Dochter heeft het niet op de kinderstoel. Een broodje eten gaat nog net, maar op een of andere manier lukt warm eten niet goed. Na een aantal happen wil ze niet meer. Ze laat zich dramatisch voorover vallen, wappert met haar handjes oid. Ze begint boze kreten te slaken en is duidelijk klaar met zitten in die stoel. Lopen is haar grootste hobby. Ze doet niet anders met als gevolg dat er niet zoveel warm eten in gaat. Slapen is al lange tijd een dingetje. Ze wordt 's nachts een paar keer wakker. Soms gaat ze weer slapen, maar soms is er toch echt een flesje nodig. Wij vragen ons dan af of het ligt aan het weinige eten of niet. Ze is overigens goed op gewicht. 77cm en 9,2 kilo. Man en ik weten niet goed hoe hiermee om te gaan. Als je haar laat wandelen komt ze regelmatig een hapje halen en eet ze zo alles op. Als je haar in de stoel laat eet ze gewoon niet meer. Wat is wijsheid?
Schoot is eigenlijk hetzelfde als de stoel. Ze probeert ervan af te komen. Ze heeft de rust niet in haar lijfje. Leren we haar verkeerde dingen aan als we haar laten rondscharrelen zodat ze zelf hapjes komt halen?
Wanneer is dan wel het moment om daar strikt in te zijn? Edit: ik probeer er geen strijd van te maken maar mijn man vindt het moeilijker. Ik vind het belangrijker dat ze eet dan dat ze perse in haar stoel zit. Mijn idee is dat dat wel komt als ze wat ouder is. We verschillen een beetje van mening over wat de aanpak zou moeten zijn, we weten het allebei eigenlijk niet goed.
Hmm ik weet eigenlijk niet meer precies wanneer wij begonnen zijn met dat soort regeltjes.. Ons kennende nogal laat, haha! Ik probeer er altijd over na te denken waarom iets perse moet. Waarom MOET (zo'n jong) kind eigenlijk aan tafel eten? Waarom MOETEN kinderen perse in hun eigen bed slapen? Of doorslapen.. of of of... Als het antwoord op die vraag alleen maar is: "omdat dat zo hoort" dan heb ik er al weinig mee. Om eerlijk te zijn. Er zijn uiteraard grenzen, maar die liggen wat mij betreft niet bij aan tafel zitten op zo'n jonge leeftijd. Succes!
Ik denk dat het eten opeten belangrijker is dan aan tafel zitten. En dat aan tafel zitten komt vanzelf wel denk ik..atraks als ze de gezelligheid van het samen eten gaat snappen en als je haar wat meer kunt uitleggen waarom ze aan tafel moet eten. Zou zeggen doe er niet te moeilijk over. Zet haar in de stoel en wil ze eruit dan laat haar lopen en haar hapjes komen halen. Succes!! Ook met de slapeloze nachten, al horen die er rond deze leeftijd wel bij geloof ik. Mijn dochtertje zit ook middenin een sprong en word weer geregeld wakker 's nachts.
Hmm ik vind het een lastige maar ben wel bang waar jij bang voor bent..dat je haar zo iets aanleert waar je straks vanaf wil. Ik zou er toch voor gaan om haar tijdens de maaltijd aan tafel te laten. Over het eten even geen strijd maken..eerst maar eens netjes zitten.
De ervaring die ik er mee heb (met mijn oudste dochter) is dat we haar een beetje haar gang lieten gaan en dat ze eigenlijk vanzelf zo ver was dat ze aan tafel bleef zitten. We hebben er eigenlijk weinig aan gedaan, en blijkbaar heeft ze ook niet iets "aangeleerd" ofzo.
Misschien geen hele goede tip . Maar hier had hij precies hetzelfde !! En nu vaak nog steeds . Wat helpt is de tv aanzetten zodat hij iets te doen heeft tijdens het eten . Hier kijken we dus altijd Nijntje de film tijdens zijn eten . Misschien niet heel verantwoordelijk . Maar beter dan een strijd , ik wil eten en een strijd vooral niet bij elkaar .
Lastig, ik weet ook echt niet waar je goed aan doet! Aan de ene kant, heb je zin om er een strijd van te maken? Maar ik zou ook bang zijn dat ik idd een patroon tot stand breng dat je later moet gaan doorbreken. Ik geloof dat ik wel elke maaltijd aan tafel zou beginnen. Naarmate ze ouder wordt zal ze vast wel wat rustiger worden. Of niet, maar dan wordt ze vanzelf oud genoeg om te begrijpen dat je de maaltijd als gezin samen aan tafel gebruikt, en het er nou eenmaal bij hoort om daarin wat geduld op te brengen en aan tafel te blijven zitten. Mijn dochter is iets ouder, zij is in januari 2 geworden en daar hebben we nu sinds een paar maanden ingevoerd dat ze aan tafel moet blijven tot we allemaal klaar zijn met eten. Nu eet ze netto trouwens ook meer. Eerst hupte ze na 5 minuten van tafel. Nu ze moet blijven zitten lijkt ze zoiets te hebben van 'Als ik dan toch moet zitten, dan kan ik net zo goed nog maar wat eten'. Wij doen overigens geen uren over de maaltijd hoor, eten altijd vrij vlot. Je moet ook niet té veel vragen
Thanks ladies jullie reacties bevestigen mijn gevoel wel. Geen strijd, beginnen aan tafel en als t niet meer lukt dan maar rondlopen en een hapje komen halen. Soms staat ze dan ook gewoon naast mijn stoel en blijft daar dan staan om te eten. Staan/lopen, het enige boeiende momenteel Ik denk dat strikt zijn wel komt als ze iets ouder is, rond de anderhalf/twee jaar. Ze snapt het nu echt nog niet. Vannacht heeft ze wat beter geslapen ondanks dat ze niet veel gegeten heeft. Fijn!
