Na hele onzekere weken in het begin vd zwangerschap en een tijd van angst, merk ik dat ik meer ga genieten...en dromen van mijn kindje. Dat hij hier is en dat ik hem kan vasthouden en verzorgen . Door alle hormonen word ik best snel van mijn roze wolkje gehaald en dan vooral door (goedbedoelde) maar soms negatieve verhalen, zoals "mijn bevalling was echt verschrikkelijk", "het eerste jaar heeft de baby non stop gehuild" etc. Het is mijn probleem dat de verhalen mij raken, maar ik word er soms zo somber van en dan denk ik "een baby is toch ook heel leuk (aub?)". Geloof daar nu liever in en dan kan het mss zwaarder zijn dan ik dacht, maar ik wil nu eindelijk op mijn roze wolk . Moest ik ff kwijt..
mensen vinden het blijkbaar geweldig om je helemaal bang te maken. Heb ik ook last van gehad. Maar hier viel zowel de bevalling als het eerste half jaar reuze mee Natuurlijk is niet altijd even leuk, maar dat is niks in het leven...
Ik kan je geen positief verhaal geven over de bevalling. Maar mijn zoontje was enorm lief, hij huilde nooit en sliep snel door. Ik denk dat de negatieve verhalen vaker doorverteld worden dan de positieve.
Je niet bang laten maken! Ik vond bevallen geweldig om te doen! En ja het doet pijn, en ja op sommige momenten dacht ik echt ik wil niet meer.. Maar het is echt geweldig om mee te maken en het moment dat je na die reuze klus je eigen kindje op je buik gelegd krijgt is onbeschrijflijk mooi... En ook het 1e jaar is genieten... Echt! Hier nog een maandje en dan zit ook van mn 2e kindje het 1e jaar er alweer op en ik heb er van genoten, van elk moment
Hier wat positieve punten - heb 3 goede snelle bevallingen gehad - baby 1 sliep vanaf 8 weken door, baby 2 vanaf 7 mnd, daarvoor kreeg ze meestal 1 nachtvoeding en sliep daarna gelijk verder, ook prima. Baby 3 is nog afwachten... - huilen doet elke baby, dat hoort er nou eenmaal bij. Maar meestal als je voedt, verschoont of gewoon lekker bij je neemt, zijn ze heel snel weer stil. Ik vind de eerste weken altijd erg wennen, je moet aan elkaar wennen een soort van ritme zoeken etc. Maar dat komt echt allemaal goed en het is vooral hartstikke geweldig!
Ik heb 2 prima bevallingen gehad hoor. Van te voren ook veel horrorverhalen gehoord, maar na de zw.gym was ik heel ontspannen. Het eerste jaar ben ik ook goed doorgekomen . Beide kinderen sliepen niet meteen door, maar daar heb ik verder weinig last van gehad. Tijdens de zwangerschappen was ik op dezelfde tijden wakker, dus was er al op ingesteld. Nu met mijn derde zwangerschap maak ik me ook geen zorgen. Ben heerlijk aan het genieten. Dat moet jij ook doen!
Ik had een super bevalling! Meteen daarna zei ik dat ik het nog wel 10x kon doen. In het begin was het even wennen om een ritme te vinden en weet je af en toe niet wat je met dat brullende wezentje aanmoet, maar zodra je elkaar hebt leren kennen komt dat helemaal goed! Trek je niets aan van die negatieve verhalen. Lekker genieten, want die bijzondere tijd van zwanger zijn is al bijna weer voorbij.
