Ons mannetje van bijna 11 maanden is de laatste weken erg onrustig. Slapen is een drama, eten wil vaak ook niet of weinig. Straks naar het cb voor controle gewicht en lengte en een prik. Ik weet niet meer wat ik er mee moet. Inmiddels zijn zowel mijn man als ik echt op doordat ons mannetje 's nachts uren wakker is. Hij komt nog altijd voor een late voeding, dat vind ik geen probleem. Ik voed hem dan en daarna gaat hij terug naar bed. Normaal gesproken slaapt hij dan snel weer verder, maar tegenwoordig begint hij te kletsen, jengelen en uiteindelijk huilen. Gisteravond was de late voeding om 23.15 en om 2.00 uur viel hij pas in slaap. En 's ochtends om 6.00 uur is hij er weer. Je kunt je voorstellen dat vier uur slapen per nacht voor ons ook niet genoeg is. Straks heeft mijn moeder hem naar bed gebracht, het heeft 1,5 uur geduurd voordat hij sliep, ondanks dat hij echt wel moe was toen hij naar bed ging. Als mijn moeder de kamer op kwam begon hij steeds te lachen en zodra ze weer weg ging of hem terug in bedje legde was het huilen. Misschien is het verlatingsangst, een sprong, een fase, tandjes, etc. Wij weten het inmiddels echt niet meer. Al van alles geprobeerd. Paracetamol, erbij blijven, even laten huilen (als wanhoopspoging..), maar niks werkt. Wie heeft de gouden tip? We hebben ook nog een peuter van bijna 3 dus ik kan er ook niet de hele tijd bij blijven zitten o.i.d. Dat gaat gewoon niet.
Ehhh een sprong denk ik.. Ons meisje sliep altijd fantastisch en ineens werd inslapen moeilijk, werd ze meerdere keren in de nacht wakker, 's morgens heel vroeg wakker en haar eten spuugde ze ook eerst uit om het vervolgens weer terug in haar mond te stoppen.. Vannacht heeft ze voor het eerst in 3 weken weer eens doorgeslapen, wat een verademing!! Ik heb hier ook wel wat berichtjes neergezet, zou ze te weinig eten, tanden, verkouden? Maar achteraf denk ik dat het gewoon de 11-maanden sprong is geweest, wat er toen ook al veel zeiden.. Google daar maar eens op.. En ik wil je niet ontmoedigen maar bij ons heeft dit wel 3 weken geduurd...
Ik denk een sprong. Hier wel tenminste. Hij valt sinds een paar dagen alleen in slaap op schoot, terwijl we 100 keer hetzelfde liedje zingen Hij eet sommige dagen er slecht. geen tandjes te zien en hij is ook niet ziek.
Ik heb een matrasje onder het ledikantje liggen (het oude ledikantmatrasje van zoon). Als dochter wakker wordt, onrustig is en niet zonder mij wil verder slapen (*kloptafwanthetisalweerlanggeleden), dan ga ik daar op liggen onder mn badjas. Soms val ik naast haar in slaap en schrik ik dan inens wakker en ga gauw terug naar mn eigen bed. Maar meestal blijf ik wakker en sluip ik haar kamer uit als ze diep genoeg slaapt. niet echt comfi maar alles beter dan een huilend en overstuur meisje wat niet verder slapen kan en een mama die dan net zo hard meehuilt in dr eigen bed En ik weet dat het periodes zijn en het weer overgaat. Ze slaapt altijd prima en goed. Zoon overigens ook. Ook die laat ik niet huilen en overstur raken. Ik ga even bij bem in bed liggen of hij kruipt in mijn bed. Is even "vervelend" maar na paar dagen is het weer over.
Ik hoop maar dat het een sprongetje is.. Gisteren bij het cb bleek dat hij na de vorige controle (9 maanden) is afgevallen ipv aangekomen. Hij eet gewoon te weinig, maar ik kan het er nou eenmaal niet inproppen. Verder gesproken over het niet in slaap vallen, tip is: laten huilen, maar dat is niks voor ons.. Dus we hopen maar dat deze sprong snel over is...
Geef je nog bv? Dan zou ik hem 's nachts bij je nemen en laten slapen. Dan kan hij even drinken wanneer hij honger heeft? Aangezien hij is afgevallen, denk ik dat hij honger heeft dan? Het zal vast die 11 maanden sprong zijn, ik zou er zo veel mogelijk in meegaan door bij je te nemen en bv te geven. Ik zou hem niet laten huilen, hij moet nu juist ervaren dat hj niet alleen is en huilen leert hem het tegenovergestelde. Maar dat gaf je zelf al aan.
Bij ons gaat het nu ook sinds 3 weken zo. Heel moeilijk in slaap komen, vaker wakker worden en dan ook niet meer goed in slaap komen. Ik leg haar 's avonds altijd eerst in haar eigen bedje, dan komt ze meestal rond middernacht voor een voeding (dat deed ze altijd al) en daarna slapen we samen verder. Zo krijgt iedereen tenminste zijn rust! Ook eten gaat moeilijk, wij doen rapley en ik laat haar dus gewoon haar gang gaan. Ze eet de ene keer meer dan de andere, maar zolang ze er tevreden mee is vind ik het prima. En anders drinkt ze wel een keer extra bij mij
Heel herkenbaar, en het naar bed gaan is hier ook drama. Uiteindelijk valt hij wel in slaap maar dan bij ons in bed en dan leg ik hem heel zachtjes in zijn eigen bed. Soms word hij dan wakker en blijf ik bij m en streel ik zachtjes over zijn rug tot hij weer slaapt. Als ik dat niet doe is het krijsen. Vaak komt hij snachts en dan neem in ik hem bij me omdat hij anders niet meer verder slaapt. sinds kort geef ik hem water omdat hij snachts bijna niet drinkt bij mij. Voordeel is hier wel dat hij een uitslaper is, dus als ik vrij ben kan ik ook met hem uitslapen. Ook ik heb het idee dat hij afgevallen is, want eten doet hij ook niet zoveel meer. En bewegen des te meer.
Hier was het ook zo, niets was goed, eten ging met sprongen en hier ook een dipje in de curve. Was normaal, volgens het CB. Ze had veel meer behoefte aan nachtvoedingen dus ze sliep naast me en mocht drinken wanneer ze wilde (soms 4 keer per nacht). Ik denk dat het echt te maken had met die verlatingsangst. Na een maand was het helemaal over.
De 11 maanden sprong! Ediz heeft nooit op sprongen gereageerd maar die 11 en 13 maanden sprong waren heel erg. Zoals jij beschrijft! Herinner ze ook nog bij mijn dochter.. Gaat vanzelf weer voorbij, kan je denk ik niets aan doen helaas.