Mijn partner wilt heel graag foto's maken van de zwangerschap. De eerste maanden kwam daar gewoon niets van. Ik was continue ziek zwak en misselijk. Nu af en toe een paar uurtjes voor wat foto's...... Maar pfffffffffffffffffffffff ik heb er zooooo geen zin in. Voel me nog steeds niet zo lekker. En nu met de antibiotica al helemaal niet!! Het is echt goed bedoeld hoor.... en ik begrijp hem ook.... Maar ik kan het soms gewoon niet opbrengen om stralend op de foto te gaan staan. En me in de make up te gooien. Zijn moeder heeft er ook last van... die spoort hem aan veel foto's te maken van de buik omdat het zo speciaal is. Natuurlijk is het ook heel speciaal.... maar het opbrengen kost mij meer moeite dan gedacht word. Deze zwangerschap is alles behalve makkelijk.
Nog een waar ik witheet om kan worden. Ik heb een aantal pijnlijke fysieke issues die deels wel en deels niet door deze zwangerschap komen. Als ik dan al de moeite neem om mensen uit te leggen wat er speelt dan komen sommigen met de opmerking "tja, aan het eind wordt het allemaal wat zwaarder he". (lees hier inwendige scheldkanonade), ik leg het toch net uit? De vorige twee keer was het eind wat zwaarder ja. Nu spelen er toch echt andere zaken. Of zeggen dat het eind in zicht is. Ja, van de zwangerschap wel ja. Daarna kan ik de blijvende schade opmeten. Zoooo, frustratie eruit . Heb me al voorgenomen de rest van de zwangerschap gewoon te zeggen dat ik me keigoed voel
nou, hier dan ook een verwende moeder, uk komt eerst weer in de wieg en pas als dat te gevaarlijk word in ledikant. En heeft in mijn ogen niks met luiheid te maken, oudste heeft ruim een jaar bij ons op de kamer geslapen, de tweede sliep in de kraamweek al bar slecht bij ons op de kamer dus die is met wieg naar dr eigen kamer verhuist toen
Hahaha Darkness, ik lig hier in een deuk! Ja ik wist ook echt niet wat ik moest zeggen.. Dan ben ik maar een verwende moeder, maar ik vind de hechting met ons kind toch wel iets belangrijker dan wat mijn schoonmoeder van mij vindt. Toch jammer dat zodra je zwanger bent iedereen je ongegeneerd adviezen oplegt die zo lekker oordelend zijn. Moaatje, hier nog zo een. Veel last van migraine. Had ik voor de tijd al, maar sinds de zwangerschap is het ver-vier-voudigd. Dooddoeners als 'dan neem je toch even een paracetamol?' (NET OF DAT HELPT DOOS!!) of 'dat hoort erbij, zal wel stress zijn'. Afschuwelijk!
Grrr......morgen glucose test voor zwangerschapssuiker. Moet ik me al om 8 uur melden! Zo geen zin in
Snap dat je daar geen zin in hebt mamavanjuul, lijkt me ook echt een nare test als ik dat hier wel eens lees. Succes!
Ik merk wel dat ik per dag gevoeliger word voor de vraag 'weet je al wat het wordt?' Ik vind nl dat het echt al heel lang iets IS. Maar dat heeft niets met hormonen te maken, toch? [/QUOTE] Hoi hoi, Ik zei altijd bij mijn eerste het zal een kindje worden. Vonden ze meestal een mindere reactie maar jammer! Vind het wel goed dat je hier je frustratie kwijt kan. Liefs en vol goede moed weer verder.
whahahaaaa omg echt hilarish sommige verhalen!!! Vooral de verhalen van Emma over haar ''domme'' zusje hahah. Bij ons weet nog niet iedereen het want we zijn nu pas 11 weken zwanger. Maar herken toch een aantal verhalen (helaas). Moeder en schoonmoeder gelukkig nog nix horen zeggen over hun aanwezigheid bij de bevalling maar ben wel bang dat die vraag een x gesteld gaat worden. En ehm....NEE daar zit ik niet op te wachten nee! :xEn dat al mn reacties door mijn hormonen komen... pff ja die hoor ik helaas al een paar weken van manlief en moederlief. K merk trouwens wel dat ik nu ik zwanger ben wat pittiger wordt... in de zin van, k laat echt niet met mij of mijn kindje sollen en jij mag denken en vinden wat je vind maar dit is mijn kind en mijn zwangerschap...OKE??? hihi dat zeg ik dan niet letterlijk maar ben wel echt duidelijk nu en durf er eigenlijk altijd iets van te zeggen wanneer iets me niet bevalt. Terwijl ik normaal gesproken best ingetogen ben... Ik hoop alleen niet dat ik na de zwangerschap spijt ga krijgen van bepaalde opmerkingen of reacties... maja anders kan IK dan altijd nog de zeggen... Ja sorry van mijn reactie toen maar dat waren waarschijnlijk de ''hormonen'' waar jullie het altijd over hadden
Blegh......net dat glucose drankje gehad, was te doen dacht ik maar jeetje wat ben ik nu misselijk Nu nog 1,5 wachten
Ja dat drankje is niet fijn en die stoelen in het ziekenhuis zijn ook niet gemaakt voor 2 uur zitten Succes Ik wordt gek van de hoofdpijn en het gevoel dat mijn eten blijft hangen en slecht slapen
Grrrr! Elke dag van de week word ik lastig gevallen met nutteloze telefoontjes van mijn verstandelijk beperkte zus, met de vraag wanneer zij en mijn moeder op bezoek kunnen komen (ook als ze een dag daarvoor geweest zijn ). Tot 80 keer toe uitgelegd dat ik geen tijd had of te moe was en dat ik wel zou bellen om weer een keer af te spreken. 16 Voicemailberichten, 20 gemiste oproepen en 4 smsjes verder begrijpt ze het nog niet. Mijn moeder zit er op de achtergrond altijd bij, maar die zegt er niks van. Zo komen ze ooit onverwacht aankakken als wij net willen gaan en doet ze heel gepikeerd dat ze niet binnen mag komen, of we hebben eens eindelijk een weekendje zonder kids van mijn vriend en zitten om 21:00u heerlijk samen op de bank een filmpje te kijken; komen ze met zijn tweeën aan de deur met de vraag of ik even kan kijken waarom de telefoon geen sms vertuurd naar mij (die ik al 3x binnen heb gekregen ) Heb ik ze gauw uitgelegd hoe en wat, gaan ze nog zitten drammen om binnen te komen. Gezegd dat ze op mijn verjaardag kunnen komen, ipv de enige avond dat we samen zijn zonder kids. Zegt mijn moeder geïrriteerd: "Uh ja, we kijken wel. Ik heb het koud! Doei!" stapt ze de auto in en rijdt weg. Ben je f*cking jarig vandaag, hoor je geen ene reet! De ochtend is al voorbij, waarvoor ik ze uitgenodigd had en ik heb ook nog geen telefoontje of smsje ontvangen Wat een reetkevers, bij tijd en wijle Zo, dat lucht op!