Ik heb ook zo n dochter. Het is soms ok en soms paar hapjes daarna klimt ze op tafel uit ze stokke. Blijft huilen, probeert zelf eten maar met pap lukt dat niet natuurlijk moet ik haar voeden. Ze wil per se zelf lepel gebruiken als als niet zoals ze wil gaat ze krijsen, tranen. Ik probeer dan nog even als niet lukt zet ik haar op grond en dan eet ze iets lopend iets zoals wafel of brood. Het is nu bijna altijd drama met alles als ze haar zin niet krijgt of niet kan lopen. Maar ze heeft wel honger dus ze moet wel eten. Gister nog drama is de speeltuin: kindje kreeg brood ze probeerde afpakken. Ik pak haar op ze gelijk drama krijsen, gezicht in zandbank. Hielp niets. Heb rozijntjes gegeven maar ze wilde perse dat brood. Uiteindelijk zijn we weggegaan want ze bleef krijsen
Ik vind dan weer wel dat je een kind gewoontes moet bijbrengen. Zoals slapen in hun bedje en eten in de stoel of aan tafel. Net zoals je je kindje leert dat eten niet op het dak van de auto bijvoorbeeld gedaan wordt maar in de stoel. En die van ons schreeuwt vaak moord en brand als hij de stoel in moet. Maar hij is ook geen grote eter, hij wil liever bezig zijn. We hebben nu een ritme gevonden met minder eetmomenten, wat hem beter uitkomt. Als hij dan moet eten, staat er wel altijd een speeltje of flesje of zo waarmee hij zich kan "bezig houden" tijdens het eten. Erg slechte gewoonte, ik weet het, maar anders eet hij gewoon niet. Echt erg. Ik geef hem vaak ook een tweede bordje met een portie van zijn eten in en laat hem dan kliederen met de lepel terwijl ik hem de rest inlepel. Dat werkt ook. Misschien is dat ook een optie voor jou?
Hier juist niet de tv aan, want dat leidt af van het eten bij mijn dochter. Ondertussen praten mijn vriend en ik vaak over onze dag, en onze dochter mag zelf eten. Tussendoor helpen we haar af en toe met eten omdat het nog niet altijd goed gaat met bestek. Eten duurt ook geen uren, dus ik vind dat ze dat kwartiertje, half uurtje hooguit best aan tafel kan blijven. Als het eten langer duurt (zoals bijvoorbeeld met kerst) dan mag ze van mij tussendoor van tafel.
Tja dat zal wel maar jou dochter is veel rustiger dan van ts of bijv mijne ze is dan ook iets ouder. Ik kan hier van alles willen maar als ze gaat in patroon huilen en krijsen dan lukt niets bijvoorbeeld. Ze wil niets en niets helpt zelfs speen niet of flesje of wat dan ook. Ze moet dan echt eerst gecalmeerd worden en dan pas terug bij af waar zijn we geweest. Hier ook zo dat zonder haar wordt niet gegeten want dan ze huilt de boel bij. We moeten tegelijk eten dan dus omdat ze echt erg snel eet moeten we dat ook. Of zorgen dat ze iets krijgt wat ze langer martelt: stuk mais bijv een goede of spaghetti ) Het is makkelijk te zeggen dat kind iets kan omdat ouder het wil bij kind die wat rustiger is van zichzelf. Bij eigenwijze en drukke te veel willen kinderen (dat is trouwens meestaal van geboorte te zien en geen fase) lukt dat niet en moet je jezelf steeds aanpassen en compromis zoeken Maar tv hebben we ook uit bij eten. Ik zet mozart aan of zo. Iets rustgevend.
Ik vroeg me af, eet je zelf ook als je haar eten geeft? Of is ze de enige die dan aan tafel eet? Mijn dochter is veel jonger, maar ik probeer het aan de eettafel zitten echt te linken met eten en niks anders nog. Ook al heb ik net wat op, dan eet ik een fruitje of boterham samen met haar mee. Met avondeten zit ze ook bij ons aan tafel, als ze niet slaapt. Ook al eet ze zelf niks, ze krijgt haar fles meestal later, warm eten doet ze 's middags al. Misschien doe je dit allang, maar kon t niet uit je verhaal halen
Meestal eten we met z'n drieën aan tafel. Vaak eet ze met de pot mee, soms krijgt ze een potje. Zoals vanavond, dan eten wij een broodje shoarma en daar vinden we haar nog wat te jong voor. Soms eet zij als enige. Dan geef ik haar eten en is man nog onderweg naar huis. Verschilt dus een beetje per dag. De reden dat we niet altijd gedrieën eten is dat zij het niet volhoudt als het laat wordt. Dan is ze te moe om te eten. Oh en we zitten sowieso altijd aan tafel. Elke maaltijd en elk tussendoortje. Alleen soms eindigt het voor haar al lopend
Mijn dochter eet al met ons aan tafel mee sinds ze zes maanden is hoor. Gewoon zorgen dat het eten zelf interessant is. Als ze zelf mogen eten scheelt dat een hoop.
Mijn dochter was precies hetzelfde. At haar eten het liefst lopend op. Ik was ook bang dat ik haar daardoor nooit meer fatsoenlijk aan tafel kreeg. Maar dat komt gewoon vanzelf goed. Ze heeft nu nog steeds weinig rust in dr kont, en staat het liefst 25x op van de tafel, maar zo rond 2,5 jaar zijn we "streng" geworden in: eten=aan tafel... opstaan (zonder geldige reden) = eten klaar. Nu, achteraf gezien had ik niet zo bang hoeven zijn voor niet te doorbreken patronen, dus dat zou ik jou ook aanraden. Chill!