Waarom maken anderen mij bang voor een thuisbevalling?

Volgens mij maakt het geen barst uit waar je bevalt, horrorverhalen krijg je toch wel.

In Nederland zijn we d'r over het algemeen genomen erg nuchter in. Sommige landen zeggen "te nuchter", maar of die gelijk hebben laat ik liever even in het midden. Je VK gaat je echt niet thuis laten bevallen als er een te groot risico op zit. En als jij een thuis hebt waar je aan alle eisen kan voldoen (trap waar brancard langs kan, stromend water op de verdieping, genoeg ruimte etc.) dan is dat geen probleem, toch? Jij moet doen waar jij je senang bij voelt.

 

Meid als jij je er goed bij voelt is het prima toch?
mis gaan kan het overal, en zowel van thuis als zh zijn er negatieve horror verhalen. Jou kind, jou lijf, jou bevalling. Wat mijn of andermans mening erover is doet er toch niet toe? Zolang de vk het maar oke en verantwoord vind..

(En nee ik ben niet thuis bevallen, ik in het geboortehotel. Was voor mij 'beste v beide')

 

Ik ben bijna thuis bevallen omdat het ziekenhuis mijn wensen niet respecteerde boven het (in-dit-geval-onnodige!) protocol. Uiteindelijk was het allemaal een storm in een glas water en heeft het ziekenhuis terecht van hun standpunt afgeweken...

Maar zodra je zwanger bent hoor je sowieso alle horrorverhalen. Toen ik het net bekend maakte bij mijn zogenaamde beste vriendinnen kreeg ik alle details en geuren en kleuren over hun miskramen. Daarna na de 12 weken dacht ik dat ik 'veilig' zat en kreeg ik nog steeds overal te horen dat het nog allemaal mis kon gaan. Na de 20-weken echo had ik zoiets van: oké, nu is er geen wolkje aan de lucht, en toen kwamen alle verhalen over vroeggeboortes.

Mensen hebben werkelijk geen idee wat voor een zorgen zwangere vrouwen zich kunnen maken over dat soort dingen. Iedereen roept echt maar van alles over de negatieve ervaringen die zij hebben opgedaan/gehoord/gezien/gelezen/gevoeld - puur en alleen omdat zij het kwijt willen en erover willen praten. Ze staan echt totaal niet stil bij jouw gevoel. Kun je proberen om soms een doof oor/blind oog toepassen? Dat scheelt de helft.

Ook heb je het ik-maak-moeders-in-spe-onzeker-wanneer-ze-het-niet-doet-zoals-ik-het-doe-front van moeders. Daar moet je echt vooral totaal niet naar luisteren. Maar ja, ik begrijp wel dat je het wel doet, want je moet wel heel erg stevig in je schoenen staan als het je niks doet en je het zomaar links laat liggen. Dat gaat eigenlijk niet samen met je 'eerste keer' zwanger zijn. Je wilt namelijk alles zo goed/veilig/liefdevol mogelijk doen voor je kleintje.

Thuis bevallen is niet eng. In het ziekenhuis bevallen is niet eng. Bevallen is sowieso niet eng. Complicaties zijn eng ! Maar ik wil je alvast behoeden - ga er niet van uit dat je die krijgt, want voordat je het weet heb je een perfecte bevalling gehad en zit je nog steeds te wachten op de voorgehouden complicaties zoals ik.

Het enige wat zwangere vrouwen zouden moeten horen is: vertrouw op je eigen kunnen (en anders op de verloskundige, kraamzorg, artsen, wijkverpleegkundigen e.a., want je staat er NIET alleen voor!) en verder: take it easy. Zoveel pijn als dat je je voorstelt doet het niet.

Ik werd op het laatst serieus bang voor 'die afgrijselijke pijn die steeds erger word' en ik voor mijn gevoel al behoorlijk aan mijn tax zat. That was it, een kwartier later had ik mijn kindje al en het werd niet erger. Ja, het doet pijn, maar ook niet zo heel erg veel. En of je dat nou in het ziekenhuis hebt of in je eigen huis; daar heeft een ander weinig van te vinden

 

Tsja, voor die mensen voelde het ziekenhuis wss fijner en omdat zij die keuze maakten is dat automatisch voor iedereen de beste keuze? Merk dat veel mensen op die manier denken...

Laat je niet gek maken. Als het niet verantwoord is om jou thuis te laten bevallen dan geeft je vk je die keuze echt niet.
De afgelopen 10 jaar is er ook heel veel veranderd op het gebied van verloskunde. Ze hebben (zoals mijn vk zelf zei) tegenwoordig een half ziekenhuis in de auto mee zodat ze kunnen ingrijpen. Zien ze dat het niet goed gaat dan trekken ze op tijd aan de bel en word je alsnog doorgestuurd.

Daarbij: In het ziekenhuis moet je ook vaak wachten op de gyn. Mocht je een spoedks krijgen dan moet ook het team eerst opgeroepen worden en zich klaarmaken. Zeker als je 's nachts bevalt.
Ook is het vaak zo dat je de eerste centimeters thuis moet doen (als er verder geen reden is om eerder te komen dan he). Vaak vallen de weeën in het ziekenhuis stil doordat je dan ineens in een andere omgeving komt. Ook met weeën in de auto is niet prettig voor de meeste vrouwen.

