Wie nog meer 35+ deel 5

@Samson: hopelijk weer opgedroogd inmiddels. Gelukkig dat het op de terugweg gebeurde, want als een verzopen kat nog te moeten gaan sporten is ook niet fijn. Hoe is het nu met je schoonouders?
@Boud: ja, het zijn flink wat kilometers, maar zijn dienst duurt dan ook 12-13 uur. Maar inderdaad, het is zo'n oud wijf die makkelijk overal babbelt, maar vanavond zal hij zijn praatjes toch iets korter moeten houden (of maar overslaan). Waarschijnlijk zien we elkaar morgen pas als ik het bed uitga en hij erin.

 

Hoi!
Jazeker helemaal droog en mezelf aan het klaar maken, we hebben zo surprise party voor een vriendin! Ze wordt 40 vandaag
Met mijn schoonouders gaat het gelukkig nog steeds goed. Ze herstellen langzaam, maar het gaat de goede kant op!
Fijne avond allemaal!

 

Haha, dankje, kom het jullie nu ook even zelf melden! Na een geslaagde strippoging gisteren om 14:00, begonnen de weeën om 23:51 en gelijk om de 6 min, dus VK gebeld en om 1:40 met 4 cm ontsluiting naar het ZH gegaan. Daar ben ik om 03:20 in bad bevallen van onze derde zoon M.ika. Dat was een hele bijzondere ervaring! Het gaat heel goed met ons, maar hebben wel een nacht overgeslagen dus nu doodmoe.

Groetjes aan iedereen hier!

 

Wauw, Guap, gefeliciteerd met jullie derde zoontje!!! Mooie naam is het geworden Fijn dat alles goed is gegaan en het lijkt mij ook heel bijzonder om in bad te bevallen. Nou, kom lekker bij (hopelijk lukt dat!) en geniet van je knul(len)!!

 

Hier weer ander gedoe met mijn oog... Het houdt ook niet op! Afgelopen zaterdag naar de oogarts geweest en nu blijkt mijn oogdruk veel te hoog te zijn. Ik had het niet echt gemerkt, dus het was maar goed dat ik op controle ging. Ik kreeg meteen een of ander tabletje waar ik me heel raar van ging voelen en nu moet ik twee keer per dag druppelen om die druk naar beneden te krijgen. En a.s. zaterdag weer terug (en het is zo'n roteind naar die oogarts, afgelopen zaterdag meer dan 2 uur erover gedaan met de bus, pfff)
Een lichtpuntje was wel dat mijn netvlies nog vast zat en dat dat er verder goed uitzag!

Verder gaat alles hier zijn gangetje. Onze kleine moppie begint steeds wijzer te worden en meer te babbelen, echt heel leuk. Bijvoorbeeld als je vraagt, waar is je neus? Wijst ze meteen haar neusje aan en roept: DAAR!! En dan wil ze bij iedereen de neus aanwijzen

O, ja, Boud, jouw verhaal van de kaakchirurg riep een hoop herinneringen bij me op! Ik heb toen ik ongeveer 13, 14 was denk ik, mijn verstandskiezen bij de kaakchirurg moeten laten verwijderen en ik had toen ook zulke hechtingen. Echt een heel raar gevoel dat touw in je mond vond ik ook!! Gelukkig is de hechting eruit en kun je weer normaal eten.
Nou, ik moet dus NOG steeds terug naar de tandarts maar elke keer komt er wel weer iets tussen lijkt het. (of is dat mijn smoesje )

@Mees: hoe is de rit gegaan van je man?? Jeetje zeg, dat is wel echt een lange rit!!

@Lyanna: oh da's wel weer een korte cyclus en korte lf zeg! Hoop dat het met IUI weer gaat lukken meid!!

