Is inderdaad "normaal" babygedrag *geeuw*. Wij slapen sinds enkele nachten samen, en ik merk wel dat DL langere blokken slaapt dan als ze 1 meter verder in haar ledikant ligt (of ik merk het niet dat ze drinkt haha).
Ik zit er vandaag ook ff doorheen! Hier nog steeds elke nacht 3 of 4 voedingen. Meestal gaat het me goed af maar je hebt van die dagen (zoals vandaag) dat t voelt alsof iiker helemaal alleen voor sta! Zou zo graag een hele nacht slapen! Helaas weigert die van mij de fles dus mijn man kán het nog niet eens overnemen als hij dat zou willen. Pfff. Volhouden....
merk je dat ze het meer doet als je overdag zelf bent weggeweest of gewerkt hebt? Je zie kinderen die het dan in de nacht bij je inhalen omdat ze jouw en je borsten gemist hebben. Ging bij mij ook zo! En rond deze leeftijd zijn ze ook best wel onrustig hoor, hoort er wel een beetje bij, maar kan inderdaad erg vermoeidend zijn..
Baby's horen niet door te slapen wat ze doet is heel natuurlijk.. Hier kwam ons zoontje ook rond de 10weken niet meer om met 16weken weer 3x per nacht weer te komen voor voeding. nu sinds een tijdje is het nog 1 voeding per nacht en soms niet meer ( net 1 geworden) het is vermoeiend dat wel...
Biologisch gezien is het inderdaad heel natuurlijk. Wij zijn dat als westerlingen niet gewend, daarom denken we dat dit niet hoort. Maar de natuurlijke doorslaap leeftijd ligt ergens tussen de 2-4 jaar ( dacht ik)
Hahaha mijn dl wordt over 4 mnd twee. Ik hoop dat ze dit gelezen heeft en denkt; ja twee is een goede leeftijd om door te slapen
Mijn zoontje van bijna 10 maanden komt ' s nachts om de 2,5 a 3 uur. Uit vermoeidheid ook maar in bed genomen. Alles went...... Destijds toen ik na 6 maanden verlof ging werken hier ook een onderwerp aangemaakt dat ik de combinatie met werk en slechte nachten niet ging redden. Volgens lactatiekundige en een aantal forumleden was het een fase. Duurt wel erg lang hier... In zijn bedje leggen is killing, omdat ik dan zo vaak uit bed moet, dan trek ik helemaal niet. Wel geprobeerd in de hoop om een patroon te doorbreken maar mijn zoontje wordt hysterisch als hij alleen moet slapen. Troosten terwijl hij in zijn bedje ligt of weggaan werkt niet bij hem. Hij blijft dan door huilen.
Pfff heftig hoor voor hem en voor jou..... Slaapt hij overdag wel gewoon goed dan in zijn eigen bedje?
Nee, je doet niks fout, dit is normaal. Je zou wat meer rust en regelmaat kunnen inbouwen, maar dit heeft vnl effect op een onrustige baby. Eigen bedje/wiegje zou ik wel proberen. Twee borsten aanbieden ook. Verder is ze tevreden en plast/poept goed?
Overdag doet hij 2 slaapjes in zijn eigen bedje. Hij is geen goede slaper. Hij vecht er echt tegen. Ik leg hem in zijn eigen bedje en ga ernaast zitten totdat hij slaapt. Eerder weggaan is geen optie, omdat hij dan hysterisch wordt en over zijn toeren raakt en dan helemaal niet meer slaapt. Terwijl ik er ben, crosst hij zijn hele bed door en gooit hij iedere keer zijn speen uit bed. Ik leg hem dan iedere keer weer plat om te slapen en pak zijn speen voor hem. Ik pak hem niet uit bed op om te troosten maar troost hem in zijn bed. Vaak valt hij pas in slaap als ik hem aanraak: d.w.z.. of zachtjes mijn hand op zijn borst of dat ik zijn ruggetje aai. Vervolgens slaapt hij meestal maar een uur. Heel soms langer. Het probleem zit hem erin dat als hij wakker wordt hij dan schrikt dat hij alleen is. Als ik er op tijd bij ben en speen in zijn mond stop en aai of even gerust stel dan slaapt hij soms nog even verder. 's Nachts slaapt hij in ons bed, omdat ik het niet meer trek om de hele nacht eruit te moeten. De borstvoedingen die hij neemt ' nachts zijn wel echte voedingen. Ze duren net zo lang en hij drinkt evenveel als overdag. Dus het is niet alleen mamahonger maar ook echte honger. Wel is hij enorm op mij gericht.
Bo75, het lijkt net of ik mijn eigen verhaal hier lees. Bij ons is het precies hetzelfde, alleen laten wij hem ook overdag bij ons in bed slapen. Let wel, hij heeft een co-sleeper pal naast ons bed. Soms lukt het om hem er in te laten slapen, maar dat is dan alleen het begin van de nacht. Laatst ben ik bijna doof en wanhopig geworden van zijn gekrijs. Niets helpt. Ik zit af en toe eraan te denken om bv af te bouwen. Maar of het zal helpen? Terugdraaien is dan ook zo'n klus...
Klinkt als verlatingsangst meiden .... Ik snap dat het moeilijk is om je kindje te zien huilen. Tja en wat doe je dan he? Troosten of toch eens doorzetten en kijken of hij toch alleen in slaap kan vallen. Ik zou dat ook moeilijk vinden hoor. Het zou een fase moeten zijn, maar als het te lang duurt kan het zijn dat hij het gewend is ...