Knap al die meiden die er boven op komen. Geeft vertrouwen. Vriendinnetje van me gaat nu heel zwaar periode door en ik lees een beetje over hoe ik haar kan steunen. Vind dat best lastig omdat ze zo gesloten is.
Dat het volksziekte nummer 1 lijkt te worden is denk ik ook wel doordat heel vaak het woord 'depressie' wordt gebruikt als het eigenlijk om andere dingen gaat. Ik heb last gehad van post traumatische stress. Dat werd door sommige mensen ook als een 'soort depressie' verklaard. Ook bij bijv. een burn-out of moeizaam verlopend rouwproces wordt (zowel door de 'patient' als door de omgeving) nog al eens gezegd dat iemand depressief is. Begrijp me niet verkeerd: die dingen zijn ook heel erg naar. Maar wel heel wat anders dan echte depressiviteit
ik denk dat dit inderdaad klopt. Maar ik denk dat de symptomen wel redelijk overeen komen met elkaar.
Nee, gelukkig niet. Maak het wel van heel dichtbij mee. Bij die persoon is het chronisch. Zal ook voor altijd medicijnen moeten slikken. Heb haar in de donkerste periode meegemaakt, heeeeel erg moeilijk. Het moeilijkst voor haar natuurlijk. Maar ook moeilijk als "buitenstaander". Je ziet haar afglijden en je bent bang bij elk telefoontje...vreselijk Nu is het stabiel, maar we weten dat er meer periodes gaan komen.
Ik had een burn-out en het enige wat ik deed was in bed liggen en huilen. Een hele zware en moeilijke tijd en ik wil nooit meer zoiets meemaken. Gelukkig ben ik mij wat meer gaan verdiepen in mijn geloof en in moeilijke tijden houd ik het stukken beter vol. Daarnaast ben ik ook heel erg blij met mijn man en zijn wij een sterke team... Voor diegene die er nog middenin zitten, praat erover en vecht om beter te worden! & natuurlijk heel veel sterkte!
Ja toen ik een half jaar lang mijn eigen onderbroek niet aankreeg raakte ik wel even in een dip. Gelukkig mezelf snel kunnen herpakken. Nu kan ik hem meeste van de tijd weer zelf aan doen gelukkig
Ja kort na de bevalling door een ernstig gebrek aan b12. Nooit van gehoord, maar schijnt dus echt te kunnen. Gelukkig na 6 maanden injecties kroop ik er al snel weer uit
Ja, het was echt afschuwelijk! Ik werd echt gek en kon alleen maar huilen, kreeg zelfs serieuze suïcidale gedachten. Ik ben met de pil gestopt, toen werd het véél minder. Slik ter ondersteuning nog hyperiplant en goddank ben ik weer mezelf nu.
1x, op mijn 19e, 6mnd antidepressiva geslikt. Daarna regelmatig wel wat depressieve gevoelens, maar omdat ik veel bijwerkingen van de antidepressiva had gehad zocht ik geen hulp meer. Tot het moment dat ik de diagnose adhd kreeg, nu 3 jaar geleden en daar medicatie voor kreeg. Vanaf dat moment waren de depri gevoelens echt weg, het kwam door de adhd begreep ik toen. Want nu ik ivm zwangerschap mijn medicijnen niet meer mag komen ze regelmatig weer terug: somber, huilen, nergens zin in, dwanggedachten en overmatig piekeren.
bij ons in de familie zijn depressies erfelijk, ik heb er dan ook al vanaf mijn jeugd last van. Slik al jaren medicijnen ervoor, zonder is voor mij eigenlijk niet te doen, dan gaan mijn stemmingswisselingen zo ontzettend op en af. Afgelopen oktober dan ook weer helemaal teruggevallen, het loert altijd op de achtergrond en ik herken stiekem ook wel de voortekenen, want voordat ik echt in de depressie schiet zeg maar zit daar een lang voortraject aan vast. Het begint met slechter slapen snachts maar dan wel weer iedere middag zo moe zijn dat je in slaap valt op de bank, opgefokt zijn, nergens meer zin in hebben, je letterlijk opgebrand voelen, verminderde eetlust, geirriteerd naar alles en iedereeen, en vooral een grote last voor jezelf zijn. Ook donkere en duistere gedachten horen daarbij. Hoe graag je die ook niet wil hebben, rationeel denken is dan gewoon heel moeilijk. Je hebt het gevoel nergens meer de controle over te hebben terwijl je dat eigenlijk zo graag wil. Daarnaast ben ik heel perfectionistisch en dat werkt ook niet mee. Na zo'n periode van symptomen komt dan na veel hangen en trekken de dag dat het niet meer gaat en je instort... Nu loop ik ook bij een psychiater, deze helpt mij vooral met medicatie, de juiste samenstelling vinden is erg lastig. Maar nu lijk ik een redelijk goede cocktail van pillen te hebben gevonden die eindelijk werkt. Dat wisselt ook namelijk, op een gegeven moment werken de medicijnen die ik als onderhoudsdosis slik niet meer goed en dan moet je gaan kijken naar andere medicatie. Met het slikken van medicatie heb ik een tijd lang heel veel moeite gehad, ik wilde die pillen niet, maar ze helpen me wel besef ik nu, en als ik daardoor een veel leuker en rustiger leven kan lijden dan is dat maar zo. Bij mij is een bipolaire stoornis gecontateerd, de periodes van depressie en opgewektheid wisselen elkaar sterk af. Nu zit ik bijvoorbeeld in een hele goede periode maar moet ik er zelf heel erg voor waken mezelf niet voorbij te lopen en heel bewust te leven, dus op tijd slapen, voldoende ontspanning en veel regelmaat zijn voor mij sleutelwoorden.