Nou, ik ga maar even liggen, want M. ligt ook te slapen dus ik neem het er maar even van. Ik slaap slecht de laatste tijd en dat komt niet door M. want die slaapt juist heel goed de afgelopen tijd (afkloppen) Echt het klokje rond van 22 uur tot 10 uur. (ik kan dus zelfs uitslapen iedere dag maar zelfs dan blijf ik me moe voelen)

 

@Guap: van harte gefeliciteerd met de geboorte van je derde zoontje. En voor de afwisseling nu in bad ipv van bijna op de stoep. Lijkt me ook een bijzondere ervaring. En een heel leuke naam! Wist nog dat je maandenlang op jacht was naar dé naam en er maar niet uit kon komen. Nou, geniet inderdaad van dit mooie wondertje. Zal best heel druk zijn met een huishouden met 3 kindjes, dus hopelijk lukt het ook een beetje uit te rusten zo af en toe.
@Jeetje: goh, meid. Er blijft jou ook weinig bespaard. Geluk bij een ongeluk inderdaad dat je er net voor controle was. Wat gaan ze er nu weer aan doen? En jouw kleine meid ontwikkeld zich inderdaad als een speer als ik de foto's alleen al op fb zie (op de bank staan en spullen in lades verstoppen). Op zich is dat van jouw dochtertje inderdaad een hele leuke leeftijd. Ze gaan praten en dingen beter begrijpen. Erg leuk! Loopt ze eigenlijk al?
@Lyanna: zag op je banner al staan dat je een dezer dagen kon testen, maar dat hij nu weer op dag 1 van de cyclus staat. Het zou zo fijn zijn als de gang naar het zkh je bespaard zou blijven, maar aan de andere kant lijkt het me ook wel geestelijke rust geven dat er een 'hulplijn' gepland staat eind deze maand.

Hier gaat alles z'n gangetje. M.orris slaapt nu 's nachts 6-7 uur achter elkaar, dus ik kan ook beter en langer slapen. Maar op de een of andere manier ben ik meer moe dan bijv. een maand geleden. Het is gewoon pittig, een kleuter die naar school gaat en natuurlijk als hij thuis is enorm onderzoekend en druk is (met bijbehorende bende). Mijn man die wisseldiensten werkt. En als hij een nachtdienst heeft, betekent dat dat hij 's middags al in het voren gaat slapen, ik de avond en nacht en de volgende ochtend alleen ben. En dat met eentje met voedingstijden die per dag verschillen en een kleuter die van en naar school moet.
Daarnaast natuurlijk het huishouden wat ook gewoon doorgaat.
Kortom, hele uitdagingen om alles bij te houden. Denk ook dat ik eerder dingen moet afleren dan aanleren. En vooral afleren dat ik misschien de lat wat lager moet leggen met het huishouden, strijken e.d. Dat zal nog het moeilijkst zijn.
Over een maandje moet ik alweer werken en ik zie er als een berg tegenop. Heb de laatste dagen al regelmatig huilbuien als ik eraan denk dat ik mijn jongste zoontje weer een hele dag 'achter' moet laten. Voelt dan, ondanks dat hij lekker thuis is en bij mijn man, toch een beetje als in de steek laten. Nou ja, het zullen de hormonen wel zijn. En we zullen er toch doorheen moeten. En net zoals bij mijn oudste zoontje, zal het ook nu wel weer goedkomen.

 

Guap van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje. Wat fijn dat de bevalling nu meer "gepland" kon verlopen. Beter dan de vorige keer. Nu proberen je rust toch wat te pakken. Lekker laten verwennen deze kraamtijd. Wat vinden je andere jongens van hun kleine broertje?

