Oké sorry dan , dan moet er met verzenden iets zijn fout gegaan. Ik was zeker onder de indruk van je verhaal en vind het echt rot dat je zoveel hebt moeten meemaken. En super dat je er zo positief in bent blijven staan, heb ik waardering voor, echt. Wat ik al schreef ik heb gewoon grote angst en die kan ik niet 1,2,3 naast me neerleggen. Ik ben ook van mening dat dit nu een hele goede relatietest is en dit het moment is eens kritisch te kijken naar mijn relatie en het onder de plak zitten etc. Veranderen doe je niet van de een op de andere dag. Dat heeft ook tijd nodig. Ik ben ook niet van van mijn vriend, al helemaal zou hij mij nooit wat aandoen. En nee hij heeft geen superkrachten en is niet meer dan dat ik ben. Ik kan nog veel meer schrijven ter verdediging van mijzelf en schrijven dat ik jouw punten echt wel snap maar ik moet veel nadenken en heb ook niet alle tijd nu om overal op in te gaan. Nogmaals ik begrijp jou en ik doe echt mijn best wel een standpunt in te nemen. Ik moet sterker worden weet ik. Daar werk ik aan.
Fiom | Homepage heb er wel veel aan gehad. Gewoon een afspraak maken zij hebben de connecties naar de plekken die je kunnen helpen. En eigenlijk snap ik wel heel goed dat het eng is. Is een natuurlijke reactie om bang te zijn voor onzekerheid dus kan je beter voor zekerheid kiezen. Als je nu een leuk gezin hebt dan zou ik echt niet bang zijn dat je het kapot maakt door dit kindje te laten komen. Weet niet hoe je relatie met jou ouders is of bespreek het met een goede vriendin. Want met zijn ouders zit je toch aan zijn kant. En jij moet door wat mensen in je omgeving gesterkt worden. En hoe meer mensen van je zwangerschap weten hoe lastiger het voor je vriend wordt om jou tot die abortus te dwingen. Als je de baby weg haalt krijg je wel onzekerheid. Namelijk ga je er ooit spijt van krijgen. Waarschijnlijk wel en hoe gaat dit zich uitten. Veel vrouwen die gedwongen een abortus behandeling ondergaan krijgen moeite met hun eigen lichaam willen geen sex meer. Al die tangen en apparaten hebben namelijk in je p**s gezeten. En aangezien je vent nu al vooral aan z'n eigen behoefte denkt. Hoef ik me niet te bedenken wat er gebeurt als jij niet meer met em wil vrijen... Je vent gaat echt niet bij je weg hoor als je de baby houdt. Andersom nog so sure....
Meid jij wil je kindje niet weg laten halen, doe het dan ook niet het is je KINDJE!! kijk naar je andere 2 kindjes en bedenk dat zw er niet meer zijn. Dat kun je toch niet missen. wie is hij om over jou lichaam jou keuze te beslissen? Je moet weten dat een 3 de niet meer nodig heeft dan een 2de jullie hebben allea nog. De luiers voeding schuiven van nummer 2 naar 3. Ruimte is ook geen probleem zei je zelf. Desnoods gaan jullie opde zolder en de kleintjes beneden. je man klinkt een beetje als een peuter die in de winkel op de grond staat te stampen omdat hij een blauwe in plaats van een groene pen heeft gekregen. en jij meid verman jezelf heb je een dochter? Zo ja zou jij je dochter zo ondwr sw plak willen zien bij haar vriend/man. Want dat gaat gebeuren hoor ze observeren alles en doen het na. Je gaat er ongelooflijk veel spijt van krijgen als je dit doorzet. wil hij het nie moet ie maar bij zijn mammie logeren. Ik had het wel geweten hoor oma en papa willen je kindje niet terwijl het vol bloed is. en dadelijk is het kindje geboren en dan komen ze lief doen. en ook.meid je relatie gaat na sw abortus niet goed komen hoor. Wil je je gevoelens kwijt bij zon man? hij zal je nooit Steunen. Hij zal zich nog machtiger voelen wamt hij weet hoe hij je kan overhalen. Niet doen meid kies voor jezelf je kindjes en wondertje die in je groeit waar je je bloed mee deeld
Ik heb ook niet meer meegeschreven omdat ik me dood erger aan die man van je. Zou hem echt even door elkaar willen schudden.. Wat een egoist. Die verdient het niet eens om vader genoemd te worden, en man van al helemaal niet.. Hoe oud is hij? leeftijd ie nog in de middeleeuwen ofzo, dat hij vind dat de vrouw moet doen wat hij zegt want anders zit hem wat dwars. En hoelang wil je hier nog blijven schrijven? Tot je gaat bevallen? Je zult toch zsm een beslissing moeten nemen, en wil je wachten tot er een kindje druk heen en weer beweegt in je buik? Als je te lang wacht moet je het wel geboren laten worden dan kun je het niet meer laten weghalen. Wie is belangrijker een vent die je niet eens steunt ( dat is geen houden van ) of je bloedeigen kind?
