spanning om zwanger worden

Heel herkenbaar

Ik hou me inderdaad voor dat het een hele tijd kan duren voordat er een zwangerschap komt, maar omdat ik bij ons eerste kindje meteen aantelde hoop je toch dat het nu ook snel gaat lukken, haha.

Ik zit momenteel pas in ronde twee (wachtbankje, met NOD 21 mei )

De afgelopen weken kon ik het van me af zetten, maar sinds mijn eisprong van dit weekend ben ik weer vrij nerveus en ga weer op vanalles letten...

Daarbij klopt het biologische klokje ook mee...Word volgende maand 34

Dussss, je bent niet de enige...

 

Ik herken het heel erg. Zit in hetzelfde schuitje (even lang bezig en ben 26, 1e kindje) maar ik vind het erg moeilijk. Ik ben altijd erg droog en neutraal qua dingen maar hierin niet.

Maandag was mijn NOD en ben dus over tijd en ik sta te kijken van mezelf dat ik het vol kan houden om morgenvroeg pas een test te doen.

 

Rond de nod heb ik iedere maand spanning.

sinds kort werk ik weer en merk ik dat ik er een stuk minder mee bezig ben.

Maar heb geduld gaat vast wel lukken

 

Wij zijn al vanaf Januari 2013 bezog voor onze 1e kindje. Inmiddels al wel een miskraam achter de rug. Maar ik raak de moed ook kwijt hoor.. Maandag is mijn NOD. Maar ben gewoon weer zo bang dat het weer door breek ZUCHT. Volgende maand naar de dokter, hopelijk mogen we voor onderzoeken naar het ziekenhuis. Ik word GEK!

 

Dit is denk ik voor 99% van de dames herkenbaar.

Bij mijn dochter heeft het ruim een jaar geduurd voor ik zwanger was, dus ik dacht dat ik er nu voor een tweede wel wat rustiger en nuchterder in zou staan... NOT

Ik maak mezelf nog wijs dat het vooral komt doordat we pas gedurende deze cyclus bepaald hebben dat we er weer voor gaan. Daardoor weet ik mijn nod niet en dus ook niet hoe lang ik moet wachten met testen... Dat maakt me toch wel onrustig, want ik zit steeds te peinzen of ik kan herinneren wanneer mijn laatste menstruatie is geweest. En dagen te tellen vanaf verschillende mogelijke ovulatiedata... Pfff
(Maar ik denk dat ik mezelf daarmee voor de gek houd en dat ik volgende maand net zo in spanning zit.)

Edit: Het helpt mij inderdaad om te zorgen dat ik bezig blijf. Vooral als ik moet werken of iets heb met mensen, ben ik er minder mee bezig en gaat de tijd veel sneller.
Daarnaast hielp het in dat jaar voor mijn dochter om niet te testen op of voor mijn nod, maar altijd te wachten tot ik over tijd was. Ik was namelijk heel regelmatig en werd eigenlijk bijna altijd op mijn nod ongesteld. Daardoor heb ik in dat hele jaar maar een keer negatief getest (toen 5 dagen over tijd). Daardoor had ik niet iedere maand de spanning rondom de test. Persoonlijk vind ik dat hele "hoeveel dpo / dagen voor nod kan je testen?" de spanning alleen maar erger maken. En als ie dan negatief is, geloof je het toch niet want "het was gewoon te vroeg om te testen". Dus dan zit je weer een paar dagen in spanning en dan nog een keer het hele test-circus met bijbehorende teleurstelling van de negatieve test. (Zo ging het de eerste maand. Mijn nuchtere man keek van de zijlijn hoe ik er mee omging en zei toen: "ik vind dat we van nu af aan eerst maar eens moeten afwachten tot je ook daadwerkelijk over tijd bent.")

 

Ik ken het gevoel helaas ook!

Wij zitten nu ook in ronde 7, bij ons was ik in de eerste ronde gelijk zwanger maar werd helaas een miskraam.. Nu frustreert het me dat het nu al weer paar maanden duurt waarin t niet lukt..

2 mensen uit mijn dichte omgeving gaan al bijna bevallen, ze vertelden over hun zwangerschap rond mijn miskraam, vind dit vaak echt confronterend

Moeilijk he als mensen zeggen om het los te laten? Hoe dan?

 

Zulke mensen weten niet waar het over gaat. Ze weten natuurlijk wel waar je mee bezig bent. Maar mensen denken er te makkelijk over.

 

He meiden heel herkenbaar allemaal...
Ik zit nu in ronde 6 voor de eerste, twee dagen voor mijn NOD, en ik kan me op zich nog best goed inhouden om niet te testen, maar ben wel echt stikzenuwachtig! Alle krampjes en pijntjes die ik voel ben ik aan het over-analyseren... M'n vriend word er gek van

@Duvellie ik kan mij voorstellen dat dat confronterend was/is! Als je zo kwetsbaar bent zit je even niet te wachten op andermans blijdschap...

 

Ik denk dat het voor de meeste wel herkenbaar is. Als je eenmaal hebt besloten dat je een kindje wilt, wil je het liefste nu!
En dat het de eerste maanden niet lukt, kan soms voor flinke baal momenten zorgen. Zeker als in je omgeving de baby's uit de grond lijken te schieten bij mensen van wie je het niet verwacht.

De eerste maanden een hoop geld weg gooid door veel te testen. Maar heb lange cyclussen dus nu kan ik de testdrang de laatste maanden onderdrukken. Ook omdat het privé momenteel druk is (ziekte van familieleden aan beide kanten zowel vriend als bij mij) dus ja dan focus je toch wel even op wat anderen dingen..

Vind het zo fijn om op dit forum ervaringen van anderen te lezen en het erover te kunnen hebben!
Dit bespreek je niet echt met je collega's tussen de boterhammen door.

Vanmiddag trouwens wel sinds maanden een test gekocht. Vond het wel weer spannend. Alsof je betrapt kunt worden door bekenden, want ja het 'geheim' om zwanger te worden deel je toch met je vriend en alle spanning eromheen.

 

Dit is idd heel herkenbaar voor de meeste vrouwen

ik ben er bij me eerste zwangerschap teveel mee bezig geweest in december 2013 werd ik zwanger ik had zelf een hele drukke maand dus geen erg in de NOD en ja hoor hij raak .. ANDERHALF JAAR over gedaan .. in april helaas al bevallrn van onze zoon ik was 18 wekem zwanger .. en nu lichamelijk nog niet klaar voor maar ik hoop zo dat het WEER niet zo lang gaat duren ben er nu al mee bezig pff

 

Ik kan het ook moeilijk los laten, ik wilde al jaren geleden kinderen. Maar dit kon niet omdat ik dan tienermoeder had geweest. Nu zijn we eindelijk begonnen en kan ik echt niet meer wachten tot het zo ver is... Ik doe overdag vaak ook niks en denk er altijd aan, het liefst zou ik een diepe winterslaap willen houden om de tijd zo snel mogelijk te laten gaan.