Jeetje wat vervelend dat je ook steeds zo moe bent. Zou je niet een keer een uitgebreider bloedonderzoek laten doen? Dat afvallen van de laatste tijd en het vermoeid zijn door slapeloosheid zijn toch niet goed. Het is dan geen schildklier kwaal maar normaal is het ook niet. Wie weet is die foute oogdruk ook wel iets wat terug te herleiden is tot iets anders. Ik hoop het natuurlijk niet maar aan de andere kant. Mocht er wat gevonden worden dan kan er wellicht wat aan gedaan worden.
Wat leuk dat M al zo lekker begint te kletsen. Lijkt me zo gezellig zo'n babbelende peuter in huis. Peuter kleuter leeftijd vind ik persoonlijk het leukste al heeft een ouder kind ook weer heel leuke,andere, dingen die toch echt ook weer een eigen charme hebben

Lyanna ik hoop dat de mmm jullie deze keer bespaard kan blijven maar aan de ander kant heeft het jullie al iets heel moois opgeleverd. Jullie hebben bovendien laten zien dat het met de back-up van het zh niet heel lang hoeft te duren voor er resultaten zijn.

Mees er komt inderdaad heel veel op je af ineens weer met al het geregel en gedoe, maar ik denk dat je zelf al aardig goed geschoten hebt waar de winst valt te behalen in jou geval. Dan maar gewoon het stofzuigen of dweilen een dag overslaan. Wat niet kan, kan gewoon niet hoor, voor jullie echt compleet verslonzen zal er nog wel heel wat water naar de zee gaan dus maak je daar vooral niet te druk over.

 

@Guap; Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje. Geniet ervan en laat je maar lekker verwennen!

 

@Mees: ik moet nu twee keer per dag druppelen om de druk naar beneden te krijgen en ik denk wel dat het werkt. Ik had namelijk de afgelopen tijd telkens last van dat het zwart werd voor mijn oog (alleen mijn rechteroog) en dat trok dan heel langzaam weer weg. Volgens de oogarts kon dat met de oogdruk te maken hebben. Nou heb ik dat vorig jaar na de operatie ook een hele lange tijd gehad alleen ben ik toen nooit meer op controle gegaan (hoe stom!!!) dus wie weet heb ik toen al die tijd met een te hoge oogdruk rondgelopen. Ik had allang blind kunnen zijn denk ik!! Maar goed dus dat ik nu wel op controle ga en dat blijf ik echt wel doen hoor. Vind het al een beetje eng om straks 2 maanden niet te kunnen als ik in NL ben. Maar als ik dan iets niet vertrouw ga ik gewoon in NL naar een dokter.

M. loopt nog niet. Ze heeft er nog niet zo'n zin in Ze doet af en toe wat pogingen achter het loopwagentje en aan de bank, maar that's it! En haar stimuleren werkt alleen maar averechts. Eigenwijs ding!

@Boud: er is wel wat uitgebreider gekeken hoor naar mijn bloed, zo ook naar mijn vitamine B12 en wat andere dingen maar er is niks geks uitgekomen, dus tja, ik gooi het toch maar op te druk zijn en stress. Mijn man was een tijdje meer behulpzaam en toen voelde ik me echt wel wat beter en kwam ik dus weer wat aan, maar de laatste twee weken of zo begint dat behulpzame weer te slijten en ben ik toch weer wat afgevallen en voel ik me gewoon steeds heel moe. Het wiegen van M. met naar bed brengen wordt gewoon te vermoeiend maar ik vind het zoooo lastig om daar verandering in te brengen. Ik probeer haar wel af en toe in bed te leggen en te laten huilen en dan troosten en opnieuw in bed leggen maar we moeten dat dan ook echt consequent doen en dat lukt niet. En ze valt dan ook niet slaap. Ze is het zo gewend om wiegend bij ons in slaap te vallen, helaas!!

Wat vreselijk he die mijnramp hier? Niet te geloven wat ik er ook allemaal over lees. Die mijn blijkt eerder gesloten te zijn geweest omdat hij niet veilig was. En die mensen kregen maar 14 euro per dag betaald!! En als je klaagt raak je ook nog je baan kwijt en dan gebeurt er nu zoiets...

