'Straf' die indruk maakt

Dat doen de meiden van ons ook en wij hebben onze kinderen nog nooit een 'pedagogische tik' gegeven (en zullen dit hopelijk nooit doen). Dus waar ze dat leren? Ik dacht eigenlijk dat dit 'normaal' dreumes/peutergedrag is
Misschien wat naief gedacht, maar als je kindje dit niet doet heb je denk ik geluk

Ik bedoel....wij springen ook nooit op de bank, steken onze vorken niet in onze handen, smeren onze met chocoladepaste belegde boterham niet aan de muur, kleuren niet op de keukenkastjes, liggen niet languit op de salontafel, gaan niet alle stoelen omkeren en er bovenop springen, spelen geen aapje al hangend aan het droogrek en gooien ook geen spelgoed in het toilet....om maar een paar dingen te noemen, en toch....toch, doen onze meiden al deze dingen.
Ik geloof niet altijd in iets leren van, maar ik geloof in uitproberen en onderzoeken, grenzen opzoeken, reacties uitlokken, emoties leren.

Het is toch gewoon gedrag van een mensje dat nog in ontwikkeling is?

Edit: wat betreft de opmerking over onwetend zijn. Ik denk echt dat die ieniemienie mensjes al heel goed weten of iets mag of niet. Het waarom is misschien nog niet helemaal duidelijk en/of weten ze nog niet wat de gevaren van bepaald gedrag zijn, maar weten dat iets niet mag, ja, ik geloof zeker dat jonge kindjes dat al snel door hebben. Het besef van het waarom groeit naar mate ze ouder worden en dat is toch ook de bedoeling lijkt me, dat ze door herhaling van het waarom steeds meer snappen wat de reden is dat ze iets niet mogen doen.
Als ouder ben je toch ook de gids in het leven van je kind? Tenminste zo zie ik dat. Je begeleidt ze in het volwassen worden en in het begin is dat misschien op een manier die lijkt op 'gehoorzamen omdat ik het zeg' maar naarmate de tijd verstrijkt hoop ik dat mijn kinderen zich gehoord voelen en vertrouwen krijgen in ons inzicht. Natuurlijk zijn wij als ouders niet alwetend, maar ik denk dat een jong kind zich heel veilig voelt bij het beeld van de alwetende ouder. Als je als ouders geen grens aangeeft, geen principes, geen waarden...zal je kind deze zelf dan wel ontwikkelen?
Ik denk het niet....

Maargoed ik zit ook gewoon maar wat hardop te denken op het moment

 

Ik verwacht niet van mijn peuter dat hij zijn impulsen zo goed onder controle heeft dat hij rustig bij me gaat zitten als ik baby drinken geef. Dus ik zorg voor afleiding waarvan ik weet dat hij mij ook de rust geeft om baby te voeden.

Ik koop ook niet om (als je nu 'lief' doet dan gaan we zo) en ik straf ook noet als peuter iets doet wat hij nog niet zelf kan onderdrukken.

 

Het grootste misverstand over onvoorwaardelijk opvoedeb is dat alles maar mag. Natuurlijk niet. Als S mij of zn broer slaat dan laat ik de logische consequentie daarvan zien (pijn, verdriet, even weglopen uit zelfbescherming). Zo leert hij wat het logische effect is van zijn handelen.

Dit is geen quickfix oplossing. Maar straffen ook niet. Je bereikt dan hooguit dat kinderen niet meer eerlijk zijn uit angst voor straf.

 

Lijkt me heerlijk hoor, als je kind daar op reageert, maar die van mij staat mij in zo'n geval aan te kijken alsof hij water ziet branden en bang? Echt niet! De PSZ-leidster zei laatst nog hoe 'zeker' hij wel niet van zichzelf is en alles behalve stiekem mocht hij iets doen wat hij niet mag. En wonder boven wonder, heel makkelijk te corrigeren.
Ik denk dat het 'straffen' dus wel degelijk een goed effect heeft op mijn kind. Net zoals een goed gesprek al effect kan hebben op andere, maar nogmaals. Daar kan ik enkel van dromen .


Voorbeeldjes van mijn 'straffen' (al klinkt dat heel erg 'leren-riem')

* Als meneer driftig is dan mag hij even gaan afkoelen op zijn kamer. Hij kan er op eigen houtje uit als hij rustig is. Dit doet hij dan ook, geeft een kus of knuffel en dan is het klaar. Soms heeft het iets langer nodig en hoor ik vooral dingen tegen de muur aanvliegen, maar goed.

