Ja ik snap je, maar dat is niet iets waar wij echt over kunnen oordelen. Niet iedereen is even sterk. En niet iedereen maakt de "juiste" beslissingen in zulke emotioneel zware omstandigheden. Geen idee wat ik in haar situatie zal doen.......ik hoop naast mijn man blijven en heel veel hulp voor mezelf zoeken.
Ja ben ik met je eens hoor.... Maar ik vond haar in het algemeen een vreemde vrouw en dat ze de opbrengst dan niet naar het KWF wilde geven ... Nee.... Dat kan eigenlijk niet.
Het verhaal klinkt zo erg hard, maar ik denk dat je er pas over kunt oordelen als je zelf in de situatie zit. Je gaat als partner net zo goed door een hel als degene die ziek is.
Ik vond het een vreemde vrouw en zo de media opzoeken begrijp ik persoonlijk niet zo. Wat ik wel begrijp is dat zij haar man heeft verlaten, ik kan er heel goed inkomen en vond het best herkenbaar. Waarschijnlijk komt dit gevoel voort uit het zelf hebben meegemaakt. Echter, heb ik mijn man niet verlaten, maar wel zooooo vaak gedacht ik trek dit niet meer, ik laat de boel de boel etc. Ik ging op het laatst ook gewoon maar af en toe stappen met vriendinnen om even van de situatie weg te zijn. Mijn man had op het laatst ook uitzaaiingen in zijn hoofd waardoor zijn karakter niet heel gemakkelijk was om mee om te gaan. Sowieso, ik was toen 23 het hele proces is al niet makkelijk, maar als je man dan niet meer de persoon is, waar je ooit mee trouwde, is dat moeilijk. Ik had zo iets van in voor- en tegenspoed, maar tussen de ontdekking dat hij kanker had en overleed, zaten maar 9 maanden. Ik durf niet mijn hand in het vuur te steken of ik het had blijven trekken als het langer had geduurd.
Ik denk gelijk; wat zou die man zich de laatste weken vreselijk eenzaam hebben gevoeld. Wat zou ik me in zijn situatie k** voelen zeg. Maar aan de andere kant, hetzelfde geldt voor die vrouw. Je knokt met je man tegen zijn ziekte en opeens verandert degene waar je verliefd op werd in een schim van zichzelf die ook nog eens aan de drank gaat. Wat moeilijk!!! Niemand kan hier een oordeel over vellen, we zitten zelf godzijdank niet in die situatie.
En dat je dan voor jezelf kiest is ook prima, maar om er aan ook nog geld aan te gaan verdienen vind ik misselijkmakend.
Op het eerste gezicht vond ik het ontzettend egoïstisch. Maar als je verder kijkt, ze heeft wel jaren en jarenlang voor hem gezorgd en alles voor hem gedaan. Kan me wel voorstellen dat je na 6-7 jaar leven met een zieke en alcoholist er zelf aan onderdoor gaat. Zeker op die leeftijd. Vind het eigenlijk knap dat ze het zolang heeft volgehouden en zelfs therapie heeft gevolgd om nog bij elkaar te blijven. Lijkt me niet meevallen om jezelf zolang weg te cijferen en bv. een kinderwens opzij te schuiven terwijl de tijd doortikt. Zo iemand als Kluun vind ik trouwens veel egoïstischer, die had de ene na de andere scharrel toen z'n vrouw ziek was. Maar hij wordt overal bewonderd als de zielige weduwnaar. Hij verdient er denk ik ook aardig wat aan. Is men harder in het oordeel als het om een vrouw gaat?
Dat is mijn gevoel ook. En wat betreft Kluun: Ik heb "komt een vrouw bij de dokter" ook gelezen en vond het een prachtig boek. In de zin dat het heel meeslepend is geschreven en vooral het laatste deel over de euthanasie is erg aangrijpend. Maar dat neemt niet weg dat ik hem enorme zak vindt. Je kunt beste beide zijn: een goede schrijver en een l#l.
Maar Kluun was er in ieder geval wel toen zijn vrouw stierf. Dat vind ik ook enorm verschil. Ik heb de boeken van Kluun ook gelezen en hij was echt een l*l, dat staat vast. Maar op het moment dat zij stierf liet hij haar niet in de steek, hij was er.
Maar kluun liet zijn vrouw ook in de steek tijdens haar ziekte??? Hij was vaak geen steun voor haat. Deze vrouw heeft haar partner jarenlang gesteund, tot ze niet meer kon. Sorry, ik zie hier echt geen verschil in. Als mijn vent zijn vriendin belt op het moment dat ik net ben gestorven, vind ik misschien nog wel erger dan dat ie eerder laat weten niet meer van me te houden. Maar dat is mijn mening.
Zo denk ik er ook over. Hij ging meerdere keren vreemd toen zn vrouw ziek was. Dat doet veel vaker zeer... Ik geef het mensen te doen, om met je terminale vriend op de crematie van je vader te moeten zitten. Wie was er op dat moment voor haar? Zoals ze zei; ik voelde de ogen in mn rug, jullie zijn de volgende...heftig.
Ik heb trouwens ook veel verhalen gelezen van mensen die tijdens hun behandeling worden verlaten door de partner. Maar dan zijn ze nog niet stervende Niet iedereen staat even sterk in de schoenen. En deze vrouw reageert eigenlijk vanuit logisch biologisch (oer)instinct. Ziek is fout en moet je afstoten. Dat gebeurt in het dierenrijk natuurlijk bijna altijd. Laat maar weer zien hoe dierlijk wij eigenlijk diep van binnen ook nog zijn.
Dat ze hem heb verlaten kan ik ergens nog begrijpen ook al ben ik het er niet mee eens. Maar dat ze er een boek over schrijft, veelvuldig de media opzoekt en het geld naar haar en haar projecten gaat. Nee sorry dat vind ik heel egoïstisch en geld verdienen over de rug van een overledenen. De familie doet een verzoek over dat geld en dat ze ook niet maar een klein deel aan het kwf wilt doneren, respectloos naar zijn familie toe. Ook hoor ik alleen maar ikke ikke ikke en hoe zwaar het wel niet voor haar was. Ja wat dacht je voor hem zelf en voor zijn familie?
Haar vriend was niet alleen terminaal, maar ook alcoholist en moeilijk in de omgang. Ze mag die keuze maken. Maar als je belooft terug te komen om aan zijn sterfbed te staan en je kiest dan nog steeds voor jezelf, dan ben je gewoon een slecht mens.