Eigen schuld maar toch verdrietig

Weetje het is wel duidelijk dat de situatie niet zo is als je hem het liefst zou willen maar je hoeft geen miljonair te zijn om een kindje op te voeden. Bovendien heb je er al 2 en een 3 de brengt niet de meeste kosten met zich mee dat is meestal de eerste.

Ik kan je wel vertellen hoe het bij een abortuskliniek gaat ben er zelf 2 maanden terug geweest. Al was mijn situatie wel anders want was toen al 14 weken en je moet dan echt wel met een goed verhaal komen.

Als je nog zo pril bent onder de 6 weken krijg je een overtijdbehandeling / abortuspil wat je zelf wil (tot 8 weken mogelijk) na die 6 weken heb je een wettelijke bedenktermijn ervoor dus NIET.

Als je al een afspraak maakt bij een kliniek vraag dan een consult bij de abortuskliniek zelf. Niet met je huisarts want die staat er veel te ver vanaf. Zo'n abortusars kan jou precies vertellen wat of hoe. Dat is bij mij echt de doorslag geweest. Die dames hebben wel vaker met dit bijltje gehakt. En zien je liever naar huis gaan met dan zonder baby. Ik denk nog steeds als mijn vriend toen mee naar binnen was gegaan ze hem terplekken had gecastreerd.
Je beland echt niet zomaar op die tafel. Je moet een arts kunnen overtuigen dat dit is wat jij wil. En allemaal documenten ondertekenen. Daarnaast zullen ze het ook over anti conceptie met je hebben want voorkomen is beter dan genezen.
Anyway zo ging het bij mij. En dat gesprek heeft mij in elk geval erg gesterkt in het besluit het kindje te houden.

 

Ben ik het helemaal mee eens.
Als JIJ geen abortus wil moet je het niet doen omdat HIJ dat wel wil.

Ik denk dat een abortus ( zeker tegen je wil in) ALTIJD tussen jullie in zal blijven staan. Anders om denk ik dat hij misschien een tijdje moet wennen maar de liefde voor jullie kindje het uiteindelijk zal overwinnen.

succes meid, volg JOUW hart, niet het zijne

 

Een aantal weken geleden zaten wij in dezelfde situatie. Ongepland een derde op komst en dan is het bij ons nog zo dat er in huis geen ruimte is voor een derde en we ook nog een baby van 5 maanden hebben. Manlief wilde ook een abortus, was zijn eerste reactie. Paar dagen ruzie erover gehad en uiteindelijk na dagen en nachten gepraat te hebben besloten we voor dat kindje te gaan. We zien wel hoe we de praktische zaken oplossen, was onze instelling. Uiteindelijk ging het alsnog mis en was zelfs manlief teleurgesteld! En echt hoor, hij wilde het echt weg halen en hij wilde dit kind niet in eerste instantie. Nu begint ie er zelfs af en toe over om over een tijd alsnog voor een derde te gaan Rare wezens die mannen maar ga niks overhaast doen en laat hem aan het idee wennen. Push en begin er niet teveel over enzo, hij moet even zijn toekomstbeeld omschakelen van 2 naar 3 kinderen. Dat probleem had mijn man ook.

 

Heb alles gelezen, maar bovenstaande even dik gedrukt... Maar wat doet je man bij jou dan?? Hij dwingt jou ook tot een abortus! Jullie hebben bewust onveilig gevreeën en dan weet je dat daar een zwangerschap uit voort kan komen. Dan moet je als stel ook je verantwoording nemen vind ik.

 

Wat geeft je het idee dat zijn mening belangrijker is dan die van jou? Omdat hij kostwinnaar is?

Vraag hem eens hoe hij het in zn uppie zou moeten doen? Oh dat gaat natuurlijk niet want die kinderopvang kan hij nooit betalen of combineren met zijn werk.

Het is niet zo, dat als iemand kostwinnaar is, dat de andere dan maar aan zn pootjes moet hangen. Jij bent net zo belangrijk in huis als dat hij dat is.

Laat jezelf niet zo gek maken door wat je man allemaal wel niet vind. Het is jouw buik, jouw baby, en hij kan kiezen om ermee te dealen of niet. Nou dan gaat hij toch lekker. En dat laatste zal hij echt niet doen hoor.

Het is gewoon angst wat erin zit, een beschadigd beeld van de toekomst. En weet je? Uiteindelijk is de toekomst meestal helemaal niet wat je ervan gedacht had. Dingen gebeuren, dingen veranderen, meningen veranderen, je blik veranderd.

Het is duidelijk dat je het niet wilt, doe het dan ook niet. Waarom overweeg je het uberhaubt? Nee is nee.

 

Ik hoop echt dat je het niet gaat doen. Heb je er al over gedacht bij hem weg te gaan? Dit is toch geen liefde als hij dit van je verlangt.

Hij denkt alleen aan zichzelf, als hij het maar goed heeft. Dus kun je beter doen wat hij zegt en anders? Dan gaat hij weg? Dan heeft ie het pas slechter, alimentatie wat hij maandelijks kwijt is, en stel hij verliest toch zijn baan, heeft ie geen baan meer, financieel gezien behoorlijk slechter plus dat zijn vrouw weg is. En waarvoor? Alleen omdat hij geen 3de wil wat nog steeds net zo goed zijn eigen schuld is.
Wie seks heeft weet zwanger te kunnen worden, of iemand zwanger kan maken. Dit leer je al op school. Dan heeft hij duidelijk niet opgelet want wel heel makkelijk om het maar op jou af te schuiven, want ja , had jij je vruchtbare dagen maar in de gaten moeten houden.
Had HIJ maar wat omgedaan, was jij nu niet zwanger, maar daar heeft hij ook geen moment aangedacht.
Hij gedraagt zich echt als een puber zeg, bah.

