opeens bang! bang om moeder te zijn van 2!

Ikke! Heeeeeeeel herkenbaar!

Ik krijg een keizersnede en heb besloten in het ziekenhuis zoveel mogelijk m'n rust te pakken en als ik thuiskom de 1e week als de kraamzorg er is ook. Dat heb ik bij m'n zoontje veel te weinig gedaan.
In het zkh de eerste kraamvisite.
Zodat als ik thuiskom de 1e paar dagen geen visite of in iedergeval heel weinig.
Borstvoeding: moet leuk blijven. Als dit alleen maar energie kost stop ik hiermee.
En ik slik Floradix, ken je dat? Vitamine pillen met ijzer. Heel goed spul.

Hier ook een drukke dreumes van dan bijna 20mnd namelijk .

 

Ik heb ook wel eens van die momenten waarop ik denk: hoe ga ik dit doen!! Ik heb ook nog eens MS dus ik ben altijd erg vermoeid. Ook heeft ons dochtertje een autisme spectrum stoornis en heeft daardoor ook extra aandacht nodig. Maar goed, vrouwen die een drieling ofzo krijgen redden het ook.. Komt vast wel goed maar ik snap heel goed je angst, heel herkenbaar!!

 

Ik lees mee! Ik ben er ook beetje bang voor. Hoe gaat onze zoon reageren op een baby? Hoe moet ik de aandacht verdelen als mijn zoon nu al alle aandacht opeist? Lastig maar het moet toch kunnen! Haha

 

Heel herkenbaar ! Alhoewel het op de ene dag erger is als de andere dag. En dan heb ik er weer heel veel zin in, en dan benauwd het me weer.
Ik probeer het een beetje los te laten en te denken dat het natuurlijk zal gaan. Wel hebben we S (29-05-2012) al wat zelfstandigheid geleerd zoals in de ochtend vermaakt hij zichzelf dan nog een middagdutje en dan s'middags gaan we er op uit of de tuin in of echt wat doen. Dit weet hij al heel goed dus werkt echt lekker. Ik laat het maar over me heen komen

 

Heel herkenbaar ook hier ik heb zelfs een tranendal laten vallen denk hormonen ik was /ben zo bang. Mijn dochtertje danst en springt door het huis de hele dag nog zo eentje dan word ik toch wel echt bang.Maar goed ze komen eraan enige waar ik nu mee bezig ben een strickt schema voor mijn dochtertje en opgeschreven zodat opa oma tantes ooms en mijn vriend er ook aan houden.Het helpt wel een beetje maar rustig zal ze nooit worden zit niet in haar bloed.Hoe gemeen het mag klinken ben blij te lezen dat ik niet de enigste ben die er bang voor is voelden mij zwak want zoveel vrouwen die doen of het niks is eb ik huilen als een baby erom.

 

Haha ik heb het ook hoor en hier komt de vierde. Krijg weer een keizersnede als de zomervakantie net is begonnen dus alle kinderen hele dagen thuis.. Maak me vooral druk om de verzorging, ga ook alvast dingen koken en invriezen ed.

 

Hihi hier de derde op komst . Van een naar twee viel reuze mee in mijn ogen maar de oudste was toen 3,5 jaar al.

Nu zal de jongste net twee zijn als beeb komt en hij is echt een peuter pubertje nu

De buurvrouw zegt net hier dat zij de derde als makkelijk ervaren heeft omdat die meedraait in t ritme van van het gezin.

We gaan t zien haha.

 

Ik heb zoiets van we zien wel hoe het gaat. Je moet namelijk wel! Hier ook soms wel de gedachten hoe gaan we het doen. Ook een best drukke dochter. Ik denk dat het eerste jaar best mee valt (von ik bij mijn dochter echt een makkelijk/rustig jaar als dat eerst jaar voorbij is mag dochter lief een paar maandjes later al naar de basisschool, dus dan wordt het voor mijn gevoel ook al "makkelijker" ach het zal wel los lopen!

 

heel erg herkenbaar!! Mijn zoontjes schelen nog geen 1,5 jaar. Ik voelde me soms ook schuldig dat we zo snel een tweede kindje erbij kregen. Ik vond het in het eerste jaar ook best pittig! Maar nu? Het is zo ontzettend leuk!! Zo leuk dat we een derde kindje ook wel aan durfde!

 

Ik wilde heel graag een tweede kindje, maar toen ik net zwanger was had ik ook even zo'n paniekperiode van "help het is te snel, ben ik hier al wel aan toe?" Gelukkig is dat bij gedraaid en kijk ik er nu erg naar uit!