Ik wil (zoals ik er nu over denk) ook graag thuis bevallen. Lekker in mijn eigen vertrouwde omgeving waar ik kan doen en laten wat ik wil. Ik vertrouw op mijn vk en op mijn eigen lichaam.
Doe gewoon waar je je goed bij voelt. Iedereen heeft overal wel een mening over, trek je eigen plan. Het is JOUW bevalling en JIJ mag beslissen hoe, wat en waar.

 

ach als alles tot nu toe goed gaat en je krijgt goedkeuring voor een thuisbevalling moet het wel heel gek lopen wil t heel vreemd gaan.

Ik wou ook echt heel graag thuis tot ik opeens zwangerschapsvergiftiging had, eenmaal in het ziekenhuis kwam placenta ook niet.
Maar.... was ik thuis geweest? was het ook prima geweest moest ik alleen met de ambu naar zh nou dat had ik ook wel overleefd.

Dan zeggen mensen maar goed dat je in het zh was! ja ach anders was het ook wel goed gekomen

 

Ach weetje opzich snap ik het wel maar het Is echt niet verantwoordelijk. Zolang als jij er rekening mee houd dat veel thuisbevallingen alsnog in het ziekenhuis eindigen (vks sturen je steeds sneller door)

Ik ben bij de eerste thuis beginnen maar toen mijn ontsluiting in 3 uur tijd nog steeds 4 cm was en dus niet snel genoeg ging ben ik door gestuurd.

Ja ik heb inderdaad ook een drama bevalling gehad dat als ik thuis. Was geweest dat mijn middelste het niet had over leeft. Maar dat gebeurd zelden. Ze kon de weeën niet aan en haar hartje schoot enorm omlaag en knapte niet meer op. Ze Is blauw geboren en de kinderarts stond al aan mijn bed om haar mee te nemen.

De derde ging vlekkeloos maar medische indicatie dus ziekenhuis. Maar die had ik makkelijk thuis kunnen doen. Afgezien van de tsunami aan bloed en vruchtwater wat nu over de vloer van de verloskamer ging in plaats van in mijn bed hahahaha.

 

Je moet vooral je eigen gevoel hierin volgen. Wil je thuis bevallen? dan bespreek dit gewoon met de vk.
Stel eventueel een bevallingsplan om en zet hierin al je wensen omtrent je bevalling. Laat je vooraf goed informeren.

De enige tip die ik je wil geven is dat je ondanks wanneer je een bevallingsplan hebt gemaakt of je zelf een bepaald idee had over je bevalling, bij sommige complicaties je plan in het duigen valt. Dit is niet om je bang te maken, helemaal niet, maar soms heb je nou eenmaal dingen waardoor je niet thuis "kunt" bevallen, maar dit zal de vk dan wel met je bespreken indien dit nodig mocht zijn.

 

Ik ben wel in het ziekenhuis bevallen, maar ga de volgende keer dus gewoon thuis bevallen!
En wat die horrorverhalen betreft, ik ken alleen maar horrorverhalen van mensen die in het ziekenhuis zijn bevallen (1 vriendin werd keizersnede omdat de gynaecoloog vond dat ze niet opschoot, en nog 2 vriendinnen die hun bevalling in het ziekenhuis als traumatisch ervaarden)
De thuisbevallingen die ik ken (2 vriendinnen, mijn moeder 2 kinderen en mijn schoonmoeder 6 kinderen) zijn allemaal probleemloos verlopen!

 

Vervelend al die horrorverhalen zeg!

Ik heb ook altijd graag thuis willen bevallen, het ziekenhuis is gewoon niks voor mij, veel te klinisch allemaal, ik krijg daar juist meer stress van ipv rustig te kunnen bevallen .
Van mijn middelste ben ik wel in het zkh bevallen (medische indicatie) en op zich was dat prima, maar oh wat was ik blij dat ik van de jongste weer heerlijk thuis kon bevallen. Eigen bed, eigen douche, niet met baby in maxicosi in auto, niet gelijk zelf trap hoeven lopen (lekker voor je bekken!) etc etc etc.

Succes met je bevalling!

 

Naar jezelf luisteren hoor. Ik wilde ook heel graag thuis bevallen. Alles verliep prettig in 4 uur tijd van 0 naar 5cm. Daarna ging het bij mij helaas mis. Ik ging in een half uur naar 10cm en mijn lijf of hoofd of iets bij mij kon het niet aan en ik begon steeds weg te vallen waardoor de harstlag van ons ukje wegviel. De ambulance stond al klaar en ik ben met hoge spoed naar het ziekenhuis gereden aan de zuurstof en al. Daar was hij er binnen een kwartier. Ik wil je zeker niet ontmoedigen maar ze waren bij mij met alles er zeker optijd bij. Ondanks dat het voor mijn partner beangstigend was, hadden ze wel alles onder controle.

