Same here... Aangetrouwde opas en omas zijn ook gewoon opa en oma. Er wordt hier ook niet gewisseld van partner dat scheelt. Scheelt ons hoop gedoe en waarom onderacheid maken? Zeker ls je degene ook nog eens heel vaak ziet. (Bij elke 3 maandn andere partner is het natuurlijk heel anders... Maar in geval van "een blijvertje" zou ik me er niet heel druk om maken. Wat vind je partner ervan?
Het is dus alleen niet meer de man van nijn schoonmoeder, maar ex (zijn 5 jaar geleden oid gescheiden). Zr wonen dus ook niet samen oid, maar doen wel bijna alles samen. Mijn vriend wilde absoluut niet dat hij opa genoemd zou worden. Om de geschiedenis, dingen die voorgevallen zijn, en omdat het (in onze ogen) zo ingewikkeld wordt om later uit te leggen. En beiden krijgen we de kriebels van hem (zullen nooooit onze dochter daar laten logeren). Maar aan de andere kant Ijn we beide te softy om dit te zeggen omdat we niemand willen kwetsen en de intenties echt goed bedoeld zijn.
als het jullie zo tegen staat zou ik gewoon steevast zijn voornaam noemen en geen opa dr bij ook al zegt hij dat zelf wel. en als hij het blijft doen gewoon aangeven dat jullie het niet waarderen omdat hij gewoon weg geen opa is en jullie keuze zal moeten respecteren.
Waarom zo moeilijk doen? Ik ben voor het zoontje van een goede vriendin van mij ook 'tante' terwijl we helemaal geen familie zijn. Lekker belangrijk. Als hij opa wil zijn dan is hij dat gewoon lekker. Het zou er mij vooral om gaan hoe betrokken hij is, jouw kind zal het verder ook een worst wezen hoor.
Wauw, snap je het zelf nog? Persoonlijk zou ik hier geen drama van maken. Om vriend/vriendin van opa/oma tante of oom te noemen vind ik ook heel vaag. Hier gewoon opa/oma.
Bij ons is het zo; Mijn moeder oma Mijn vader opa zijn vriendin oma Mijn schoonouders opa en oma Mijn oma: oma oma De moeder van de vriendin van mijn vader oma oma En de oma van mijn man oma oma. Enn hij heeft er zelf geen identiteitscrisis door hoor. Alle hele oude dames zijn voor hem oma oma's en de rest een opa of oma. Mijn zoon is nu 2,5 trouwens en is net zo gek op iedereen
Dit ... Mijn dochter heeft gewoon een heleboel opa's en oma's hier. Maar goed, mijn vader en zijn vriendin zij als 25 jaar bij elkaar en mijn moeder is ook al weer bijna 20 jaar getrouwd.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat jullie iets te willen hebben. Dat is niet lullig bedoelt, maar jullie kind gaat zelf denk ik uitmaken hoe zij hem gaat noemen. Jullie kunnen gewoon tegen jullie dochter de voornaam zeggen, maar zodra zij gaat praten en er zelf misschien opa van gaat maken wat doen jullie dan, zeggen dat jullie dat niet willen hebben? Ik zou me er nu dus niet druk om maken, je dochter noemt die man later zoals haar het meest logisch lijkt
De nieuwe partners van mijn ouders zijn geen opa en oma van onze dochter, dus gewoon de voornaam. Komt eigenlijk ook omdat de vrouw van mijn vader zich ontzettend heeft opgedrongen, en tja, dat werkt toch echt averechts bij ons..
Ik kan mij jouw gevoel ergens wel voorstellen hoor...het gaat hier niet om 1 extra opa of oma maar alle 4 de bio opa´s en oma´s zijn gescheiden en schoonouders dus zelfs 2 keer...ik begrijp dat je niet elke nieuwe partner opa of oma laat zijn....zo denkt jouw kindje straks dat elk ouder iemand opa of oma is Ik denk zelfs dat of stiefschoonpa (om het maar even zo te noemen) opa genoemd wordt...dat dit echt iets is voor jouw partner om te beslissen... Ik ben het er wel mee eens dat een opa of oma niet per se in de bloedband zit. De vader van mijn beste vriendin heeft hen verlaten toen zij 3 jaar was...ze weet weinig meer van die man en haar moeder heeft toen zij 5 was een nieuwe vriend gekregen, deze man heeft haar dus opgevoed en zij ziet hem echt als haar vader en als opa van haar kinderen.
Wat ik dan weer niet begrijp is waarom je hem bij alle familie gelegenheden laat zijn en bij dingen als tuinaanleg of iets in die trant uit je eerste post? Als je zo'n aversie tegen die man hebt, dan weer je hem toch uit je leven? Dan wordt het tijd om te zeggen dat je hem niet in je leven wil. Nu komt het een beetje over alsof hij wel goed genoeg is om met de tuin te helpen, je een dure kinderstoel te geven, maar de titel opa niet.