 

Jeetje ja die mijnramp is hier ook uitgebreid in het nieuws. Schandalig toch dat de regering geen onderzoek wilde eerder terwijl er aan de bel getrokken was! En dan nu dit! Ik vind het heel erg voor de slachtoffers en dan de families die nu achterblijven en hiermee moeten leven. De wetenschap dat het allemaal niet had hoeven gebeuren wat een trauma!

Wat jammer dat de extra hulp die je van je man krijgt al weer minder begint te worden. Misschien toch weer tijd om een gesprek "in te plannen" ??? Dit kan toch zo niet langer! Maar dat zeg ik als buitenstaander en dus heb ik makkelijk praten...

 

@Jeetje: jammer dat de hulp inderdaad minder wordt, terwijl dat voor jou blijkbaar wel 'het medicijn' was tegen het blijven afvallen. Hopelijk kun je snel weer 'bijtanken' als je in NL bent. En lastig dat je dochtertje moeilijk in slaap valt. Lukt het ook niet als je bij haar bedje blijft zitten tot ze in slaap valt. Is het verlatingsangst, of is het echt het wiegen wat ze nodig heeft om in slaap te komen? Kleintjes zijn vaak zo gewend aan een bepaalde manier om in slaap te komen dat ze daar maar moeilijk vanaf te brengen zijn. Onze jongste sliep tussen ons in en wilde ook niet in zijn eigen bed. Op advies van het cb dus maar er naast blijven zitten, hem af en toe even strelen dat hij het vertrouwen had dat ik in de buurt was. Dat ging toen vrij snel goed, maar hij is dan ook een stuk jonger. Ook hebben wij bijv. een speeldoosje boven het bedje hangen, die ik altijd aantrek. Het gaat vaak om het 'aanleren' van een ritueel, waardoor het voor een kindje herkenbaar is dat het bedtijd is. Hopelijk lukt het jou ook een ander 'bedritueel' te vinden, zodat je niet steeds haar op de arm in slaap hoeft te brengen, want dat is inderdaad een heel gewicht. Lukt het niet een verhaaltje voor te lezen, een kort filmpje te kijken als ze op bed ligt. Een draagdoek misschien dat het gewicht wat beter verdeeld wordt en je je handen ook nog vrij hebt?
En over dat lopen nog maar niet inzitten, hoor. Het komt zoals het komt en ieder kind heeft zijn/haar eigen tempo. Ons zoontje liep met 16 maanden voor het eerst en vond het voor die tijd ook wel best. Terwijl vrienden van ons ook steeds maar riepen hoe goed en hoe snel die van hun was en ons tips gaven hem hierbij te helpen. Hebben we nooit gedaan. Het kind gaat vanzelf de dingen doen als hij/zij eraan toe is.
Die ramp is ook hier iedere keer op het nieuws. Ik probeer me altijd voor te stellen hoe dat voor die mensen moet zijn. Zoveel onzekerheid, het verdriet, het ongeloof en maar wachten op nieuws. Vreselijk lijkt me dat.
@Boud: ik vroeg me laatst nog af hoe het met je autootje was? Je had toen zoveel klachten ermee met het dashboard e.d.. Is alles nu opgelost. Misschien verzoek ik de goden nu wel door het te vragen... maar was gewoon nieuwsgierig.

Ons zoontje heeft gisteren zijn eerste twee prikjes gehad. Wat blijft dat toch zielig. Het scheelde niet veel, maar heb het droog kunnen houden. Hij was sinds maandag niets aangekomen, wel 5 gram afgevallen. Ondanks dat het maar 2 dgn later was, vond ik dat toch vreemd. Maak me dan altijd gelijk zorgen of ik het wel goed doe en of hij wel voldoende voeding krijgt. Maar volgens het cb moet je gewoon kijken of een kind tevreden eruit ziet en dat vond ze zeker. Verder had hij een enorme groeispurt in de lengte gemaakt, dus moet maar denken dat de energie deze keer blijkbaar in de lengte is gaan zitten ipv in de breedte.

