Hallo iedereen, Ik ben morgen 15 weken zwanger van ons eerste kindje. Een wondertje uit één van mijn 8 overgebleven eicelletjes (zit in voorstadium pof). Ik ben heeeeeel dankbaar en hoop dat we een gezond kindje op de wereld zetten. Voel me al weken heel slecht, wil daar niet over klagen want dat voelt als mopperen op onze 'mini-ons'. Het belangrijkste is dat het met mini goedgaat. Maar ook ik zou me graag beter gaan voelen. Ik ben inmiddels vier weken thuis. Nog steeds erg misselijk, met emesafene is het overgeven goed onder controle gelukkig. Daarnaast extreem moe (alsof ik moet herstellen van een zware operatie) en zware hoofdpijn die af en toe overgaat in migraine-achtige aanvallen. De hele dag doe ik bijna niks, het lijkt of douchen al een zware fitness workout is. Probeer wat te studeren (ben bezig met een opleiding) om de tijd te doden maar dat gaat ook niet te lang want de pc en de boeken maken nog misselijker. Daarnaast werk ik normaliter maar nu dus al de vierde week niet. Voel me vreselijk schuldig t.o.v mijn werk. Ik zat voor de zwangerschap namelijk al in de ziektewet en was op weg naar ander werk. Ik kan mijn werk als operatie-assistente niet meer doen vanwege een auto-immuun/reumatische aandoening. We hadden willen wachten met onze kinderwens tot ik klaar was met de opleiding maar die keuze was er ineens niet meer eind vorig jaar .... Voorstadium pof en nog maar 8 eicellen zichtbaar (ben 32). Hoe kon ik nou kiezen voor geen kinderen en wel een opleiding?!? Dat was toch een onmogelijke keuze! We moesten er wel voor gaan, alles op alles zetten en hopen dat die kleine kans die er was ons gegund was ... Nu voel ik me dus heel ziek en dat kan ook te maken hebben met de onderliggende aandoening maar dit kan alle zwangere vrouwen overkomen toch? Kan niet in woorden uitdrukken hoe dankbaar ik ben voor deze zwangerschap en toch voel ik me vreselijk schuldig omdat ik nu niet werk. Eigenlijk moet het gewoon allemaal, zwangerschap, werk en opleiding. De druk is hoog omdat ik in een reintegratietraject zit en in het laatste jaar van de ziektewet. Voor die tijd moet de opleiding afgerond zijn en hoop ik op een baan elders. Bij mijn huidige werkgever houd het op. Hoewel er eigenlijk maar één ding belangrijk is maak me daarnaast toch druk om al die andere dingen. Zijn er meer mensen in een dergelijke situatie? Met of zonder onderliggende aandoening die zich ook zo ziek voelen? Of mensen die ook al in de ziektewet zaten en toen zwanger raakten? Graag hoor ik van jullie! Of van wie dan ook die maar wil reageren . De dagen thuis zijn lang . Groet van Kim
Hoi!! Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!! Maar wat ontzettend naar dat je ie zo voelt! Alles eromheen maakt het er niet makkelijker op zeg!! Hoe moeilijk ook,mij en de kleine gaan nu voor! Je geeft al duidelijk aan dat het niet gaat, dus het enige wat je kan goden is daar aan toe geven! Hoe moeilijk ook! Hier miskramen gehad en tijd in de mmm gezeten, nu lijkt deze zwangerschap goed te gaan! Echter heb ik momenten gehad dat ik niet blij was met de zwangerschap, ik me daar zo schuldig over voelde (we wilden dit al zoveel jaren). Ik zit al vanaf week 6 thuis, terwijl we zo ontzettend tekort hebben. Dit alles maakte het niet makkelijker! Ik heb gelukkig geen ervaring met aflopende contracten, opleidingen etc. Kan me voorstellen dat dat de druk alleen maar hoger legt! Vaak is bij deze misselijkheid ( kijk eens op hyperemesis gravidarum) rust het enige wat je er doorheen helpt! Sterkte, het is erg moeilijk!
