4,5 jaar en luistert heel slecht.

zoontje heeft een beloningkaart voor dingen die van hem verwacht wordt.aan het eind van de dag krijgt hij vinkjes of kruisjes.luisteren is er een van.maar ook handvast als ik er naar vraag, eten(proeven en zijn best doen) slapen(hoeft niet te slapen maar rustig en stil liggen in bed)opruimen etc

het werkt goed. en op sommige dagen niet dan zeg ik als hij me niet luistert dan luister ik hem ook niet. owww dat vindt hij zo erg!dus hij biedt zijn excuses aan en doet wat ik zei.

misschien helpt dat je ook? succes!

 

Sterre wat leuk dat je zwanger bent! Gefeliciteerd!

Hier gaat dat ook zo met de oudste die luistert voor geen meter en zegt dat ook gerust, ik luister nooit meer naar jou en dat soort dingen.

Vast bij jullie misschien ook nog extra met de baby op komst dat hij zich heel stoer vind zo als grote broer, dat hij daarom denkt van ik zal het wel even regelen hier allemaal😉

Ik denk wel dat t ook een fase is en misschien weer grenzen verkennen enzo

Succes in iedergeval!!

 

oh hier ook 1, en ze was altijd zo gehoorzaam, nooit problemen mee..

Ze moet soms naar de gang maar het lijkt wel of het haar allemaal niks doet!? Ook tips daarvoor?

Ik vind een beloningskaart voor iets 'normaals' niet de bedoeling denk ik of zie ik dat verkeerd?

 

Mijn zoon, ook 4,5 jaar, doet precies hetzelfde. En als ik de moeders op het schoolplein hoor, doen alle kids van deze leeftijd zo dwars. Ik denk dat het te maken heeft met de overgang naar de basisschool. Dat ze zichzelf opnieuw moeten uitvinden en dat is nou eenmaal een lastig proces.

Een aantal veranderingen die wij hebben doorgevoerd:

- meer zeggenschap geven, maar wel afgebakend: dus 2 shirts neerleggen en hem laten kiezen welke hij aan wil etc.

-aan tafel als hij overal doorheen praat, een 'praatpop' geïntroduceerd. Een klein knuffeltje die van papa naar mama en dan naar zoonlief gaat als hij wat wil vertellen. Het klinkt heel betuttelend, maar juist doordat het zo over the top is, vindt mijn zoon het grappig en werkt hij mee.

- een beloningskaart: toen hij twee maand geleden echt heel vervelend was en wij ook in een negatieve spiraal zaten, hebben we een beloningskaart geïntroduceerd. Ik heb mijn zoon uitgelegd dat hij de laatste tijd niet zo lief deed en dat we nu gingen proberen weer wat liever te zijn. Als hij naar bed gebracht wordt, nemen we de dag door: wat ging goed, wat niet. En dan maakten we de balans op; had hij wel of niet een sticker verdiend? Bij een volle kaart mocht hij een klein cadeautje uitzoeken.

- Probeer te voorkomen dat je het negatieve gedrag gaat belonen met aandacht. Ik zeg nu tegen mijn zoon: ik waarschuw 1x en daarna praat ik niet meer met hem tot hij weer luistert. Dat vindt hij tot nu toe de hardste straf. Het helpt veel beter dan op de gang zetten.

- Goed gedrag benoemen. Dus niet steeds wat er allemaal mis ging, maar vooral wat je allemaal wel zo leuk vindt.

- En tot slot: het is een fase! Echt, het komt wel weer goed.

Succes!

 

Hee fijn die tips! Hier nemen we ook wel de dag of een moment door maar ze kijkt alleen quasi onschuldig en knikt heel braaf (grr) 'k zal het nooit meer doen!!'

Maar dat doet ze dus wel. Ik vind het lastig. Ze doet haar zusje vaak pijn, ze mag ook nergens aankomen, maar als ik er iets van zeg snapt ze niet dat ze sámen moeten spelen en dat ze haar pijn doet deert haar niet

Wat voor straf geven jullie? Alleen time-out?

 

Ik geef geen straf. Beloningskaarten ed ook niet.

Je kind vraagt om meer autonomie, die zou ik dus geven. En verder accepteren dat die ontwikkeling ook een worsteling is. In plaats van zeggen wat ik wil, vraag ik T om een oplossing te bedenken en daar is hij erg goed in. Soms met oplossingen waar ik zelf niet direct aan zou denken dus ook nog eens gied voor het creatieve denken.

En heel veel uitleggen, geduld hebben etc.

En nee. Dit betekent niet dat alles mag en kan (is dus geen permissief ouderschap, maar ook geen autoritair ouderschap).

In jouw voorbeeld zou ik dus ook zoeken naar een oplossing ipv verbieden. Kijk papa is nog niet klaar en jij wil al naar het toetje overgaan. Papa vindt dat niet leuk (hoe zou jij dat vinden eventueel). Hoe kunnen we dit oplossen?

T zou waarschijnlijk voorstellen dat hij het toetje alvast op tafel zet en dat we daarna gaan wachten op papa. Ik vind dat een mooi alternatief en hiermee accepteer ik zijn vraag om autonomie en zijn initiatief om een huishoudelijke taak te doen...

 

Hm aha. Maar hoe doe je dat als ze niet de schoenen terug willen zetten, niet dooreten etc. En dan kijken met zón brutale blik, pff..

