Ik zal het kort uit proberen te leggen. Mijn dochtertje van bijna 3 heeft vanaf dag 1 al een erg sterke eigen wil gehad. Vroeg en veel driftbuien en vooral bij mij. Nu is ze bijna 3 en sinds 3 maanden is ze echt heel erg veranderd....ze is begonnen met slaan. Niet alleen 1x slaan maar ze valt me soms echt aan, als ze iets niet mag of ze is stout door bv met dingen te hooien, te dreinen e.d. moet ze op haar time out plek en als ze dat niet wilt dan probeer ik haar op ooghoogte rustig duidelijk te maken dat ze dat wel moet, dan komt ze vaak op me af gestormd en begint te slaan midden in me gezicht. Ze blijft net zolang mikken tot ze mijn gezicht heeft geraakt.... Ze slaat vaak ineens om qua gedrag, zo is ze vrolijk, lief, zingt liedjes en speelt lief en ineens komt de draak naar boven en begint ze te zeuren en te tieren. Ik heb een cursus peuters opvoeden gedaan maar de tips hieruit halen hier niks uit. We hebben een thuis observatie gehad en ook daar was niks op aan te merken behalve dat ze voor haar leeftijd qua geestelijke ontwikkeling heel erg voor loopt op haar leeftijdsgenootjes maar dat ze verder een rustig en heel lief meisje is. Dit is ze ook maar als we met zijn tweetjes zijn is het altijd bar en boos, ze wil haar zin doordrijven, driftbuien, slaan, met dingen gooien, niet luisteren, niet slapen zijn dan o.a. de standaard dingen. Ook merk ik dat ze dan altijd alles samen wilt doen, dus als ik naar boven ga wilt ze mee, als ik naar de wc ga wilt ze mee, als ze gaat puzzelen moet ik meedoen enz, als ik dit niet doe komt er een driftbui als gevolg. Bij anderen heeft ze dit totaal niet, ze vraagt het wel maar als diegene zegt dat die even geen tijd heeft zegt ze "ok, dan speel ik lekker alleen" Het begint me op te breken, waarom kan het niet gezellig zijn als ik samen met haar ben? Waarom altijd die strijd? Waarom slaat ze mij? Even voor de duidelijkheid, ik sla haar niet terug en blijf rustig op dat moment!! Als ik moet werken is ze vaak bij papa of opa en oma en dan hoor ik altijd dat ze superlief is geweest en dat ze er geen omkijken naar hebben gehad.... Ook zegt ze sinds een week "nee, ik ben de baas" en als we aan haar vragen of ze het leuk vind om mama te slaan zegt "Ja" Dat doet me pijn en er rollen dus regelmatig tranen over mijn wangen als ze s'avonds in haar bedje ligt. Wat doe ik verkeerd?? Wie kan ons hiermee helpen?? Wat zit mijn meisje dwars waardoor ze zo doet?? Pfff sorry, erg kort is het niet geworden meiden
Wat mijn ervaring is in de zorg met slaan is het gewon negeren en handelen. Dus dan niet meer praten, slaat ze je. Handjes vast pakken, 1 keer waarschuwen met 'dit vind mama niet leuk' dan handen beet pakken (fixeren) zodat ze jou niet kan slaan of opstaan en weg lopen en dan het gedrag negeren. Gaat ze gooien, zonder iets te zeggen afpakken waarmee ze gooien of zonder iets te zeggen haar oppakken en ergens anders neer zetten. Als je compleet niet reageert op dit gedrag dan leren ze dat je er geen reactie uit komt. Het is waarschijnlijk grenzen zoeken en negatieve aandacht. Succes! Het is niet makkelijk en misschien helpt dit je
