Ik denk dat juist het feit dat niet zo duidelijk zichtbaar is of het nou wel echt of toch weer niet slecht is, die discussie oproept en mensen zich daardoor ook vrij voelen om er een eigen mening over te hebben die compleet niet op onderzoeken enzo gebaseerd is
En in beide gevallen is het aan de ouder zelf om te bepalen wat de regels zijn. Maar daar gaat het niet om in dit topic. Het ging er om hoe dat bepaalde uitspraken maar al te makkelijk opgevat worden als persoonlijk kritiek. Waar gaat het fout in de discussie? En hoe kun je dat voorkomen zónder je principes te laten gaan?
Ik snap je. Maar dan nog zijn er mensen, die het zo draaien dat ze in de verdediging gaan, of erger nog, in de tegenaanval. Helemaal erg als het helemaal niet zo bedoeld is.
Ik kan het niet beter verwoorden! In openingspost gaat het naar mijn mening mis in de communicatie omdat beide partijen (voor)oordelen, waarmee een objectief gesprek al uitgesloten wordt.
Een lastig iets vind ik..om maar in te schatten hoe dat evt. over zou kunnen komen. Ik zou bv van dat netjes dus wel echt gezegd kunnen hebben maar dan zonder daarmee te bedoelen dat zij niet netjes zijn...dat zou puur vanuit mijzelf bekeken zijn..ik zou mij niet netjes voelen tov een ander. Maar zo zie je maar dat dat dus niet door iedereen zo opgevat wordt.
Dat heb ik nou ook. Je gaat er ook niet vanuit, dat de ander het aanvallend opvat. Zeker niet als het vrienden zijn. Die zouden je toch beter moeten kennen?
Ligt ook weer aan de context he? Als ik net mijn kids van tafel heb laten gaan en jij doet dat niet en ik zeg: joh, mag best hoor, en jij reageert dan met: vind ik niet netjes, dan zou ik het persoonlijk opvatten. Want dan zeg je iets over wat ik zojuist gewoon gedaan heb. Ook als je het dan niet als kritiek bedoelt, is de context er dan wel heel erg naar om dat wel zo op te vatten, want ik heb dat immers precies net nog wel gedaan en nu zeg jij dat je zoiets niet netjes vindt. Zouden we een gesprek hebben en jij geeft aan dat je de kinderen aan tafel houdt, omdat je van tafel af gaan niet netjes vindt, dan is het een heel ander verhaal. Dan hebben zich er geen concrete situaties voorgedaan en blijft het veel meer een jij-doet-het-zus-ik-doe-het-zo-dingetje.
Weet je, to, het draait allemaal om respect en de ander in zijn waarde laten. #Springtevenophaarstokpaard# De meeste misverstanden ontstaan door (een ondertoon van) een waardeoordeel. Een vraag die gesteld wordt uit oprechte interesse "ik zoek een referentie, hoe doen jullie dat normaal gesproken?" of "Mogen ze bij jullie altijd van tafel of maak je nu een uitzondering omdat je ergens anders bent/in een andere situatie bent dan normaal?'' komt heel anders over. Dan kun je een dialoog aangaan ipv een discussie. Het zou een hoop schelen als men oordeelloos een vraag aanhoort en gewoon het antwoord van de ander accepteert... In het voorbeeld van suiker vind ik het altijd heel simpel; men vraagt of jouw kind ook een stukje taart mag. Heel normale vraag, niks geen oordeel over suiker, dit gaat over mee delen in de feestvreugde. Jij hebt dat liever niet want liever geen suiker bij een jong kind, ok, prima. Einde. Niks aan het handje. Moeilijker hoeft het echt niet te zijn Mensen doen altijd zo moeilijk... Vind niet zoveel van een ander en kijk vooral naar jezelf! Relax! #Springtweervanhaarstokpaardafengaatrelaxedeenkopjetheemaken#
Ik leg trouwens alleen uit bij mensen bij wie ik weet dat bepaalde dingen gevoelig liggen. Maar heb ooit eens gehad dat ik in een groepje mensen een gesprek had over de 20-wekenecho, of je dat wel of niet deed. Waren mensen die dat niet deden en wij hebben dat beide keren heel bewust wel gedaan, met als argument dat je dan voorbereid bent op wat er eventueel niet goed is en daar de keuze thuisbevalling-ziekenhuis bijvoorbeeld ook op af kunt stemmen. Hadden zij dus ook als enorme kritiek opgevat op hun keuze, want zij waren zo immers niet voorbereid en dus vonden wij hun keuze dom. Ja, jemig... zo kun je idd alles wel alle kanten op draaien. WIJ vonden het prettig om voorbereid te zijn. Dat waren zij zonder die echo niet, maar goed, als je je daar OK bij voelt, is dat natuurlijk prima, en het feit dat WIJ ons bij dat voorbereid zijn prettig voelden, is bepaald geen waarde-oordeel naar een ander.
