Ik wou dat het financieel kon tbm worden of in ieder geval minder werken. Maar helaas zit dat er niet in. Ik ben dan ook vaak jaloers op tbm. En het doet me extra pijn om te horen of te lezen dat mensen je een mindere moeder vind door het vele werken terwijl ik daar al veel moeite mee heb (niet in dit topic trouwens hoor). Ts, als het kan lekker thuis blijven tijdens verlof en als het bevalt fijn tbm worden. En bevalt het niet dan lekker aan het werk gaan. Gewoon doen waar jouw gezin en jij gelukkig van wordt.
Grappig dat je dit zegt: ik heb dit dus andersom. Ik krijg alleen maar te horen: zo je gaat straks zeker twee dagen per week werken of je stopt zeker met werken? En als ik dan aangeef dat ik gewoon 4 dagen ga werken word ik verbaasd aangekeken alsof ik iets mankeer dat ik ga werken Ik denk dat het allebei prima is. Als je het kan opbrengen en het past bij je lijkt het mij heerlijk. En als het niet kan denk ik ook dat het prima is dat je wel gewoon werkt.
ik ben al bijna 3 jaar bewust thuisblijfmoeder, inmiddels met 2 ukjes. vind het echt een luxe dat wij die keuze hebben gehad en het -tot nu toe- financieel trekken op deze manier. noem me traditioneel maar heb altijd dat ideaalbeeld gehad om de eerste jaren van de kinderen thuis te kunnen zijn, net als mijn moeder was. het idee om ze naar de opvang of naar familie te brengen vind ik helemaal niks.. (voor onszelf he) voordelen: fulltime bij je kindjes zijn! zelf alle (borst)voedingen kunnen geven, weinig van je kindjes hoeven missen. flexibiliteit om leuke dingen te doen met je kindjes (zwemmen, muzieklessen), veel leuke nieuwe mensen ontmoet op die manier. nadelen: je wereldje kan heel klein worden. zeker in de donkere herfst- en winterdagen, met slecht weer. Je moet er elke dag weer iets van zien te maken (gevaar voor sleur). Er zijn weinig andere thuismoeders, doordeweeks soms lastig om sociale contacten te plannen. ml is blij dat ik thuismoeder ben voor onze kinderen maar het zet de verhoudingen voor mijn gevoel soms ook wat scheef. heb het al vaak enorm druk met de zorg voor de kinderen en dan wordt er verwacht dat ik ook al het huishouden doe en de nachten op me neem. je hebt niet de afwisseling van situatie en omgeving die je zo hebben als je werkt, het gaat zo 24 uur per dag door long story short.. ik ben heel blij dat ik thuismama kan zijn en kan het je echt aanraden, maar het zal zeker niet altijd makkelijk zijn
Ik ben bijna een jaar (10,5 mnd) thuisblijfmoeder. Misschien niet officieel, ik heb allerlei verloven achter elkaar geplakt. Maar in de praktijk dus wel fulltime thuis. Ik vind het heel fijn omdat ik meer rust in mijn lijf heb dan wanneer ik werk, kinderen naar de opvang moet brengen, huishouden in mijn vrije dagen moet proppen naast de sociale contacten enzovoorts. Die rust is erg prettig. En bovendien is het best kostbare tijd vind ik. Jongste hoeft pas relatief laat voor het eerst naar de opvang. Van de oudste kan ik nog even volop genieten voor hij straks naar school mag. Ik lever wel wat inkomen in, maar die tijd met hun is natuurlijk onbetaalbaar. Ook voor mijn man is het fijn. Hij is net in een nieuwe functie begonnen en maakt nu gewoon lange dagen. Het is voor hem ook fijn om 's ochtends niet bezig te hoeven zijn met tasjes vullen, kinderen wegbrengen etc. Als hij thuiskomt is het huis (meestal) redelijk aan kant, heb ik gekookt enzovoorts. En 's avonds hoeft er dan niet veel meer te gebeuren en hebben we echt tijd voor elkaar. Dus ook voor ons samen is het super. Een nadeel vind ik wel dat merk dat ik het spelen met zoon nu minder ontspannend ervaar op de één of andere manier. Als ik werk kom ik thuis en dan is met hem spelen echt vrije tijd. Nu doe ik dat de halve dag en voelt het om heel eerlijk te zijn toch anders. Ik ben nu regelmatig gewoon blij als ik wat anders kan doen. Zeker als onze oudste de bokkenpruik op heeft en ik weet dat ik weer een paar dagen heel veel alleen met hem ben. Dan kan ik daar soms bijna tegenop zijn. Drie dagen achter elkaar zelf al die lekkere peuter driftbuien opvangen en nooit even 'weg' kunnen. Dan zijn de dagen wel lang. Ik ben dan echt constant aan het verzinnen 'wat zal ik nou toch weer eens'... Maar de meeste dagen lopen gewoon vanzelf en vind ik het gewoon heel fijn om op mijn gemak te kunnen doen met de jongens. Al met al vind ik het meer fijn dan vervelend. Toch ben ik wel blij dat het voor mij iets 'tijdelijks' is. Ik houd de contacten met mijn collega's, doe ook nog wel wat klusjes om hun wat werk uit handen te nemen en zelf af en toe eens met wat anders bezig te zijn. Dat bevalt gewoon goed. Als ik "echt" thuisblijfmoeder zou zijn, zou ik daarnaast toch iets van vrijwilligerswerk gaan doen. Al is het maar een middagje in de week met bejaarden koffie gaan drinken. Super dankbaar werk en voor jezelf ook prettig om er 'uit' te zijn en wat andere verhalen te hebben. Financieel zit het bij mij allemaal wat anders (zwangerschapsverlof, betaald ouderschapsverlof, onbetaald ouderschapsverlof) dus daar kan ik niks zinnigs over zeggen voor degenen die overwegen echt te stoppen met werken. Wel zou ik sowieso goed kijken of je nog iets met pensioenopbouw kunt doen ofzo. Je wilt er later ook nog weleen beetje goed bij zitten denk ik en niet afhankelijk zijn van je man (1 op 3 huwelijken eindigt om echtscheiding... En al die andere mensen dachten ook dat zij niet bij die 33% zouden zitten.)