Wat een rotsituatie! Ik snap dat het enorm frusterend voor jou is.. Wat ik lees is dat je zegt dat je haar als straf een time out geeft en als ze dat dan niet wil, je haar op ooghoogte aanspreekt. Dat betekent dus dat ze iets iet doet wat niet mag, en omdat ze geen straf wil, krijgt ze die ook niet. Zij bepaalt dus of ze straf krijgt of niet en daardoor leer je haar dat ze iets mag doen wat niet mag en dat zij daar geen straf voor krijgt. Kinderen zoeken allemaal grenzen op, dat is de natuur, en het is aan ons als ouders om daarin heel duidelijk de grens aan te geven. Iets doen wat niet mag, heeft (na een waarschuwing) gevolgen. Dus mijn tip zou zijn dat jij gaat bepalen wanneer ze straf krijgt zodat ze leert dat jij de grenzen aangeeft en ze niet alles mag doen wat ze wil. Dat zal moeilijk zijn want ze zal zich met hand en tand gaan verzetten, maar het is aan jou om vol te houden en te laten zien dat er met jou niet te sollen valt. Heeeeeel consequent zijn, met alles! Nee is nee en wanneer ze niet luistert, time out geven en door blijven gaan tot ze dit accepteert. Anderen pijn doen mag al helemaal niet en betekent meteen straf (zo doen wij het hier tenminste, in dat geval geen waarschuwing). Wij volgen boek van de super nanny en dat volgen we precies, en dat helpt enorm! Hopelijk heb je er iets aan, heel veel succes!
Met beide voorgangsters eens maar wat ik graag wilde zeggen... lieve mama, ze is duidelijk gefrustreerd (kan door van alles komen) en uit dit bij degene waarbij ze zich het veiligst voelt. Ik weet zeker dat ze veel van je houdt! Dikke knuffel
Oh ik krijg helemaal de kriebels van je verhaal........mijn dochter deed dit namelijk ook nu sinds een goed jaar en een curcus gevolgd te hebben een stuk veranderd/verbeterd. dit doet zo'n zeer helemaal als ze het alleen bij jou doet. Wat hier hielp was pak een ding tegelijk aan en dan bv met een beloningssysteem 3x per dag alleen 5 min puzzel maken bv en dan een sticker plakken, na 10 stickers kleine beloning uit een grabbelton. Leg haar dit uit als ze heel rustig en lief is. Verders als ze dingen goed doet hoe klein ook belonen echt constant tot dat ze het zelf op gaat vallen dat je het zo vaak zegt, dan krijg je ze terug . Ook als ze rustig is vragen of ze weet dat ze zo boos doet,ik heb het wel eens gefilmd. Je kan dan iets met haar afspreken om weer rustig te worden bv zwaaien met je armen springen blazen wat dan ook, ze moet leren om er zelf uit te komen. Hoe is ze nu na zo'n bui ? Mijn dochter is nu 6 en vertelde dus laatst dat er ook een boos meisje in haar zit en dat ze die helemaal niet leuk vind. En inderdaad wat Cygnet hierboven al zei. Ze doen dit bij iemand waarbij ze zich veilig voelen."Mama dus" bij andere is/speelt ze het voorbeeldige kind zo frustreerend want zo begrijpt niemand wat je bedoelt. Knuffel
Helemaal eens met bovenstaande reacties. Dat enorme dwarse gedrag doen ze juist bij de persoon waar ze zich het meest veilig bij voelen, mama dus. Denk inderdaad dat je het zo veel mogelijk moet negeren. Haar wel eens gevraagd of ze weet waarom ze slaat? Op mij komt het nu over of ze thuis niet genoeg uitdaging krijgt. (omdat je ook zegt dat ze wat voor loopt) Misschien eens wat speelgoed aanschaffen voor oudere kindjes?