Verder kwakkelen we wat met mijn moeder. Ze heeft maagklachten die maar niet over willen gaan, maar waar ik ook niet echt de vinger op krijg wat er nu precies aan de hand is. En ook heeft ze weer meer last van hartritmestoornissen.
Mijn moeder komt echt uit een gezin waar je niet mocht klagen en waar gedacht werd, dat je niet moest zeuren, want het is vanzelf gekomen en gaat ook wel vanzelf over. In dat opzicht is ze precies haar vader. En dat maakt het dus lastig zo iemand te helpen als die wat mankeert.
Eigenlijk is mijn moeder heel erg bang voor dokters en ze zal daarom, als ze bij een arts is, ook zeker niet teveel informatie geven, uit angst dat een dokter daar reden voor ziet om iets extra's te onderzoeken.
Ze moest laatst naar de cardioloog ivm hoge bloeddruk en die hartritmestoornissen. Ik zou mee gaan, net zoals ik bij mijn vader doe, om juist aan te vullen waar nodig (of te sturen waar nodig). In ons zkh wordt de patiënt altijd eerst door een assistente naar binnen geroepen voor de bloeddruk en gewicht. De patiënt komt dan weer terug in de wachtkamer tot de cardioloog je komt roepen. Dat zou nu ook weer zo moeten zijn. Ze ging dus naar binnen voor de controles, maar kwam maar niet terug. Ik zat me al van alles in mijn hoofd te halen, tot ze een kwartier later terug kwam. Bleek ze ook al (alleen) bij de cardioloog geweest te zijn. De cardioloog had haar uit het hokje bij de assistente zien komen en had gezegd dat ze gelijk mee kon lopen naar zijn kamer. Dus daar had ik dus voor jan met de korte achternaam zitten wachten. Ze dacht natuurlijk dat ze het ook wel zelf afkon, of was te overdonderd dat ze mee moest lopen en heeft niet meer tegen die arts durven zeggen dat ik ook mee zou gaan. Maar goed, dan vraag je van alles. Heb je dit gezegd, heb je dat gevraagd, waarom is dit zo? Maar ja, dan blijkt alweer dat ze de helft niet gevraagd heeft (wat ik wel zou doen). Ik wilde nl. die maagklachten aankaarten bij de cardioloog, om te vragen of dat met het hart te maken kon hebben. Zij heeft dat niet gedaan, want volgens haar kon hij daar toch niets aan doen en had ze al pillen van de ha ervoor. En had ze er al twee dagen minder last van... Grrrr.... Was in staat een nieuwe afspraak te maken om alles nog een keer 'over te doen'.
Nu komt mijn vader ook iedere keer klagen dat ze haar medicijnen niet goed inneemt. Dan ga ik maar weer per ongeluk expres op de koffie en probeer dan een gesprek ergens naar toe te sturen. Maar ja, dat moet dan ook weer tactisch, want hoe kan ik weten wat ze wel en niet inneemt en wanneer. Dus lastig als mensen moeilijk te doorgronden zijn en dus moeilijk geholpen kunnen worden. Terwijl ik zie aan mijn moeder dat ze er enorm over in zit dat ze nog steeds niet de oude is. Lastig, lastig, lastig....zucht.

 

