Dat is dan jammer, maar daar werk ik niet aan mee. En ik denk dat andere ouders met normaal verstand dat ook zo zullen doen. Niemand voedt zijn kind op met de achterliggende gedachte dat hij/zij meer waard is omdat zij een iPhone 5 hebben en Pietje een Nokia. Dus wanneer men van dit gedrag lucht krijgt, moet dat gewoon de kop ingedrukt worden. Het gaat hier trouwens om groep 3, 6 jaar. Daar leren ze nét lezen; wie boeit een tas nou? Get a life Of get the letter F ofzo De halve klas? Of slechts 1 persoon? Een kenmerk van een pester is dat die persoon er stellig iets van vind en de rest probeert mee te krijgen. Je gaat mij niet wijsmaken dat de halve klas liedjes gaat verzinnen over een zelfgemaakte tas op dag 1. dat ze hem meeneemt naar school. Ze kunnen nog niet eens lezen, laat staan een geraffineerd liedje verzinnen over een zelfgemaakte tas. Dat slaat toch helemaal niet aan? Als je nou dik bent, sproeten hebt, een bril draagt, een oogpleister, een snottebel onder je neus... Maar om een tas? Serieus? Ik denk echt dat dat wel mee zou vallen en ga die uitdaging graag aan. Dat ben ik niet met je eens. Ik was vroeger ook extreem gevoelig en kon wel janken wanneer iemand eens kwaad naar mij keek. Ondertussen vreet ik mensen levend op als het moet. Je kunt kinderen/mensen wel degelijk weerbaar maken. Gevoelig of niet. Het gaat alleen niet binnen 1 week, nee. Maar daar hebben ze wel de rest van hun leven profijt van!
Leuk gemaakt . Ik zou hem haar lekker mee laten geven, mooi toch, iets wat niemand anders heeft? En je dochter is er blij mee, dat lijkt mij het belangrijkst. Mijn dochter loopt overigens bijna alle dagen van de week in zelfgemaakte kleertjes en nog nooit heeft iemand daar wat stoms over gezegd (ze krijgt juist heel veel complimentjes ). Ik heb juist het idee dat merken tegenwoordig veel minder belangrijk zijn dan vroeger. De primark/action enzo zijn superpopulaire winkels, tegenwoordig is het weer helemaal normaal om zo goedkoop mogelijk aan je spul te komen volgens mij .
Ik ben van mezelf wel vrij gevoelig, ik weet ook dat ik toen een erg jong kind was vaak klaagde bij mijn ouders dat mensen nare opmerkingen hadden gemaakt, over de meest onnozele dingen (ik weet nog dat een buurmeisje m'n haar stom vond omdat het pluist (doet het nog steeds )... echt waar gaat dat over). De manier waarop daar bij ons thuis mee omgegaan werd heeft me echt geleerd daar anders over te denken. Nu was mijn moeder ook kleuterleidster dus ze had met dat soort situaties ook veel ervaring, dat helpt natuurlijk.
Daarom zeg ik ook.. Je kunt een KIND niet zomaar aanleren om niet gevoelig te zijn.. Je kind is gevoelig of is het niet.. Dat je tientallen jaren niet meer gevoelig bent oke.. Maar een kind?? Kun je je kind wel weerbaar maken en van zich af laten bijten maar toch kan het zich weldegelijk dingen aantrekken.. Jij kunt ook niet aan de binnenkant kijken en je zegt het zelf.. En zelf ben jij toch ook nog vrij snel onzeker? Sommige dingen krijg je er nooit uit, hoe hard je ook probeert En ja, zelfs op die leeftijd worden er rijmpjes gemaakt bijv " Cas heeft een stomme tas, cas heeft een stomme tas" ze kunnen niet lezen nee, maar zoiets zijn ze pienter genoeg voor hoor, zelfs in mijn tijd En jij kan je kind wel het pestgedrag de kop in drukken, maar helaas bestaan er genoeg tokkies en flodders die gewoon zeggen "slaat er maar op Henkie! En hun kind dus geen normen en waarden aanleren en er geen straf staat op het pesten. Verbaasd me dan ook dat jij stellig denkt dat elke ouder zijn of haar kind opvoed als een gelijke.. Ik ken echt wel kinderen van die leeftijd die barstens goed weten dat ze "rijker" zijn dan de ander en andere daar ook echt de ogen mee uitsteken " ik heb lekker een PlayStation 4 en jij niet!"