Een baby is ook heel erg leuk en eerlijk gezegd is het zo zwaar als je het jezelf maakt (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk als er echt vanalles niet goed is of zo) Ik werd/word er ook zo moe van. Dat gezeur en geklaag in mijn omgeving. En ik merk dat veel er ook zo zwaar aan tillen en overal een probleem van maken. hier een vriendin ook continu met de negatieve dingen. Ik kon niet wachten op het getrappel in mijn buik (bij de eerste) leek me zo bijzonder en zij ja is wel leuk in het begin, maar het word al snel vervelend hoor en het kan vaak reuze pijn doen. Of de opmerking..ja slaap maar genoeg, want dat zal er straks niet meer van komen...bleeeehhhhh. En nu bij de 2de begint het gezeir weer op benieuw...ohh jij liever dan ik 2 zo vlot achter elkaar, we zullen je straks wel nergens meer zien. Dat word afzien! Laatst op een verjaardag iemand tegen me (een vader) die ook 2 kindjes met weinig leeftijdsverschil heeft...ja als je een kind hebt is je leven toch al over dus dan kan de 2de er net zo goed vlot achteraan....uhhhh wat??? Ik zal je zeggen ik heb genoten van het eerste jaar van mijn dochtertje met volle teugen! En geniet nu nog elke minuut. De kraamtijd was voor mij ongelogen echt 1 grote roze wolk! En ondanks echt wel een zware bevalling kijk ik er met een euforisch gevoel op terug en kon niet wachten tot ik weer mag gaan bevallen. de kraamweek leefde ik in een roes, een coconnetje met m'n meisje en m'n vriend. Lekker laten verwennen door de kraamzorg. Slapen als de kleine dat ook doet en heel weinig bezoek. Heb ik best nog een hele tijd gedaan 's middags ff slapen als de kleine ook slaapt. En dan hoor je van vriendinnen ohhh dat je dat kunt overdag slapen dat kan ik niet hoor..dit moet nog en dat moet nog! Maar ondertussen zijn dat wel die gene die alsmaar klagen over hoe zwaar het is en een grijze wolk ipv een roze enz. laat je niet gek maken meid! Geniet nog van de laatste weken zwangerschap, leer je kindje alvast kennen die zit straks de eerste week of 2 in het zelfde ritme als in je buik. En zwijmel alvast over de mooie tijd wat je te wachten staat. Niet onzeker zijn en lekker veel knuffelen met je kindje dan komt het allemaal goed
Moet zeggen ik heb een zware bevalling gehad en onwijs zwaar 1e jaar... Maar ondanks dat geniet je juist meer van de momenten dat het wel goed gaat! Mensen zeggen die van onze zwangerschap nu weten van poeh dat je het al weer aandurft.... En dan zeggen we volmondig JA! Het was zwaar maar je krijgt zoveel liefde terug! Maak je geen zorgen, hou er rekening mee dat het zwaar is...maar je vergeet alles na een lachje, knuffel of gewoon als je kindje heerlijk slaapt er en alleen al naar kunt kijken!
Ach niet gek laten maken! Om gek van te worden! Natuurlijk huilen baby's en poepen ze soms alles onder, weet je af en toe echt niet meer wat je moet doen.. Maar dat weet je natuurlijk al. Maar op de een of andere manier denken mensen dat je als je je eerste verwacht nog denkt dat baby's niet huilen en alleen maar lief op je armen liggen.. En je dus even horror verhalen gaan vertellen "zodat je wel ben voorbereid" Gruwelijk irritant! Weetje mensen hebben altijd wat te zeuren, wil je het geslacht voor je houden willen mensen het dolgraag weten. Vertel je ze het geslacht, willen ze de naam weten... Loop je met een huilende baby in de super zijn er altijd wel mensen die zeggen.. Ow misschien heeft ze wel honger, aaahh wat zielig misschien moet je haar even oppakken .. "Heeft ze geen speentje" grrr Aard van het beestje zullen we maar zeggen haha... Maar ff serieus.. Geniet nu nog maar even want als de baby geboren is.. Pffoeh maak dan je borst maar nat 😜 (geintje)
Ik zie overigens dat je ook door endometrioses in de MMM bent beland en nu zwanger bent van een cryo! Ik heb intussen een gezonde zoon van 3,5 na IVF ivm endometrioses en ben nu zwanger van de 2e (ook een cryo). Het is uberhaupt een wonder dat we een kindje mogen krijgen, want dat is met deze 'aandoening' helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat het ons gegund is, dat die vervelende opmerkingen mijn ene oor ingaan en het andere weer uit!