Ik denk ook een combinatie van verveling/gebrek aan uitdaging en grenzen opzoeken. Dit doen ze inderdaad bij de persoon bij wie ze zich het veiligst voelen: jij dus! Ik begrijp dat het rot is dat ze juist bij jou zo vervelend doet, maar eigenlijk is het een groot compliment. Mijn dochter is 2 en begint ook haar grenzen op te zoeken. Ik probeer zo consequent mogelijk te zijn, nee is nee, met een uitleg, want dat werkt hier heel goed. Als ze het te bont maakt gaat ze naar de gang. Driftbuien negeer ik. Hier werkt het samen spelen goed: ik help haar 5 minuten op weg en dan kan ik rustig weglopen en speelt ze zo een half uur alleen. Ik heb hier eigenlijk niets voor hoeven doen, behalve dat ze zich wel uitgedaagd voelt door het speelgoed en zich dus niet verveelt. Als ze niet weet wat ze moet spelen komt ze bij mij en begint het zeuren meestal. En neem haar elke dag het liefst meerdere keren mee naar buiten. Ook als het regent. Er is geen land met mijn dochter te bezeilen als we een hele dag binnen zouden zitten.
Misschien gewoon nog strenger zijn en is flink boos worden... je hoeft dit niet te pikken en er hoeven niet altijd 1000 verschillende redenen achter te zitten. Kinderen zijn nou eenmaal wel is vervelend dat hebben ze allemaal en de een wat meer als de ander. maar ik ben soms misschien gewoon anders dan andere (als ik hier zo is om me heen kijk) en ik had dr dus echt wel een tik gegeven. jij bent de baas... niet zij.... en welke straf je ook verzint, houd vol en laat merken dat er met jou niet te sollen valt.
nee ik maak haar dan op ooghoogte duidelijk dat ze gewoon op time out gaat. De straf krijgt ze dus wel gewoon
Heel boos worden daar word ze alleen maar bozer en een tik teruggeven doe ik niet want dan denkt ze straks, als mama het mag dan mag ik het ook
Qua uitdaging, ik heb pas allemaal nieuwe puzzels gekocht want daar is ze dol op. puzzels met 24 stukjes of meer maar na 4x is ze erop uitgekeken want ze legt ze 1 voor 1. Ze speelt ook het liefste buiten.
Bij degene waar kinderen zich het veiligste voelen, het meest gehecht, zullen ze hun frustraties durven uiten. Een kind van bijna drie kan dat nog niet benoemen - en de meeste volwassenen trouwens ook niet. Daarnaast kan een kind van drie bepaalde impulsen nog niet beheersen. Gemiddeld ontstaat dat pas met een jaar of 4/5. Straffen voor iets waar je kind niets aan kan doen... sja... zou niet mijn aanpak zijn. Je kijkt zelf ook al naar de oorzaken van haar gedrag: verveling en frustratie. Hoe kun je hier nog meer op inspelen met uitdagende activiteiten. Als je via google of pinterest zoekt op montessori thuis of zelfs thuisonderwijs kom je mosshien op leule ideeën. Haar gedrag doet ook veel met jou. Hoe komt dat? Waarom raakt het jou zo persoonlijk? Ik zou niet straffen (incl negeren), of belonen (als je nu ... dan doen we straks...) maar wel uitleggen uitleggen uitleggen. Misschien wil ze een kussen om op te slaan? Of een zachte bal om mee te gooien? Of iets samen bedenken op een rustig moment. Als ze je slaat dan zou je kunnen zeggen 'Ik laat me niet slaan dus ik ga nu even naar de keuken.'. De boodschap is dan heel duidelijk en gericht oo het gedrag en wat het met jou doet en met een logische consequentie: je loopt even weg. Succes!
Ik kan je geen tips geven maar wil wel even wat kwijt, wat een mooie verklaring hierboven en mij zou deze gedachte heel veel steun geven. Sterkte!
Het raakt mij persoonlijk omdat het me vanbinnen pijn doet als ze me slaat. Weet niet of jij ooit door 1 van je kinderen bent geslagen maar dat komt toch echt flink aan hoor vanbinnen. Niet straffen, dan loopt het hier helemaal uit de hand. Ze heeft een sterke eigen wil en als we haar niet straffen voor het slaan of andere dingen dan gaat ze het juist nog ergen doen of haalt ze nog meer kattekwaad uit. Zoals ik al zei ze heeft een sterke eigen wil en een flink karakter, dat moeten we gewoon een beetje in toom houden. Het "even weglopen" heb ik ook al geprobeerd maar dan komt ze gewoon achter me aan gestormd met zwaaiende handen, vandaar dat we dan een time out doen. Ze blijft daar dan goed zitten en raast dan even goed uit om vervolgens naar me toe te komen voor een knuffel.