@Mees: oh ja zeker lastig!! En vervelend dat je daar voor niks hebt zitten wachten. Vond je moeder het wel een goed idee dan dat je eigenlijk mee naar binnen zou gaan? Want dan denk ik dat ze gewoon overdonderd was waarschijnlijk. Maar ja, voor jou wel frustrerend dat je nu niet hebt kunnen doorvragen. Ik zou als het lukt toch een beetje je moeder 'peilen' over de medicijnen. Niet zeggen dat je al weet dat ze ze niet goed inneemt, maar gewoon vragen, goh hoe gaat het er nu mee met die medicijnen? Of zegt ze dan ook rustig goed, terwijl dat niet zo is?
Lijkt me niets mis mee hoor als jullie kleine man zoveel in de lengte is gegroeid dat hij dan weinig of niets aankomt. Zo gaat dat hier ook. Ze groeit soms ineens heel hard in de lengte en komt dan qua gewicht weinig aan en soms is het andersom (maar ze blijft eigenlijk harder groeien in de lengte) Als ik de foto's zo bekijk van jullie kleine man, dan ziet hij er heel tevreden uit hoor dus het zal allemaal wel goed zitten!
Tja, dat bedritueel.... Dat bestaat dus uit schone luier, slaapzak aan, tandjes poetsen, boekje lezen en dan nog liedjes zingen en dan... in slaap wiegen. Wij zijn daar zelf ooit mee begonnen, met dat wiegen (mijn man vooral) en nu zit dat er zo in dat ze dat ook gewoon 'verwacht'. Afgelopen nacht werd ze wakker om half 1 (zit ik hier pas nog te vertellen dat ze zo goed sliep en nu dus al weer een paar nachten op rij wakker) en ik heb 2 uur met haar rondgelopen maar toen sliep ze dus nog niet! Dat is wel funest voor je rug en armen. Ik had ook geen idee wat er was. Ik heb haar wel een paar keer in bed gelegd maar dan wordt ze echt hysterisch op een gegeven moment, zelfs als ik er gewoon naast zit, want ze wil gewoon uit bed worden getild. Tja, het is echt onze eigen schuld, maar het is zoo ontzettend lastig te doorbreken, zeker als mijn man daar ook weinig mee helpt. Hij legt haar wel af en toe op bed, nadat ik al een hele tijd met haar heb rondgelopen. Dan is het ook binnen 15 minuten of zo gepiept bij hem. Of het ligt aan hem, dat ze liever door hem gedragen wil worden? Ik weet het niet. Maar overdag gaat het eigenlijk heel makkelijk als ik haar op bed leg. Dat is het rare. Ook wel wiegen, maar ze wordt dan niet wakker zodra je haar in bed legt en 's avonds meestal wel een keer of 2. Kun je weer opnieuw beginnen.
Een draagdoek, of zak vindt ze niks. Daar wil ze zich het liefst uitwurmen en als ze dan eenmaal zou slapen zou je haar er weer uit moeten halen en wordt ze weer wakker.

 

@Jeetje: ja, lastig zo'n gecompliceerde moeder. Op zich vertrouwt ze mij wel goed. Kon merken dat ze het ook fijn vond dat ik mee wilde naar het zkh. Maar denk dat ze, toen die arts, haar mee naar binnen loodste, misschien niet durfde toe te geven dat ze mij nog moest roepen, uit schaamte dat die arts zou denken dat ze het niet alleen af kon.
Ook kan ik best veel vragen aan haar, maar moet dan even uitkijken dat ik niet ineens over iets begin, waardoor het duidelijk is dat mijn vader heeft lopen praten. Dus vaak doe ik het dan inderdaad via een 'omweg', of ze bijv. bijwerkingen heeft van de medicijnen of vragen of ze moeilijk in te nemen zijn. Dus soms lastig omdat je met veel dingen door moet vragen voordat je alle informatie uit haar hebt.
Maar ik houd haar goed in de gaten, en ga zo af en toe per ongeluk expres even op de 'koffie' als ik iets niet vertrouw. Heb vanmorgen ook nog zitten googlen en veel van haar symptomen komen ook overeen met die van een maagzweer. Dus vanmiddag maar weer even een kopje koffie drinken.
En lastig om zo'n ritueel te doorbreken. En voel je niet schuldig. Je doet toch waar je kind het beste bij voelt, ook als later blijkt dat dat misschien niet zo handig is.
Mijn man brengt onze oudste bij wijze van geintje ook over zijn schouder naar boven, compleet met alle knuffels (3 stuks) er nog bij. Maar ja, als hij nachtdienst heeft, en ik er alleen voor sta, probeert onze oudste ook wel eens dat ik hem ook wel even kan dragen. Maar ja, dat trek ik echt niet. 'Gelukkig' kon ik het hem afleren toen ik zwanger was, want toen snapte hij wel dat ik dat met mijn buik en bekken niet kon.
Wij hebben overigens ook nooit ons zoontje laten huilen, hoor. Als hij lag te huilen en niet kon slapen, haalden wij hem altijd even uit bed. Even 5-10 minuten eruit en dan weer een nieuwe poging, bij hem werkte dat. Terwijl anderen ons voor gek verklaarden en vonden dat we hem maar moesten laten huilen. Je moet doen waar je je goed bij voelt.
Zo te horen heb je al van alles geprobeerd en heb je al voldoende rituelen. Gaat ze ook niet bij jullie op bed slapen als je er naast ligt en dat je haar dan in haar eigen bed legt? Ik roep maar wat, maar ga er vanuit dat je al van alles geprobeerd hebt.
Hopelijk kun je toch (vooral bij het avondslapen) je man er meer bij betrekken, want ik kan me voorstellen dat het loodzwaar is voor je (geestelijk en lichamelijk) om 2 uur met een kindje op je arm te moeten rondlopen en wiegen.