Maar zo is het niet altijd he? Als ik naar onszelf kijk: ons huis kostte minder dan de gemiddelde koopwoning en ook minder dan als we hetzelfde formaat huis zouden huren. We hebben een heel normale auto, doen geen gigantische uitgaven aan high-tech snufjes, geven geen sloten geld aan kleding uit. Maar om het te redden, zullen we allebei een inkomen moeten hebben. Mensen zoals jij het schetst, ja, die hoor ik ook liever zeggen dat ze het fijner vinden om beiden te werken, dan roepen dat het moet, want met minder luxe zou het niet perse moeten. Maar soms (regelmatig denk ik) moet het gewoon wel. Nou vind ik dat zelf niet zo erg, na anderhalf jaar fulltime thuis ben ik er wel klaar mee en wil ik graag weer aan het werk, maar als ik graag fulltime moeder had willen zijn, had dat dus niet gekund.
Ik ben ook TBM maar goed, ik had ook geen werk meer na ons trouwen ivm verhuizing. Wel schoonmaakwerk gedaan een poosje, ook toen de oudste kwam, dan nam ik haar gewoon mee. ik vind het sowieso een apart woord, TBM, ik vind het iets wat de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn. Mijn man verdiend modaal en we doen normaal en zuinig aan maar hoeven ook niet echt op te letten. We zijn elk jaar wat aan het verbouwen en sparen daar gwoon voor. Ook als we minder te besteden hadden zou ik tot het uiterste gaan om gewoon thuis te blijven. Ik vind dat de beste optie voor kinderen, weg zijn ze nog vaak genoeg. Deze tijd komt niet weer terug. Moet je werken dan moet het, maar al te vaak hoor/zie ik dat het 'moet' terwijl de daden in tegenstelling tot de woorden zijn. En dan jaloers: Poe ik wou ook wel een tuin (mooie bloemen). Tja dan zul je toch een poot uit moeten steken en sparen.. Ik wou ook wel thuis zijn! (En dan tijdens verlof al gek worden). Doe dan iig niet jaloers maar geef gewoon toe dat je WILT werken. Ik zeg niet dat iedereen zo is hoor maar niet alles gaat vanzelf.
Ik ben de eerste 1,5 jaar van onze dochter thuis geweest. Dat beviel me heel goed, financieel kon het en ik verveelde me eigenlijk niet. In mijn vorige woonplaats had ik een aantal leuke contacten opgedaan, in de zomer ging ik lekker elke dag naar het park met mijn meisje,etc. Verder draaide ik het huishouden rustig en maakte ik de ontwikkeling van onze dochter heel bewust mee. Nu kan het financieel niet meer en werk ik 32 uur per week in onze zaak. Het is anders, maar ik heb mijn draai wel weer gevonden. Er is een tweede op komst en dan wil ikhet weer iets rustiger aan gaan doen, maar fulltime thuisblijven zal niet meer kunnen. Ook begin ik de "intellectuele uitdagingen" wel te missen. Ik ga dan ook op zoek naar een andere baan na mijn verlof.
Ros84, heel mooi omschreven, zo ervaarde ik het ook. Ik moest veel meer 'doen' om voor mezelf en mijn dochter een leuke dag te maken, dat was altijd weer een uitdaging. Vooral het eerste jaar ben ik graag veel thuis bij de kinderen. Voor mijn dochter en voor mij was het ideaal. Inderdaad geen gedoe met voedingen, en als ze zo klein zijn wil je ze toch zoveel mogelijk bij je houden (ik althans...) Nu gaat ze naar de creche, maar ze is inmiddels al 2 en met 2,5 mag ze naar school...