Alleen als ik mijn dwarse peutertje weer eens onder mijn ene arm heb en twee tassen onder de andere denk ik wel van oeps hoe ga ik dit straks doen met zo'n dikke buik?
Of als dochter op oorlogspad is ben ik nog even blij dat ik niet ook nog een baby heb die borstvoeding wil..
Maar ach, andere mensen kunnen het ook dus komt vast goed!

 

Geloof mij, dat had ik ook. En in het begin is het even aanpoten en je draai vinden, maar daarna begint het genieten. Zorg er voor dat je de jongste gewoon goed meeneemt in het schema van je oudste, dan scheelt je dubbel werk. En kijk naar mij, ze zijn nu 6 en 4 en ondanks die heerlijke zelfstandigheid van ze ben ik nu toch weer zwanger.

Geniet van je laatste weekjes met een kind.

 

Ik had het gister avond vannacht in eens, mijn zoontje is gister middag ziek geworden en was dus heel onrustig en huilerig. Na zo'n nacht vraag ik me ook af van hoe ga ik dat dadelijk doen? Waar haal ik de energie vandaan? Maar dat was eigenlijk de eerste keer dat ik zo dacht, ik ken veel mensen met de kinderen kort op elkaar en weet je wat? De moeders leven nog steeds!

 

Dat is herkenbaar bij veel vrouwen zie ik wel. Ach, ik had het bij de oudste benauwd op het laatst ('Help, straks ben ik moeder van een baby... Kan ik dat wel?") en bij zoon nr. 2 weer. Het is beide keren goed gekomen.

Onze oudste huilde als baby op zich niet gruwelijk veel, maar liet zich wel horen en hij sliep weinig. Dus ik bereidde me daar bij de jongste weer op voor. Hij was voor de geboorte een enorm mama's-kindje en best een kind dat veel aandacht vraagt (soms eist). Ik was dus ook wel bang voor jaloezie.
Maar het is me echt meegevallen. Kleine broer is een heel ander kind. Hij wil ook wel (te) veel, maar raakt minder gefrustreerd dan de oudste destijds. Hij huilt weinig, valt meestal makkelijk in slaap als je hem op bed legt. Grote broer is natuurlijk nog steeds een mama's-kindje. Maar waar hij heel jaloers kan reageren als andere kinderen (soms zelfs bij volwassenen) mijn aandacht hebben, accepteert hij het van baby-broertje wel. Sterker nog, hij is verzot op de baby. (nog wel, ben wel weer benieuwd hoe dat straks weer gaat als baby gaat kruipen en dus bij het speelgoed van grote broer kan.)

Het is allemaal echt miet zoveel moeilijker vind ik. Het 'ergste' vond ik in het begin nog de hoeveelheid ZOOI die je weer mee moet nemen. Bij de oudste kon ik al gemakkelijk weg, zonder luiers en verschoningen enzo. Maar nu moest ineens weer een luiertas mee, kinderwagen, gesjouw met een maxicosi. En welk kind zit je nu het eerst in de auto en hoe haal je ze er in een handige volgorde weer uit?
Maar dat is een kwestie van vier keer doen en dan is het ook weer routine.

Al die dingen waar jij je nu zorgen om maakt: zodra je er voor staat dan los je het gewoon op. Net zoals je dat met de oudste hebt gedaan bij die dingen waarvan jij je vooraf afvroeg "wat doe ik als..."
En het is absoluut geen schande om af en toe hulp in te schakelen. Aan het einde van de zwangerschap kwam regelmatig mijn vader of mijn schoonzus even de oudste 'entertainen' zodat ik kon rusten. En ook na de bevalling nog wel. Nu wordt het wat minder. Maar ik kan nog steeds even genieten van de rust als mijn vader zich blijkbaar verveelt en even de oudste of beide kinderen komt ophalen voor een wandelingetje.

En ik heb in het begin de oudste nog gewoon 1 dag per week naar de gastouder laten gaan (omdat hij daar in eerste instantie weer terug naar toe zou als ik weer zou gaan werken) Beetje continuïteit voor hem dus en voor mij iets meer rust en 1-op-1-tijd voor de baby. Nu is het met de gastouder anders geworden, maar hij gaat wel 2 keer per week naar de psz.

 

Heel herkenbaar. Ik had het ook vooral op het einde van de zwangerschap, want ja dan komt het dichterbij dat je er straks echt 2 hebt. Ik maakte me ook vooral druk hoe ik op pad zou gaan met 2 kinderen haha en stel dat de oudste ineens weg loopt hoe ga ik achter hem aan als ik een kinderwagen bij me heb etc haha maar don't worry komt allemaal goed en je rolt het vanzelf in Het is net als bij de eerste, weer even het ritme en de handigheidjes vinden. Succes met de laatste loodjes!