het ergste wat je kunt doen, is een beslissing baseren op angst. ik heb dit vroeger wel gedaan en je komt er heel moeilijk overheen. dit is het moment om je angsten aan te pakken, zoek hulp. dit is het moment om voor jezelf op te komen.
Je geeft ook aan dat je het erg vind dat je je andere twee kinderen zou benadelen omdat je financieel gezien het dan krapper hebt door nog een kindje.... Kinderen hebben op de eerste plaats liefde nodig en een mama die doodongelukkig is omdat ze toch in een "zwak en onzeker" moment toegegeven heeft aan haar vriend daar hebben jouw kinderen nu ook helemaal niks aan....dat schaadt ze waarschijnlijk nog veel meer dan een broertje of zusje erbij!!! Sterkte maar denk aan jezelf en jij bent baas over jouw lichaam!!!
hmmmmm het is niet alleen JOUW schuld en hij kan niet verwachten dat JIJ het kindje laat weghalen.... heeft hij wel door dat het ook zijn kindje is en niet alleen jouw verantwoordelijkheid
Onze oudste twee slapen nu op 1 grote kamer, wij zijn naar een kleinere kamer gegaan en de baby naar zolder. Elk jaar vragen we weer ( de jongste is inmiddels 3) of we soms moeten gaan schuiven, zodat de oudsten een eigen kamer hebben maar hier willen ze niks van weten. Ze vinden het juist heel gezellig samen(14 en 12 jaar)! Qua financieen is het uiteraard iets krapper, maar het valt uiteindelijk reuze mee, al kan ik natuurlijk niet in jullie portomonnee kijken. Je leeft tenslotte naar wat er binnen komt. In eerste instantie was ik zelf ook vreselijk in paniek en opperde zelf om een abortus te doen. Voor mijn man een hele opluchting. Toen ik er verder over na ging denken, zag ik het helemaal niet meer als goede oplossing ( ik kreeg dromen waarin een klein meisje op een driewieler heel zielig aan me vroeg: mama, waarom mag ik niet bij jou wonen. Ik werd dus heel stellig: geen abortus! Behoorlijk slikken voor mijn man, maar hij heeft dit uiteindelijk geaccepteerd. Het heeft wel lang geduurd voor hij een beetje uit deze " depressie" kwam.
Ik moet er wel bij zeggen dat mijn man me nooit gepushed heeft om een abortus te laten doen. Hij respecteerde mijn keus en zou mij hoe dan ook blijven steunen.