 

Ik ben twee keer prima thuisbevallen, fijn in je eigen omgeving, vetrouwd, al je spullen bij de hand en geen gedoe met in de auto stappen enzo. Een ander stel had de eerste bevalling in het ziekenhuis, tweede thuis, en zouden het zo weer thuis doen, vonden het veel relaxter. Terwijl een andere vriendin juist 2 keer in het ziekenhuis bevallen is, dat vond zij fijn, maar ze werkte er ook dus dat was voor haar vertrouwd. 2e bevalling was ook met 34 weken, en wederom een keizersnee.

Zelf heb ik zoiets: naar een ziekenhuis ga je als je ziek bent of er iets mis is, daar zijn allerlei ongezonde bacteriën en virussen e.d. van zieke mensen (goed, niet op de bevallings/babyafdeling als het goed is, maar toch).

Al eeuwen lang bevallen vrouwen, buiten "achter een boom", in een schuur, in het hooi, in een grot, in krottenwijken... Daarbij gaat het ook heel vaak goed.

Bij een ziekenhuisbevalling begin je sowieso thuis, en moet je halverwege in de auto stappen. Lijkt me echt niks.
Ik ben nu 34 weken zwanger en kindje ligt nog in stuit, ik hoop van harte dat hij nog draait zodat ik gewoon thuis kan bevallen.

We zijn nu verhuisd, en het ziekenhuis is nu nog iets verder dan voorheen, dus dat is wel wat minder, maar nog steeds vertrouw ik op de natuur. En op het inzicht van de verloskundige zodat we evt op tijd vertrekken mocht dat nodig zijn .

Succesverhalen hoor je gewoon minder vaak of blijven minder hangen, maar als je wilt, stuur ik je mijn 2 (thuis)bevallingsverslagen wel door, die gingen eigenlijk vrij goed .

 

Ieder zijn ding. Ik zou het persoonlijk niet fijn vinden om thuis te bevallen omdat ik graag, als het mis gaat, op de juiste plek wil zijn. Ik vind een bevalling toch een hoog medisch gehalte hebben en mijn man en mijn eigen VK zijn erbij dus zoveel anders dan thuis is het niet. Bovendien woon ik nog wel een stuk van het ziekenhuis af en heb ik geen zin om bij complicaties ed nog eens trap af en een rit moet maken. Dan doe ik dat wel van tevoren en heb ik mezelf er ook op ingesteld.

Tja en de mogelijkheid is er om zelf te beslissen waar je wilt bevallen. De tijd dat we achter een boom moeten bevallen is echt wel voorbij hoor.

Ik ga ook niet zeggen dat je niet thuis moet bevallen, er zijn er echt genoeg die thuis bevallen zonder enig probleem. Gelukkig is iedereen vrij om haar eigen keuze te maken.

 

Heb nog geen enkel verhaal gehoord over doodgeboorte bij thuisbevallingen wel bij ziekenhuisbevallingen.
En idd de horrorverhalen dat je in het ziekenhuis een nummertje ben, helemaal als jet druk is heb je daar als vrouw pech. Dienen ze veel eerder medisch onnodige handelingen toe om het maar op te laten schieten.
Vind het ergste verhaal nog van een vriendin die een uur haar persweeën heeft moeten ophouden omdat het te druk was om haar bevalling te mogen begeleiden. Toen ze eenmaal mocht persen schoot de baby er in een keer uit en was ze volledig uitgescheurd...

Nee dankje ik heb liever een thuisbevalling(als het medisch verantwoord is)
Ik heb mijn thuisbevalling dan ook als een heel mooi proces ervaren. Er werd rekening gehouden met mij en hoe ik alles wilde. Alles ging in rust en was vertrouwd.

 

Ga vooral niet te veel af op anderen. Ik heb 2 vriendinnen die m.b.t. bevallen lijnrecht tegenover elkaar stonden. De ene wilde per sé thuis, de ander per sé in het ziekenhuis. Er valt voor beiden wat te zeggen. Maar uiteindelijk is het jouw bevalling en niet die van een ander.

Ik heb beide mogen ervaren. De 1e x in het ziekenhuis, wat ik de 2e x dus absoluut niet weer wilde. Ruim 3 weken geleden thuis bevallen van de 2e en ik zou het zo weer doen. Ons zoontje kwam blauw en slap ter wereld, maar de VK had hem binnen no time weer op gang. Even schrikken, maar ze heeft van alles bij zich om de eerste hulp te kunnen bieden als dat nodig is. Had het mis gegaan, dan was het ziekenhuis dichtbij. Mede daarom kozen wij er voor de 2e x lekker thuis te bevallen. Als het nodig had geweest, waren we binnen 10 minuten in het ziekenhuis.

 

Trouwens wel geinig dat ik nu bijna bang wordt van een ziekenhuisbevalling als ik al de reacties hier zo lees....

 

Dat is dan ook weer niet de bedoeling hihi.
En die verhalen van: ik ben in eerste instantie zonder medische indicatie bevallen in het ziekenhuis maar als ik dat niet had gedaan had mijn kindje het niet overleefd, heb ik nog nooit gehoord bij moeders die thuis zijn bevallen...