ik vond de bevallingen echt 100% meevallen!!! Je echt niet bang laten maken hoor!! Nu op naar de derde
Laat je niet gek maken! Op de 1 of andere manier houden veel vrouwen ervan om alleen het negatieve te vertellen... Hier niet de meest soepele bevalling, maar zou hem zo weer over doen. En ja, baby's huilen en soms weet je echt niet waarom en kan je eigenlijk alleen maar mee-huilen, maar die momenten heeft iedereen en daar is niks mis mee. Er zijn zoveel mooie momenten die de mindere momenten zwaar overschaduwen. Als dit niet het geval zou zijn, zou toch niemand voor een tweede kindje gaan? Gewoon lekker genieten en het allemaal over je heen laten komen. Meer kan je ook niet doen, want uiteindelijk is ieder kindje anders! En wat betreft dat eerste jaar? Ik wou dat het niet zo snel voorbij ging en dat zegt ook een hoop denk ik
Hier prima eerste bevalling gehad, goed verlopen zonder enge of rare dingen . Me zoontje is nu 9 maanden en krijg iedere dag complimenten hoe vrolijk en vriendelijk mannetje het is. Echt nooit vervelend geweest of huilen, tenzij hij moe was of honger had. En dat voor een alleenstaande moeder .. Het is maar net hoe je er zelf in staat en mee omgaat! Lekker op die roze wolk blijven zitten hoor !!!
Hier ook een snelle bevalling en een voorbeeldig kind..... Bovendien is het logisch dat je meer horror verhalen hoort dan positieve verhalen.... Denk maar eens aan mobiele telefoons, je hoort ook nooit de goede dingen alleen de slechte terwijl er juist daar maar een paar van zijn tegenover duizende goed werkende!
Drie bevallingen gehad, alle dri euitlopend. ja de een was beter te doen dan de andere (zal je geen details geven) vergeet niet dat ieere moeder zijn verhaal kwijt wil en dus hoe dan ook de bevalling toch wel min of meer kwijt wil aan iemand die lijkt te luisteren. maar je bent ondanks dat je h=je het je wel kan herinneren en dat het geen leuke ervaring was het ook wel snel kwijt hoe intens precies alles was. tenslotte heb je je wondertje er wel aan overgehouden..... wat betreft over kindjes die bijven huilen, ja dat zal best intensief zijn en zwaar. ik had het geluk dat alle drie hele makkelijke en snel doorslapende baby's waren. enkel de oudste heeft een paar weken non-stop overdag echt vreselijk gehuild, veel gespuugd, aar dat had een reden nl. koemelkallergie.....en dat was daarna na juiste voeding echt geen huiltje mee ! iedere baby heeft natuurlijk in het begin de welbekende krampjes en het huiluurtje. niet som bang of druk om te maken. weet je ook dat is te overleven door dat mooie eerste lachje dat elkkere knuffelen en dat intieme voedingsmoment. ook al is die midden in de nacht! dus lekker genieten van dat gewiebel in je buik, voor je het weet wriemelt de kleine in je armen en kun je daar van genieten!
Volgens het boekje heb ik een zware bevalling gehad, maar ik ben tijdens en na de bevalling er eigenlijk heel relaxed onder gebleven. Eigenlijk was ik na de bevalling eerder euforisch. Gewoon een positieve instelling (proberen te) bewaren. Bedenk je dat de bevalling niet alleen een pijnlijke ervaring is maar vooral een mooie en "life changing": de eerste ontmoeting met je kind.
Oooh ik ken het, verschrikkelijk dat al die mensen alleen maar de negatieve dingen vertellen terwijl je best kwetsbaar en hormonaal bent.. Hier ook een vlotte bevalling die ik zo weer zou doen en een kindje dat met zeven weken hele nachten doorsliep Echt waar, er zijn meer positieve dan negatieve verhalen denk ik hoor.. Maar als mensen dat doen gewoon zeggen: dit is niet echt waar ik in deze situatie behoefte aan heb. Ben ik op een gegeven moment gewoon gaan doen, hielp wel. Weetje wat het is, stél het wordt een huilbaby.. dan is het toch optijd genoeg om je daar druk over te maken als het echt zo is? Dat kan je gerust tegen mensen zeggen.. de helft is zich er niet eens van bewust dat ze hele negatieve verhalen vertellen tegen iemand die op het punt staat aan dat alles te beginnen
Ja de een heeft nog een mooiere thriller dan de ander voor je te vertellen. Hier een kennis die op de koffie was en haar man was er ook bij. Bij zijn vorige relatie heeft hij nooit kids gekregen want zijn vrouw kreeg telkens miskramen rond de 16e week. Ik was die dag 16 weken en hij begon dat even in geuren en kleuren te vertellen. Ik heb hem afgekapt en gezegd dat ik dat soort dingen niet hoefde te horen nu. Dus zo doe ik het. Ik kan best wat hebben maar word het te erg dan kap ik het af. Jammer dan voor ze.