* Slaan waarschuw ik 3 keer voor. Ik zeg dat het niet mag, dat het pijn doet, zet hem weg. Lukt dit niet? Dan gaat hij (max. 2 minuten) naar zijn kamertje. Meestal hangt slaan samen met het driftige.

* Spullen weggooien. (Over de schutting, balkon etc.)
Na 2x is weg, weg.

Eigenlijk geldt het op de kamer zetten voor bijna alles wat hij niet mag en begrijp mij niet verkeerd, want hij mag echt wel veel. Driftbuien negeer ik vaak nog ook. Vooral als het gaat om het pakje fristi wat hij net niet krijgt of een snoepje wat er niet in gaat voor het avondeten. Hij moet alleen even afkoelen als het echt te erg wordt, jammer genoeg is dit ook wel 1 keer per week.

*Eisen is sowieso NEE, hij kan prima om iets vragen.

En verder weet ik het eigenlijk niet zo, ja hij heeft wel eens een tik op zijn pamper/vingers gehad, maar ook dat maakt ook zeer weinig indruk , dus ik zou dat niet bestempelen als een straf die effectief is.

 

Ik snap deze zin in de context van dit topic niet.
Bedoel je met grens aangeven straffen?
Ook als je niet straft, kan je grenzen aangeven, veel beter vaak ook.
Ik zie soms heel jonge kinderen die natuurlijke gedrag vertonen op een strafmat, gang, trap of kamer gezet worden, terwijl ze niet eens kunnen bedenken wat ze verkeerd doen, ze zitten daar maar het aantal minuten zo lang als de leeftijd groot is te wachten en als mama dan de deur open doet of roept, zijn ze er met een kus vanaf. Dag erna en daarna en daarna doet het kind weer iets wat de ouder niet goed vindt. Heeft het dan wat geleerd? Neen.
Ik zie liever dat de ouder het kind even apart neemt en een goed gesprek met hem voert. Gewoon uitleggen wat en waarom dat ongewenst gedrag is. En blijven herhalen.

Toen mijn zoon naar school ging, ging hij petsen als iets hem niet zinde. Euh, nee dus! Petsen gebeurt hier niet. Het duurde even, maar daarna nooit meer gebeurd. Niet gestraft, wel streng geweest.

Ik heb een vriendin die wel twee ontspoorde monsters heeft (haar woorden), maar zij is ook echt veel te lief en aardig. Als haar 6-jarige zoon bewust en met een kwaaie blik met zijn vinger haar oog er bijna uit prikt, dan zegt ze op poeslieve toon: 'Zeg liefje, wat doe je nou, dat mag toch niet?'. Je moet als ouder wel op durven treden.

 

Ik ben het helemaal met je eens....al geven wij wel eens 'straf' maar daar wordt duidelijk bij verteld waarom en als de 'straf' is uitgezeten wordt er weer verteld waarom er straf is gegeven. Nu ze wat ouder worden en verbaal ook sterker worden laat ik ze zelf vertellen waarom ze 'straf' hadden (even op de gang staan). Zodat ze het in hun eigen woorden kunnen vertellen en er ook steeds meer begrip komt.
Het is hier niet zo dat nee gewoon nee is zonder enige vorm van uitleg.

Wat ik bedoelde met de zin die gequote werd, was meer een reactie op de opmerking dat sommige mensen denken dat jonge kindjes nog geen besef hebben van iets niet mogen. Als een ouders dat denkt en er dus vanuit gaat dat een kindje pas gaat luisteren als er besef is van goed en kwaad (en je kind dan dus niet bijstuurt bij ongewenst gedrag) ben je in mijn ogen al veel te laat en loop je achter de feiten aan. Je kindje heeft dan nooit geleerd dat ervgrenzen zijn, dus hoe zal hij/zij ze dan kunnen respecteren en zelf ontwikkelen?