Wat vervelend dat je je zo schuldig voelt. Begrijp heel goed dat je dat niet wilt omdat je vindt dat je eigenlijk blij moet zijn dat je dit wondertje mag krijgen. Maar helaas hoort bij de 1e 4 maanden echt dat je je niet goed voelt. Bij de een valt het allemaal mee en bij de andere is het helaas dusdanig vervelend dat ze thuis moet blijven. Meestal gaat het na die 4 maanden beter dus er is echt hoop. Ik had mijn piek van niet ok voelen rond de 10e week. Daarna ging het langzaam beter en had ik na week 14 bijna geen kwaaltjes meer. Volhouden want je krijgt je energie enzo echt weer terug. Succes met de zwangerschap, en ook gefeliciteerd dat het gelukt is. Geniet ervan!
Gefeliciteerd! Maar balen zeg, hopelijk gaat het snel beter! Ik was ook altijd heel beroerd, maar was rond de 16 weken vaak een stuk minder.. dus er is hoop
Goedemorgen allemaal, Bedankt voor jullie berichtjes. Lasas wat fijn dat jou zwangerschap ook goed gaat nu! Miskramen, vreselijk wat naar. Ben er ook zoooo bang voor geweest en nog steeds wel eigenlijk maar wel minder nu. De 13wk echo nav de combinatietest was goed, geen verhoogde kansen. Dat geeft iets meer vertrouwen. Hoe ver ben jij nu? Zie januari staan onder je bericht, dus je bent in ieder geval al een stukje verder op weg ! Er zit inderdaad niks anders op dan rust te houden en de situatie te accepteren zoals het is. Blij met de zwangerschap ben ik sowieso dat staat buiten kijf. Maar die andere dingen zijn ook belangrijk, weliswaar minder, maar toch! Baangarantie en daarmee inkomen staan op het spel. Heb mijn operatieassistente diploma maar daarmee kan ik niets. Het is zo'n specifiek vak en fysiek heel zwaar. Zeker als je lijf niet normaal is. Ik denk wel eens ... Stommert je had economie moeten studeren, dat werk had ik met dit lijf ook wel volgehouden ! Ben blij met internet en internetshops nu .... Je wereldje word klein zo. Mijn eerste zwangerschapsbroeken zijn gister met de postman gekomen. Wat een opluchting zo'n broek ... Pfff. Heb nog absoluut geen toeter ofzo maar t staat een beetje naar voren . Nu kan ik weer ademen, hah! Nou leuk van jullie te horen en ik zal proberen me nog meer op 'mini-ons' te richten. Hoewel het lastig zal zijn me over de rest helemaal niet druk te maken.
Fijn dat de kleren met de post gekomen zijn, ook even bezig zijn met leuke dingen! Internet is echt een uitkomst!! Ook in de zorg dus, hier ook, werk als kinder en neo verpleegkundige Het is lastig je over het andere niet druk te maken, je zit thuis, hebt weinig te doen, dus juist dan ga je nadenken over van alles! En tuurlijk ben je blij met je zwangerschap, maar ook bang, onzeker en dat wordt nog eens versterkt door die fijne hormonen! Ik ben straks een jaar uit functie geweest, kan me nu alweer druk maken over als begin, kan ik het nog wel etc etc! Ik ben momenteel 23 weken zwanger, dus wel wat verder ja! Veel harde buiken en bloedingen, dus het is telkens leven van afspraak naar afspraak! Zou zooooo blij en opgelucht zijn als beeb veilig en wel op mijn borst ligt!
Ah 23 weekjes al ... In ieder geval over de helft. Maar inderdaad garanties heb je nooit en bloedverlies helpt al helemaal niet voor het vertrouwen. Daarbij is de kennis die wij beroepsmatig hebben in dit soort gevallen niet zo handig . Maarja zet dat maar eens uit. Ik heb t uitknopje nog niet ontdekt. Leef ook een beetje van afspraak naar afspraak 6 juni weer naar de gyn. Blijft toch telkens spannend, je kijkt er naar uit maar als het dichterbij komt komt ook weer meer vrees dat het wel eens niet goed zou kunnen zijn. Denk maar ... zolang ik me zo voel heeft mini t naar zijn/haar zin . Op de echo's zag je mini ook flink springen. Mooi beroep ook kinder/neo vpk, maar ook zwaar want het loopt nou eenmaal niet altijd goed af. Net als op de OK. Heb het 10 jaar gedaan, beroep waar mijn hart ligt. Ik mis het behoorlijk ook al weet ik dat het niet haalbaar is. We hebben 14 juni nog een pretecho gepland en gaan dan ook bekijken wat het geslacht is ... Hah dan ik ook wat babykleertjes los op internet. Geeft zeker de nodige afleiding, al moet ik niet te lang met mn hoofd voor t scherm zitten. Duimenduimenduimen dat het goed blijft gaan ... Kan me voorstellen dat je pas gerustgesteld bent als je je kindje vast hebt. Denk dat dat voor mij ook zal gelden zelfs al kom je steeds verder in de zwangerschap. Het is toch anders als het allemaal niet vanzelf gaat en je weet dat de kansen alles behalve voor het oprapen liggen.