Och nou ik herken de frustraties zeker wel ook hier schoonouders die aardig beter denken te weten hoe alles moet en voel me soms echt een draagmoeder alsof hun een kind krijgen inplaats van ons maarja hopelijk is t wel snel ''afgeleerd'' als ze er straks is want denk dat ik anders gillend gek word En dat gestaar, opmerkingen over me buik buiten de deur voornamelijk bijdehande opmerkingen of de baby wel beweegt etc denk ik Nee joh je meent t dat ze hoort te bewegen. Altijd mensen die ik trouwens niet ken die van die domme opmerkingen maken Of ; ''De baby mag nu toch al komen met 33wk?'' Slimste opmerking ooit.
pppfff herkenbare verhalen zeg! Hier kwam gisteren iemand van de Nuon aan de deur met een poging om me over te laten stappen. Daar begin ik gewoon niet aan dus netjes uitgelegd en hem verder succes gewenst. (ondanks dat hij toch bleef aandringen...) Komt hij in de avond gewoon terug om het opnieuw te proberen! Toen heb ik wel even tegen hem gesnauwd.... jeetje... het moment kwam ook totaal niet uit (spitsuur met zoontje) en ik werk nu een bepaald aantal uur op mijn werk ivm de zwangerschap... krijg ik net het rooster, hebben ze me toch weer meer uren ingepland dan was afgesproken.. Kan daar zo niet tegen!
Mijn stiefschoonmoeder (ja, ingewikkeld) vroeg zondag of mn stiefschoonzus me al had uitgelegd waarom ik beter voor een keizersnede ga dan voor een natuurlijke bevalling. Ik snap echt niet wat haar f*cking probleem is. Ze kan het maar niet loslaten! Hebben van haar en mijn schoonvader ook een ledikantje cadeau gekregen, maar het staat nog bij hen omdat de kamer nog niet klaar was. Zei ze dat het nu toch wel hoog tijd werd om het te komen halen want anders kan het arme kind nergens slapen. Ik heb maar niet verteld dat baby de eerste tijd bij ons slaapt in een wiegje. Dan wordt ze helemaal gek denk ik...
Grrr.... Heb een collega waar ik mee samen op de kamer zit en toen ze hoorde dat ik zwanger ben was 1 van haar eerste reacties dat ze eiste om op kraambezoek te moeten komen. Ze zei letterlijk: ik eis dat ik op kraambezoek kom en anders sta ik gewoon op de stoep. Nu heb ik sowieso al een hekel aan mensen die zichzelf erg belangrijk vinden bij dit soort gelegenheden (terwijl het dus om een ander gaat) maar ook nog EISEN dat je iets mag??? Ze is op zich aardig maar echt niet het type waar ik ooit vriendinnen mee zou willen/kunnen worden. Nu zie ik haar liever helemaal gaan dan komen. Ook zei ik later dat ik niet wil dat er straks mensen aan mijn buik zitten. Zegt ze: Ach, als de kleine straks schopt..... (op een toon van: dan mag ik heus wel even voelen). :x Iedereen blijft met z'n poten van mijn lijf, en vooral zij!
Ik word gek van de mensen die zo reageren op mijn zwangerschap 'oh, wat erg' met hun hand voor hun mond geslagen. Of mensen die het al wisten 'wat erg voor je he!'. Hou gewoon je smoel dicht als je niks nuttigs kunt zeggen! Hoe de fuck kun je het erg vinden dat er gewoon 3 wondertjes in MIJN buik zitten en hoe haal je het in je hoofd om voor mij te zeggen dat het erg is?? Pff!!
Zei ik vanochtend ook. Kreeg als reactie: "dus je weet het wel, maar wil het niet zeggen" Zucht... Ik krijg een kindje, hoera! En als alles oké blijkt bij de 20 weken echo, ben ik helemaal blij. Of we een dochter krijgen of een zoon, maakt mij echt, serieus, eerlijk waar, ongelogen, helemaal niks uit.