 

Tja, lastig is dat... Ik zet mijn zoon ook weleens op de gang, maar de beste 'straf' is hier: 'jij luistert niet naar mij, dus ik luister niet naar jou'. Dus als hij niet netjes aan tafel blijft zitten tijdens het eten en hij wil even later wel dat ik samen met hem met de Lego ga spelen, dan gebeurt dat dus niet. Dat werkt bij ons het beste...

 

Dit klinkt echt perfect maar als mijn 4,5 jarige zo'n bui heeft, werkt dat echt niet hoor!
Ik probeer te accepteren dat dit erbij hoort. Erover praten waarom hij zo dwars doet (soms is er een goede reden) en zorgen dat hij op tijd in bed ligt!

 

Ja herkenbaar. Nog een reden om niet te straffen (negeren vind ik ook straf ).

En nee dan heeft niet alles een oplossing. Dwingen tot dooreten kan en wil ik niet maar op een gegeven moment moeten we weg/tafel afruimen en dan is het klaar met eten. En die schoenen ruim ik dan zelf op. Of ik ga er heel overdreven over vallen. Hilariteit alom. Druk vam de ketel. Toh opruimen. Ook leuk is de oplossing: Dat jij het opruimt . Tja... ik doe dat dan en leg uit dat ik het niet leuk vind om andermans troep te ruimen. Of ik ruim het op door het boven op de boekenkast te zetten...zooo hier horen de schoenen... neeeheeee mama. Nee? Waar dan?

Zoiets. Opvoeden is voor mij niet trucjes toepassen om mijn wil op te leggen of door te drukken. Geen dresseren dus.

 

Sterre, dat ken ik hoor. Dat hij dan duidelijk een beetje in de knoop zit met zichzelf en dan vind ik het ook zielig. Maar m.i. hoort dat bij de ontwikkeling. Leren dat niet alles kan en dat je rekening moet houden met elkaar. Kinderen zullen altijd op zoek gaan naar grenzen, dus hoever je ook meegaat om de lieve vrede te bewaren, ze zullen altijd proberen nog verder te gaan. Dus je kunt maar beter de grenzen leggen daar waar het voor jou toelaatbaar is.

 

ja zo doe ik het ook, na tien keer zeggen wel dooreten he! Zeg ik: Als het fruit op tafel komt stoppen we. Ze zegt er meestal niks op maar als ik het weg wil pakken wordt ze hysterisch omdat ze het gewoon op wil eten. Prima maar eet dan DOOR! Zucht. Erg pittige dag hier weer met die donderstenen (Al 3 nachten nauwelijks geslapen door de jongste, nu zelf ook verkouden dus ben op )

 

Hier was dat ook zo, begon met 4 jaar. Nu is ze 5 en luistert ze weer wat beter, maar ze meent nog steeds veel zelf te mogen bepalen.

 

Mijn meisje is nu vier+ en de laatste maanden woord het alleen maar erger. Zo heftig is ze niet geweest met 1,2 en 3 jaar.
Nu ze vier is begint het juist veel meer voor te komen die driftbuien.

Vandaag mocht ze even niet mee met papa. Iets doen moest hij, kon hij even geen kind mee gebruiken zijn zus was er ook bij.
Ze heeft mij geschopt geslagen. Zo boos was ze.
Ben gelukkig rustig gebleven en even verteld dat ze wel verdrietig mag zijn maar niet zo heftig mag reageren. Daarna thee gedronken en getroost.

Vanavond mama mag ik op de computer ik zeg nee nu niet. ze heeft de helft van de tafel gegooit en bleef stampvoeten.

Daarna zeg ik oke wel eerst( goed tandenpoetsen en pyjama aan.
En heeft ze even lief op de pc gespeeld. Ik bood dit pas aan na dat ze rustig was geworden. Nou ja ik weet ook niet of ik het helemaal goed aangepakt hebt. Daarna naar bed heb vier verhaaltjes voor gelezen en toen was het nog niet goed papa moest komen en bij haar slapen.

Had echt zo iets van ( zeikwijf) heb ik NIET gezegd wel gedacht. Nou ja papa ligt bij haar. Die lag al op de bank te slapen maar ja nu ligt hij echt in bed. ( was ook gewoon echt moe haar vader) Maar toch die had liever op de bank blijven liggen maar ik wilde niet de strijd aan gaan verder met dochterlief.

Dus het verhaal dat ze met vier makkelijker woorden. Dat dacht ik ook altijd zoon was na zijn vierde een wat makker schaap dan zijn zusje nu wat kan die door zeuren zeg.

Dus ik plak mijn dochter onder jou grote rol met behang en morgen ga ik weer verder met haar om goed op te voeden pff wat een meid soms.

Ze is naar school geweest naar opa en daarna naar oma patatjes gegeten genoeg te doen gehad vandaag.

Het begon al van uit school gaan we wat doen oke wij frikandel broodje als lunch gehaald in het winkelcentrum komen we thuis ik wil OMA, ze dacht oma haar auto gezien te hebben. Was niet zo andere auto in de straat lijkt op oma de auto ik wijt haar gedrag aan het beginnen met school en de veranderingen daar van de laatste tijd.


Dit verhaal heb ik net ook bij het verhaal achter een rol behang plakken geplaatst. maar denk dat mijn 4+ meisje hier ook tot zijn recht komt.

Af en toe woord ik helemaal gek van haar.Pff. Zo als ik al zeg in het verhaal met 1.2 en 3 was ze niet zo heftig als nu en broer lief was met deze leeftijd een makker schaapje.

Elk kind is duidelijk anders. Ga ze toch wat vaker in haar kamer zetten zeker als ze zo heftig reageerd. Probeer echt zo consequent mogelijk te zijn. Maar soms pff.