Hoi meiden, Ik heb (gelukkig) niet de nare ervaringen van het niet zwanger kunnen raken. Maar herken wel de machteloosheid en het gevoel je schuldig te voelen. Ik ben ook vanaf 4 wkn enorm misselijk, slik nu primperan, wat t overgeven tegenhoud. Maar de misselijkheid niet. Ik moet eten eten eten eet ik niet dan ben ik enorm misselijk, echt obsessief bezig met zuurtjes dropjes fruit drinken om maar niet misselijk te worden. Ik heb daarnaast ook al bekkeninstabiliteit en werk in de zorg, dus dat gaat niet Ik zit nu 3x3 uurtjes op kantoor.. Dit houd ik net aan vol. Mijn contract loopt tot april 2015, mijn verlof stopt half feb 2015... Ik werk hier nu sinds januari 2014 (kom van andere locatie) dus erg veel hebben ze niet aan mij gehad...
Super vervelend dat je zo ziek bent! Helaas erg herkenbaar. Mijn eerste 2 zwangerschappen ook extreem lang en extreem veel ziek geweest.. Kijk inderdaad eens op de site van Hyperemesis Gravidarum, wellicht staan daar ook wat tips op voor je. Verder rustig aan doen!
Wat een lastige situatie! Ik snap helemaal dat je voor de mini gaat! Ik zat ook al in de ziektewet voordat ik zwanger werd vanwege vervelende gebeurtenissen op het werk waardoor ik overspannen ben geraakt afgelopen september. Helaas gaat de re-integratie niet zo makkelijk vanwege een reumatische aandoening, waardoor het maar met stapjes vooruit gaat. Er wordt behoorlijk gepusht, dus ik ben daardoor al vaker over mijn grenzen moeten gaan. Ik werk sinds februari weer alle contracturen, maar in een aangepaste functie. De eigen functie levert nog dusdanig stress op door wat er is gebeurd. Ik zit sinds kort ook in een re-integratie procedure naar ander werk, in eerste instantie binnen het bedrijf. Ik weet daar deze week meer over. We willen eigenlijk al een hele tijd graag kinderen, maar zijn nu vanaf dat ik me weer beter voel toch maar begonnen, want er is altijd wel iets om op te wachten. Mijn man is in juli klaar met zijn studie en ik wilde in ieder geval niet het hele traject nog afwachten. Daarnaast was mijn moeder rond haar 30e in de overgang en, sinds ik nu 30 ben wil ik dat niet afwachten en vervolgens te laat zijn. Vanaf de 5e week van de zwangerschap ben ik ook super misselijk en moet veel overgeven. Emesafene helpt met mate, maar daar wordt ik super duf van, naast dat ik al kei moe ben. Hierdoor heb ik al verschillende keren later moeten beginnen (minder uren werken op een dag) of ben ik zelfs de hele dag ziek geweest. Ik werk 100% met de computer en hierdoor word ik ook extra misselijk. Dit maakt het erg lastig momenteel op het werk. Hopelijk gaat dit snel over. Ik voel me daar ook enorm schuldig over tov werk. Gelukkig zeggen de meeste collega's dat ik me daar niet druk over hoef te maken, maar mijn leidinggevende is er heel vervelend mee. Ik weet hoe lastig het is en hoe schuldig je je kan voelen. Ik wil ook het liefst alles tegelijk, maar nu is die kleine in de buik even veeeeeel belangrijker dan wat dan ook! Veel succes en ik hoop dat de misselijkheid en overgeven snel over zijn!
