Als ons kleintje er is ga ik ipv 46 naar 38 uur over 4 dagen. De oma's passen beide dan een dag op. 1 dag opvang. 1 dag dat ik werk is mijn vriend thuis. En de andere 3 dagen ben ik zelf lekker vrij.
Heel herkenbaar. Ik heb altijd gedacht (en geroepen) dat ik fulltime wilde blijven werken maar toen m'n dochter is geboren ben ik daar anders over gaan denken. Helaas is m'n man arbeidsongeschikt en moet de hypotheek betaald worden. Gelukkig kan ik m'n eigen tijden indelen waardoor ik van 7 tot half 4 werk waardoor ik om 4 uur weer thuis ben.
Mijn collega's vinden het nogal vreemd dat ik niet minder ga werken. Ze zeggen dat fulltime werken niet te combineren is met een kleintje, dat het te zwaar is en vragen zich af waarom ik niet terug ga naar 3 dagen zoals zij. Euh...nou, omdat dat financieel niet in alle gezinnen mogelijk is misschien?! Ik ben heel blij voor hen dat het bij hen wel kan, maar mijn vriend en ik verdienen ongeveer hetzelfde, en ik heb uit laten rekenen dat, als ik 4u ouderschapsverlof, halve dag in de week zou opnemen, me dit 120e salaris netto scheelt. Dat kunnen we gewoon echt onmogelijk missen zonder ons in de schulden te gaan steken. Hoewel ik het eerste jaar best een halve dag minder had willen werken. Het is niet altijd een kwestie van keuze, dat begrijpen sommige mensen gewoon niet.
Mijn collega's waren ook enorm verbaasd dat ik niet minder wou gaan werken. Maar dat waren wel dames uit een oudere generatie. Daarnaast wil ik niet afhankelijk zijn van partner en verwacht partner dat ik full time blijf werken...
Wat zijn voor jullie de redenen geweest om fulltime te blijven werken? Vooral financieel of anders? Ik werk nu 36u en verdien meer dan mijn man. Ik wil wel iets minder gaan werken, maar ben nog aan het oriënteren hoeveel minder dat gaat zijn.
Na mijn verlof ben ik van 5 naar 4 dagen gegaan.. Mijn man verdient het driedubbele dus was het logisch dat ik minder ging werken i.p.v. ik, vind dit trouwens totaaaal niet erg moet ik zeggen Toen kwam mijn baan te vervallen en was ik eigenlijk weer op zoek naar een baan van 32 uur/4 dagen. Helaas vond ik die niet en kreeg een baan aangeboden van 24 uur/3 dagen. Dit scheelt netto natuurlijk wat centjes, maar scheelt ook een dag kinderopvang.. Uiteindelijk heft zich dat ongeveer elkaar wel op. Eigenlijk ben ik achteraf nu heel erg blij dat ik 3 dagen werk. NU merk ik eigenlijk pas hoe zwaar 4 dagen werken eigenlijk was. Ik heb meer tijd voor m'n dochter en het huishouden, maar goed nu zitten wij ook in de positie dat het financieel "kan". Als wij straks een tweede zouden krijgen moeten we nog maar zien of het nog rendabel is voor mij om drie dagen te blijven werken... helaas maar 1 oma in de buurt die al 1 dag oppast dus de rest is via het kinderdagverblijf wat gewoon meer geld kost bij twee kinderen (en mijn salaris blijft hetzelfde )
Valt opzich wel mee hoor qua kinderdagverblijf. Ik betaal in de toekomst ook voor meer kinderen opvang. Maar er word best nog wat vergoed. Vind het mee vallen. Natuurlijk blijft het een hoop geld maar had verwacht voor niks te werken dan. En dat bleek gelukkig niet zo te zijn.
