Ik ga toch even mijn gevoelens proberen te delen, misschien dat me dit helpt en dat er anderen zijn die mijn verhaal herkennen. Ik zou vandaag volgens mijn berekeningen 8 weken en een paar dagen zwanger zijn. Ik zeg niet voor niets 'zou' want afgelopen donderdag zijn we voor een eerste controle bij de verloskundige geweest. Helaas had ze geen goed nieuws. Het embryo zou voor mijn termijn tussen de 15 en 20 mm moeten zijn en dat van ons was maar 4.6 wat overeen komt met minder dan 6 weken zwangerschap. Ze zag heel vaag hartactie maar dat was ook onregelmatig. Zeer slechte prognose was het nieuws. We kunnen ons ook niet echt misrekend hebben. ik weet ZEKER dat 14 maart de eerste dag van mijn laatste menstruatie was en 13 april heb ik al positief getest, dus dat er een mistelling is van twee weken is eigenlijk uitgesloten. Ik heb geen bloedverlies gehad, nog helemaal niet meer sinds mijn laatste ongesteldheid, maar aan de andere kant heb ik op wat gespannen borsten en een opgezette buik van de darmen, geen zwangerschapskwaaltjes. Wij hebben zelf na donderdag psychisch eigenlijk alle hoop opgegeven, want ook al zou er leven zijn, zo'n achterstand maakt zo'n kleintje toch niet meer goed zonder dat er schade is opgelopen? Nu mag ik maandag pas weer voor een controle komen omdat ze dan zeker kunnen zeggen wat er aan de hand is. Ik ben zo onzeker nu, ik wil eigenlijk geen valse hoop hebben, want dan komt de klap maandag weer, maar tot de tijd dat ik geen bloedingen heb, hou je toch een achterdeur open.... Bah ben er zo naar van allemaal Vandaag voor het eerst weer op kantoor gaan werken, maar vind het lastig om mijn concentratie erbij te houden. Wat een ellende.... Zijn er meiden met eenzelfde ervaring?
Ah wat ontzettend naar... Het klinkt als een missed abortion in wording, meis.. Ik ga je ook geen valse hoop geven verder. Ik hoop alleen voor je dat de miskraam uiteindelijk vanzelf zal komen en dat je verder geen gedoe aan je lijf nodig hebt. Veel sterkte!!!
Hier, helaas, wel ervaring. Is bij mij niet goed afgelopen. Ik ben uiteindelijk gecuretteerd. Is misschien niet wat je wilt horen/lezen, sorry.
Meis, wat ontzettend naar, een nachtmerrie!! Hier was dat niet een goed teken, kwam na paar dagen wel zelf op gang gelukkig. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie lieve woorden. Ik heb ook (bijna) geen hoop hoor, maar omdat het inderdaad niet vanzelf op gang komt leef je nu stiekem toch een beetje in een schemer gebied. En omdat de verloskundige niet anders kan door te zeggen dat we af moeten wachten en volgende week moeten testen, kun je het hoofdstuk nu dus niet afsluiten.... Hoe moeilijk een miskraam ook zou zijn, dan kunnen we wel weer verder en vooruitkijken en dat kan nu niet. Ik heb ook het liefste dat mijn lichaam zelf er een streep onder zet. Mijn ergste zorg is dat we volgende week maandag een minimale vooruitgang zullen zien en tot de conclusie komen dat we het zelf af moeten breken.... Vorige week was ik nog blij met het licht zeurende gevoel in mijn onderbuik. ik dacht daarin de bevestiging van een gezonde zwangerschap te herkennen. Nu hoop ik elke keer dat het betekent dat ik bloed verlies. Zo'n wereld van verschil.... Ik hoop ook dat het binnen nu en een paar dagen op gang komt, maar donderdag was er dus nog hartactiviteit dus we weten niet hoe zich dat ontwikkeld, of niet.... Sorry voor mijn negativiteit.
@Mimully, hoe is het proces bij jou verlopen dan? Als je erover wil praten natuurlijk hoor, kan me voorstellen dat je dat niet wilt. Maar ik kan weinig informatie op internet vinden, omdat in de meeste gevallen er al sprake is van bloedverlies.
Ik was al tien weken, maar het vruchtje was helaas maar zes weken..heeft dus vier weken tussen gezeten voordat het op gang kwam..Veel sterkte!
Hoi Moonlight, he bah jij ook zo'n nare ervaring dus Kwam je er bij 6 weken al achter dat het niet goed was? Jeetje, ook echt heftig. Heb je ook geen bloedingen als soort van signaal gehad? Sterkte ook!
Vorige zwangerschap dacht ik ook iets van 9 weken te zijn, bleek ik slechts rond de 6 weken te zitten, met hartactie.. Daarna nog een echo rond de 8/9 weken ook met hartactie. Termijnecho: geen hartactie en vruchtje bleek gestopt te zijn met groeien net na de vorige echo.. missed abortion.. Werd doorgestuurd naar de gyn en die bevestigde het. Zelf had ik ook geen bloedverlies en heb het opgewekt met cytotec.. Gelukkig daarna helemaal schoon en gelukkig geen curettage nodig gehad.
Kom net uit zo'n ontzettende rot situatie. Bij 8 weken kregen wij te zien dat de vruchtzak vrijwel leeg was en de grootte van de vruchtzak niet overeenkwam met de grootte die het zou moeten zijn. Vruchtje was al snel gestopt met groeien Tot dat bericht geen bloedverlies, rare klachten en voelde me nog steeds zwanger. Dat is gebleven tot ik medicatie kreeg om de miskraam op te wekken, cytotec. Daarna verdwenen de zwangerschapssymtonen eindelijk langzaam. Ik hoop tegen beter weten in dat het voor jou anders mag zijn.
