Het valt me op dat een aantal dames het "zielig" voor de kinderen vinden om een oude vader te hebben. Een oude vader zegt toch niets over een goede vader? Ik ken genoeg oudere mannen die ook met 60 of 70 nog een geweldige vader (zouden) zijn, ook voor pubers. Een kind lijkt mij het meest gelukkig met een liefdevolle en zorgzame vader, en dat is onafhankelijk van de leeftijd. Liever een oudere vader waar een kind goede herinneringen aan heeft, dan een jongere vader waarbij het minder goed gaat. Hetzelfde met ouderwetse denkideeën. Genoeg oudere mensen die enorm met hun tijd meegaan, en jongere mensen die nog in een ander tijdperk denken. Of te wel: het hangt af van de persoon, niet van de leeftijd
Ts vraagt met dit topic niet om een mening van anderen die er negatief tegenaan kijken... Ze vraagt of er meerdere dames/heren op dit forum zijn die ook een leeftijdsverschil hebben..
Bij ons ging de relatie niet uit door het leeftijdsverschil...puur door het feit dat hij toch al geruime tijd er veel andere schatjes op na hield.. Hij was nog erg jong van geest laten we maar zeggen...
Ik ben 28 en mijn man 33. Dus niet zoveel verschil. We zijn dit jaar 13 jaar samen waarvan 5 jaar getrouwd. We zijn net 5 maanden papa en mama geworden van een heel lief meisje.
Ik zal mijn reactie even toelichten, want hij wordt wat verkeerd begrepen. Ik heb nergens gezegd dat ze het niet schokkend mag vinden, dat maak jij ervan. Iedereen heeft hier een andere mening over en mag deze ook uiten. Het ging mij meer om de wijze waarop. Ik gaf daarover mijn mening en jij sprak me daarop aan
Mijn man heeft een super vader gehad maar heeft er verschrikkelijk veel verdriet van dat hij ondertussen overleden is, op respectabele leeftijd van 83 toen mijn man 28 Was. Zeker nu mijn man zelf kinderen heeft mist hij zijn vader meer als ooit. Dus ik zie van dichtbij hoe verdrietig het is om een oudere vader te hebben op de leeftijd dat je je vader graag je eigen kinderen had willen laten zien. En echt... Tot zijn dood had hij een lieve vader maar het had fijn geweest als hij zijn kleinkinderen nog mee had kunnen maken. Natuurlijk zegt leeftijd niets.. In dit geval is het dubbel wrang daar zijn moeder op jonge leeftijd al overleed, dus hier tegelijkertijd weer een voorbeeld dat dat dus ook niets zegt Ik moet wel zeggen dat ik zelf not amused zou zijn als mijn vader nu nog met zijn 27 jaar jongere vriendin aan kinderen zou beginnen maar dat is mijn eigen egoïsme moet ik heel eerlijk bekennen.
Ik doe mee! Wordt over 3 dagen 24 en vriend is net 40. Samen 2 kinderen en nummer 3 onderweg. Zielig voor de kinderen? Nee geen last van
Wij hebben ook wel een redelijk leeftijdsverschil, ik ben bijna 21 en mijn vriend bijna 31.. Maar merk hier eigenlijk vrijwel niets van. Het is ook maar net hoe oud/jong je jezelf voelt.
Wij schelen 4 jaar, maar dat kan me eigenlijk niets schelen. Of je nou 1 of 10 jaar scheelt, als je maar gelukkig bent toch?
Ik ben 30 en vl is 38. Hij heeft 2 kids van 15 en 12uit zijn vorige relaties. Wij zijn nu 6 jaar bij elkaar en hebben samen ons kleine vriendje van bijna 9 maanden. Leeftijdsverschil merk ik niks van. Hij is jonger van geest (ja of ik ouder van geest ). In het begin kreeg ik nog wel.s vreemde reacties. Maar 8 jaar valt nog mee. Als je maar gelukkig bent samen denk ik dan.
Ik ben 26 en mijn man 34. In het begin merkte ik weinig van het leeftijdsverschil, nu iedereen om ons heen een gezin krijgt en wij zelf ook merk ik er wel meer van. Ik hou nog erg van gezelligheid en een feestje op zijn tijd, mijn man ook maar anders dan "vroeger". Leeftijd zegt zeker wel iets voor mij maar het is niet lijdend.
Wanneer is een leeftijdsverschil veel te noemen? Mijn man en ik schelen 7 jaar. Toen ik hem leerde kennen zat ik nog op de middelbare school en hij was al afgestudeerd en werkte al een tijdje. Als ik erover nadenk was dat best een groot verschil maar we hebben we nooit last van gehad.
Wij schelen 17 jaar, zijn nu bijna 8 jaar samen, geen kinderen uit vorige relaties want alleen wij 2 konden de perfectie van het heelal creëeren na veel werk Hij is meer van de rust en alles op orde hebben, ik ben meer hectisch . We hebben elkaar op een feest leren kennen, ik met mijn ex, hij met de zijne. We werden vrienden en de relaties gingen niet goed. Uiteindelijk zijn beide relaties kapot gegaan door andere dingen maar ook werd duidelijk dat wij iets voor elkaar voelden.
Ik en mijn man schelen 9 jaar. Ik ben 26 en hij is 35. Ik was 18 toen we bij elkaar kwamen. Ik woonde nog thuis en studeerde nog, hij werkte al jaren en had een eigen huis. Gelukkig had hij nog nooit samengewoond of kinderen uit een eerdere relatie. We hebben in het begin wel wat reacties gehad maar nu horen we er niets meer over. We merken nu nog niets van het leeftijdverschil.
Ik begrijp dat het ook nadelen heeft, een (flink) oudere partner en daardoor een oudere vader. Praktisch, maar ook emotioneel. Ideaal gezien wordt je samen jong ouders, blijf je lang gezond en kan je je kinderen voor al het leed behoeden. In de praktijk leeft alleen niemand in een ideale wereld. Iemand wordt ziek, krijgt financiële problemen of er is sprake van een echtscheiding... Dat hoort bij het leven. Als je tot aan een volwassen-leeftijd een fantastische vader (of eigenlijk ouders) hebt gehad, is dat in mijn ogen een mooi geschenk. Natuurlijk is het verdriet bij overlijden groot en zwaar, maar dat is voor mij geen reden om niet op latere leeftijd kinderen te krijgen. De herinnering, en een liefdevolle jeugd blijven. Deze positieve start draagt het kind zijn hele leven mee, dankzij deze vader.