Io bedoelde het niet aanvallend maar het kan soms verhelderend zijn om ook naar jezelf te kijken . Als jij je ook persoonlijk gekwetst voelt komt het harder binnen en kan je ook emotioneler reageren. En ja ik heb ook wel eens een klap gekregen van een van mijn kinderen. Ik vind dat niet leuk maar nee het kwetst me niet. Ik probeer wel de oorzaak van het slaan te achterhalen.
Ik val ook niet aan hoor Het enige wat mij dwars zit op dit moment is dat ze slaat....is moeilijk om mijn vinger erop te leggen omdat haar gedrag vaak in 1x omslaat. Eerst speelt ze lief en dan ineens begint ze te zueren, mekkeren en als ik daar dan niet op reageer zoals ze wilt kan ik een tets verwachten.....dagelijks.... voorbeeld, ze is lief aan het spelen en ik ben eten aan het maken, ze vraagt om een snoepje en ik zeg ' nee dat kan nu niet schatje, we gaan zo eten' tja dan begint het hele verhaal 'wel een snoepje, wel een snoepjeeeeeeeee!!!!' Galmt dan door het huis en vervolgens begint ze aan mijn kleren te trekken en te slaan. Als ik haar na het gillen op een time out zet krijg ik de klap vaak daarna alsnog, als ze na het slaan op time out heeft gezeten komt ze gelijk kroelen en zegt sorry om vervolgens 5 minuten later weer te beginnen hoeveel ik haar dan ook af probeer te leiden. Meestal houd ze dit 45 minuten tot een uur vol en dan snapt ze dat ze het echt niet voor elkaar krijgt. Ik blijf tijdens de buien altijd rustig want als ik boos word dan word ze nog bozer en duurt het nog langer. Als ze eenmaal iets in haar hoofdje heeft wilt ze dat ook.
Jeetje, jouw verhaal had die van mij kunnen zijn! Ik zit ook met mijn handen in het haar, hulp gevraagd dus binnenkort krijg ik begeleiding en hopelijk tips hoe ik moet handelen. Ook word hij extra dagdelen op de peuterspeelzaal geplaats. Ter ontlasting van mij en voor hem zelf zou het ook wel goed zijn denk ik. En ik denk dat dat al een heel stuk zou schelen, even een momentje voor mezelf.
Mijn dochter kan ook aan mijn kleren gaan hangen, ik negeer haar dan straal en ga door waar ik mee bezig was. Dan krijgt ze meestal een driftbui (tegenwoordig met hoofdbonken erbij) en dan laat ik haar uitrazen. Na een minuut of 2 is het over en wil ze knuffelen. Dan pak ik haar op en doen we alsof er niets gebeurd is. Ze 'valt' me hier alleen aan als ik haar oppak terwijl ze niet wil, dan neem ik haar even in de houdgreep en houd haar handjes weg van mijn haar/gezicht. Valt ze me zomaar aan (vaak is het hier knijpen) zet ik haar meteen op de grond en als ze doorgaat gaat ze naar de gang. Ik merk nu dat het zijn vruchten begint af te werpen want regelmatig zwaait ze met haar vinger en zegt zelf: "niet mama slaan. Mama alleen aaien", en dan komt ze me aaien. Terugslaan zou ik ook niet doen, dan kom je in een neerwaartse spiraal terecht en je moet dit juist zien te doorbreken.
Ze gaat nu 3 dagen naar de peuterspeelzaal en heb voor nog een extra dag gevraagd maar er staat een fikse wachtlijst