Wat leuk. Knap vind ik dat altijd van de dames die zelfgemaakte spulletjes maken. Zou je dochter het tasje meegeven. Denk juist dat ze leuke reacties krijgt, vooral van de meisjes.
Over leren minder gevoelig te zijn: onze oudste is een kind dat zich dingen erg gemakkelijk aantrekt. Ik leer haar dus echt wel om dat niet te doen. Kan wel met haar mee gaan huilen, bij wijze van dan dus, maar daar help ik haar niet mee. En ik merk dat herhalen dat anderen iets wat jij leuk vindt, stom mogen vinden, gewoon helpt.
Ja dat bedoel ik dus ook! Als je als kind zeer gevoelig bent betekend niet dat als je als volwassene nog steeds bent, maar een kind van 6 kan best zeggen " bemoei je met je eigen zaken, mijn tas is hip" maar van binnen intens verdrietig zijn.. Als volwassenen leer en heb je daarmee leren omgaan, een kind van 6 heeft dat vermogen niet om dat in een persperctief te plaatsen en het te relativeren maar betrekt dat vaak op zichzelf al leg je 100x uit dat dat niet hoeft
Dan heb je me toch verkeerd begrepen denk ik Als kind heb ik geleerd daarmee om te gaan... Niet als volwassene. Ik vind ook wel dat opvoeden inhoudt dat je je kind voorbereidt op de grote boze buitenwereld, en dat je dat niet doet door je kind voor die buitenwereld te beschermen.
Ik denk dat mijn dochter een dergelijke tas aan de hele school zou willen showen. En dat de meisjes uit haar klas daar alleen maar trots op zouden zijn. Zoals ik al eerder las, er wordt in de klas (groep3) nog uitgebreid geshowd als iets nieuw is En ja, er zijn nu wel een paar kids in de klas die iets 'stom' vinden en al pest gedrag beginnen te tonen, maar dat is een hele kleine minderheid gelukkig. Dus ik zou de tas gewoon meegeven als je dochter dat wil.
Ik heb lekker een moeder die een zelfgemaakte tas aan mij geeft, jij lekker niehiet Ik heb spijt met het kind dat op 6-jarige leeftijd wordt 'afgekocht' met een playstation. Ik begrijp je redenatie, maar toch denk ik er anders over. Ik zou de tas gewoon meegeven en ALS er iemand wat over zegt, ze altijd nog kan besluiten om de tas op dag 2 thuis te laten. Maar ik ga niet bij voorbaat al dingen uitsluiten omdat er een risico bestaat dat hij/zij/wie dan ook eens een vervelende opmerking te horen krijgt van een random persoon. Daarmee ontneem je je kind in mijn optiek veel meer. De vrijheid om zichzelf uit te drukken en te gedragen zoals hij/zij wilt, bijvoorbeeld. Ik vind die vrijheid een stuk belangrijker dan de 'angst' die zo'n kind zou moeten meedragen omdat je als moeder zegt: nee lieverd, die hele mooie tas laten we thuis omdat er wel eens iemand iets wat van kan gaan zeggen wat jij niet leuk vind. Het is een tas! Niet meer en niet minder. Mijn kind zou ermee moeten leren omgaan dat hij niet iedereen in het leven tevreden kan en hoeft te houden en daarbij kiest voor zichzelf en zichzelf voorop zet. En ik heb liever dat hij dit leert wanneer het nog om absurd debiele dingen gaat zoals een tas, dan om dingen die hij niet zo snel kan veranderen zoals een gevoelige persoonlijkheid ofzo.