Nou netto (dus de teruggave is er al vanaf) betalen wij voor twee kindjes 168.19 en mijn loon op een dag ligt daaronder vandaar dat wij twijfelen... Op zich is werken me ook veel waard, lekker drie dagen even onder de mensen en echt iets van mij..
ik vind het verbazingwekkend dat er zoveel gezinnen beide fulltime MOETEN werken ivm. financien, misschien raar van me, maar wij hebben vantevoren met huis kopen rekening mee gehouden dat als we een gezin werden we het op 1,5 loon moesten kunnnen doen....? en aflossen? ik schrik soms hoeveel mensen (mede ook door foute adviseurs) door een hypotheek zo ontzettend hoog zitten
Wij hebben nog niet eens een hypotheek BabeBabe. We bouwen dus helaas niets op ondanks beide fulltime werken... Omdat mijn vriend een tijdelijk contract heeft en ik pas sinds een jaar een vast contract, maar wel een studieschuld, krijgen wij maar heel weinig hypotheek. We zouden momenteel alleen een klein flatje in een mindere buurt in de grote stad kunnen kopen. Studieschuld hoef je vgl mij niet verplicht op te geven, maar ik ben toch gebonden aan maandlasten. Als wij gaan kopen gaan we dat doen met het oogpunt dat we er langere tijd fijn kunnen wonen. Vanwege ons gemiddelde inkomen zijn wij gebonden aan de dure particuliere huursector. We betalen erg veel huur, maar komen niet in aanmerking voor sociale woninghuur ivm inkomensgrens. Ik moet wel zeggen dat we erg prettig wonen. Dit was nog een van de goedkoopste particuliere huurwoningen die we konden vinden. Er is ontzettend veel vraag naar particuliere huur. Als vriend een vast contract krijgt hebben we meer opties qua kopen, dan gaan wij inderdaad ook niet aan ons max zitten, zodat minder werken een mogelijkheid wordt.
Geloof mij, ik heb tot 2010 gewerkt als hypotheekadviseur.. Je hebt mensen die er inderdaad rekening mee houden dat er veranderingen kunnen gaan plaatsvinden en hun wensen en eisen hieraan aanpassen. En je hebt mensen die denken "ik kan maximaal dit bedrag lenen en dat doe ik". Ondanks alle risico's die ze worden uitgelegd. Dan kan je als adviseur praten als brugman, maar dan is je advies in 1x niets meer waard hoor. En de meeste mensen die "in de problemen zitten" hebben hun hypotheek afgesloten in gouden jaren voor 2008. Rentes lagen lager bij bepaalde vormen, niet aflossen, meer kunnen lenen.. Er zijn zeker geldwolven van adviseurs bij. Maar als ik kijk naar mijn eigen ervaringen van mensen die gewoon kwaad worden omdat je geen hypotheek (extra) wilt verstrekken omdat ze een auto willen kopen en je van alles toewensen. En keihard roepen; dan ga ik wel naar een ander want die doet het wel. Tja, daar kan ik geen medelijden mee hebben. Ga dan maar lekker naar die ander, maar ik kon 's nachts prima slapen, want ik heb iemand niet in moeilijkheden gebracht voor een auto .
Mijn vriend blijft 5 dagen werken. Ik werk 4 dagen en ga na mijn verlof 3 dagen werken. Ik hoop door dan meer onregelmatigheidsdiensten te werken (avond/nacht), ik niet zoveel qua loon hoef in te leveren. Ik ben benieuwd hoe het ons vergaat. 1: je gaat minder werken 2: je krijgt meer uitgave. We hebben het goed samen. Maar toch ben ik iemand die op de kleintjes let, en graag wil sparen. Vroeger hadden we het niet breed thuis. Gingen nooit op vakantie ed. Ik wil dat toch wel graag anders.
Ik wilde graag 24 uur, maar ik heb nu gesolliciteerd op banen met minimaal 32 uur. Dit omdat wij in het verleden schulden opgebouwd hebben en we nu keihard bezig zijn dit op te lossen, zodat we over drie jaar schuldenvrij zijn. Dan zijn de kinderen vier. Ik wil ze graag kunnen geven wat ze nodig hebben en dit lukt tot nu toe ook! Enige is dat we er zelf nog wel eens bij in schieten. Niet qua eten hoor, maar we moeten wel meer nadenken bij elke uitgave en dit wil ik straks niet meer. Dan nu maar even keihard aanpoten. It's gonna be worth it.
