Ben nu bijna 12 weken zwanger en volgende week de nekplooimeting. Op dit moment weten alleen onze ouders dat er nog een spruitje aankomt, samen met 2 vriendinnen. Ik wil het graag mijn broers vertellen (en hun gezinnen) maar pas na de test. Dit mede omdat wij het nu onze dochter van 4 eerst willen vertellen. Wij hebben ervoor gekozen (denken we) om het pas na een goede uitslag te vertellen om haar te behoeden voor: je krijgt een broertje of zusje en dan blijkt het niet goed te zitten. Natuurlijk kan dit altijd gebeuren maar na de combitest weet je wel ietsje meer denken wij. Wanneer vertelden jullie het aan jullie kindjes? En hoe oud waren ze? Ik denk dat voor een 4-jarige een half jaar wachten erg lang is, maar we denken dat anders straks iemand anders het haar vertelt...
Wij hebben gewacht tot na de uitslag van de NIPT. Ik was toen ruim 11 weken. Twee weken later is ze meegegaan naar de echo voor de combitest (toch laten doen, meer voor de echo dan voor de uitslag) en vanaf dat moment begon het echt te leven voor haar. Nu is ze heel geïnteresseerd en wil ze steeds mn buik aaien en mn buik zien en heeft ze grootste plannen voor waarmee ze straks gaat helpen. Ze is overigens twee. Wat betreft het lange wachten. Wij hebben een hele vrolijke kalender met leuke plaatjes bij elke maand. Zo probeer ik haar te leren wat maanden zijn en waten een jaar is en wie er in welke maand jarig is. Ze begint het concept nu eindelijk een beetje te snappen en weet ook dat ze dus nog tot na de zomer maanden moet wachten. Je zou het ook nog kunnen uitleggen door te vertellen hoe groot je buik ongeveer gaat zijn als de baby eruit komt. Ze kan dan mooi in de gaten houden hoe je buik groeit en het geeft haar een beetje een idee van hoelang ze nog moet wachten als ze ziet hoe snel de buik groeit.
Mijn vierjarige wist het meteen na de positieve test. Het is ook wel eens misgegaan, dat heeft mijn kleuter dus ook meegekregen. En dat vind ik prima, zo leren ze iets over verwerking, over verdriet en ze rouwen met ons als gezin mee. Daarnaast zou ik het heel raar vinden als eerst buitenstaanders als broers het zouden weten, en dan pas onze eigen kinderen.
Ik wilde wachten tot 12-13 weken, 2 goede echo's, maar euhm, da's niet echt gelukt . Ten eerste: ik kreeg vanaf 5 weken hyperemesis gravidarum en was dus erg ziek. De kinderen (5 en 3 toendertijd) zagen dit en maakte zich (begrijpelijk) zorgen om mama... Juffen van school, leidsters van KDV vroegen bezorgd wat er toch in hemelsnaam met mama aan de hand was, want de kinderen vertelden 'wilde' verhalen (tot zelfs 'misschien gaat mama wel dood' ). Ten tweede: ik kreeg vanaf 5 weken ook al een flinke buik die positie kleding nodig maakte. De kinderen zagen die ook en vroegen wel eens hoe het kwam dat ik zo'n dikke buik had . We hebben het met moeite in het midden gelaten, tot we met 8,5 weken de eerste echo kregen die goed was. Toen hebben we meteen uitgebreid uitgelegd, zodat ze zich (hopelijk) wat minder zorgen zouden maken... Het was een verademing om daar eerlijk over te kunnen praten.
Dank jullie wel voor de antwoorden. Wij vinden ook dat de eerstvolgende nu onze dochter moet zijn, daarom wachten we met de rest. Ik denk inderdaad als ik dit zo lees dat het een goede keuze is om de volgende week af te wachten en als de kans niet heel groot is, dat we de 'gok' wagen. Ze is gewoon zo bijdehand. Ze zei van de week toen we een baby'tje in het vliegtuig zagen. Mama, ik wil ook een baby. Dus ik vroeg aan haar, hoe ze dat dan voor zich zag en het was dus de bedoeling dat ik een baby in mijn buik ging doen... het is net alsof ze het al een beetje aanvoelt. Ze heeft het er de afgelopen weken zo'n 3 keer over gehad en daarvoor eigenlijk niet...
Hier na ruim 3 maanden. Duurt nog lang maar veel ziekenhuis bezoeken en andere mensen weten t dan moet je t vertellen. Oudste begrijpt t perfect. Jongste geen besef.
Wij hebben gewacht tot ik 12 weken was. Mijn stiefdochter is 9 daarvoor wisten onze ouders het. Wij wilde het daarvoor ook niet aan haar vertellen mocht het mis gaan. Ze is wel 9 maar toch wilde we wachten. Ook wilde ik niet dat andere het wisten voor de 12 weken, en wilde me stiefdochter ook niet opzadelen met een geheim, nu mag ze het aan iedereen vertellen Maar ieder zijn manier. Altijd doen wat jezelf goed vindt voelen
Hier verteld na zeven weken. Ik had immers een goede echo gisteren en omdat ze volgende week ook meegaat naar de intake maar gelijk verteld. Mijn dochter het vanmiddag ook aan de opa's en oma's vertellen dmv een tshirt met daarop: geef me een kus ik word grote zus.