Maargoed...ik ben voorstander van duidelijke grenzen, consequent zijn en ja, als het nodig is (bij herhaaldelijk extreem ongewenst gedrag en rustig uitleggen en praten niet meer helpt) van straf.
Deze straf bestaat dan uit op de gang staan...even uit de situatie. Daarentegen zullen wij nooit de vaste rituelen gebruiken om een straf op te leggen (het bedritueel bijvoorbeeld zal nooit anders zijn, voorlezen gebeurt altijd, we zullen daar nooit iets in weglaten omdat dochter zich ongewenst gedraagt) .
Ook leggen wij veel uit, zeggen nooit nee zonder uitleg en vaak genoeg kan dit goed zonder straf.
Complimentjes geven wij ook en dat kan een vorm van belonen zijn, maar ik denk persoonlijk dat iedereen het wel eens nodig heeft om tebhoren dat hij zij iets goed gedaan heeft.
Tja....zo zoek je allemaal je eigen weg

 

Euh... heb ik ergens gezegd dat mijn peuter braaf ja en amen zegt op mijn uitleg of dat hij met gevouwen handjes naast me blijft zitten? Alleen ga ik hem dus niet straffen zeker omdat ik weet dat het groter is dan hemzelf... omdat ik zie wat de oorzaak is van zijn handelen.

En straffen heeft aantoonbaar geen zin. Belonen evenmin (gek dat als hrt gaat om exorbitante bonussen voor bankiers men het daar wel mee eens is). Misschien bereik je een gedragsverandering op korte termijn. Ik kies daar niet voor.

Natuurlijk gooit een peuter zn speelgoed over hoog object. Heeft alles te maken met ontdekken en leren en groeien. Als ik S straf dan stopt hij daar niet op eens mee. Als ik hem op zn kamer zet leert hij daarvan niet zn impuls tot slaan te bedwingen (slaat jouw zoontje sinds zn straf niet meer?).

Ik denk dat afzonderen zelf kan zorgen voor een averechts effect. Denk jij maar even na jongedame hoor ik wel eens. En ik zie de jongedame ib kwestie alleen maar denken... stomme rotmama of ze houdt niet van me of ze vindt mn zusje liever....

 

En niet belonen betekent ook niet dat je nooit iemand complimenteert. Alleen zit er voor mij een verschil tussen Goed zo en Je kan al helemaal tot tien tellen, wat zul jij trots zijn op jezelf! De eerste richt zich op jpuw goedkeurig en op een moreel waardeoordeel (het is goed en het niet doen is dus slecht) en de tweede richt zich op de handeling en het gevoel wat het teweeg brengt bij het kind. In het laatste geval raak je de intrinsieke motivatie en wek je nietide indruk dat jouw goedkeuring nodig is. Wees trots op jezelf ipv goedkeuring zoeken van buitenaf. Dat idee.

 

Wb het complimentjes geven...zo doen wij dat dus ook had alleen even niet de puf het helemaal op te schrijven. Het geven van complimentjes heeft hier als doel dat onze dochters blij zijn met zich zelf, met hetgeen ze doen en dat ze daardoor zelfverzekerder in het leven gaan staan.

Wb het straffen...tja, ik heb daar een iets andere mening over. Ik noem iets ook straffen als dochter met vork in haar vinger prikt, dit na een waarschuwing (vertellen dat ik de vork wegneem als ze het blijft doen) en ik haar vork na weer doen wegneem (de straf). Dat vind ik ook straffen.
Zou jij in dit geval met je kind blijven praten, blijven uitleggen en/of hem onder het eten iets anders aanbieden waar hij mee mag prikken, zodat hij hier mee kan experimenteren?
Ik vraag me echt af hoe jij zoiets oplost. Ik wil het risico niet nemen dat mijn dochter haar hand openprikt en in dit geval ben ik dan heel snel met een consequentie opleggen.
Ik ben het wel eens met ts dat ik ook heel graag zonder straffen mijn dochters zou willen opvoeden, maar daar kom je in sommige gevallen niet onderuit (vind ik) .

Ik denk wel dat als er gestraft wordt dit op een duidelijke manier moet gebeuren. Goed uitleggen waarom, na afloop nog een keer bespreken waarom. De straf op zich zou ook zo veel mogelijk met het 'vergrijp' te maken moeten hebben. Nu is op de gang zetten een vorm die vaak niets met het 'vergrijp' te maken heeft, maar wij vinden bepaald gedrag gewoon niet kunnen (slaan bijvoorbeeld). En ja tuurlijk slaan dochters hier ook nog steeds, maar als de een de andere haast de hersens inslaat gaat ze echt naar de gang, dat maakt ook dat er even afgekoeld kan worden. Dat de situatie even rust krijgt.
Ik neem aan dat een kindje wat niet op de gang hoeft en waar aan wordt uitgelegd dat slaan niet mag en waarom, ook niet na een keer uitleggen stopt met het gedrag?