Ik ken het schuldgevoel , het is ook zo rot om zo beroerd te zijn in de zwangerschap. Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik door bekkeninstabiliteit en ernstige oververmoeidheid vanaf 26 weken volledige in de ziektewet geraakt. Vreselijk vond ik dat, ik kende alleen maar mensen die 'gewoon' tot verlof werkten. Maar terugkijkend was het eigenlijk een enorme meevaller , want zwangerschap nr 2 was ik erg misselijk en erg moe, vanaf 10 wkn bekkeninstabiliteit en snel harde buiken. Vanaf 9 wkn gedeeltelijk en vanaf 18 wkn volledig in de ziektewet. Vreselijk zware zwangerschap. En nr 3 was nog erger, echte hyperemesis gravidarum. Toen ik 5 wkn was al aan de emesafene en toen ik net 6 wkn was mezelf naar het werk gesleept. Letterlijk tegen mijn baas gezegd, ik ben zwanger en ik wil nu meteen de ziektewet in . Aanvankelijk was het mijn bedoeling om nog wel een paar uurtjes te werken, maar de hyperemesis is echt slopend en dat ging niet. Uiteindelijk ben ik tussen 20-25 wkn een paar uurtjes per week therapeutisch gaan werken, maar al snel ging dat weer niet meer. Mijn eerste ziektedag was 24 augustus, op 1 augustus een jaar later kwam ik (pas) weer terug op mijn werk... Ik werk nu 6 jaar bij mijn huidige werkgever en ben dus 2 keer (bijna) een jaar in ziektewet geweest ivm zwangerschap. Daarnaast ook nog dik 2 weken uit de running door een miskraam. En ik ben ook een 4-tal mnd overspannen geweest door de heftige thuissituatie (mijn oudste zoon). Ik voel me niet echt bepaald een 'goede' werknemer, maar ja... Kan er niets aan doen, he? Gelukkig hebben baas/collega's altijd begripvol gereageerd. Heel veel sterkte en succes! Probeer het schuldgevoel een beetje los te laten en ik raad je besloten facebook pagina aan van hyperemesis gravidarum, ik vermoed dat je daar veel, heel veel herkenning zult vinden!
Allemaal bedankt voor de reacties! Ik heb al even gekeken op het HG forum inderdaad. Ik ben al vrij snel met de Emesafene begonnen en ik werd er niet minder misselijk van maar het overgeven werd veeeeel beter. Of ik echt HG heb ... ? Het is er natuurlijk ook in gradaties maar als ik lees van vrouwen die niet meer kunnen stoppen met overgeven, nou dan mag ik welke hogere macht dan ook op mijn blote knietjes danken dat de Emesafene werkt. Ik maak me echter wel een beetje zorgen omdat ik het nu al 10 weken gebruik. Nu is het vooral nog, naast de continue misselijkheid, het kokhalsen en mijn avondmaal gaat er bijna standaard helemaal of gedeeltelijk weer uit. Vreselijke hoofdpijn die na het overgeven helemaal explodeert. En ik ben net een oud wijf. Na het douchen moet ik eerst rusten ... Hah! Schuldgevoel is lastig los te laten maar het lukt me al wat beter inmiddels. Er zijn nu dingen die belangrijker zijn . Ik heb alles over voor een gezond kindje straks.
Fijn dat emesafene bij jou zo goed helpt tegen het overgeven!! Je hoeft je geen zorgen te maken dat je het al 10 weken gebruikt meis, t is echt veilig! Ik gebruik zelf al 15 weken zofran en ga fit gebruiken ws tot mijn bevalling. Als het avond eten niet gaat probeer dan evt eerder wat te eten of te vervangen voor bijv brood, alles wat erin gaat en blijft is nu goed. Eventueel een stoeltje onder de douche om relaxer te kunnen douchen, staat hier nog steeds, haha Sterkte! En zie dat je vandaag 16 weken bent, top!!!