Hahaha, kinderopvang is echt wel duur, vooral als je veel inkomen hebt. We betalen nu al meer aan opvang dan aan hypotheek (1 op crèche, 1 op BSO, 3 dagen).
Ik werk 36 uur, verdeeld over vier dagen, en ik werk wat thuis. Ik werkte toen de jongste klein was 28 uur, maar daarna kreeg ik een nieuwe baan, en tegelijkertijd werd mijn vriend helaas in functie teruggezet, met alle financiële consequenties van dien. Toen ging ik in eerste instantie 32 uur werken (was ook het minimum in die nieuwe baan). Afgelopen oktober ben ik van 32 naar 36 uur gegaan, alleen vanwege het geld. Ik heb heel flexibel werk, en dat komt er vaak op neer dat ik 's avonds werk. Ik kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk al 36 uur werkte, dus ik wil er ook voor betaald worden. Bovendien wil ik ook wel graag verder komen in mijn baan (ik ben de kostwinner) en die 4 uur 'extra' geven me iets meer lucht om nieuwe projecten te starten en oude af te maken. En hoewel we het voorheen niet slecht hadden, betekent die 4 uur extra wel dat we sindsdien weer eens ergens een kopje koffie kunnen drinken, of een broodje kunnen bestellen zonder meteen door te rekenen waar dat vanaf moet. Dat vinden we na jaren sappelen wel heel fijn. Tot nu toe werpt het zijn vruchten af, want door de extra uren heb ik me kunnen bewijzen waardoor ik binnenkort hopelijk in een nieuwe schaal kom. Dan kan ik ook direct weer minder werken, voor hetzelfde geld. Want hoewel ik het financieel dus wel fijn vind, is minder werken voor de thuissituatie natuurlijk altijd fijner. Hoewel ik maar 4 dagen op kantoor ben, voel ik wel de verantwoordelijkheid van een fulltimer, en dat bevalt me een stuk minder...
Je bent toch altijd verantwoordelijk voor je werk, ongeacht hoeveel uur je maakt? Ik werk 36 uur over 4,5 dag. Ik zou de halve dag straks wel thuis willen werken. Als dat niet kan dan ouderschapsverlof voor 4 uur per week. Mijn man is zelfstandig ondernemer en werk wisselende uren en is vrij flexibel.
Nee, ik bedoel meer dat het anders voelt. Voorheen werkte ik 32 uur en dacht ik die ene dag dat ik thuis was dat ze het maar allemaal lekker mochten uitzoeken, zeg maar. Nu kijk ik toch op mijn vrije dag naar mijn mail, en als er iets is op mijn werk op die dag, voel ik me toch verplicht om te gaan. Voorheen werkte ik ook 's avonds, maar als ik eens geen zin had, voelde ik me ook niet schuldig. Nu wel. En als we een vergadering hadden en er werd gekeken wie iets wilde doen, was het duidelijk dat ik vaker overgeslagen werd, omdat ik niet fulltime werkte. Het is dus maar 4 uur verschil, maar het voelt wel heel anders. Maar het ligt ook aan mijn soort werk. Dat is erg flexibel, erg individueel. Wij schrijven ook geen uren o.i.d., maar worden geacht onze taken te doen, en dat gaat dus op eigen initiatief. Bijna iedereen doet meer dan nodig is, omdat de aard van het werk dat vraagt.
Ik heb net een nieuwe baan, het eerste halfjaar ga ik 32 uur in 4 dagen werken maar na dat half jaar wordt de functie volledig aan mij overgedragen en moet ik dus 5 dagen gaan werken. Als het zo ver is gaat mijn man parttime werken, ik heb nog de ambitie om een carrière op te bouwen, mijn man werkt al 15 jaar fulltime en vind het alleen maar fijn. Ik denk dat we het dan prima geregeld hebben.