Ik weet niet waarom ik dit schrijf, maar ik denk dat ik gewoon eventjes de dingen op papier moet zetten, omdat ik er niet met m'n vriendinnen over wil praten. En ik denk ook dat ik hier niet de enige ben op dit forum met onderstaande gedachten. Ik heb altijd geroepen dat ik nooit het groene monster bezit van me zou laten nemen. Ik vind het altijd heel vervelend om te zien als mensen jaloers reageren op iemand anders haar zwangerschap. Juist omdat het krijgen van een kindje iets bijzonders is. En achter elke zwangerschap zit een verhaal. En ik zou het ook vervelend vinden als mijn vrienden en familie niet blij voor mij zouden zijn. Maar goed. Nu het volgende: Ik heb in januari positief getest. Toevalligerwijs hebben 2 van mijn beste vriendinnen (zelfde vriendinnenclubje) ook positief getest. Super leuk. Met z'n 3tjes zwanger. Helaas mocht het voor mij niet zo zijn en bleven mijn vriendinnen met z'n 2en over. En ik ben natuurlijk super blij voor ze. Alleen.. pffff ik heb het er soms echt super moeilijk mee. De dikke buiken fotos, babykamers , kleertjes etc worden maar heen en weer over de whatsapp geslingerd in onze groepsapp. Tuurlijk overdrijf ik nu, want het is niet dagelijks. Maar heftig is het wel, vooral omdat ik natuurlijk nog vaak aan m'n miskraam denk. En dat komen die foto's en berichten op het verkeerde moment. Ik zou nu bijna 23 weken zijn. En zij zijn ook rond dat termijn. Alles doet me gewoon herinneren aan m'n miskraam. En tuurlijk kan ik wel tegen hun zeggen dat ik deze berichten liever niet wil lezen, maar ik wil hun ook niet kwetsen. Juist omdat ik hun ook zo hun baby'tje gun. Het zijn m'n beste vriendinnen.. Al jaren. En de whatsapp meldingen heb ik al uit gezet. Zo hoef ik niet continue naar m'n binnenkomende berichten te kijken. Aankomend weekend hebben we met z'n alle afgesproken. Ik heb het al een tijdje kunnen uitstellen. Ben ook in de tussentijd 3 weken op vakantie geweest, maar nu zijn m'n smoesjes een beetje op. Ik zie er zo tegenop om hun te zien. De blije gesprekken te horen over hun zwangerschapsklachten en weet ik veel wat nog meer. Gelukkig zijn er ook meerdere meiden bij en zal het vast niet heel de tijd over de babys gaan. Maar toch.. Ik heb geen zin om de jaloerse vriendin uit te hangen, juist omdat ik dat soort mensen altijd heel vervelend vond. En moet je nu eens kijken.. Dus ik ga m'n blije gezicht opzetten en ik kan het vast wel een middagje vol houden en hopelijk zonder tranen. Ik ben namelijk bijna klaar met m'n kuur primolut en kan volgende week ook eindelijk beginnen aan ronde 1 na m'n miskraam. Dus ik hoop dat ik vanaf dan m'n zinnen weer op de toekomst kan zetten, i.p.v. hoeven denken wat ik allemaal had kunnen hebben. Ik hoop maar gewoon dat het snel mijn tijd mag zijn, want ik herken mezelf bijna niet meer. herkenbaar?
Is heel natuurlijk hoor meis!! Vooral omdat jullie allemaal rond dezelfde weken zijn/ waren is dat best confronterend!! Ik had het laastst ook, ging op kraambezoek, daar helemaal geen last..maar thuis werd ik verdrietig.. Ik ben niet jaloers op haar..maar meer verdrietig dat ik nu niet meer zwanger ben.. Of misschien meer boos, ik weet het niet..een uur later was dat gevoel trouwens ook weer weg. Ik heb de miskraam goed kunnen verwerken en ben er ook wel nuchter onder,maar soms zijn er van die momentjes 😥 Het lijkt mij toch het beste dat je aangeeft aan ze dat je er soms moeite mee hebt, dat je blij bent voor hun, maar dat sommige dingen best confronterend zijn voor jou.. Anders loop je zo elke keer op je tenen?! Of ga je ze onbewust ontwijken..dat geeft voor hen misschien weer een naar gevoel .. Aan de andere kant, vragen zij wel eens hoe het met je gaat?? Of waren zij er niet van op de hoogte? Als zij weten van je MK , is enige empathie hiervoor wel op zn plek..tuurlijk moeten ze niet hun zwangerschap verbergen.. Maar gewoon de vraag, hoe is het nu, is wel op zn plek.. Dan weten ze ook wat er in je omgaat en waarom je soms anders reageert.. Daarnaast , misschien hebben zij het ook al meegemaakt?. Ik bedoel de meeste vriendinnen van mij zijn er ook niet van op de hoogte. Dikke knuf voor jou!!
Lieverd, Ik denk dat je misschien bij hun aan kan geven dat je het soms heel erg moeilijk vind.. Je kan ze dan gelijk uitleggen dat je ze het echt gunt maar dat het gemis naar je eigen kindje ook groot is.. Is niks mis mee! En heel begrijpelijk! Als ze echt goede vriendinnen zijn begrijpen ze dit zeker.. Denk dat ze dat eerder zullen begrijpen dan dat je elke keer smoesjes verzint om ze niet te zien.. Want hoe dan ook je komt er niet onder uit en hun kindjes zullen geboren gaan worden.. Hoe moeilijk dit ook zal zijn... Begrijp je heel goed 💋
Ze weten van de miskraam. En tuurlijk waren ze in de eerste weken heel erg begripvol. En ik snap ook wel dat ze er nu niet meer om vragen. Dit hoeft van mij ook helemaal niet, want ik ben er zelf ook redelijk nuchter om. Het enige wat ik nog lastig vind is om hun zwanger te zien en mezelf niet meer. Juist omdat we het met zn 3en waren. Bij andere die zwanger zijn ervaar ik helemaal geen jaloerse gevoelens. Maar ik neem hun ook helemaal niks kwalijk. Ik begrijp hun enthousiasme. Ik vind het juist van mezelf zo verschrikkelijk irritant.
