Mijn jongste is nu 22 maanden en zegt ook nog maar heel weinig. Meestal roept hij gewoon die en wijst dan wat hij wil hebben. Hij verstaat ons goed en begrijpt ons goed, dus ik maak mij nog geen zorgen. Wel merk ik dat er nu heel langzaam wat woordjes bijkomen. Gisteravond zei hij ineens uit zichzelf 'woef kijkeh" (terwijl ik altijd hond zeg haha).
Bij mijn zoon gaat het sinds februari ineens snel. Dat is de tijd dat hij naar de psz ging. Ineens ging hij veel meer woorden zeggen en ook meer zinnetjes maken. Hij is nu 2 jaar en 5 maanden.
Mijn mannetje is bijna 26 maanden en commandeert alleen: die, drinken en daarheen. Voor de rest zegt hij niks, hij brabbelt wel. Papa en mama zegt hij ook niet. Ik wacht wel af, ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Het is sowieso een stil jongetje, hij beseft niet eens dat hij kan schreeuwen en doet dat dan ook niet. Komt vast goed, schijnt een teken van intelligentie te zijn
Ik heb niet alles gelezen, maar mijn boodschap is: geen paniek! Mijn oudste was redelijk traag met praten. Begon vlak voor zijn tweede jaar, sprak redelijk een half jaar later. Toen we hem aanmeldden bij school, was hij volgens de juf 'talig'! De jongste zei nog minder, maar nu had ik ook nog eens vergelijkingsmateriaal: twee vriendinnen met praktisch even oude dochters, waarvan de ene al met 12 maanden 'bal' zei, en met 2 tot 10 kon tellen, en allerlei liedjes kon zingen. En die boef van mij zei eigenlijk niets. Hij zwaaide, en slaakte wat kreten, maar verder niets. Zo rond 27 maanden werd het iets meer woorden: woef, en mama en papa, en bal enzo. Maar langzaam langzaam. Maar hij begreep alles. Dat was wel duidelijk. En nu? Hij is nu 33 maanden en maakt sinds twee weken zinnen, steeds langer en langer. "Ik pizza lekker, jij ook pizza lekker mama? Ik lekker slapen hoor. Jij ook slapen mama, in bed, slapen in bed. Panda ook slapen in bed. Mag ik boekje lezen van krokodil?" hij lult ineens de oren van je kop... Dus geloof me: het komt echt goed!
Einstein praatte volgens mij pas op zijn derde, tenminste, zoiets heb ik eens gelezen, haha . Mijn zoontje kon maar een woord of 10 hoogstens toen hij 2 werd, waarvan hij er maar 3 ofzo regelmatig gebruikte 'mama, papa en hapmmm (hap/honger). Aangezien hij prima leek te begrijpen wat ik zei of vroeg, leek het me niet aan zijn oren liggen en heb ik me geen zorgen gemaakt. Kort na zijn tweede verjaardag leek het wel alsof de kraan werd open gezet, er kwam een waterval aan woorden uit, sterker nog, hij zong hele liedjes. Blijkbaar had hij alles prima opgeslagen. Er zit gewoon een enorm verschil tussen de taalontwikkeling van baby tot ongeveer 6 jaar, daarna is het bij bijna iedereen gelijk.
Mijn jongste zei ook nog vrij weinig toen hij rond de 2 jaar was. Ik heb dit toen met het cb overlegd omdat ik me op zich niet direct zorgen maakte maar er wel eventueel op tijd bij wilde zijn, mocht hij er toch problemen mee krijgen. Ze hebben me toen tips gegeven als, niet meer reageren op wijzen, laat hem zeggen wat hij wilt, dat soort dingetjes. Vanaf 2 jaar ging hij ook naar de psz. We zijn nu 8 maandjes verder en hij klets nu al behoorlijk wat af hoor Soms is hij nog steeds niet altijd even verstaanbaar maar het komt vast wel goed.
Heb alleen je beginpost gelezen, maar op een psz leren ze vreselijk veel. Mijn zoontje was wel erg vroeg met woorden, dus daar heb ik geen ervaring mee maar als ik kijk wat hij de afgelopen 2 maanden heeft bij geleerd op de psz... Op meerdere vlakken, hele verhalen, kleuren, tellen, liedjes. Ik zou me nu nog geen zorgen maken en als het kan naar de psz. Kinderen leren ook veel van elkaar.
Inmiddels 16 maanden en ook nog geen enkel woord hier. Snapt alles goed en doet alles wat we haar vragen, dus die oortjes werken volgens mij wel..... Kan ook lichaamsdelen aanwijzen en reageert altijd op haar naam dus doof of slecht horen denk ik niet..... Moet ik me zorgen maken?
