Mijn zoon zit in groep 1 (bijna 2) en ik verwacht binnenkort wel wel een keer de vraag of hij bij een vriendje mag spelen (of andersom). Maar hoe doen jullie dat? Wij zijn pas geleden hier komen wonen en wonen ook nog best aardig wat van de school. Wij hebben niet of nauwelijks contact met andere ouders en zijn zelf ook niet zo sociaal aangelegd. Onze zoon daarentegen is super sociaal en maakt makkelijk vriendjes. Ik ben er een beetje huiverig in om hem bij mensen thuis te laten spelen die ik niet ken. Hoe doen jullie dat als jullie de ouders niet kennen? Eerst een X meegaan? Eerst ze een keer bij jullie thuis laten spelen? Wachten tot ze ouder zijn?
Mijn dochter kwam in een klas met allemaal kindjes en dus ook ouders die we niet kenden. Afspreken was hier juist de manier om ze te leren kennen. Eventueel zou je de kindjes eerst bij jullie kunnen laten spelen of misschien mee gaan bij een speelafspraakje ergens anders? En op het schoolplein bij het ophalen wellicht eens een beetje in de buurt van een ouder gaan staan waarvan je weet dat je zoontje veel met zijn/haar kind speelt. Misschien komt daar al een eerste praatje uit?
Ik ga met "nieuwe" speelvriendjes altijd even mee. Loop even mee naar binnen, wissel telefoonnummers uit en maak afspraken over het ophalen. Daarna vind ik het wel prima. De kindjes willen spelen en ik heb het idee dat de meeste moeders er niet op zitten te wachten als ik er de hele tijd bij blijf (zou ik zelf ook niet tof vinden, of het moet een hele gezellige moeder zijn).
mijn zoontje spreekt ook met iedereen af. ik zorg de eerste keer altijd dat ik hem zelf breng. zodat ik precies weet waar hij zit, ik geef ze dan ook een briefje met mijn telefoon nummer, en soms klets ik nog even met de moeder. maar dan ga ik gewoon weg, het gaat altijd heel er goed hier.
Mijn oudste dochter is pas af gaan spreken met klasgenootjes toen ze al een paar maanden naar school ging, dus toen (her)kende ik de meeste kinderen en ouders wel. Wat ik altijd doe voordat ze afspreekt, even via what'sapp contact zoeken met de ouders zodat ik zeker weet dat we elkaars nummer hebben. In de klas is in één van de eerste weken door de klassenouder een adreslijst gemaakt. Reuze handig, kon ik stiekem Googlen hoe en waar de kinderen woonden (ja erg hè, maar ik weet zeker dat meer ouders dat doen!). Niet dat ik daardoor m'n dochter ging beïnvloeden met wie ze mocht spelen, maar toch En het rare is dat het toch een beetje soort zoekt soort blijkt te zijn, ook bij kleuters. Wij wonen buiten het dorp en de meeste kindjes waar ze mee afspreekt wonen ook buiten het dorp!
@Charmed72: Heb ik de eerste keer ook gedaan (googlen)! Want ik bedacht me opeens dat ze waarschijnlijk in een deel van de wijk met (nog) meer water dan in ons deel woonden...en dat J. nog geen zwemdiploma had... Hier geldt 'soort zoekt soort' niet zo...J. speelt met alles en iedereen.