Ach.. ik kan niet veel meer zeggen dat ik me je pijn heel goed kan voorstellen. Zo word je er ook nog eens constant en dubbel mee geconfronteerd. Natuurlijk is dat moeilijk.. Een virtuele knuffel..!
Dat is ook lastig!! Hopelijk gauw weer een positieve test, dan is dat gevoel waarschijnlijk ook weer een stuk minder!!
Ik had ook na een half jaar een positieve test in handen begin januari, ik heb begin maart een curretage gehad omdat het hartje niet meer klopte Mijn cyclus is nu helemaal van slag terwijl ik heel regelmatig was, volgende week moet ik weer naar de gyn. Baal er vreselijk van.. bij mij ook mensen in mijn directe omgeving inmiddels zwanger, ja was heel snel gegaan, helemaal niet verwacht en de echo was helemaal goed bla bla bla. Gun het niemand dat het bij hun ook mis gaat, maar het steekt wel. vrouwen die dit niet hebben meegemaakt begrijpen het verdriet niet.. en toch overkomt het zovelen en hebben ook zovelen daarna een gezond kindje gekregen.. Ook ik doe hard mijn best om positief te blijven, ik begrijp je helemaal!
Ik vind jaloerse mensen ook irritant, maar ik begrijp jou echt wel Niet te streng voor jezelf je gevoelens zijn heel normaal, het gaat er toch ook niet om dat je je vriendinnen hun geluk niet gunt. Het is alleen heel confronterend voor jouzelf. Dat is echt wel een ok vorm van jaloezie Als het goede vriendinnen zijn, zou ik eerlijk zijn tegen hen, zeggen dat je het fijn vind voor hen, maar toch nog steeds moeilijk voor jezelf. Als je net alsof blij gaat doen, voelen ze (als je een beetje om je geven) toch wel dat er 'iets' is. Het kan maar beter uitgesproken zijn lijkt me. Vaak is het ook weer makkelijker om wel echt blij voor anderen te zijn als je ook best een beetje verdrietig voor je zelf mag zijn.
Ik zou het ook even tegen ze zeggen. Als vriendinnen onder elkaar zouden ze toch ook moeten snappen dat dit voor jou erg confronterend kan zijn. En ja, natuurlijk had jij het jezelf ook ontzettend gegund, dat is ook heel logisch! Ik denk dat ze je erbij willen betrekken, maar niet begrijpen hoe diep het verdriet zit. Net zoals een MMM-traject, is ook een miskraam iets wat je alleen begrijpt als je er zélf in staat. En dat moet je proberen op ze over te brengen. Want hoewel jij het ze gunt, kan ik me voorstellen dat dit voor jou erg pijnlijk is.
Nee je bent zeker geen jalours groen monster! Eerlijk en open blijven is het beste! Helaas wel makkelijker gezegd als gedaan...
Ach meis toch..... *knuffel* Ik begrijp helemaal wat je bedoelt/voelt. Ook mijn beste vriendin is zwanger. Vind het geweldig voor haar, maar ook moeilijk. Toch denk ik dat je dit best kunt zeggen tegen je vriendinnen. En dan is het niet dat je het ze niet gunt of dat je niet blij voor ze bent.. Maar je had het jezelf ook zo gegund. Maar als ze het niet weten, kunnen ze er ook geen rekening mee houden..
In vriendschap is het het mooiste als blijdschap en verdriet naast elkaar mogen bestaan. Het een hoeft het ander niet in de weg te staan, hoeft niet maar kan wel. Het monster is nog lang zo groen niet maar als je dingen blijft ontkennen en je groter voordoet dan je jezelf eigenlijk voelt gaan dingen hun eigen leven leiden. Zoals ik tussen de regels door lees ben je een lieve vriendin die het erger vind dat ze niet heel blij kan zijn voor haar vriendinnen dan dat ze lief is voor zichzelf en zegt dat het ok is hoe ze zich voelt. Echt een miskraam is verschrikkelijk hoe lang het ook geleden is. Sta jezelf toe dat je die dag juist wel huilt, je vriendinnen kunnen je dan weer tot steun zijn, ook fijn voor hun! Dit klaart de lucht en dan zul je zien dat je zelf ook meer ruimte hebt voor de blijdschap van anderen. "Huilen is het wassen van de ziel" Je mag er zijn..Echt!! Liefs
Meis ik weet wat je voelt en bedoelt maar dit is niet meer als een logische reactie van jou op hun. Daar zit niks kwaads in maar toch zijn de gevoelens er... Mijn nichtje is nu 25 weken zwanger en als er een berichtje of foto van haar buik op facebook voorbij komt krijg ik een naar gevoel in me maag. Ik reageer er niet op maar ze weet dat het me nog erg moeilijk zit dat ik vorig jaar na 22 weken afscheid moest nemen van mijn dochtertje.. En ja iedereen raakt ineens zwanger om me heen waar ik soms even niet tegen kan Denk dat het idd het beste is als je er met hun met open hart over kunt praten, dit werkt beter voor jou en uiteindelijk ook voor de vriendschap. Ze zullen heus wel begrijpen dat dit geen jaloezie is maar dat jouw kinderwens nog steeds niet vervuld is. Kop op meis een hele dikke knuff van hier!!