Mijn zoontje begon ook pas te praten na zijn 2e verjaardag, mijn dochtertje daarintegen zei haar 1e woordjes al met 9 maanden. Kon je nagaan hoe lang we hebben zitten wachten op het 1e woordje. Zolang je kindje jouw begrijpt zou ik me niet teveel zorgen maken. Als ik tegen mijn zoontje zei, wil je je drinken uit de koelkast pakken? Dan deed ie dat, dus begreep hij wat ik zei. 2 maanden na zijn 2e verjaardag kwam eindelijk het eerste woordje...dat was in september destijds....in december sprak hij duidelijk volzinnen , zo snel ging het ineens. Sinds die tijd kletst ie mij de oren van het hoofd.
Volgens mij hoef je je nog geen zorgen te maken. De ontwikkeling bij die kleintjes verloopt in zulke rare sprongen Ik kan soms in een nacht tijd een verandering zien bij jongste dochter...dan is ze ineens weer stukken wijzer ofzo. Onze twee meiden gingen al heel vroeg praten en waarschijnlijk is dat gewoon aanleg ofzo, maar ik ben wel heel veel met taal bezig. Ik lees elke dag voor, en niet alleen voor het slapen gaan. Ben zelf gek op lezen en de meiden kunnen er ook geen genoeg van krijgen gelukkig Ik herhaal heel vaak hetgeen ze zeggen en geef er dan een andere draai aan zodat ze leren dat veel dingen op verschillende manieren gezegd kunnen worden. Ik laat ze nooit woordjes herhalen om de uitspraak goed te leren. Ik herhaal gewoon de zin die ze zeiden en spreek het op de juiste wijze uit. Als dochter bijvoorbeeld zegt:' ik heb mijn beker leeggedrinkt', dan zeg ik ' oh wat goed dat je je beker hebt leeg gedronken!' Verder vertel ik ook veel, als we buiten zijn of in de winkel, over wat ik zie, wat ik moet kopen...laat ze vaak als we boodschappen gaan doen een ding onthouden (bijvoorbeeld melk) en vraag dan in de winkel wat ik ook alweer moest hebben. We nemen voor het slapen gaan de dag door, wat hebben we gedaan, wat vond je leuk. In het begin was ik meestal de dag aan het vertellen, maar nu doen ze allebei enthousiast mee We hebben uren op de bank voor het raam gezeten (en nog steeds) als het slecht weer is, om alles buiten te bekijken en te benoemen. Ook heel veel aanwijsboekjes hier, de meiden kunnen geen genoeg krijgen van 'ik zie ik zie, wat jij niet ziet' spelen met behulp van een groot prentenboek. Hmm....het lijkt net of ik het er in probeer te drillen maar heb gewoon het geluk (geluk voor mijzelf, omdat ik taal heel leuk vind) dat onze meiden heel geinteresseerd zijn in taal en boekjes. Vanaf hun geboorte heb ik op een volwassen manier tegen ze gepraat. Nooit andere woorden gebruikt voor bijvoorbeeld auto (toet toet oid). Dat soort dingen... Sommige kinderen zijn gewoon wat later dan gemiddeld en dan kun je waarschijnlijk van alles doen om het te stimuleren, maar die klik komt pas als de tijd er rijp voor is... Toch, wat stimulans kan nooit kwaad denk ik Die kleine hoofdjes slaan van alles op, en dan in een keer komt het eruit Waarschijnlijk vraag je jezelf over een jaar of wat af, of er ook een slotje zit op het mondje
@Gaiagaia: wij doen hier exact hetzelfde. Toch spraken ze beide pas rond de twee jaar. Het is dus inderdaad aanleg, denk ik.
Alles wat jij hier beschrijft doe ik ook met haar! Ik ben thuis bij haar ik werk niet, en doe echt zo gigantisch mijn best, maar toch komt er nog geen enkel woordje uit.... Ze zegt me wel na als ik zeg tatatata, dan zegt zij dat ook. Zeg ik papa, dan kijkt ze me aan en denkt 'dat zeg ik niet mama' pffff
Misschien zijn kindjes ook wel later met praten omdat ze zich op een andere manier ook verstaanbaar kunnen maken? En dat ze dan denken:'bekijk het maar, ik praat wel wanneer IK er zin in heb!' Hihihi.... Kan mij voorstellen dat het frustrerend is als je er zelf ook veel mee bezig bent. Maar volgens mij moet je je pas echt zorgen maken als er met vier jaar nog niet veel woordjes worden gebruikt. Ik zie zoveel verschillen tussen kindjes op deze leeftijd en, als er niets aan de hand is, trekt dat vanzelf weer naar elkaar toe.