 

Bibi denk aan jezelf.
jij leeft met jouw gevoel als je abortus pleegt, want zoals ik het nu lees zul je geen oor vinden bij je partner.
en hij praat jou aan dat deze situatie jou schuld is, jij hebt je cyclus niet in de gaten gehouden volgens hem maar seks hen je altijd nog met zn tweeën.
Ga staan voor wat jij wilt en wat jij voelt......

 

Een gezin waarin de vader de moeder dingen laat doen wat eigenlijk onmenselijk is, is wel een happy family?

Maar je zult toch snel een keuze moeten maken. Want beide dingen kun je niet hebben.
Je wilt het kindje niet weg laten halen maar je vind dat je het wel moet doen vanwege je man. Dan zou ik niet langer wachten.

Maar bedenk wel dat hij echt geen traan zal laten, en jij nog heeeeel veel moeilijke dagen/weken zult hebben waar je niks aan hem zult hebben. Juist bij erge dingen hoort je man er voor je te zijn en dat zal hij niet zijn. Denk je dat dat jullie relatie goed zal doen?

 

Heb je inmiddels al zijn moeder ingelicht?

 

Wat een nare opmerkingen komen er uit jouw vent zeg.

Als ie het had geweten dan had ie geen seks met je gehad?! Wat een onzin, hij komt niet uit het stenen tijdperk. Dan had hij wel een condoom gepakt. Wat een smoesjes.

Laat jezelf niet gek maken door die vent dat heb je niet verdient! Een gezin breekt niet van een 3e kindje. Wél van de emotionele gevolgen van een abortus. Onderschat het niet. Ieder jaar zal je je herinneren wanneer je het gedaan hebt, wanneer de uitgerekende datum was. Ieder jaar voor de rest van je leven zal je opkijken tegen dagen en maanden in het jaar. Die beslissing zal meer kapot maken dan dat jullie beide denk ik beseffen.

En over dat gebroken gezin? Ik denk dat kinderen liever twee ouders hebben die zielsveel van hun kinderen houden en gelukkig zijn dan twee ouders die samen zijn en ongelukkig zijn.

Ik zou er gewoon even niet meer over beginnen. Doet hij dat toch, dan wimpel je het af. Net zo lang tot hij aan het idee gewend is.

Wat een rare vent heb je. Sorry hoor. Ik zou die woorden niet pikken. Je bent veel beter dan dat je denkt. Je hebt een hele lage eigenwaarde als je dat pikt. Je bent wel de moeder van zijn kinderen, geen schoolvriendje. Onbeschoft zeg.

 

Bibi, weet je zeker dat je man dit allemaal zo zegt zoals jij het nu opschrijft? Of zit er wat meer nuance in. Je gebruikt zoveel 'hij zegt hij vindt hij hij' terwijl ik me kan voorstellen dat jij met precies dezelfde vragen en angsten worstelt, nou lijkt het een beetje alsof je je man als spreekbuis gebruikt. Volgens mij staan jullie er hetzelfde in (liever niet zwanger geworden) en twijfel jij zelf net zo hard. Mocht jij helemaal niet twijfelen, stop dan ook met 'ja maar hij zegt...', grow a pair (en dat bedoel ik lief) en deal met de situatie die jullie hebben gecreëerd. Of abortus een optie is bepaal jij, het is jouw lijf en jouw keuze.
De vraag is of jij het kindje wil houden of niet. Kun jij daar geen ja of nee op antwoorden, dan twijfel jij ook. Zeg je dan 'ja maar ik twijfel want hij...', dan weet je blijkbaar ook of je eigen antwoord ja of nee is. Als je dat niet weet zijn jouw eigen twijfels dus misschien wel net zo sterk als die van hem en dan moeten jullie toch wel heel goed kijken waar jullie op uitkomen.
Maar als jij het kindje wil houden, wees dan ajb goed voor jezelf en laat het dan onder geen beding weghalen.
Veel liefs en sterkte gewenst.

 

Zoals kim11 ook zegt, je man mag zich echt in zn handen knijpen met zo'n vrouw als jou! Die naar zijn pijpen danst zodat hij zijn zin krijgt. Bij mij had hij echt pech en kon hij vertrekken..

En hij houd wel van zijn andere 2 kinderen? sorry, maar als dat zo was, zou hij een kind niet zomaar als grof vuil weg kunnen laten halen. Door zijn eigen schuld. Hij dacht blijkbaar echt met zijn *** ipv van met zijn hoofd.

En wie zegt dat hij eeuwig bij jou blijft? Stel over een paar jaar als jij je kind hebt weg laten halen voor hem, hij bij je weg wilt gaan omdat dit altijd tussen jullie in zal blijven staan. Dan ben je hem alsnog kwijt maar je kind krijg je nooit meer terug..

Kan er wel uren over schrijven, want kan me er echt over opwinden terwijl ik jullie niet eens ken. Het idee dat je het gaat doen voor hem kan ik echt niet begrijpen.. Dat kleine kindje met kloppend hartje kun je toch niet zomaar weg laten halen alleen omdat je man het niet wilt.....

 

Ik denk dat als je abortus doet je dit doet voor je man en hierdoor jullie huwelijk zal eindigen. Het komtbtussen jullie in. En ik denk dat als je de baby laat komen je nooit met lege handen achterblijft. Je man blijft bij jullie en went komende maanden om uiteindelijk trots de baby te ontmoeten of hij pakt zijn biezen in maar leef jij niet met een schuldgevoel en de eeuwige vraag, wat als?......
Sta achter je keus zoals eerder iemand zei, laat je man zien dat jullie dit kunnen!