Pff...kan hier nog veel meer neertypen maar wil het topic niet al te veel 'bevuilen'

 

Nee precies, een 'zoethoudertje' kan best. Onze zoon is heel druk, niet als bij ADHD ofzo, maar is altijd bezig en wil altijd iets doen, gaat de hele dag door als het aan hem ligt. Soms moet hij van ons gewoon even rustig aandoen en dan krijgt hij een bakje lekkers of zet ik de tv aan of geef ik hem de iPad.
Als je op zo'n manier het oudere kind rustig kan krijgen als je het jongere kind voedt of verzorgt, dan wordt dat gewoon een vast ritueel.

 

@Gaiagaia ... in situaties waarin het welzijn van mijn kinderen op het spel staat dan grijp ik wel zodanig in. Dus een mes neem ik uit handen van S met uitleg en geef er bijvoorbeeld een veilige voor terug. En als T en S echt op elkaar inhakken dan sta ik heus niet zalvend te verkondigen dat ze het Anders moeten oplossen maar ik haal ze dan even uit elkaar. Maar waar het kan speel ik in op de achterliggende behoeftes en vergeet daarbij niet de mijne


En naïef.... welja. Vast. Maar wel met oog voor de realiteit. Ik ben geen puppytrainer en ik wil graag dat mijn kinderen zich ontwikkelen tot wie ze zijn ipv geconditioneerd. Zo hoop ik dat ze later dan ook doen tegen vriendjes die dingen zeggen als Als je geen jointje rookt dan ben je... etc.
Dus ja conditioneren werkt. Wat het effect is op de lange termijn....

 

Als ik dit allemaal lees dan hoop ik echt dat ons meisje echt naar ons gaat luisteren. Ik kan me haast niet voorstellen dat we ooit eens zo aan de slag moeten. Straffen omdat ze onacceptabel gedrag vertoont. Zou het toch een keer komen?

 

Zo eentje heb ik er ook. Nergens van onder de indruk of ze kan haar straf omzetten in iets positiefs. Ze legt zich ook heel makkelijk neer bij een straf. Als ik zeg, en nu gaan slapen, anders mag je morgen niet met je vriendjes spelen. Nou, dat was ik toch al niet van plan. Daar ga je dan.

 

Ppffff, hier is het af en toe hopeloos. Gisteren nog, maar wrs was vermoeidheid ook wel een hele heftige trigger. Ze bleef maar van tafel gaan. Na 1 keer waarschuwen haar bord weggehaald: krijsen... ja jammer dan...
Vervolgens met het toetje, tweede kans: maar weer van tafel. Weer toetje weggehaald. Krijsen... tsja... maar dat ze er wat van leert? Nope!
Vervolgens was ze erg gillerig. Op de gang gezet, daarna na herhaling naar haar kamer. Gaat ze daar op de deur bonken en beuken...pfff... van de regen in de drup!! Ik weet gewoon echt niet meer waar we haar mee kunnen straffen nog.... totaal negeren hebben we ook geprobeerd, maar vind ik met bepaald gedrag eigenlijk niet te doen....

 

Maar even he...wat doe jij dan als hij een ander kind slaat?? Want ik heb nl vorige week meegemaakt dat mijn zoontje in de klas van mijn oudste bijma uit de kinderwagen getrokken werd door het broertje van een ander kind..met als gevolg een wang die open ligt en bloed en die moeder strafte dus ook niet...op het moment zelf was ik alleen met mijn zoontje bezig en zijn bloedende wang maar ik heb haar s middags even duidelijk aangesproken dat wat haar zoontje gedaan heeft echt niet kan en dat hij niks leert van de woorden: "masr dat mag niet..daar wordt het kindje verdrietig van" dat ik dat absoluut geen passende straf vind en dat ik hoop dat ze hem voortaan nauwlettend in de gaten houdt en dat wanneer hij onverhoopt mijn zoontje nog een keer aanvalt ik hem dan zelf corrigeer als zijn moeder dit weer niet doet.

want heel fijn die koetsiekoetsie aanpak..maar ik laat mijn kind niet mishandelen.

 

O nu zie ik dat mijn post nog al aanvallend naar jou overkomt..dat is niet de bedoeling..het was gewoon een vraag. Ben denk ik nog wat opgefokt over de gebeurtenis in de klas

 

Nou, ik denk dat Salapio echt niet koetsiekoetsie doet als haar kind een baby aanvalt...