het makkelijk was hem de schuld te geven. Ik zag haar dus iemand duwen en riep dan snel: dat deed pietje, en ja pietje had ook vaak losse handjes dus het zal wel. Nu hadden we dat al eens tegen de juf gezegd, want vind dat ook voor dat ventje erg sneu maar dat kwam niet echt over denk ik. Tot op een dag zij 1 kindje heel hard duwde en een bloedneus had. Kindje naar de juf en riep meteen: dat deed pietje. Toen schrok de juf wel, want pietje was al een dikke week ziek en niet op school
Wat naar tuc! Nou ik hoop niet dat mijn zoontje dat overkomt. Het probleem is dat hij nooit uit zichzelf wat vertelt. Ik moet maar door en doooor vragen.
De juf van de psz vertelde ook zoiets. Bij mijn dochter zat ook een jongetje die nogal snel stout en druk was (in elke klas zit wel zo'n jongetje volgens mij). Mijn dochter klaagde destijds wel eens over hem. Toen ik er eens naar vroeg vertelde de juf dat de kinderen hem ook best vaak vals beschuldigden. Er hoefde maar iets te gebeuren en ze riepen al 'dat heeft X gedaan!' Dus kennelijk is dat redelijk 'normaal' gedrag.. Vorig jaar was er ook altijd dezelfde naam die ik hoorde.
je zoon geloven het in de gaten houden en aan de bel trekken bij de juf directeur en ouders en je iet te gek laten maken wat zo hebben ze ruzie en morgen zij ze dikke maatjes maar er wel opletten dat het geen pestgedrag is of word
2 vechten, 2 schuld.. Uitspraken als 'Mijn zoon zou echt niet zomaar liegen' etc. vind ik zo'n onzin... Alle kinderen 'liegen' wel eens om bestwil (als je het op die leeftijd al echt liegen kan noemen' en geen een kind is heilig hoor...