Ik vroeg me af of er ook gezinnen zijn waar de vrouw werkt en dus de man/vriend het huishouden en de kinderen verzorgd. En de man/vriend niet werkt. Mijn man werkt fulltime en ik parttime. Bij mijn buren werkt zij en hij helemaal niet(voor een baas). Hij zorgt voor de kinderen en het huis. Dat vind ik heel lief om te zien hoe hij met zijn kinderen is. Maar zijn er hier ook gezinnen die het zo doen?
Ik had een thuispapa, ging prima. Mijn moeder was ook wel veel thuis, vooral later (die werkte voor zichzelf met praktijk aan huis). Ik vond het geweldig om ze beide zoveel om me heen te hebben.
Ik vind dit niet raar en zelfs mooi. Helaas merk je wel dat dat nog steeds niet als normaal wordt gezien. Zo kun je vaak alleen luiers verschonen in een vrouwenwc en als vader met kind naar speeltuin of kinderboerderij gaat zeggen ze " o gezellig papadag". Herken het bij vrienden van ons. Mijn zusje wil geen kinderen en haar partner wel. Ze zijn er overtuigt dat wanneer er kinderen komen haar partner de 1e 4 jaar zeker thuis blijft en daarna partime gaat werken en zij fultime blijft werken . Hij blij en zij blij. Hier is het zo dat ik partime werkte en nu thuis zit. Partner werkt 40 uur. Had het heerlijk gevonden het ouderschap te delen dus ieder 3 dg en 1 dag voor het gezin. Dit ging helaas niet met onze werkgevers
Ja, mijn man is thuis bij onze zoon en ik werk. Huishouden hebben we verdeeld. Hij kookt op de dagen dat ik werk, houdt de tuin bij, vuilnis en de onderverdieping en ik doe de was en bovenverdieping en ruim de vaatwasser in en uit, daar heeft hij een hekel aan. En ik doe de boodschappen.
Ja hoor hier ook zo geregeld... en goed voorbeeld doet kennelijk volgen.... mn stiefdochter en haar man doen hetzelfde
De vader van mijn dochter is ook thuis, we zijn nu uit elkaar, met goede verstandhouding, als ik werk is zij bij haar vader. Voor wij uit elkaar waren werkte hij ook niet. Qua opvoeding is het geweldig om te zien! Nu nog steeds. Nooit een man gezien die zo kan genieten van zijn kindje en ik ben om die reden dan ook gigantisch trots op hem. Wij kenden elkaar net een paar maanden toen ik zwanger bleek, ik wilde geen abortus en hij eigenlijk wel, maar heeft gezegd achter mijn keuze te staan en mij daarin volledig te steunen. We hebben ons best gedaan qua relatie, maar het werkte niet. We zijn nog wel goede vrienden en alles wat te maken heeft met mijn dochter verloopt tot nog toe vlekkenloos. Na een moeizame zwangerschap waarin hij echt moest wennen aan zijn toekomstige rol als vader met een kleine depressie van zijn kant uit, ging er een knopje om toen ze werd geboren. Hij was vader en die rol is hem op het lijf geschreven. Soms baalde ik dat hij zoveel tijd met haar doorbracht, als hij nou zou gaan werken kon ik minder werken, maar het is niet anders en ik geniet echt van de tijd met haar. Was noodgedwongen, klaar met school en kan nergens werk vinden. Over het stukje huishouden hebben we het maar niet, het gebeurde elke avond na een 8 uur werkdag dat ik het hele huis nog kon schoonmaken. Maar nu ik niet meer samen met hem ben en hem heel duidelijk heb gemaakt dat hij daar echt zijn best op moet doen gaat dat ook veel beter.
Wij gaan het na mijn verlof ongeveer zo doen, beide 3 dagen werken en een dag samen, dan gaat onze dochter naar mijn moeder, die past die dag op.
Hier geen thuispapa maar hij heeft wel elke week een dag ouderschapsverlof. Dat komt ook vooral omdat ik thuis ben (en vanuit huis werk) dat hij op kantoor werkt. Anders zou het hier ook zomaar andersom kunnen zijn.
Ik werk onregelmatig wat betekend dat mijn man vaak alleen is met ons zoontje. Geen thuis papa dus maar wel vaak alleen met zoontje.
hier de trainer van mijn zoontje die is thuis blijf papa erg leuk. ik ben thuis blijf mama dat was hier het beste ik kan nooit zoveel verdienen als mijn man in de maand.
Als ik ooit weer een goede baan heb zal mijn man inderdaad minder gaan werken en ik meer. Als het financieel zou kunnen dan zou hij zelfs thuisblijven maar dat gaat hem niet worden denk ik. Maar voor nu ben ik thuisblijfmoeder. Ik hoop snel een baan te vinden!
Mijn man is werkloos/zoekend (en wajonger) en ik werk parttime. Dus we zijn beide ongeveer evenveel bij Kasper en doen evenveel in huis. Ik vind dat heel fijn dat dat kan zo. Toen we laatst met zn drieeen bij het ziekenhuis waren en Kasper keek naar mijn man zei een vrouw tegenover ons 'wie is nu die man die zondags het vlees snijdt' uuuhm ja.
Ik werk fulltime, mijn man is thuis bij onze kinderen. We hebben er vier en na een paar jaar samen werken, kwamen tot de conclusie dat dit voor ons niet ideaal is. Daarom is met werken voor een baas gestopt en hij vindt het heerlijk. Voor mij is het ook heel relaxed. Ik werk wisselende tijden, maar hoef me nooit druk te maken over opvang. Verder doet hij het hele huishouden, waardoor we samen in de vrije uurtjes eropuit kunnen met de kinderen. Overigens riep hij op zijn zeventiende al dat hij thuisvader wilde worden