Hier lang depri geweest begon op mijn 12de ook veel meegemaakt Ook achteraf gezien werkte idd de pil tegen sinds ik Daarmee gestopt ben gaat het prima maar er blijft altijd De angst op terugval
4x gehad, veel behandelingen en medicatie gehad en nu al 5 jaar geen meer gehad. Maar er blijft altijd een restje angst het ooit weer te krijgen.. Maar hoop dat ik en mijn omgeving het dan snel door hebben en we er ook snel wat aan kunnen doen. Een dipje is inderdaad wel heel wat anders. Die heb ik nog steeds
Ja, zit er nog middenin. Net toen ik me beter begon te voelen, begonnen we met onze kinderwens. Toen we in de MMM belandden, kwam het echt in alle hevigheid terug. Alleen nu dus zonder medicatie..
De eerste keer dat ik een depressie kreeg was toen ik na mijn scheiding, van de huisarts een rustgevend middel kreeg tegen angst, maar ik kon niet tegen dat middel, het sloeg om naar een depressie, ben ook acuut gestopt met het middel. De 2e keer dat ik een depressie kreeg, was toen ik geopereerd was aan een cyste in mn eierstok, het zou een kijkoperatie worden, maar werd een zware buikoperatie. Ik had toen ook mijn antidepressiva bijna helemaal afgebouwd i.v.m. onze kinderwens. Maar ben toen maar weer gaan opbouwen en we hebben toen 1,5 jaar gewacht met zwanger worden. Toen zijn we na een 1e icsi poging zwanger geworden en waren superblij natuurlijk. Helaas kreeg ik toen een zwangerschapsdepressie, waarschijnlijk door de hormonen van de icsi (Binnen enkele dagen na de geboorte verdween de depressie gelukkig!). Bij mijn 3e zwangerschap die door een wonder spontaan en als grote verrassing tot stand kwam kreeg ik gelukkig geen depressie. Gelukkig heb ik sinds de geboorte van mijn 2e, 6 jaar geleden geen depressie meer gehad. De kans is natuurlijk wel aanwezig dat ik er ooit nog 1 krijg, zal wel een zwakke plek zijn.
Ja, toen ik 16 was (vastgesteld door ha en psych). Met medicatie weer uitgekomen. Na de geboorte van D. ook een hele zware periode gehad, uiteindelijk vorig jaar diagnose ADD gekregen. Nu gaat het goed, ik heb alternatieve therapie gehad en er zat blijkbaar nog heel veel dwars uit mijn jeugd (het gezonde-zusje-syndroom + scheiding + lesbische moeder). Dat heeft bij mij bepaalde patronen veroorzaakt die me belemmeren. Ik weet nu beter hoe ik in elkaar zit en waar de valkuilen zitten. Dat moet ik accepteren en dat gaat hoe langer hoe beter.
Ik heb in het verleden al meermaals serieuze dips gehad maar telkens kwam ik er bovenop met medicatie, gesprekken,... Nu zit ik in een depressie waarvoor ik ook ben moeten thuis blijven van mijn werk. Zo erg is het in het verleden nog nooit geweest. Oorzaak: familiale aanleg, slechte jeugd en waarschijnlijk ook stukje persoonlijkheid(onzeker, perfectionistisch,...). Het is niet zo dat ik zelfmoordgedachten heb (gelukkig!) maar ik ben enorm moe, futloos, passief, slaap slecht, eet veel te veel, stemmingswisselingen, kan niks verdragen qua drukte en stress, voel me enorm schuldig... Enorm frustrerend vind ik het. Ik wil door met mijn leven, ik wil 'normaal' zijn, een goeie en fijne vrouw en mama zijn,... Het voelt soms alsof het nooit echt gaat beteren. Ook omdat ik daarvoor ook al serieuze dips gehad heb. En ik wil niet blijven doorploeteren Laar genieten! Edit: gelukkig zijn er ook goede dagen en kan ik toch ook nog wel genieten van dingen. En ben ondertussen reeds halftijdse terug aan het werk.