4,5 jaar. Ben ik hier ook welkom? Moet zeggen dat in die 4,5 jaar we alle testen hebben gehad, ik moest een operatie hebben. Dokter heeft alles netjes recht gezet weer en ervoor gezorgd dat de "fabriek" weer perfect werkte. Kan die man nog steeds zoenen, want hij had idd gelijk, het had tijd nodig erna. Ik was zwanger eind vorig jaar, maar helaas met 10w ging het fout. Ze hebben geen idee waarom, wat toch een steun was voor me. Het lag iig niet aan ons of iets wat ik evt gedaan heb. Dikke vette pech zeiden ze. Langzaam aan zijn we weer aan het proberen. We weten dat alles werkt en is zoals het hoort. De zuster die m'n laatste scan deed om te kijken of alles "schoon" was, zei ook heel lief toen ik wegging, hopelijk kan ik je de volgende keer goed nieuws geven. Dit was namelijk dezelfde zuster die me moest vertellen dat het hartje niet meer klopte. Vond ik ontzettend lief van d'r. Dus iedereen in het ziekenhuis gaat er vanuit dat ze me nog een keer gaan zien (in positieve zin dan ). Geeft hoop moet ik zeggen. Dus hopelijk vliegen er straks allemaal knaltesten om onze oren! Ik blijf positief wat er ook gebeurt. Veel success iedereen!
2 jaar! Ik heb af en toe echt het gevoel dat ik de last woman standing ben Ben het zo ongelofelijk zat. Of je nou wil of niet het beheerst soms echt je hele leven. En als dat niet door jezelf komt dan zijn er altijd wel mensen die je eraan helpen herinneren met hun vragen.
Hier ook 2 jaar. Inmiddels in afwachting van iui 5. Iui 2 waren we zwanger maar helaas mocht dat niet zo zijn! Hopelijk word ons langen wachten snel beloond met een wondertje Voor ons is het het eerste kindje. Succes allemaal. Liefs wish
Ik hoop dat het bij jullie ook mag gaan lukken allemaal. Hier ook lange tijd bezig geweest en na een hele rit in de mmm met bloedprikken een laparoscopie en vele gesprekken en allerlei onderzoeken, via iui eindelijk zwanger geraakt en hebben we een zoon mogen krijgen. Het is een lange weg en ik hoop dat jullie binnenkort ook het geluk mogen krijgen.
+1!! Heel herkenbaar.. Terwijl wij "nog maar" 13 maanden bezig zijn. Het voelt als een eeuwigheid Maar als ik sommige verhalen hier lees, mag ik eigenlijk helemaal niet zeuren..
Wij zullen 29/04 één jaar bezig zijn . Maar de stap nog niet durven zetten naar de dokter.. Chapeau voor iedereen die al veel langer bezig is, want ik merk dat ik er zelf wel doorheen begin te zitten. Snap niet hoe jullie je sterk houden!
Hier sinds dec 2012. We zijn zogenaamd allebei ontzettend vruchtbaar alleen door buikoperaties verklevingen ( niet hele ernstige) ook op hsg gezien. En keuze was of opereren of nog jaar zelf proberen en dan volgend jaar januari beginnen met ivf. Gekozen voor nog een jaar zelf proberen, maar wordt er gestoord van vooral omdat alles en iedereen maar zwanger wordt om ons heen! En deze maand ook overtijd maar ofc niet zwanger
Het is toch duidelijk dat het bij jullie ook niet makkelijk gaat. Toen wij dertien maanden bezig waren, was ik er eerlijk gezegd ook al zo klaar mee In ieder geval, wat ik wilde zeggen: het is heus niet minder erg voor jullie, dus die gevoelens mogen er gewoon zijn.
Hier ook al een tijdje bezig, sinds 1 maart 2013 bezig voor eerste kindje en nog zonder resultaat. Van alles al geprobeerd, nu juist aan het proberen los te laten.
Wij zijn ook vanaf dec 2012 bezig om weer zwanger te worden. Helaas tot nu toe zonder resultaat. Deze ronde voor de 2e keer beginnen met clomid. 14 Mei Afspraak voor aal uitslagen. Ik heb (nog) niet specifiek te horen gekregen of ik iets heb. We weten wel al dan mijn (bijna) man zijn zaadjes beter zijn dan 5 jaar geleden. Dus ja soms ben ik het ook aardig zat.
Ik ken het gevoel heel goed! Ik was na 3 jaar zwanger via IUI, onze dochter is helaas overleden kort na haar geboorte (2,5 maand geleden) en het gevoel dat ik een kindje wil komt nu alweer terug!
Ik ben precies twee jaar verder, en ik net als jullie ben ik het ook echt beu. Maar ik blijf hoop houden, goed om te lezen dat er genoeg meiden zijn die toch zwanger zijn geworden na een jaar/ jaren.
Wij zijn nu 2 jaar echt intensief aan het oefenen maar nu toch maar de stap gezet, en ik kreeg gisteren bericht dat we 5 juni terecht kunnen. Duurt veel te lang! en dan afwachten wat er gaat gebeuren. Ben nu alles aan het lezen wat we opgestuurd kregen, en sjonge wat een vragenlijst zeg.. Hopelijk lukt het nu wat sneller bij jullie!
Het geeft me echt moed dat er toch meiden zijn die na zo lange tijd zwanger zijn geraakt! Nog gefeliciteerd dames... Pff zou allang de moed opgegeven hebben. doe ik nu al soms en dan zitten wij net aan het begin.
Wat ik me dan afvraag, als jullie in behandeling zijn, hoe doen jullie dit dan met werk? Of hebben jullie daar heel open over gepraat met je werkgever? Want daar maak ik me zelf best wel zorgen over. Je moet toch best wel vaak langsgaan dan. Wanneer hebben jullie de stap gezet? En was jullie partner er ook meteen voor te vinden? Sorry voor al die vragen!