Bibi, ik heb 3 jaar geleden nog een kind gekregen toen de oudste kinderen al 14-12 en 9 waren! De kleine is nu 3 en de anderen dus 17-15 en 12. Dwars door de spiraal heen! Ondanks dat ik al uit de kleine kinderen was, en dus alweer een heel ander leven had heb ik meteen duidelijk gemaakt dat dit kind zou komen. Ik denk er niet over om een abortus te laten doen. Ook raakte mijn man in diezelfde periode zijn baan kwijt, dus ik geef toe dat het pittig was. Je kan denken in problemen, maar ook in oplossingen! Materialistisch gedoe is totaal onbelangrijk! En jullie hebben alle spullen nog. Wij hadden niks meer! De kleine kwam bij ons op de kamer, en slaapt daar nog steeds omdat er nu eenmaal geen andere mogelijkheid is. Mijn dochter studeert, en de andere 2 op de middelbare school. Die hebben hun privacy nodig. Maar hey: het kind weet niet beter, heeft een heerlijk bedje, krijgt elke dag goed te eten, is gezond, een dak boven zijn hoofd, heeft speelgoedjes en bovenal: hij krijgt een heleboel liefde! Omdat we financieel nog niet echt goed zitten hebben we een heleboel aangepast. De auto oa eruit. De kinderen krijgen wat ze nodig hebben, al is het 2de hands. En dan heb ik nog 3 pubers hè, die kosten helemaal bakken met geld. Van het vakantiegeld en belastinggeld betaal ik de scholen, ipv op vakantie te gaan. Zielig? Nou echt niet. Mijn 3 oudsten zijn dol op ons, en de oudste 2 werken ook erbij. Niks mis mee. Ze zijn uitgegroeid tot zeer zelfstandige, vlotte personen die de waarde van geld kennen en mij op handen dragen! Ze zijn dol op hun moedertje! Wat ik wil zeggen: als jij geen abortus wilt, NIET DOEN! Je krijgt daar spijt van, en je relatie zal het (denk ik) niet overleven. Voor je het weet is het eerste jaar voorbij, en loop jij misschien ook tegen een leuk baantje aan. Jouw man zit zijn standpunt te verdedigen, maar dat moet jij ook doen! Hij kan dit niet van je vragen! Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je het kindje houdt. Het arme prulleke heeft hier niet om gevraagd, en wil blijkbaar heel graag bij jullie zijn. Koester dat!
Wel heeft mijn vriend gezegd dat mijn geestelijke gezondheid (dat ik er mentaal niet aan kapot ga bij abortus) belangrijker is dan de financiële situatie.[/QUOTE] Volgens mij zijn jullie het meer met elkaar eens dan je denkt! Jullie hebben beiden zorgen om de toekomst en beiden vinden jullie het belangrijk dat je zou kunnen leven met een abortus. Volgens mij is dit voor jou niet het geval dus is het zaak dit goed met je man te bespreken. Hij handelt uit angst, probeer je hierdoor niette laten leiden. Overal valt een mouw aan te passen, ik denk niet dat jullie 2 kinderen er merkbaar voor henzelf op achteruit gaan, kinderen zijn heel flexibel en wat ze nodig hebben is een warm nest en inderdaad rust, daar helpt geld bij dat snap ik, maar is niet het belangrijkst. Probeer met je man te kijken naar jullie gezamenlijke opvattingen, als je begrip toont kan de angst bij hem misschien wat zakken en kan hij weer helder nadenken. Maar geef aan wat voor jou het zwaarst weegt! Succes!
Bibi. Wat is je beslissing? Als ik je nu vraag. Waar kies je voor? Kindje laten komen ja of nee? Wat is dan het eerste antwoord dat er in je op komt. Niet nadenken, gewoon antwoorden ja of nee. Is je antwoord ja? Dan weet je dat je wat aan je man moet gaan vertellen. Is je antwoord nee, dan weet je dat ook. Kun je geen antwoord geven? Toch heb je een antwoord deep down.