 

Jeetje wat lastig dat het inslapen zoveel moeite kost bij je meisje. Ik heb helaas ook geen aanvullende tips of ideeën op wat mees al heeft geschreven. Hopelijk is het een fase die binnenkort 'ineens' over blijkt te zijn.

Mees wat vervelend dat je moeder zo loopt te kwakkelen met haar gezondheid. Uit jou verhalen kwam ze altijd naar voren als zo'n actieve vrouw die nog met jou schoonmaakwerk deed etc. Moeilijk om hulp te bieden wanneer ze zo gewend zijn zich niet te (mogen) uiten. Ik herken het wel van mijn eigen ouders. Die zullen ook nooit lopen klagen wanneer er iets 'mis' is. Pas als het echt de spuigaten uitloopt en ze niet anders kunnen schakelen ze hulp in en dan nog alles afdoen met 'nou, nou het valt heus wel een beetje mee' etc...Gelukkig weten wij als kinderen wel hoe laat het is wanneer ze dit soort onzin gaan uitkramen maar het blijft lastig vast te stellen hoe erg 'erg' eigenlijk is.

Tussen mijn autootje en mij komt het denk ik nooit meer echt goed. Na het hele dashboard verhaal is het een paar maanden goed gegaan maar afgelopen januari begonnen weer alle alarmen en toeters af te gaan. Nu blijkt dat er een klein beetje olie lekt in het koelvloeistof systeem waardoor de sensoren die daar weer inzitten bevuild worden en dus geen koelvloeistofpijl meer meten. Daardoor gaat steeds het alarm dan af. (Had dus achteraf niets met dashboard te maken en dat is dus ook mooi voor niks opgestuurd, leuk om dat dan een paar maanden later te moeten constateren, not:x) Nu heeft de garage de verbinding tussen sensoren en dashboard onklaar gemaakt waardoor ik in de auto tenminste van die alarmen af ben. Alleen wel met een kanttekening. Wanneer er nu dus echt wat aan de knikker is krijg ik geen waarschuwing meer van controle lampjes. Ik moet het dus zelf in de gaten houden. Daarom hang ik 'als een echte monteur' nu één keer per week onder de motorkap om oliepijl en koelvloeistofpijl te controleren. Het was òf dit of een compleet nieuwe motor erin met de benodigde kosten die daar natuurlijk aan vast zitten. Nou dan maar even zo. Maar de lol van het autorijden is er met deze miskoop wel af. Helaas geen geld voor een andere want ik leg elk dubbeltje extra opzij om maar genoeg bij elkaar te sprokkelen voor de adoptie. Ook de nieuwe keuken die zo hard nodig is moet nog maar een paar jaar uitgesteld worden en o, ja de tuin eens flink op de schop nemen is er ook niet bij dus het is hier wat dat betreft huize houtje touwtje maar 'alles voor het goede doel' zoals hier al menigmaal gescandeerd is.

