Ik bedoel meer dat hij wel "goed" genoeg is om je zoontje elk weekend heen te brengen..... (wat ik persoonlijk een vreselijke regeling vindt ik zou mijn kinderen ook graag in het weekend zien.) maar als het gaat om co-ouderschap je nu ineens aanvoert dat je je daar zorgen over maakt. Niet meteen in je beginpost maar als je geen bijval van anderen krijgt.
Ik denk dat dit trouwens een tikkeltje man-eigen is, hoor. Mijn man laat onze dochter ook moeiteloos de hele middag binnen spelen als er wielrennen op tv is. Tot nu toe is ze daar nog niet slechter van geworden, ook al ben ik er voorstander van af en toe naar buiten te gaan met haar!
Omdat amethist ook doorvroeg ipv te oordelen, dan moet je toch nadenken over een antwoord, en komen er allemaal dingen boven niet om jullie aan 'mijn' kant te krijgen hoor en persoonlijk is het ook niet leuk om je zoontje elk weekend te moeten missen maarja je moet wat het als je wil dat je kind zn vader regelmatig ziet, en je niet zo wil zijn als veel andere vrouwen, waarvan papa de kinderen om het weekend mag zien of denk je dat ik voor de lol mn zoontje elk weekend wegbreng?
Ik vind het grappig (nou ja..) te lezen wat voor een hardroepers er onder jullie zitten... zoals altijd. Ik denk namelijk dat als je zelf in die bewuste schuit komt te zitten, dat je ook ´moeilijk´ gaat doen en de bewuste beren op de weg gaat zien. Niet voor niets zijn er zoveel vechtscheidingen waarbij het bijna altijd over de kids gaat.
Is dat zo??? Ervaar het toch heel anders. Als het kan het ouderschap delen echt delen. Zo ik er echt voor tekenen. Ik heb gedwongen gekozen om super flexibel te zijn wat betreft omgang omdat het in het belang van de kinderen is. Dan heb ik een lat met mijn ex. Om de situatie voor 90% houdbaar te houden voor de kinderen.
Nou ja, hardroepers...als ik voor mezelf spreek, ik ben gewoon kritisch. En ik denk dat TS daar meer aan heeft dan mensen die alleen maar roepen dat ze gelijk heeft. Niemand ontkent volgens mij dat het moeilijk is om je kind zoveel te missen, maar dat betekent niet dat ómdat het moeilijk is en je (misschien onterecht) beren op de weg ziet er dus maar vanaf moet zien.
Ookal is hij er geen hele dagen, hij ziet jullie kindje al meer dan bijv. mijn man had hoor. En je hoeft niet per se samen te spelen, als je al samen eet enz, is dat al super fijn voor je zoontje. Zo ziet hij wel dat papa er ook echt voor hem wil zijn, ook al moet papa werken.
Ik zou ervoor tekenen al was het 1 weekend in de maand. Hier een papa die eens in de 3 a 4 weken met moeite een middag tijd heeft. Oja voor leuke uitjes maar ik moet dan wel mee stel je voor dat er een luier verschoont moet worden.
Als mijn moeder dan nog steeds werkeloos is dan verdeel ik het Opa past al genoeg op, die heeft ook nog een eigen leven Als mijn moeder wel weer werk heeft zou het gaan om 2 halve dagen Oja, misschien moet ik even melden dat mn Oontje over 4 weken 3 ochtende per week naar de psz gaat, 3 ochtenden dus ook geen tijd om echt met papa door te brengen
Tsja, in principe is je zoontje gewoon bij zijn papa. En heb jij niks over de indeling van hun week te zeggen. (In dit geval na mijn mening niet.)
Tja, ik vind ook dat hij goed zijn best doet (beter dan veeeeeeeeeeeeel andere vaders) en bij wie kind is, die regelt ook de oppas, vind ook dat jij daar eigenlijk weinig over te eisen hebt, zou jij het mooi vinden als hij zich er ook even mee gaat bemoeien die twee dagen dat jij werkt wie er dan oppast? jullie kunnen moeilijk elk maar 1 van de twee weken werken, dus oppas zal er toch moeten zijn,en het gaat om opa/oma en niet eens KDV, dus persoonlijk vind ik dat je er te moeilijk over doet zo.
als het papa zijn dagen zijn heb jij niets te willen. Punt. Alleen als het het gevaar van JULLIE zoon in gevaar brengt kan/mag je er iets van vinden. zo simpel is het en dat kan jij niet leuk vinden maar al zou hij van 8-18 moeten werken en je zoon zou dagelijks bij het kdv zijn dan nog is dat niet aan jou. Of jij wel ofniet thuis bent is niet relevant.