Ik zou er niet zo moeilijk over doen. Mijn kinderen hebben heel veel opa's en oma's en nog meer ooms en tantes en dat zijn echt niet allemaal bloedverwanten.
Ik heb niet alle reacties gelezen. Mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend. Mijn vader is intussen overleden. Mijn zoontje heeft mijn vader niet gekend. Toen ik zwanger was, wilde ik niet dat mijn zoontje de vriend van mijn moeder opa zou noemen. Mijn vader is zijn opa, niet J. (vriend van mijn moeder). Dat voelde voor mij niet goed. Toen mijn zoontje geboren werd, veranderde in eerste instantie niets. Gaandeweg groeide bij mij het gevoel dat ik mijn zoontje aan het belasten was met mijn eigen verleden. Natuurlijk is mijn vader zijn opa, maar mijn zoontje kent hem niet en zal hem ook nooit in levende lijve leren kennen. J. is voor hem zijn opa. Voor mij voelt dat misschien heel anders, maar voor mijn zoontje niet. Dus wordt J. gewoon opa genoemd. En vertel ik mijn zoontje a.d.h.v. foto's over zijn andere opa. Wat ik met mijn verhaal wil duidelijk maken is dat ik denk dat je eigen ervaringen dingen soms kleuren. Hoe voelt je dochter zich t.o.v. hem? Is hij voor haar een echte opa? Dan heb je denk ik je antwoord.
Voor de duidelijkheid: als wij hem niet uitnodigen dan doet zijn moeder dt ongevraagd, als Ij aanbiedt ons te helpen in de tuin komt hij standaard mee, het cadeau voor geboorte zou cadeau alleen van oma zijn (ze vroeg ik wil iets duurzaams geven wat hebben jullie nog nodig), bij het geven blijkt het van beide. Toen ik bevallen was hebben we mijn moeder en vader gebeld en daarna zijn moeder. Haar reactie: heb je g al gebeld (nee natuurlijk nog niet), want over 10 min ga ik bellen en ik wil graag dat je hem het zelf verteld. En zo heb ik nog 100 voorbeelden. Dat hij overal bij hoort ligt is niet aan hem maar aan mijn schoonmoeder. Ze weet heel goed hoe al haar kinderen over g denken, dus is ze daarin manipulatief en geraffineerd geworden (niet mijn woorden maar die van schoonzus en mijn vriend). Ik heb al meerdere keren bij hem aangegeven dat hij niet elke keer wat voor dochter mee hoeft te nemen als hij langs komt (elke keer een cadeau is heel attent maar echt miet nodig), hij geeft aan dat dat is wat opa's doen (al eerder gezegd dat Ijn intenties oprecht zijn). Hem uit ons leven bannen vind ik niet aan mij. Ik erger me wel, maar heb niks tegen hem. Mijn vriend zou dat ook niet kunnen omdat g belangrijk is voor schoonmoeder. Daarnaast heeft vriend grote mond, maar als t er op aan komt klein hartje. Pff is wel heel verhaal zo haha.
Tijd zal het leren idd. En als zij hem als opa ziet zullen wij ons er echt overheen moeten zetten. Ze is er nu nog te jong voor om te weten hoe zij t ervaart
Mijn schoonvader is ook overleden voor mijn zoontje hem heeft ontmoet. Schoonmoeder heeft een nieuwe vriend nu. Bij ons zijn de echte opa's en oma's gewoon opa en oma. De stiefjes worden dan (in geval van ts bijvoorbeeld) opa G. Dan is het toch niet helemaal hetzelfde dan, maar toch ook wel een beetje
Ik vind het heel raar dat als je iemand dan niet oma wil noemen je dan wel tante gaat zeggen.... Hier zijn mijn ouders gewoon opa en Ouders van vriend ook (ookal niet biologisch maar met ex familie geen contact) Mocht hier in gescheiden en hertrouwd worden dan worden voor aanhang gewoon voornamen gebruikt denk ik. Getrouwd of niet...
Goh, ik kan me wel vinden in zowel oma/opa als tante/oom; bij ons in de familie zijn de ooms en tantes van mijn ouders ook voor ons "oom/tante", dus in die zin hoeft het niet strikt om broer/zus van de ouders te gaan, 't is maar een soort titel als "het is familie". Mijn zoontjes hebben ook een plusoma die gewoon "oma L" genoemd wordt. Exen zijn er niet in 't spel, maar moest de relatie nog goed geweest zijn voor de geboorte, zou je hun dan ook "oma/opa"-af gemaakt hebben? In die zin kan ik me er wel in vinden om, als er nog goed contact is, dezelfde titel te behouden.