Nee precies..ik snap het wel...maar sta daar dus niet altijd bij stil. In mn hoofd denk ik vaak andere dingen die een ander natuurlijk niet kan horen
Miscommunicatie voorkom je dus niet. Het gaat er vooral om dat je je volwassen opstelt en dus navraagt of een ander iets zo bedoelt zoals jij het opvat. En dat laatste gebeurt vaak niet, maar wordt dan voor waar aangenomen. En daar ontstaat vaak het echte probleem
Haha ja maar ik tref dus regelmatig zulke gevallen..zijn dan niet echt naaste vrienden maar bekenden of op een verjaardag ofzo. Die dus een keuze van mij persoonlijk als een belediging kritiek opvatten. Ik herinner mij nog een keer over de bewuste keuze voor een poliklinische bevalling..dat ik daarvoor koos omdat ik het een heel fijn en veilig idee vond dat ik vlak bij de artsen en apparatuur was mocht er iets misgaan. " o dus jij vind thuisbevallen onveilig".....uhhhh
Of mijn man die nooit drinkt neemt dus 1 keer wel iets omdat ze daar het enige drankje hadden wat hij lust...wil jij ook een wijntje?? Nee we drinken nooit tegelijkertijd (kinderen waren ook mee) joh waarom niet?? Nou vind het geen prettig idee dat wij beiden alcohol op hebben als we nog de verantwoording over onze kindjes hebben. "Nouuu zeg alsof ik niet voor mn kinderen kan zorgen zeg als ik een wijntje op heb". ahum dat zei ik toch niet.
Communiceren is ook gewoon lastig Zelfs als je probeert bij jezelf te blijven door zinnen te gebruiken beginnend met ik of wij, (een basisprincipe van 'goed' communiceren) dan nog kunnen mensen zich aangevallen voelen. Zoals ik al eerder schreef, ik denk echt dat veel mensen zich aangevallen voelen juist op die punten waar zij zelf hun onzekerheden over hebben. Dan kan iemand nog zo volgens de regels communiceren...als iemand een onzekerheid heeft gebeurt het echt vaak dat er veel tussen de regels door wordt gelezen. Terwijl er de meeste tijd helemaal niets tussen die regels staat Heb het zelf ook vaak dat ik mij op zit te winden over iets wat iemand heeft gezegd en mij dan realiseer dat het bij mij zelf ligt.... omdat ik over dat bepaalde onderwerp nog net even niet heb uitgedokterd of ik het wel of niet de juiste weg vind die ik genomen heb. Tja...op die momenten kan zelfreflectie geen kwaad en daar houd ik mij dan ook me bezig. Niet iedereen doet dat
Het ging mis toen er door stel 1 gezegd werd dat zij dat niet netjes vonden. Stel 2 luisterde niet goed en vatte dit op als een algemeen feit ipv een mening. Ze voelden dit nogal als een persoonlijke aanval. Zeker wat eigen kinderen betreft staan mensen op scherp.
In de situatie die jij schetst zou ik afwijken van mijn normale regel en ook mijn kind van tafel laten gaan, onder het mom van 'omdat we visite hebben' oid. Ik zou hiervoor kiezen omdat je idd op je vingers kunt natellen dat het anders altijd ietwat ongemakkelijk kan zijn. Natuurlijk zijn de eigen regels belangrijk, maar ik vind ook dat je soms flexibel moet kunnen zijn, en dat een kind moet leren dat er soms wel eens uitzonderingen op de regel zijn. Als dit echt geen optie is, dan lijkt het me best lastig om het 'goed' te doen qua communicatie. Hoe je het ook wendt of keert, als 'jij' heel rigide vast houdt aan het aan tafel blijven zitten, terwijl de kinderen van de ander het wel mogen, dan lever je indirect natuurlijk toch kritiek. Of het kan gemakkelijk zo worden opgevat. Ook als het totaal niet zo bedoeld is, kan de boodschap klinken als 'ik vind dat dit zo hoort en jij doet het niet, dus jij voedt je kinderen minder goed op'.