Ik was zeker een jonge wens moeder. Op mijn 19e voor het eerst zwanger. Helaas 5 miskramen gehad en een stuk gelopen relatie. Op mijn 27e mama geworden met mijn huidige man en dolgelukkig met ons zoontje.
Hier 23 en een dochter van 1,5 jaar, wij willen al graag een 2e en gaan er na de zomer weer voor ik vind moeder zijn het mooiste wat er is!
Oh wat leuk al die dames! Toch eigenlijk best wel veel hopelijk komt het bij ons allen goed! Hoe bevalt het moederschap? Aan te raden om eraan te beginnen op een gemiddeld jonger leeftijd?
Hier ook een bewuste keuze geweest om jong moeder te worden! 19 bij de eerste, 21 bij de tweede, 26 bij de derde en 30 bij de vierde!
Ik raakte ongepland zwanger op mijn 19de en beviel op mijn 20ste. Nooit geen spijt van gehad!! Ik was 25 met de 2de toen het niet zo mocht zijn... Nu willen we in juli/aug gaan beginnen aan onze 2de (3de) kindje in de hoop dat alles goed gaat en ik met 26 nog een x mama mag worden!! Mijn meisje is mijn alles en na alle drama hoop ik dat zij ook snel weer grote zus mag worden!
ik vind het echt heerlijk om (jong) mama te zijn! als het aan ons lag hadden we al eerder kindjes gehad maar we wilde wel eerst een stabiele thuisbasis kunnen bieden. nu geniet ik echt iedere dag van mijn kleintje. mijn bevalling ging echt volgens het boekje en verloskundige was praktisch overbodig, herstel daarna ging ook super snel. en wat is het heerlijk om dan zo'n klein wonder in je armen te hebben! we hebben wel veel gedoe gehad met de gezondheid van mijn zoontje (heftige koemelkeiwitten allergie, zware reflux, en door een beschadigd maag/darmkanaal is hij heel gevoelig voor buikgriep) in het streek ziekenhuis werd ik (denk ik vanwege mijn leeftijd) totaal niet serieus genomen, en is het zelfs zo ver gekomen dat als ik niet voet bij stuk had gehouden mijn zoontje nu niet meer had geleefd! we lopen nu bij het AMC en daar worden we wel serieus genomen gelukkig. maar zodra je een kindje krijgt gaat dat vechten voor je kindje vanzelf, en het belangrijkste wat je als moeder moet doen is altijd je eigen gevoel volgen!!
Oh Liniej wat een gedoe! Echt sterkte ermee, hoop dat je zoontje snel geneest!! Ik zie mij zelf echt niet als een moederfiguur, maar ik denk dat dat pas komt als je zwanger bent
het gaat nu met medicatie en alles al heel goed hoor! ik was altijd al een moedertje. maar zodra je zwanger bent en je hormonen beginnen zal de moeder in jou vast heel snel naar boven komen. mijn man had zelfs nog nooit een baby vast gehouden. maar tijdens mijn bevalling toen het hoofdje er uit was heeft mijn man ons zoontje aangepakt, geholpen met draaien en op mijn buik gegegd. alsof het de 10de keer was dat hij het deed. verzorging daarna ook, zo natuurlijk en makkelijk als dat ging vanaf de eerste minuut. bij moeders is het (vaak) ook zo. zodra je je baby vast hebt is het alsof hij/zij er altijd al is geweest. dus dat komt vast helemaal goed met jou!
Oh ja hoop het ook Ik ben altijd enthousiast geweest over een grote zwangere buik, haha maar het kind erna; ik weet niet wat ik me daarbij moet voorstellen.. Het is zo eng en spannend... Denk dat je dat eerst moet overkomen voordat je het kunt beseffen
het is logisch dat je het eng en spannend vind! het veranderd je leven en je bent nooit meer zonder zorgen. maar het is echt fantastisch! zo bijzonder hoe twee mensen een nieuw klein wezentje kunnen maken. bij andere mensen denk je "oh leuk, een baby" maar als je eigen kindje er is kan je het gewoon niet geloven. iedere cm van hem/haar is perfect, (als je geluk hebt) werkt alles, zo klein als ze zijn..! het begint al met een positieve test, en als je dan bij een eerste echo zo'n klein lichaampje ziet bewegen.... in de eerste maand is zo genieten van dat kleine hoopje geluk, en daarna ondek je iedere keer weer nieuwe dingetjes die ze kunnen en ben je zo mega trots op al die "eerste keren" lachjes, iets vastpakken, omrollen, ergens tegen aan slaan, en daarna zitten, kruipen, staan. je kan het je nu nog niet voorstellen maar wacht maar af ik hoop dat het bij jullie snel raak mag zijn!
Oh ik hoop het ook Ik hou ook te veel van mijn man dat ik gewoon precies een Man Junior wil creëren hihi
Hallo jonge mama's Hier ook een jonge mama! Ik ben nu 24 en heb een dochter van 2,5 jaar ze komt uit een eerdere relatie, relatie werd al verbroken toen ik zwanger bleek te zijn! Maar nu heel af en toe contact met de vader . en heb nu sins een tijdje al een nieuwe relatie! Het gaat zo goed tussen ons dat we al voor een 2 willen gaan, Aan de ene kant toch heel spannend andere kant ook wel heel leuk! Zijn er meer mams met een 2e partner? En zo ja was het ook anders? Bedoel heb de eerste zwangerschap helemaal alleen gedaan! Niks kunnen delen. En nu zal dat toch heel anders gaan! En hoe is het als je een 2e krijgt ? Veranderd er veel ? Ik hoop in iedergeval dat het snel raak is, we laten het lekker op z'n beloop en als het raak is is het raak! ❤️ Reacties zijn welcom!