Ik zou misschien wel kunmen stoppen met werken maar dan zou mijn man weer fulltime moeten werken (hij werkt 4 dagen, ik 3). Aamgezien wij er voor gekozen hebben ook de zorg over onze meiden zoveel mogelijk te verdelen is dat dus geen optie. Daarnaast wil ik onze meiden de 2 dagen NSO/KDV niet ontzeggen. Ze vinden het daar leuk. Oudste speelt dan veel met klasgenootjes, jongste vind de drukte, andere kindjes, babytjes en ander speelgoed heel leuk. Daarnaast vind ik de combi met mijn werk ook heel fijn. Plus ik vind dat onze meiden best mogen weten/leren dat de vakanties, pretparken, nieuwe kleren etc (alles met mate overigens) niet uit de lucht komen vallen. Daar moeten paps en mama SAMEN hard voor werken. Ben zelf eigenlijk wel nieuwsgierig of er meer stellen zijn die er bewust voor hebben gekozen beiden te werken opdat papa ook wat meer thuis kan zijn.... Xxx
Wij! Papa werkt 31 uur, waarvan 3 uur spaarverlof. Hierdoor heeft hij net zoals ik ook nog 10 weken vakantie per jaar. Hij en de kinderen genieten ontzettend van zijn dag thuis en dat gun ik hem van harte. Op een papadag doen ze toch andere dingen dan op een mamadag. Ik knutsel en hij timmert boomhutten . Daarnaast vind ik het prettig dat we samen de verantwoordelijkheid dragen voor de zorg, het huishouden en het inkomen. Het voelt daardoor minder kwetsbaar en door gezondheidsproblemen van mij heb ik ervaren hoe waardevol dat kan zijn. Dit was trouwens voor ons ook één van de voorwaarden als ik weer ging werken.
Over vader thuis: mijn man kiest er ook voor zijn werk zo in te delen dat hij regelmatig thuis is als onze dochter er is. Zo kan hij ook met haar wakker worden en ontbijten, haar in bad doen, naar bed brengen, etc.. Straks met de tweede zal hij ook weer meer tijd nemen. Hij wil dit zelf en wij vinden een evenredige tijd met zowel vader als moeder belangrijk.
Ja wij Mijn man heeft een baan waarvoor hij veel ineens werkt en dan 4 weken thuis kan zijn ( elke dag) Hij is dan in verhouding 7,5 maand thuis
Hier ook een papa die 1 dag in de week thuis is. Nouja, 3 eigenlijk want in het weekend is hij ook thuis. Maar goed, op woensdag is hij altijd vrij. Hij werkt 4x9 uur. Heel luxe want ik ben nu TBM en de woensdag is altijd heel lekker. Hij brengt de oudste naar school, gaat met de jongste boodschappen doen, laat samen met de jongste de hond uit in het bos, haalt dochter weer op en gaat 's middags met haar naar zwemles. Vindt ie allemaal leuk, quality time met de kinders Ik ben er meestal ook gewoon die dag en 'help' mee met ban alles maar soms ga ik ook lekker relaxen of naar een vriendin ofzo
Hier een papa die ploegen diensten werkt, dan werkt hij 6/7 dagen ( 2xdag 2xavond 2/3xnacht ) en is dan 5 dagen vrij, op die manier is hij dus ook gewoon vaak bij de kinderen.
Ik ben een paar maanden thuis geweest bij de kinderen en het plan was dat ik, op wat administratieve taken binnen ons bedrijf, niet meer zou gaan werken.. Maar na een maand begon het alweer te kriebelen, ben een opleiding gaan volgen, voor mezelf begonnen als budgetcoach en inmiddels werk ik ook weer voor een werkgever. En ik kan alleen maar zeggen dat ik nu veel gelukkiger ben! Het is best druk, een volledig huishouden (man doet niks thuis), 32uur voor een werkgever werken en dan nog +/- 12u per week met onze bedrijven bezig zijn maar ik ben zo blij dat ik deze keus heb gemaakt! Ik had liever wat minder dan die 32u gewerkt, maar dat was voor deze functie echt geen optie, maar spijt heb ik er absoluut niet van. Ik houd ontzettend veel van mijn kinderen, maar ik houd ook van mooie spullen, een fijne spaarrekening voor de kinderen en mezelf niet druk te hoeven maken over onze uitgaven. Daarnaast wil ik blijven leren, vind het belangrijk om mezelf te blijven ontwikkelen, een mooie carrière op te bouwen en ik vind mezelf te jong om mezelf nu al van de arbeidsmarkt te gooien. Maar, als jij je er prettig bij voelt om thuis te blijven met je kinderen, jullie het financieel allemaal rond krijgen en je geen verdere problemen voorziet moet je er gewoon voor gaan! Iedereen kan wel zeggen hoe hij/zij erover denkt, maar het moet voor jezelf gewoon goed voelen!
Precies mijn verhaal. Ik zou er ook niet bij kunnen werken, ook omdat manlief en niets doet of gaat doen hier in het huishouden dus dat zou er alleen maar bij komen. Daarbij ben ik constant bezig met de kinderen, de ene moet inlegzooltjes, de ander naar logopedie en zo is er altijd wel wat. Never a dull moment, en 's avonds en in het weekend is alles aan kant, gewassen en gestreken en is het 'me' time....heerlijk geen werk worries.