Hai Lasas, Haha ja nou ik durfde het bijna niet te zeggen maar ik zit onder de douche. Op de grond weliswaar maar toch ! Lekker tegen de muur ... Maar de grond zal later in de zwangerschap wel lastiger worden, ik heb nu nog maar een klein buikje, die word wel groter natuurlijk. Iedereen zegt wel dat het geen kwaad kan emesafene zo lang gebruiken. En dat stelt me ook wel wat gerust hoor, maar die stomme bijsluiter blijft ook hangen en daarin staat max. 10 dagen. Zofran is nog iets krachtiger inderdaad ... Fijn dat dat ook een optie is want ik lees wel veel dat Emesafene niks doet en dan moet je wel uitwijken naar alternatieven. Ja avondeten is lastig ... Ik wil namelijk ook graag gezonde vitamientjes binnenkrijgen. Dat zit vooral in groente. Fruit eet ik nu ook niet zo graag en de hele dag alleen brood met kaas lijkt me nou ook niet echt gezond. Maar wat je zegt Lasas ik kan proberen wat eerder te eten. Nu is het vaak 18.30-19.00 ik eet rond 17.00 sowieso nog wel iets hoor, cracker of cup a soup maar misschien is eerder beter. Dan maak ik t voor vriendlief later wel weer warm . Het proberen waard en anders ga ik maar over op brood dat gaat wel beter. Hoewel zondagavond ook brood en dat lag ook al snel weer in het toilet ... Jah 16 weken en vrijdag gelukkig weer naar de gyn! Heb jij alweer een controle gehad? Groet van Kim
Haha, heel goed! Ik zit nog in mijn badjas en moet me zelf nog naar de douche dwingen! Ik zit vaak ook op de grond en dan relaxed tegen de muur aan, maar kwam gister niet meer overeind, dus moest ml helpen. Vroeg zich af waarom dat krukje er toch stond, haha! Ja die bijsluiters idd, toen ik primperan haalde bij de apotheek, zei de apotheek mag maar Max 5 dagen gebruikt worden hoor mevrouw. In het h aan t infuus kreeg ik hogere dosering dagen achter elkaar. Toen ik na opname zofran haalde vroeg ze zich af of het klopte dat de gyn me doorstuurde en niet de oncologie..... Ik zei ja de gyn, nou dat zou ik niet gebruiken Mw tijdens de zwangerschap, dat is heeeeel slecht voor uw kind! Sta je dan ontzettend beroerd en vol hormonen. Evt koude groenten? Ik lust nog steeds geen warme groenten, alleen gestoofde peertjes gaan goed. Ik eet voornamelijk komkommer, paprika, radijsjes en men dat door elkaar, heb ik toch mijn groenten binnen. Verder doe ik bijv brood eten in avond met kaas en dan die groenten daarop, best nog maaltijd, gezond en het valt beter bij mij. Ik had eergisteren controle, helaas 3+ ketonen! moest eigenlijk weer opgenomen worden! uiteindelijk vulling gehad en eind vd dag weer naar huis. Kom wel wat aan laatste weken, nog maar 2,5 kilo onder startgewicht, dus dat is fijn! Over 2 weken weer controle.
Tjee ... je hebt er dus alweer een dagje hospitaal opzitten! Met beeb was alles goed neem ik aan? Gelukkig kom je nu wel aan, dat is een goed teken. Ik viel ook snel af en ik woog al maar 50,8kg ... Toen de weegschaal 48 aangaf schrok ik en heb ik de huisarts gebeld. Werd meteen Emesafene voorgeschreven. Gewicht schommelt nog wat maar al met al ben ik nu wel 1 kilo aangekomen, t.o.v mijn startgewicht dus dat gaat wel goed. Hmmm ... je mag ervan uitgaan dat artsen weten wat ze doen als ze medicijnen voorschrijven maar als je vervolgens langs de apotheek gaat en daar zeggen ze dat het heel slecht is ... Word je niet vrolijk van! Hebben ze nog wel gebeld met de arts om te controleren of het klopt dan? Eigenlijk zouden ze dat wel moeten doen als ze het niet vertrouwen. Daarvoor is juist een dubbelcheck! En het geeft je als patiënt op zo'n moment ook wat meer vertrouwen. Want als je met die mededeling en medicijnen naar huis gestuurd wordt durf je het bijna niet te gebruiken. Maargoed gyneacologen weten heus wel wat ze doen ... Het is gewoon moeilijk om zelf geen controle te hebben. Je maakt je zorgen om je kindje en om je zelf. Haha ja ... Moeilijk overeindkomen met een behoorlijke buik. Maar ik kan me voorstellen dat de grond en lekker leunen tegen de muur relaxter is . Hang ook in mn badjas rond hoor ... Ga er wel vroeg uit want na dat overgeven 's avonds is mijn maag 's ochtends nogal leeg en daar protesteert ie ook tegen ! Dus net even mijn geroosterde broodjes weggewerkt, dat helpt een klein moment en dan ... "Halllloooo misselijkheid, lang niet gezien "! Maargoed ik mag niet klagen als ik jou verhaal lees en van andere mensen die ziekenhuis, ziekenhuis uit gaan. Dan ben ik blij dat m'n tijd thuis kan uitzitten. Hopelijk geen ziekenhuisopnames meer voor jou!