Nog geen antwoord. Mijn schoonouders staan in zoverre achter hun zoon, ik voel me in een hoek gedreven. Als ik het kindje kies breng ik hun zoon in de problemen en gaan ze me wie weet van alles verwijten. Als ik voor hun zoon kies doe ik mezelf tekort. Ik weet het niet meer, zit er doorheen. Iedereen die wil reageren en me wil zeggen dat ik een stomme trien ben als ik het kindje laat weghalen terwijl ik er niet achter sta, reageer maar. Want als dat uiteindelijk de beslissing is verwacht ik wel dergelijke reacties, misschien niet eerlijk van me om te zeggen, sorry daarvoor. Ik voel me verdrietig, boos, verward, in een hoek gedreven en nog veel meer. Daar kunnen jullie niks aan doen, ik waardeer jullie reacties zeker, ook al komen sommige hard aan.
Dat jij al zo twijfelt en verdrietig word bij de gedachte alleen al lijkt mij dat je dit helemaal niet wilt. Je bent eerder bang dat je andere mensen voor het hoofd stoot zoals je man en zijn ouders. En je kinderen komen niet zo snel wat te kort het belangrijkste is nog altijd liefde en aandacht ook al klinkt dit nogal cliché. Ik zou gewoon lekker doen wat jij wilt en waar jij je goed bij voelt of dat nu is dat je toch voor abortus gaat of het houd, die keuze is aan jou. Het is jouw leven en jouw lijf.. niet die van je man of schoonouders!
Als ik je zo lees denk ik toch dat je uiteindelijk bij die Kliniek terecht komt. Maar vertel daar eerlijk wat je hier ook verteld. Zo'n abortusdokter zal niet vriendelijk tegen je man zijn of begripvol. Maar ik hoop echt dat je de kracht kan vinden ook voor je eigen geluk te vechten. En alsjeblieft ga met iemand praten die aan jou kant staat. Want dit is niet eerlijk en heel gemeen van je vent en je schoonfamilie. Ze zouden hun zoon aan moeten pakken dat het een oelewapper is en dat ze hem beter geleerd hebben om met bescherming te vrijen als hij geen nageslacht neer wil.
Je moet gewoon nu besluiten om voor jezelf op te komen. Geen smoesjes geen uitstellen. Je kan t! Als dit mij zou gebeuren? Die vent kon de boom in en zijn ouders konden erbij gaan zitten. Jouw lijf, jouw kindje. Waar zijn jouw ouders in dit verhaal?
Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader en stiefvader weten hier niks van. Mijn moeder is twee jaar terug overleden waar ik nog steeds niet overheen ben, nog erg veel verdriet. Mijn vader is een heel dominante man wie zelf geen kinderen kon krijgen en als hij hiervan hoort zal hij niet blij zijn. Anderzijds zal hij boos zijn op zijn schoonzoon en achter mij staan. Maar ik wil mijn vader niet "gebruiken" daarvoor. Ik kan gelukkig wel praten met twee hele goede vriendinnen.
Kom op zeg! Laat je alsjeblieft niet zo onder boteren door je eigen man!! Ik krijg gewoon helemaal de kriebels als ik lees hoe jij onder de plak zit. In een relatie ben je gelijkwaardig aan elkaar, dus jij mag net zo goed een mening hebben en deze verdedigen. Jouw mening is dan absoluut niets minder waard dan die van je vent. Niet alleen in deze situatie, maar ook in het gewone leven! Jullie zullen hier toch met elkaar uit moeten komen. Wat betreft jullie meningen, deze staan recht tegen over elkaar. Hij wil totaal geen water bij de wijn doen en jij durft niet toe te geven wat JIJ ZELF wilt. Tijd om hier samen mee naar een professional te gaan. Dit kan zijn een ha, vk, maatschappelijk werker, psycholoog.. Je man speelt nu een vies spelletje dmv emotionele chantage en zijn ouders hierin te betrekken. Zo kun jij niet een goed doordachte keuze maken waar je 1000% achter staat. Tevens zou je man eens moeten leren om verantwoordelijkheid voor zijn daden te nemen. Kom nu dus alsjeblieft uit deze passieve houding, ik heb je topic al een aantal dagen gevolgd en je bent nog geen moer opgeschoten.. Ondertussen groeit het kindje verder en verder. Heb de ballen om op te komen voor jezelf en dit kindje!