Hey! mijn laatste menstruatie was 27 jan. 17 maart eerste keer naar gyn, slecht nieuws niets te zien, week erop terug voor de zekerheid toen was er hartactiviteit te zien, helemaal in de wolken(6 weken op dat moment). 17 april weer terug zou dan 10 weken moeten zijn maar helaas het was niet veel meer gegroeid dan na de tweede echo. Ook geen hartactiviteit meer. Pillen meegekregen om het af te laten komen. Dit was donderdag, vanaf zaterdag minimaal zwart bloed verlies en ik hoopte dat ik de pillen niet nodig had, dinsdag op woensdag nacht heb ik uiteindelijk vanzelf mijn mk gehad. 8 mei curretage, vruchtje was eruit maar placenta was nog voor groot deel aanwezig. Ik ben zelf blij dat het vanzelf begonnen was HA zei ook want die pillen zijn rotzooi. Hoop dat je hier iets aan heb en ik wens je veel sterkte.. en ook alle anderen die dit moeten meemaken
He gedver leadies, ook idd een nare ROT situatie. Ondanks dat ik het voor ons allemaal anders had gezien, ben ik toch blij met jullie verhalen, hoe raar dat misschien klinkt. Ik kwam op internet weinig van dit soort verhalen tegen. Nu weet ik dat het dus vaker voor komt en kan ik me beter voorbereiden op wat kan komen. Ik hoop nog steeds dat mijn lichaam zelf het beste weet wat het moet doen. daar moet ik nu ook maar vertrouwen in hebben.... Bedankt voor jullie reacties in ieder geval. Budgie, zie dat het bij jou gelukkig nu allemaal goed gaat, fijn joh! Hoop dit hoofdstuk ook snel af te kunnen sluiten en met positieve blik vooruit te kunnen. We weten in ieder geval dat we vruchtbaar zijn, dat is natuurlijk wel positief.
Voor mij klinkt het niet raar, ik was ergens ook opgelucht om te lezen dat ik niet de enige was die in een rot situatie terecht was gekomen en dat ik ook niet de enige was die zoveel verdriet er om had. Hoe vervelend sommige zaken soms ook zijn, het is altijd fijn om deze te kunnen delen.
Ik hoop heel erg voor je dat het goed Komt maar het klinkt idd niet zo goed Als het een MA (missed abortion) is dan kan het best duren tot je uiteindelijk de miskraam hebt. Ik heb bijna 3weken gewacht zonder enig bloedverlies en dan toch maar cytotec pillen ingebracht. Dus het feit dat je niet bloedt zegt helaas niets, toch maar de afspraak afwachten zou ik zeggen.
Nee ik heb bij de zes weken nog een hartje gezien, maar ik was toen naar mijn idee al zeven weken.. Voor deze echo en erna wel soms een beetje bloedverlies nadat ik ontlasting had gehad, dus gevoelige bmm werd er geroepen.. Helaas begon ik met pasen flink te bloeden dus naar het ziekenhuis voor een echo..daar bleek het al vlak na de vorige echo gestopt te zijn.. Mijn gevoel dat ik dus een week verder moest zijn de eerste keer was dus juist. Ik liep toen waarschijnlijk al achter. Zelfs met het bloeden nog geen buikpijn ofzo, dus bij de echo kwam pas echt de doorslag.. Ik heb 2 x tabletten ingebracht , op de maandag en de vrijdag.. Daarna zo goed als schoon. En nu drie weken later een zo goed als witte test.
Geen probleem hoor. Ik heb er uiteindelijk tot bijna 12 weken mee rondgelopen. Ze dachten hartactie te zien, dus moesten we toch weer wachten. Bij ons in het ziekenhuis is dat twee weken. Verder ook helemaal geen bloedverlies. Dus ik heb uiteindelijk gevraagd om een curettage. Ik wilde. Er niet nog langer op wachten. Uiteindelijk (weer) rond de zes weken misgegaan. Dan ben je er na 12 weken wel klaar mee en mag het ook wel weg zijn. Ingreep zelf viel me heel erg mee. Was onder algehele narcose en uiteindelijk ook alleen maar de dag van de ingreep een beetje gebloed. Cyclus was ook meteen weer 34 dagen.
Blij om te lezen dat het je is meegevallen mimully... Ik blijf het ook een naar idee vinden dat ik hoogstwaarschijnlijk iets in me draagt dat nooit tot iets moois kan groeien. En misschien is er natuurlijk niet eens hartactiviteit meer. Merk wel dat ik me beter in mijn situatie kan schikken. Ook mede door jullie reacties, dank daarvoor!! Kan ook een teken zijn dat de hormonen wat afnemen, wat zou betekenen dat mijn lichaam zich klaarmaakt voor een afdrijving. Nouja, nogmaals dank voor jullie reacties. Ik laat nog wel weten hoe het is afgelopen. Groetjes, Monique
Hoi moniq1981, ik ben heel benieuwd hoe het bij jou is afgelopen? Ik herken je verhaal zo goed Ik zit op dit moment in precies dezelfde situatie, behalve dat er bij ons geen hartactiviteit was er is een heeeeeele kleine mini kans dat dit nog komt maar ik heb me er al min of meer bij neergelegd. Ik vind het wel echt heel moeilijk om te accepteren Ik hoop ook heel erg dat mijn lichaam het zelf gaat oppakken maar omdat het al zo veel weken in mijn lijf zit ben ik er wel bang voor.. Aankomende maandag moeten we terug om verder te kijken.