Hier hebben de kinderen ook zo'n soort tasje, gemaakt door oma. Ze nemen ze niet mee naar school, maar er zijn heel veel mensen die ze heel erg leuk vinden. Ik vind het overigens vreselijk dus van mij mogen ze er niet mee over straat
TS wat een leuke tas, ik zou hem zeker mee geven naar school. Sterker nog ik denk dat ik wel zal moeten , anders zou mijn dochter erg boos op me zijn Hier op school mag elk kind die iets nieuws heeft (kleren/schoenen/tas ect.) showen in de kring en dan daarna verder met het klasritueel. Ik heb hier nog nooit gemerkt dat de kinderen hier anders tegen anderen aankijken om spullen.
Hihi ik lees hier verhalen over dat kinderen in de klas spullen/kleding mogen showen. Ik heb zelf in het onderwijs gewerkt en het was idd altijd even een leuk moment als de kinderen hun spullen mochten showen Zo trots als ze waren op een paar goedkope slippers van de action, of een tekening die ze thuis gemaakt hadden, een velletje met stickertjes, 'nieuw' rokje dat al wat vaal was (waarschijnlijk 2e hands gekocht) en noem maar op. En ik heb nog nooit mee gemaakt dat één van de kinderen een vervelende opmerking maakte, hoe onnozel hun spulletjes ook waren... Dus ik denk dat dat best wel mee valt. Dat was overigens in groep 2, maar in groep 3 zijn ze ook nog niet zo kritisch meestal hoor.
Maar wil je je kind niet juist leren dat het daarom niet gaat in het leven? Om de buitenkant? En wil je haar niet juist leren dat ze haar eigen keuzes mag maken in wat mooi en leuk is (en niet wat anderen daarvan vinden)? Dus als zij hem mooi vindt (en dat is logisch, ik vind hem ook leuk!), lekker mee laten nemen! edit: Ik vind het eigenlijk ook wel grof van je man. Zijn gedachtegang zegt wel iets over wat hij blijkbaar vindt van zelfgemaakte dingen... die zijn blijkbaar minder leuk/mooi dan gekochte dingen? Je kunt ook zeggen dat deze tas met liefde en aandacht is gemaakt, en er is er maar 1 van op de wereld! Veel leuker dan die 13 in een dozijn Hello Kitty en Dora tassen... Maar goed, zo kijk ik er tegen aan.
Mijn man bedoelt het niet grof hoor. Hij is zelf ook buitengewoon gevoelig en wil zijn mesje beschermen tegen de grote boze wereld hij is juist bijzonder trots dat ik een tas compleet zelf bedacht en gemaakt heb. Maar natuurlijk wik ik haar leren haar eigen keuzes te maken, alleen zit er aan alles 2 kanten. Bovendien mag hij van mij best mee.. Ik was benieuwd wat jullie er van vonden..
Maar wanneer zou je dan moeten beginnen met het weerbaar maken van een kind.? Ik denk dat als je je kinderen overal voor probeert te beschermen (wat toch niet lukt, want voordat jij weet dat zelfgemaakt 'fout' is, is het inmiddels alweer hip, bij wijze van) Ik denk dat je dat later juist niet makkelijk meer kan omdraaien. Dan hebben ze jarenlang gekeerd dat ze vooral niet mogen afwijken, dat ze alles moeten hebben / doen zoals 'de rest', en dan ineens moet ze gaan leren dat dat toch niet meer nodig is, omdat ze een bepaalde leeftijd bereikt hebben.? Ik denk echt dat je dan al te laat bent.. (Bovendien moet je het als ouders financieel ook maar kunnen, om overal in mee te gaan) TS, leuke tas.! En ik zou de beslissing bij je dochter leggen.!
Als zij hem leuk vindt, prima toch. Het verschilt waarschijnlijk per school/streek maar merken spelen hier echt niet op school en zelfgemaakt is juist hip.