 

@Jeetje wat vervelend dat het inslapen zoveel moeite kost bij je dochter. Ik hoop dat het een fase is en dat het snel over is voor je!
@Mees; wat vervelend dat je moeder zo loopt te kwakkelen met haar gezondheid. Ik herken veel in je verhaal. Sterkte ermee!
@boud; jammer dat de liefde tussen jouw en je auto niet wil opbloeien Balen zeg! Maar aan de andere kant je wordt zo wel een monteur! Ik snap dat leuk anders is, jammer dat ze er niks anders aan kunnen doen.

Hier gaat alles zijn gangetje. We zijn druk aan het klussen, opruimen in huis etc.
Deze maand heb ik net mijn eitje gemist...moest naar het buitenland voor het werk. Jammer. Net besloten om gezellig te gaan bbq'en! Het is zo heerlijk weer! Dus ik zet de rose lekker koud
Dames een heel fijn weekend!

 

@Boud: zo te horen komt het niet meer goed tussen jou en je auto. Vervelend dat inruilen nu geen optie is, zodat je er maar mee moet doen, terwijl het hele vertrouwen eigenlijk weg is. Hopelijk houdt de auto zich vanaf nu gedeisd met vreemde mankementen, zodat je in ieder geval er ook niet al te veel geld in hoeft te steken voor reparaties e.d.
@Samson: het is heerlijk weer om te bbq-en. Was straks even aan het wandelen en rook de ene bbq uit de tuin na de andere.
Jammer dat je je ei gemist hebt. Lastig als de werkplanning geen rekening houdt met een eisprong. Volgende maand hopelijk meer succes (en geen werk wat roet in het eten gooit).

Hier niet echt nieuws. De dagen vullen zich snel. Heb het idee, dat sinds mijn zoontje doorslaapt, ik juist vermoeider ben, dan dat ik er iedere nacht een keer uit moet.
Ook ben ik veel emotioneler, dus vermoed dat de hormonen weer lekker op dreef zijn. Had even de hoop dat ik ongesteld zou worden, maar dat was toch niet zo. Zou fijn zijn als er weer iets van een cyclus is. Want nu weet je niet wanneer wat gaat komen.
Verder kwakkelt mijn moeder nog door. Ze zit momenteel alleen maar binnen en op de bank. Haar maagklachten willen ook maar niet over gaan, waardoor ik me enorm zorgen maak. Ben er dag en nacht over aan het piekeren en mee bezig.
Heb nu voor maandag weer een afspraak bij de ha gemaakt. Die zal nu wel gaan doorsturen voor verder onderzoek, wat de spanning alleen maar erger maakt. Dus merk dat ik de laatste dagen ook daar enorm gesloten over ben en er continue mee bezig ben.

 

@Mees: ben je al bij de huisarts geweest met je moeder? Hoe is het nu met haar?

Nou, hier is gisteren een klein wondertje gebeurd. Ik juich nog niet, maar sinds gisteren drinkt M. ineens melk met nesquik! Gisteren en vandaag een hele beker op en dat is meer melk dan ze in ruim 3 maanden op heeft!! Hopelijk zet deze trend zich door!

 

Goedenavond meiden, daar ben ik ook weer even. Inmiddels weer een beetje bij gekomen van een geslaagd maar zoals altijd toch ietwat hectisch schoolkamp
Hier is het erg rustig, ik hoop dat iedereen lekker heeft genoten van het mooie weer dit weekend.

Jeetje wat fijn dat M nu kennelijk toch weer melk wil drinken. Nu duimen dat het inderdaad een blijvende oplossing is met de nesquik.
Zijn jullie verder een beetje bekomen van de aardbeving daar? Lijkt me vreselijk schrikken inderdaad. Hopelijk komen er geen heftige naschokken meer.

Fijne avond allemaal!