Hey meis mijn eerste zwangerschap was ik ook alleen. Bleef tijdens een leuke avond aan de pan hangen haha Toch ben ik heel erg blij dat ik er wel voor gegaan ben! Mijn vriend en ik gaan al 4,5 jaar, mijn dochter was 3 maanden oud dat we een relatie kregen, en nu willen we weer voor een 2de gaan rond de zomer. Ons eigen kindje samen is vorig jaar overleden dus vandaar dat we nog steeds de wens hebben. Het is wel een stuk anders moet ik zeggen, ik was eerst in me eentje en nu inene met ze 2 terwijl die kleine in me buik zat. Ik vond het heel anders iig. Als er wat was, was hij natuurlijk bij me, kon me ei kwijt en gingen samen voor spulletjes kijken. Die aandacht die je samen spendeert vond ik echt super! Ow en ja de hormonale opvliegers werden iets minder geaccepteert als toen ik alleen was hahaha
Hallo allemaal, Ik wil ook graag jong moeder worden. Mijn vriend en ik hebben het er al wel over en ik zie aan hem dat hij het ook steeds meer wil. steeds als we er over beginnen moet hij lachen. Ik wordt bijna 21 en hij is 27. al onze vrienden zijn een stuk ouder dan ik. allemaal tussen de 24 en 33. Waar van er 2 een kindje hebben en 1 zwanger is. stappen doen we niet meer. meestal alleen in het weekend thuis bij vrienden. zelf drink ik geen alcohol. dit vanwege medicatie en gewoon omdat ik er de meerwaarde er niet van zie. nu zijn er wat problemen waar we nog uit moeten komen. mijn vriend krijgt in oktober waarschijnlijk een vast contract. is nog niet zeker maar wel zeer waarschijnlijk. dus dat is het probleem niet. ik zit nog op school. moet tot december door met mijn huidige studie als bewegingsagoog. ik wil in september 2015 beginnen met de opleiding verloskunde. ik heb hier al gelezen dat het voor sommigen goed te combineren is. school en een kindje maar dat het soms ook erg zwaar is. nu heb ik wel veel vrienden en familie die mijn kunnen helpen hoor. maarja. proberen zwanger te worden voordat ik ga studeren zodat ik alvast een paar maandjes kan wennen aan het nieuwe 'baby-ritme'. of zwanger worden tijdens mijn studie. zwanger worden na mijn studie is geen optie voor ons. dan ben ik 27 en is mijn vriend 33. Dat willen wij niet. ik wil niet het risico lopen dat ons kindje straks door 'opa' naar school gebracht wordt. kunnen jullie mij hier wat advies in geven misschien? alvast heel veel geluk met iedereen die zwanger is of wil worden.
33 is toch helemaal niet oud!? Bij mij was het overigens wel een bewuste keuze om het alleen te doen, mijn kindjes zijn alle 4 van dezelfde bekende donor Woonde nog thuis toen ik de oudste 2 kreeg (ook bewust voor gekozen op deze manier, maar inmiddels alweer heeeeel wat jaartjes op mezelf haha).
Nou. Mijn vriend vind 33 wel oud.. en hij is eenbeetje bang dat zijn zaadjes het dan niet meer doen. ik krijg dat niet uit zijn hoofd gepraat. Maar zelf wil ik het ook gewoon vroeg.
@ Monic: ik was ook allesbehalve een moedertje voor m'n zwangerschap. Ik kon me dat echt niet voorstellen dat je hele leven rond zo'n klein wezentje kon draaien. Maar m'n moedergevoelens begonnen op te komen toen ik voor het eerst naar de gynaecoloog ging en werden gedurende de zwangerschap sterker en sterker en toen ze eenmaal geboren was, ontplofte ik zowat van liefde voor haar. Ik had gisteren m'n 20 weken echo en de gyn had ook heel ff 3D aangezet en ze heeft m'n vriend zn mond en lippen echt super om te zien.
@ Rappel, Aaaaawhh!! wat super ik vind het echt eng, ik wil echt zwanger raken maar het kindje... Ik weet niet hoe ik dat ga vinden! Een goed reden om zwanger te raken; je kunt alles eten wat je wilt met een goed excuus om aan te komen HAHA!
@ imona Ik ben ook 21 en doe een opleiding naast mijn fulltime job. We hebben bewust gekozen om nu zwanger te worden. Ik realiseer me dat het pittig is met een kleintje erbij maar wij willen het zo graag. Nu hoef ik niet zo heel veel voor mijn studie te doen, maar t zal niet altijd heel gemakkelijk zijn. Mijn vriend is zo gelukkig met onze zwangerschap en neemt me veel uit handen, ik moet wel zeggen dat we het huishouden en andere taken altijd samen doen. Daarnaast hebben we ook twee grote honden en een paard, waar allemaal tijd in gaat zitten. Maar naast de hulp van mijn vriend heb ik ook veel aan familie en vrienden. Ik heb dit wel eerst goed met hun besproken voordat we zwanger raakte om er zeker van te zijn dat alles goed geregeld is. In de tijd dat ik niet voor mijn paard kan zorgen neemt mijn moeder dit over. Dus voor alles is een oplossing en je zal je moeten realiseren dat het zwaar is en je er goed voor inzetten.
@ luna. Goh. Je lijkt mij wel. Ik hrb ook een grote hond en een paard. Mijn moeder kan ook de zorg van het paard overnemen en ik dke huishoudelijke takrn samen met mijn vriend. En de hond ook. Ik heb besloten om geen hbo te gaan doen. Ik ben heel stressgevoelig. Heb net een atressvolle mbo achter de rug en nog eens 4 stressjaren trek ik niet. Heeft ook met mijn ziekte te maken. Ik ga een deeltijd mbo studie doen. Lekker mn leventje beginnen met een kleine..