Hallo moeders ik hoop hier eigenlijk een bevestiging te krijgen dat ik niet de enige ben, en dat er meer kinderen zijn die ook dit gedrag vertonen.. mijn oudste zoontje van bijna 6 is de laatste weekjes erg uit zijn doen, boos als iets niet lukt, of als hij zijn zin niet krijgt, brutaal en nare woorden komen daar bij kijken, verdrietig en erg opstandig. voorbeeld: smorgens voor het ontbijt vraag ik wat wil je eten? dan zegt hij twee crackers een met pindakaas en een met hageltjes, dus ik maak dat klaar, krijg dan een grote mond van ik wilde dat niet, ik wil en wit bolletje met hagelslag. ik zeg dat heb ik niet, ik heb net aan jou gevraagd wat je wilde en je wilde twee crackertjes, meteen een hele strijd in huis. ook als hij wat wil en ik zeg nee, dan word hij zo kwaad, gaat vloeken en tieren.. is dit een periode of doen wij wat verkeerd?????
Ik denk dat het een fase is, want het is net alsof je mijn 5,5 jarige zoontje beschrijft! Hij wordt ook boos als iets niet lukt, of als ie idd z'n zin niet krijgt. En brutaal is ie de laatste tijd ook veel meer. We blijven consequent met straffen en dat lijkt wel te helpen, al zit ie deze periode wel vaker op de gang dan de jaren ervoor bij elkaar Hopelijk is deze fase snel voorbij Sterkte in ieder geval
Dat is een fase.. Weer opnieuw grenzen opzoeken en kijken hoever hij kan gaan.. Proberen rustig te blijven (heel moeilijk) en op zijn gedrag aan te spreken en soms negeren
ik heb al van alles geprobeerd, straffen, positief benaderen, belonen, negeren, ik vind het heel moeilijk als het z;n dag is om dan weer een beetje positief te blijven, het lijkt dan een cirkel waar je in blijft hangen. Hij word boos, ik word daardoor boos, hij nog meer boos, ik nog meer boos....... lastig lastig lastig ik merk wel als het een goede dag is dan gaat dat echt een stuk beter met ons allemaal.
Ik hoor het vaker van ouders van kinderen bij ons op school. Hou zelf vooral voet bij stuk, in deze fase eenmalig meegaan met de wensen (eisen ) van je kind kan (kan!) er toe leiden dat deze succeservaring het gedrag versterkt.
Herkenbaar hoor, hier ook gehad. Zijn dan echt weer opzoek naar de grenzen en de veiligheid daar van. Teugeltjes weer even wat strakker, goed consequent zijn en niet teveel meegaan.
Mijn dochter (5j3m) wordt ook boos als ze dr zin niet krijgt, 'ik mag ook niets van jou', ze praat me na met een zeurstemmetje en kan behoorlijk brutaal zijn. Als ze boos is, kan ze nog wel eens gaan knijpen of schoppen oid Ze probeert van elke nee een ja te maken en wil constant dingen die niet mogen.. Ik herken alleen niet dat ze boos wordt als ik eens een keer gewoon doe wat ze vraagt
Misschien een idee om een ontbijttafel te maken en hem zelf te laten kiezen en maken? Zo geef je hem wat autonomie en regie. En waarom zou je straffen? Ik denk dat je zoon de teleurstelling dat hij geen bolletje kan krijgen al genoeg straf vindt. Ik zou op zijn woede denk ik zo reageren: 'Ik zie dat je heel boos/teleurgesteld bent omdat er geen bolletjes met hagelslag zijn.'. En daarop voortbouwend een beetje afhankelijk van het kind. Samen een oplossing bedenken voor dit probleem. Of een grapje maken / extreem.overdrijven 'Ik zou ook wel honderdduizendmiljoen bolletjes willen eten met hagelslag en dan die stapelen we dan op elkaar tot aan de sterren en .... etc. Beetje a la How2talk2kids (heel veel fijn boek trouwens over geweldloos communiceren met je kind).
ja wel herkenbaar hoor (helaas). Ik denk ook dat het een fase is wat erbij hoort. Ons zoontje is nu 5 jaar en 2 mnd
Mja hier mag je best 6x bedenken mbt wat je op brood wil. Maar zit het erop dan zit het erop. Geen discussie.
Ik zeg toch niets over nieuw broodje? Maar wel over hoe om te gaan met de teleurstelling rondom het beleg. Ik denk ook wel eens trek te hebben in kaas maar als ik dan de eerste hap moet nemen dan had ik toch liever avocado gehad. Ik denk dan... volgende keer beter en kaas is ook lekker. Voor een zesjarige is dat bijna het einde van de wereld. Dan nog straf geven... sja... dat is dus niet mijn mabier. Ik toon liever begrip voor de teleurstelling en probeer dat op een voor het kind prettige manier te relativeren. Ik leg ook uit waarom ik geen ander brood smeer: verspilling van voedsel. Op een rustiger moment bespreek ik de situatie: hoe ga je om met keuzes en met teleurstelling. Hoe ga je om met woede. Zelfs mijn vierjarige is zeker op de achterafmomentjes heel goed in staat om oplossingen te bedenken. Lijkt mij een goede vaardigheid. Beter dan: als ik teleurgesteld ben en boos word dan krijg ik straf en wordt mama ook boos op mij. Punt.
Mijn zoontje krijgt geen straf, maar ik vind wel dat als het brood gemeerd is dat hij dat dan moet opeten. Als hij dan echt gaat flippen dan krijgt hij wel straf. Hij moet wel weten dat ik niet drie verschillende. Ontbijtjes maak en dat uiteindelijk weg moet gooien. Maar het gaat ook om meer dingen dit was maar een voorbeeld. Ook als hij met iets bezig is zoals tekenen en het even niet lukt dan gooit hij meteen alle potloden over de tafel en op de grond. Ik probeer hem dan netjes uit te leggen dat hij ons mag vragen om te helpen en dat hij niet boos hoeft te worden. Maar doordat hij al boos is word hij eigenlijk nog bozer omdat het denk ik voor hem voelt als aangevallen worden. Dat vind ik wel heel moeillijk om mee om te gaan en zelf rustig te blijven.
Tja. Ook daar zou ik kijken naar de oorzaal voor zn woede. T heeft dat ook. Reden: hij vindt zelf dat hij niet mooi kan tekenen. Ik snap zijn boosheid (teleurstelling) dus ook wel want hij heeft iets in zn hoofd dat hij niet op papier krijgt. Als ik me dan richt op zijn directe gedrag (gooien met potloden of een in mijn ogen prachttekening verfrommelen) is dat olie op het vuur. Wat wel helpt is zn gevoel verwoorden (jammer dat het... etc.). Baby huilt. Kom er later op terug (als ik het niet vergeet )