Wij hebben het steeds meteen verteld. Met een uitleg erbij dat de baby wel goed moest vasthouden mijn middelste van 2.5 vind het helemaal geweldig. Elke dag krijgt de baby een kusje en we lezen er boekjes over we hebben ook een leuke app van pampers op de ipad die de baby op ware grootte laat zien ook heel leuk!
Wat leuk, janneke! Ik denk dat ze het ook geweldig zal vinden. Ze heeft een boek over een muis die een broertje krijgt en dat vindt ze prachtig. Ze is een erg gevoelig meisje, daarom wilde ik eerste de combitest afwachten, daarna vertellen we het haar... ik vind het ook een goed idee wat ik hierboven las om het tastbaarder te maken wanneer het is. Ik heb al mijlpalen in mijn hoofd zitten zoals haar verjaardag en de uitgerekende datum is ongeveer wanneer sint maarten is. Dus misschien dat we daar wat mee doen. Maar zo'n boekje erover lijkt me ook fantastisch. Daar ga ik naar op zoek.
ik heb het eergister verteld na een goede 1e echo met kloppend hartje...en bovendien mama is steeds zo ziek en moe..waarom hangt mama nou weer boven de pot? haha.. maar mijn dochter is 3..dus of ze het echt beseft weet ik niet..maar het is toch wel leuk dat ze af en toe zegt...mama heeft een baby in r buik!
Na 2 goede echo's hebben wij het op 8 weken verteld. Ik was behoorlijk ziek en misselijk, dus het liep thuis niet lekker. Verder wisten al veel mensen het, omdat ik zo slecht was. De kans dat iemand eerder tegen onze kinderen iets zou zeggen was te groot. We wilden het zelf vertellen. Ze zijn een week van pad geweest (4 en 5 jaar), gingen weer bedplassen, daarna was het klaar. Nu is het gewoon, ze vragen er wel eens iets over, maar weten dat het nog wel lang duurt.
Hier verteld bij 7 weken, na de eerste goede echo. Zoontje was toen net drie en nog niet zo mee bezig, vertelde het dus ook aan niemand. Dat is ondertussen wel anders, hij is erg blij met mama's dikke buik en het broertje dat eruit gaat komen, dus is dit vaak het eerste wat hij tegen mensen zegt
Hier verteld na de posi test. Ze zijn bijna 6 en bijna 5... We wilden het hun als eerste vertellen en idd als het misgaat (waar we Niet van uitgaan) dan krijgen ze een stukje mee van verlies, verdriet, verwerking... Zo leren ze alle aspecten van het leven kennen...
Bij onze vorige zwangerschap gelijk verteld omdat we zo onwijs blij waren. Mijn kinderen waren toen 7 en 5 en toen ging het na een goede echo toch mis. en daar hebben ze het heel erg moeilijk mee gehad. Dus toen we weer zwanger waren van deze frummeltje hebben we het pas verteld nadat we ruim 11 weken waren en meerdere goede echo's. inmiddels is de oudste 8 geworden toen we zwanger bleken van deze. en nog is hij bang dat deze baby ook dood gaat,
Hier waren we erg vroeg met vertellen dat er een baby komt. Dit helaas door een ziekenhuisopname ivm HG (hyperemesis gravidarum) met iets meer dan 6 weken. Dus voorzichtig uitgelegd waarom mama zo ziek is.. omdat ons meisje elke keer keihard begon te huilen als mama boven de wc hing. Onze dochter is 2.5 en begrijpt ze het? Geen idee... Soms wel en soms niet.. Als mama nu nog overgeeft zegt ze baby maakt mama ziek.. Als ik haar niet wil tillen en uitleg dat dat niet mag.. zegt ze mag wel mama.. En toch wast ze mijn buik als we samen douchen.. zegt ze ikke baby wassen. Als ze gaat slapen zegt ze slaap lekker baby en krijgt mijn buik een kus! Betrekken haar er zoveel mogelijk bij.. zo heeft zij de kleur kinderwagen uitgekozen (alles al weggedaan). Zo heeft zij lakentjes mogen kiezen voor in de wieg en kleertjes voor de baby. En is ze er heilig van overtuigd dat ze een zusje krijgt.
Wat een lieve en leuke verhalen. Wij hebben het woensdag verteld. Ze is vier en begrijpt het echt goed. We hebben aan de hand van mijlpalen uitgelegd wanneer de baby ongeveer komt. Ze wisselt steeds of ze een broertje of zusje wil, dus ik heb haar gezegd dat als we het weten we het zullen vertellen. Ze kijkt ook steeds naar mijn buik en heeft het dan over "haar" baby morgen mag zij aan mijn broers vertellen dat ze een baby krijgt. Dat vindt ze fantastisch.