Ik lees mee, maar krijg echt het gevoel dat jij het niet wil. Omdat jij de controle over jullie kind en situatie wil houden. Zonder hem had jij jullie kindje ook niet gehad! Wees blij dat hij er alles aan wil doen om een leuke goede vader voor jullie kind te zijn. Je hebt steeds weer argumenten om nee te zeggen. Misschien dat hij idd de eerste anderhalf jaar er niet was, maar nu wel. Het gaat om jullie kind toch en wat is er beter dan dat jullie kind papa en mama om zich heen heeft EN het geluk heeft om ook nog opa (zijn vader) en oma (jou moeder) om zich heen heeft. Tel je zegeningen ipv argumenten te zoeken om het af te wijzen!!
Maar nu past opa op? En die 3 ochtenden is hij in jouw week ook niet bij jou. Lekker belangrijk dus *not*.
Hier ben ik het mee eens. Je man heeft met zijn voorstel netto meer tijd samen met jullie zoon dan menig ander vader hoor. Kinderen zijn flexibel, je doet je zoontje er echt geen kwaad mee. Kom op, hoe zielig is het om je kind bij zijn vader weg te houden omdat hij andere werktijden heeft dan in JOUW ogen ideaal zijn... Daarbij vind ik dat een vader over het algemeen het recht heeft om zijn kind 50% van de tijd bij hem te hebben. Hij is toch ook net zoveel procent ouder?
Ik snap je. Als vader 7 dagen in de week moet werken, althans 7 avonden, zou ik het niet doen hoor. Dat hij overdag wat meer thuis is, heb je straks ook niks meer aan. Hij gaat dus binnenkort naar de psz en straks ook naar school. Gaat het kind de hele dag naar school, komt thuis en pa moet gaan werken. Dan vind ik dat hij beter bij jou kan zijn. En als ik dan lees, dat vader niet zo geweldig betrokken was toen jullie bij elkaar nog waren, snap ik je wel. En dat oppassen van opa is heel mooi, maar ook wel heel veel. Ik dat je de regeling beter zo kunt laten, n dat ie z'n zoon dan onderhand evenveel ziet als met co-ouderschap.
Ik snap dat het heel moeilijk is om los te laten. Je hebt je kindje het liefst gewoon bij je. Vaders missen hun kind ook, maar ik heb -ik generaliseer even- het idee dat moeders hun kind toch vaak meer (anders, intensiever) missen dan de vaders. Het liefst zou je natuurlijk samen een gezin vormen, als alles anders was en dat nog een mogelijkheid was. Dat is het niet, dus daar zul je wat mee moeten. En dan heeft je kindje gewoon het recht om net zoveel een gezin te vormen met papa als met mama. En 'een gezin zijn' daar hoort van alles bij. Simpele dingen zoals samen ontbijten of naar bed gebracht worden. Leuke dingen zoals uitstapjes. Maar ook dat er soms gewerkt moet worden en een kind naar de oppas gaat. Alleen maar fijn als dat iemand van de familie kan zijn. Maar ik vind dat als een ouder z'n kind alleen in het weekend en af en toe 's avonds kan zien dat dit niet echt een 'normale' situatie is. Het normale gezinsleven zeg maar, van soms ook andere dingen doen dan de ander en 's avonds vertellen hoe je dag is geweest. Ook dat 'hoort erbij' voor mijn gevoel. Ik zou het dus doen, hoe moeilijk dat ook voelt. Maar ik vind dit echt iets waar jullie samen uit moeten komen, en niet jullie samen met 86 mensen van het forum
En ach komop: als de vader zich de eerste 1,5 jaar amper iets van zijn zoontje heeft aangetrokken en nu wel: sorry hoor maar dan gaan mijn stekels toch ook recht overeind staan! Als hij nu na de scheiding ineens het licht heeft gezien, wil niet zeggen dat het nu ineens maar op zijn manier moet gaan. Ik snap het wantrouwen van ts echt wel.